Kennedymars OLAT 17-18 november 2017

Na 10 Kennedymarsen succesvol te hebben afgerond dacht ik nooit meer aan een Kennedymars te beginnen. Maar het liep toch anders.........

Tijdens een wandeltocht maak ik kennis met Jaqueline en zij vertelde mij heel enthousiast te zijn over haar eerste Kennedymars en het smaakte haar naar meer maar ze wou niet alleen gaan. Daarom heb ik me laten overhalen nog een keer te gaan! Ach.....het is toch wel kicken als je eenmaal over de finish komt na 80 km.....helemaal verrot maar toch blij. Want zo heb ik het wel weer ervaren, deze editie kreeg ik niet voor niets! Waarvan hier het verslag:

Ik heb ingeschreven voor de Kennedymars van OLAT (Ollandse Lange Afstand Tippelaars), er zijn ook andere tochten zelfs een 110 km tocht! Vanwege het 50 jarige jubileum van de vereniging zijn deze tochten vandaag gepland en overdag kan men kortere afstanden lopen voor slechts € 0,50!

Vrijdagavond 17 november pak ik mijn tas in en ga samen met Hans naar de startlocatie in St. Oederode, de Vresselse hut. Het is erg druk als ik om 22.30 uur de warme kantine binnen stap en ik ga mijn spullen halen: een routebeschrijving en kaartjes voor aan mijn tas, een consumptiebon en ik ga bij Jaqueline en Monique zitten die al binnen zitten. We krijgen ook een lichtgevend hesje als cadeautje. Ik maak kennis met een paar onbekende wandelaars waaronder Chris, Peter, Peter en Jack. De marsleiding houdt net een toespraak als wij binnenstappen, ik heb er niet veel van meegekregen......
Het is koud als het startsein om precies 23.00 uur klinkt en met een peloton wandelaars m/v gaan we op pad. Er hebben zich 204 mensen vooraf ingeschreven en ik weet niet hoeveel na-inschrijvingen er bijgekomen zijn maar de groep is erg groot.

We lopen de avond en de nacht in over voornamelijk lange en rechte wegen en het is aarde donker! Ik ben blij met mijn hoofdlampje en we lopen gezamenlijk in een groepje te grappen en te grollen zodat de km's snel onder de voeten verdwijnen, het gaat super! Tot we bij de eerste verzorgingspost komen, de boterhammetjes worden ter plekke gesmeerd.....wel jammer want het is berekoud en ik heb medelijden met de verzorgers die staan de hele tijd stil en zonder enige bescherming van een tentje ofzo!!
10 minuten wachten (staand) in de kou is niet echt bevordelijk voor je spieren!

Zo volgen er nog twee van zulk soort posten en bij de tweede post moet ik erg plassen maar er is weer geen dixie!! Wat nu??? Dan maar een plekje achter een auto zoeken, de rest van de groep staat in een rij te wachten op een bammetje. We bikkelen verder tot we bij de eerste binnenrust aankomen maar dan hebben we er al 29 km op zitten!! Dat vind ik ook rijkelijk laat maar ja....de verzorging is goed. We krijgen voor de consumptiebon een soepje, er zijn drie soorten! Helaas kan ik me niet meer herinneren waar ik de bon gestopt heb en ik kan zonder bon geen soep krijgen!! Maar daar ben ik het niet mee eens en laat dat blijken. Nou, vooruit dan maar wordt er gezegd. De soep smaakt heerlijk en ik word weer een beetje wakker. De rust is van korte duur want ik moet ook nog mijn broek verwisselen, die is vies geworden.

Maar we moeten weer verder en we verlaten het warme café. Ik lever mijn tas in en de vrijwiller vraagt: 80 of 110? En ik zeg nee, 271! Eeeuhh....dat is mijn nummer maar zij bedoelden welke route loop je hihihi! 80 km lopen doet wat met je hersenen!!
We lopen door het gehucht Olland. Ik grap nog dat dat Spaans is voor Holland, ik volg op dit moment Spaanse lessen vandaar...maar in het donker zien we niet zoveel. Het is namelijk ook nog nieuwe maan. Nieuwe maan is een van de schijngestalten van de maan. Als de maan ongeveer tussen de aarde en de zon staat, is alleen de schaduwkant van de maan waar te nemen. De maan is dan niet te zien. En dat is te merken want het is erg donker!!

Na zes kilometer lopen door de nacht zien we weer een verzorgingspost opdoemen maar wederom geen dixie!! Dat vind ik toch wel jammer hoor, en de verzorgers staan hier ook weer niet onder een tent! Ik neem alleen een kopje koffie en we gaan weer door, zitten doen we niet daar is het veels te koud voor. Over weer zes kilometer hebben we weer zo'n zelfde post met hetzelfde verhaal.
En dan zouden we na 8 kilometer de Vresselse hut weer bereiken om vanaf daar de lus van 30 kilometer te gaan lopen. Jaqueline zit er helemaal doorheen en samen slepen we elkaar er doorheen tot we de Vresselse weg eindelijk bereiken maar tjonge, wat duurt dat lang voor we eindelijk die hut kunnen zien! Binnen gekomen verwacht ik Hans te zien maar ik heb hem te laat verteld op hoeveel km ik zat dus hij is iets verlaat. We kunnen hier een macaroni schotel krijgen en Monique is zo lief deze voor mij te halen, ik ben toch wel erg moe nu. Jaqueline gaat proberen even een dutje te doen, ze voelt zich niet lekker. Ik hoop voor haar dat ze wat opknapt, ze ziet erg wit!
Gelukkig knapt ze wat op mede door het eten en Hans is ook gearriveerd, ik haal een kopje koffie voor Jaqueline en mij en ik kan even genieten van de rust, lekker bijkomen!

De laatste 30 km zijn wat mij betreft erg zwaar en dat is ook vermeld op de website, alleen maar over onverharde wegen en dat heb ik geweten! Het eerste stuk valt nog mee, we lopen over bospaadjes en op het 54,5 km punt is er weer een verzorgingspost met hè......verrassing: een dixie! Ik ben blij! Ik neem even een bakkie koffie en maak hier kennis met Arjan en Monique en maak een praatje. Maar ook hier gaan we niet zitten en daarom snel weer verder, de natuur in. Ik kan helaas het tempo van de groep niet bijhouden en doe mijn muziek op, lekker op eigen tempo en met mijn eigen gedachten doorbikkelen! Ik kom Richard "er is hoop" tegen en gezellig kletsend lopen we de A50 over en ik zie een plaatsnaambord maar ik heb geen fut meer voor een foto, Richard maakt er wel één voor zijn verzameling. Doordat we aan het babbelen zijn heb ik er geen erg in dat we alweer bij de volgende rust aangekomen zijn, een café waar ik de groep weer tegenkom. De bediening is er niet op berekend dat er zoveel wandelaars komen dus het is lang wachten op een consumptie. Hans is hier ook weer en het is eventjes bijkomen hoewel ik er behoorlijk doorheen zit, het welbekende 60-km dipje........
Voor mijn gevoel gaan we te snel weer op pad, maar ja....20 km doorbikkelen voordat we bij de finish zijn dus gaan met die banaan! Ik hoor dat we straks weer bij deze tent een volgende rust hebben. De groep besluit die niet te nemen maar ik denk daar anders over. Ik loop het grootste gedeelte alleen met mijn muziek op en dat bevalt me best. Ik ben zooooo klaar met dat geploeter over modder-, gras- en zandpaadjes! Jaqueline en Peter wachten af en toe op me maar ik zeg dat ik dat niet nodig vind, wel lief maar ik red me wel en zij gaan weer verder in hun eigen tempo. Ik duik nog even in de struiken voor een sanitaire stop, daar heb ik geen tijd voor gehad bij de rust, er stond ook een lange rij zei Jaqueline.

Ineens zie ik een extra rustpost opdoemen, hier is lekkere vla te krijgen, de groep zit hier ook en ik kom eventjes bij, de vla doet me goed! Maar we zitten hier niet te lang, de groep vertrekt en ik, ik hobbel er achteraan maar wederom kan ik het tempo niet meer bijhouden. Ik kom nu bijna bij de café rust aan en ik zie de groep aankomen, zij hebben inderdaad daar niet gerust. Nog 12 km....pfff ik bikkel weer verder. Het begint een beetje te regenen maar niet zo erg. Toch doe ik een poncho aan want het beschermt ook goed tegen de kou, er staat een gemeen windje!
Als ik over een lang modderpad loop voel ik een enorme pijn onder mijn linkervoet, als ik een bankje zie ga ik meteen zitten om de voet te inspecteren. En ja hoor, een flinke blaar. Een paar medewandelaars bieden hulp, waaronder Eduard en Ruud. Met behulp van een lancetje maak ik de blaar open en Eduard helpt me met de sok aandoen. Gelukkig gaat het nu een stuk beter en samen lopen we gezellig babbelend naar de volgende rust. Ik ben blij met zijn gezelschap want eigenlijk zie ik het niet meer zitten, ik ben zooo moe en heb veel pijn in mijn voeten!! Maar hij weerhoudt mij ervan te stoppen. Ik zeg hem dat ik het niet haal om op tijd binnen te zijn om 17.00 uur maar hij zegt joh, je hebt tot 19.00 uur de tijd, dat red je echt wel! Ik helemaal blij want ik had steeds het idee ik moet om vijf uur binnen zijn!! Dit geeft me weer goede moed om door te gaan!!!

Bij de volgende rust, we moeten nog maar 5 kilometer, zie ik Hans weer en ik krijg mijn lekkere speciaal gemaakte smoothie met avocado en kokosmelk, heerlijk bijkomen! Bernard en Richard zijn hier ook aangekomen en zij slepen mij verder naar de finish want ik neem afscheid van Eduard, hij gaat weer verder met zijn maatjes.

Ineens zie ik het straatnaambordje Vresselseweg, dus dan zijn we er toch bijna!? Maar nee, we mogen nog een lusje door de bossen, cadeautje van OLAT!!.......Tijdens het lopen kom ik een groepje Vijfhuizers tegen waaronder Rombout en Cor en voordat ik er erg in heb zie ik de Vresselse hut verschijnen! Ik heb het gered en dat in precies 18.00 uur! Nou ja, 16.57 uur kom ik binnen.
Jaqueline en de groep zijn een half uur eerder gefinished en ik ga mij afmelden. Ik krijg een diploma en mijn stempeltjes en ga er even bij zitten om te genieten van de overwinning.....ik heb het weer gedaan! Ik vond dit een hele zware Kennedymars mede door het laatste gedeelte. Wel mooi hoor maar doordat ik het zo moeilijk had onderweg heb ik niet veel meegekregen van de omgeving. Gelukkig zijn er andere bekende wandelaars die foto's gemaakt hebben en we hebben facebook waar alles op staat! Zondag lekker uitrusten en nagenieten. Verder wil ik de organisatie bedanken en vooral de vrijwilligers die voor ons in de kou stonden! Wel jammer van de slechte sanitaire voorzieningen in de nachtlus maar de rest was top!!




Klik hier voor meer foto's

Kennedymars tag

In navolging van Mari Smits en Henk-Jan van der Klis ga ik een zgn. Kennedy-tag maken, tien vragen over de Kennedymars. Ik ben sinds 2006 aan het wandelen geslagen en heb al reeds meerdere Kennedymarsen (10x) erop zitten dus ik kan mezelf wel een gevorderde loopster noemen. Nu....hier gaan we, ga je mee?

Wat bezielt je om 80 km te gaan wandelen?

De eerste keer dat ik dit huzarenstukje op ging voeren was naar aanleiding van een vraag van een wandelvriendin: heb je zin om mee te gaan? Ik, die best wel een aardig stukkie kon wandelen, aarzelde wel een beetje. Kan ik dat aan? dacht ik, en: heb ik wel genoeg getraind? Nou, zei mijn vriendin, als je een paar keer de vierdaagse goed hebt uitgelopen, dan kan je heus wel een 80 km wandeltocht aan dus doe het nou maar! Een paar dagen voor D-day heb ik "ja" gezegd. Ik moet zeggen, een hele ervaring! Ik was echt kapot en de laatste km's heb ik mijn vriendin, die even geen vriendin meer was, vervloekt! De finishfoto zegt alles. Maar toch.....nadat ik bekomen was van de schrik en de pijn, want pijn deed het, was ik toch wel heel erg trots op mezelf en dat gevoel is niet te beschrijven. Iemand die nooit 80 km heeft gelopen kan niet begrijpen wat ik bedoel. Dus daarom volgden er na deze geslaagde poging nog meer Kennedymarsen, het smaakte naar meer!

Wanneer ben je met Kennedymarsen begonnen

In 2011 was de eerste Kennedymars van RWV, 5 jaar na mijn allereerste wandeltocht. In 2008 heb ik voor het eerst de Nijmeegse vierdaagse uitgelopen dus ik was ruim 3 jaar een "ervaren" wandelaarster.

Hoeveel Kennedymarsen loop je per jaar?

Ik loop gemiddeld 1 tot 2 Kennedymarsen per jaar. Als ik er een loop, ben ik na afloop wel een paar dagen "van het padje af", dat wil zeggen heel erg moe en ontregeld, dus dat wil ik eigenlijk niet al te vaak doen. Wel zo fijn voor mijn gezinsleden en mijn baas!

Hoeveel Kennedymarsen heb je uitgelopen?

Ik heb er aan 10 meegedaan en heb ze tot nu toe allemaal uitgelopen!
2011 RWV
2013 RWV
2013 80 van de Langstraat
2014 RWV
2014 80 van de Langstraat
2015 Vijfhuizen
2015 Hilversum
2016 80 van de Langstraat
2016 Cuijk
2017 Cuijk
De tijden weet ik niet meer, dat vind ik niet zo belangrijk, het voornaamste is, dat ik ze allemaal binnen de vastgestelde tijd heb gehaald. De RWV tochten moesten zelfs binnen 18 uur gehaald zijn, de andere tochten binnen 20 uur.

Wat is je favoriete ondergrond voor een Kennedymars?

Ik loop over het algemeen een combinatie van verhard en onverhard, dat vind ik het prettigst maar een Kennedymars mag wat mij betreft in zijn geheel verhard zijn. De laatste KM moesten we het laatste stukje over een smal, onverhard graspaadje, dat vond ik niet fijn!

Hoe bereid je je voor op een Kennedymars?

Eigenlijk doe ik dat niet. Ik loop het hele jaar dus dat vind ik voldoende. De Nijmeegse loop ik ook ieder jaar. Ik probeer wel in de week van de KM wat meer te slapen.

Hoe houd je het 80 km lang vol?

Over het algemeen loop ik niet alleen en kan ik met mijn medewandelaars leuke gesprekken voeren! En als ik onverhoopt een stukje alleen loop, doe ik lekkere muziek in mijn oren, daar krijg ik vleugels van! En ik geniet van elke rust die ik tegenkom, maak daar dankbaar gebruik van. Ik sta erom bekend dat ik "train op rusten" en dat doe ik dan ook regelmatig! Ik heb tijdens de KM ook een "mindset", ik denk na elke rust: zo, ik heb al ......km gelopen en dat is de kracht van het volbrengen van zo'n afstand. Positief denken, niet denken ik moet nog zoveel km, nee.....ik heb ze al gehad! En lopen van rust naar rust vind ik ook fijn. Je "hakt" de afstand als het ware in stukjes.

Start je liever om 22.00 uur of om 05.00 uur?

Tot nu toe heb ik 2 Kennedymarsen meegemaakt die om 05.00 uur startten, en ik moet zeggen dat ik dit niet erg vervelend vond. Je slaat geen nacht over en dat komt het herstel na de tocht ten goede. Ik voelde me sneller weer de oude. Nadeel vind ik dat je niet echt kan uitrusten op de dag van de KM, je gaat gespannen naar bed omdat je heeeel erg vroeg op moet. Ik ben sowieso geen ochtendmens dus......
En toch heeft het starten in de avond ook wel wat. Het lopen in de nacht is heel speciaal, en de opkomende zon bij het aanbreken van de dag is fantastisch! Alleen het gevoel "te slaapwandelen" is niet zo fijn.....dat heb ik alleen met een nachtmars, dat gevoel.

Wat is je top-3 van Kennedymarsen?

Op 3 staat RVW, lekker dichtbij en erg goed verzorgd, nadeel is de tijdslimiet waardoor er "druk" komt te staan op het op tijd binnen komen.
Op 2 staat de 80 van de Langstraat, dat is een feestje vanwege het aantal deelnemers en het publiek langs de route, het wordt ook wel de Vierdaagse bij nacht genoemd.
Op 1 staat Cuijk vanwege de prachtige route en de perfecte verzorging, jammer dat deze niet meer terugkomt.

Gaat het om de eindtijd of is uitlopen voldoende?

Voor mij is het uitlopen voldoende, ik ben niet zo prestatie gericht en ik hou niet zo van het snelle lopen. Ik geniet meer van de omgeving als ik mijn eigen tempo kan lopen en dat ligt tussen de 5 en 5,5 km/u.

Dit was mijn Kennedymars-tag. Heel toepasselijk om deze vandaag te maken omdat ik aankomend weekend de jubileumtocht van OLAT ga lopen, de Kennedymars. Mijn eerste hier, ik ben benieuwd!!!

Wie volgt? Geef de tag door!

Winterserie Hart van Brabant 12-11-2017 / 23 km

Een overwegend droge maar ook natte wandeldag was het afgelopen zondag. We hadden een gevarieerd menu op het programma staan: bospaadjes, blubberpaden, trappen, (kleine) heuveltjes, heidevelden, koffie, soep, cake en maar één rust. Hier volgt het verslag:

De Winterserie van wandelvereniging Hart van Brabant begint deze maand weer en Hans en ik besluiten deze zondagmorgen van 12 november naar Tilburg af te reizen, want de startlocatie van deze wandeltocht zit in cafe Boerke Mutsaeres aldaar. Het is druilerig en bewolkt en tijdens de rit ernaartoe lijkt het steeds harder te gaan regenen! Nou ja, paraplu mee en regenjas aan, we zijn geen watjes! En ik wil na het wandelen nog eventjes bij Jan en Carla langs gaan.

Na het aanmelden - goh, 3 euro maar, met zijn tweeën? - wacht ik op Hans die de auto verder weg heeft geparkeerd en dan zie ik ook Jaqueline en Tom binnenkomen. Gezellig, met z'n viertjes gaan we deze tocht lopen, want Jaqueline en ik gaan volgende week de Kennedymars van de OLAT doen, dus dit is een mooie gelegenheid om nog even wat kilometers te maken. We kijken op de buienradar en zien dat het rond tienen niet meer zal regenen en gaan na de koffie op pad. Het regent nog maar heel eventjes en inderdaad, het wordt droog! We stappen heerlijk in de frisse herfstlucht met zijn gevallen blaadjes. Het is soms wel oppassen dat je niet uitglijdt over de blubber, het is behoorlijk drassig! Eerst langs de universiteit van Tilburg en dan het Heidepark in, de A58 onderdoor en een stukje over het zgn. "Bels lijntje". Het Bels Lijntje was een spoorlijn tussen Tilburg en Turnhout en dit tracé vormde het Nederlandse deel van Spoorlijn 29. De spoorlijn werd aangelegd en uitgebaat door de "Grand Central Belge", waardoor de spoorlijn in de (Noord-Brabantse) volksmond "Bels lijntje" werd genoemd. Aldus Wikipedia.

Het tempo zit er vandaag goed in, en na ongeveer 14 kilometer komen we aan bij de rust in een manege. Jaqueline moet nodig plassen maar vindt de toiletten erg vies. Zelfs haar koffiekopje was vies! Brr.....geen fijne rust. We blijven dan ook niet lang.

We vervolgen de route die goed is aangegeven, we zijn niet één keer fout gelopen! De lucht zien we verderop onheilspellend donker worden en we horen zelfs een donderslag maar het blijft vooralsnog droog!
Er volgen veel bospaadjes en onverharde wegen maar ook de bebouwde kom wordt niet geschuwd. Daar lopen we het laatste stukje in, en dan krijgen we ook net een hagelbui over ons heen! Dus hebben we het helaas niet helemaal droog kunnen houden, mijn schoenen zijn aardig doorweekt geraakt.

Om precies 14.00 uur melden wij ons af, naar mijn idee een snelle ronde! Jaqueline en Tom hebben het juist rustig aan gedaan vandaag! Nou ja, het was in ieder geval een gezellige en leuke wandeltocht met als afsluiter een bakkie koffie, cake en soep bij Carla en Jan. Een fijne afsluiter van een heerlijke wandeldag.

Rondje Maarn-Maarsbergen-Doorn 5-11-2017 / 30 km

Zondag 5 november rij ik in de vroege ochtend naar Maarsbergen waar ik met Andre heb afgesproken om een rondje te gaan wandelen. Hij heeft een route uitgestippeld op afstandmeten.nl, dit rondje gaan wij uittesten omdat hij in het kader van zijn project voor "Spieren voor spieren" dit rondje wil gaan wandelen op eerste Pinksterdag 2018.

Het is bewolkt en koud maar prima wandelweer. We moeten nog even wachten op de opening van La Place, onze "startlocatie". Ik moet namelijk eerst even naar het toilet alvorens te gaan wandelen.......na een uur in de auto is dat wel nodig!

Uiteindelijk kunnen we van start. Andre fungeert als routelezer, en de app waar de route op staat wordt vaak geraadpleegd. Maar al lopende over de paden lukt dit aardig. Het eerste stuk vanaf La Place gaat langs een autoweg maar al snel duiken we de bossen in en is de ondergrond behoorlijk onverhard, dat wordt buffelen! Gelukkig niet al te lang en we lopen over het landgoed Maarsbergen. Het is erg stil, er is geen ziel te bekennen op deze zondagmorgen. Na een paar kilometer maken we een lusje "om de km's te maken" door het Doornse gat en komen we bij de uitkijktoren De Kaap. Hier ben ik al vaker langs gelopen maar nog nooit naar boven en dit keer maken we wel gebruik van de gelegenheid omhoog te gaan, 128 treden! Behoorlijk naar adem snakkend komen we boven, het uitzicht is letterlijk adembenemend! Het is nu helder weer en kunnen aardig ver weg kijken. Er staan ook een paar fotografen en een van hen wil wel een foto van ons maken....

Op 10 km heeft Andre een rust gepland bij Helenaheuvel, een mooie locatie om eventjes de benen te strekken! Het is even zoeken naar de ingang en als wij arriveren is er nog plek genoeg, maar na een tijdje loopt de zaak vol, er zijn zelfs mensen die wachten op een tafeltje! Veel hondenbezitters zitten op het terras buiten met hun hond die gebruik mogen maken van de waterbakken. Echt diervriendelijk hier! Na de consumpties, een cappuccino voor mij en een latte machiato met bosbessen gebakje voor Andre, gaan we weer op pad.

Het kleine stukje bebouwde kom gaat door het plaatsje Doorn, altijd leuk om huisjes van binnen te bekijken, lekker gluren bij de buren! Het gehucht Palmstad daar lopen we min of meer langs.

Het parcours is een combinatie van onverhard, heuvels en recht-toe-recht-aan en zelfs steile trappen komen we tegen! Dus heel divers. We raken soms het spoor bijster omdat de bedachte route niet meer bestaat door overbebossing. De weg moet door ons doorkruist worden en een kapmes zou wel makkelijk geweest zijn, maar Andre weet gelukkig weer de juiste weg te vinden!

Op 19 km is er weer een rust gepland bij cafe "Onder de pannen" en hier nemen we de tijd voor een hapje en een drankje, een mosterdsoep en een verse muntthee voor mij, een bitter lemon voor Andre. Het smaakt heerlijk maar we mogen nog een stukje dus is het tijd om verder te lopen.

De steilste trap komen we tegen vlak voor de zandafgraving naast de A12. De hemelsluizen gaan een stukje open, het zijn maar een paar druppels en we wachten even op de wandelaars die naar boven komen onder de paraplu. Als het bijna droog is lopen we naar beneden richting de zandafgraving. Een mooi stukje natuur maar met het geluid van de snelweg, dat dan weer wel.

We lopen de A12 onderdoor richting het Henschotermeer wat ik ken van de Amersfoortse Tweedaagse. Het is er nu stil en we lopen de route "andersom", dus lijkt het toch een beetje anders dan anders.
Het einde van de route is in zicht en lopend langs en over het golfterrein Anderstein tikken de kilometers langzaam weg. Mijn horloge geeft aan dat we er bijna zijn en even denk ik dat we de weg onderdoor moeten maar dan zie ik ineens links La Place verschijnen......we zijn er! Wat een leuke route was het, heel afwisselend en er is veel te zien onderweg! De test is geslaagd, al gaat Andre nog wel een paar dingetjes aanpassen. We drinken er nog eventjes een bakkie koffie en nemen daarna afscheid van elkaar. Na een klein uurtje rijden kom ik moe maar voldaan weer thuis.
Klik hier voor meer foto's