Totaal aantal pageviews

zondag, maart 20, 2016

Paastocht Gouda 26-3-2016 / 40 km

Voor de tocht van vandaag heb ik gekozen voor de Goude Paastocht georganiseerd door de wandelvereniging DES en ik heb met Annika afgesproken om daar de 40 km route te gaan lopen, de eerste van dit jaar! Het beloofd een heerlijke zonnige dag te worden dus met goede zin rij ik zaterdagochtend vroeg naar de kantine aan de Calslaan in Gouda. Daar aangekomen word ik netjes naar een plekje heel dichtbij de deur geloodst, dat zie ik graag want ik hou wel van wandelen maar niet van extra lopen hahaha.
In het startbureau is het erg druk, om 7.45 uur staan de mensen al te trappelen voor vertrek. Buiten zie ik Jan en Ton en zeg hen even gedag alvorens mij aan te melden voor de tocht. Dan zie ik Annika zwaaien naar me en ze zegt dat zij ons al heeft aangemeld. Voordat we vertrekken ga ik nog even Robert gedag zeggen, hij gaat met zijn maten 25 km lopen. In het voorbij gaan zie ik Hetty en Ed ook nog even, zij loopt de 25 met Jaqueline en Ed loopt ook 25.
Maar ik wil graag nog wat kilometers maken in verband met de komende Kennedymars in mei dus voor ons wordt het de 40 km route.
De zon schijnt uitbundig maar er staat naar later blijkt een straffe wind! Wij stappen vrolijk verder over een leuk pad door bebost terrein. Ik ken dit gedeelte niet van Gouda en ik ben aangenaam verrast. Leuke trappetjes en doorkijkjes worden ons voorgeschoteld. Maar we lopen zo te kletsen dat Jan ineens zegt: "Hee, ik zie geen pijlen meer, volgens mij klopt dat niet!". Wandelaars voor ons en achter ons kijken met ons mee hoe nu verder. We vragen aan een paar locals waar we zitten en die wijzen ons de juiste weg. Nou ja, een paar meters extra vandaag daar komen we ook wel overheen! Hier haakt Franci bij ons aan, ik herken haar van de Kennedymars in Vijfhuizen, ze loopt de rest van de tocht gezellig met ons mee.

We lopen een stukje langs de geluidswal van een rijksweg en dat komt me wel bekend voor van een eerdere tocht hier. Na de Coenecoopbrug lopen we het natuurgebied 't Weegje in, een extra lusje voor ons 40-km lopers.
De eerste rust is pas na 10,6 km en die bereiken we nadat we een heel stuk langs de Gouwe gelopen hebben met de wind pal in ons gezicht. En het waait behoorlijk!! Gelukkig wordt dit stuk langs de Gouwe onderbroken door deze rust, de kantine van v.v. Donk. Hier zijn ze niet berekent op de vele wandelaars, de wachtrij voor de bar is lang maar ik ga er toch maar in staan. Nadat we onze consumpties op hebben en ook nog even naar het toilet zijn geweest (maar twee toiletjes dus hier ook een rij!) gaan we weer op pad, hier komen we straks nog terug voor de derde rust. Jan zegt als geintje: "Zal ik hier maar blijven wachten op jullie, lekker in het zonnetje?"
Nu gaan we weer verder langs de Gouwe om bij de twee sluizen aan te komen. De weg wordt onderbroken door een sluis die open gaat, maar we hoeven niet erg lang daarop te wachten, we kletsen hier nog wat met medewandelaars en maken een paar foto's.

We lopen richting Beierschewegje, de weg die mij ook bekend voorkomt van een eerdere tocht. Ik zal vaker dit soort momenten beleven want de route komt me erg bekend voor helaas, ik weet nu ook waar we heen gaan! Lange, rechte polderwegen.....hmm! Daar heb ik eigenlijk niet zo'n zin in maar ik ben in goed gezelschap en we kletsen ons er wel doorheen. Ongemerkt gaan die kilometers wel onder de voeten vandaan!

Een heel lang onverhard pad wat goed te belopen is wordt onderbroken door een paar selfies, brugmomentjes en een Brugselfie om de sleur te doorbreken. En het waait ook nog eens behoorlijk we moeten ons echt schrap zetten tegen de wind in!
Na bijna 3 km tegen de wind in opboxen laten komen we eindelijk aan in Gouderak. Hier zie ik een bekend figuur en denk: "hee dat lijkt Charlotte wel!" En als ze zich omdraait worden we enthousiast begroet, het is toch Charlotte! Gezellig kletsend lopen we de tweede rust tegemoet, bij snackbar Hapsikee. We hebben er nu 21 km op zitten. Hier hebben ze lekkere soep en daar nemen we het er even van want die wind is best heftig.

De soep smaakt heerlijk maar we moeten ons opmaken voor de rest van de tocht. Vlakbij deze rust is de aanlegplaats voor het pontje die ons overvaart naar Moordrecht. We missen bijna de boot want als we erop springen vaart ie meteen weg en nog geen twee minuten later zijn we alweer aan de overkant. We kunnen nog net een paar foto's van elkaar (laten) maken.
Helaas moeten we hier weer afscheid nemen van Charlotte want de 25-km route gaat net de andere kant op dan wij gaan. Wat nu volgt is met geen pen te beschrijven zo saai! Alleen maar polderwegen die ook nog eens druk bezocht worden door auto's en tractoren waardoor we steeds de berm in moeten om ze te ontwijken en de wind speelt ons ook parten!

En als ik het plaatsnaambord van Moordrecht zie krijg ik het weer, er moet een foto gemaakt worden van een paaldansmomentje. Dat onderbreekt ook de saaiheid want we zijn er allebei een beetje klaar mee en die derde rust komt ook maar niet!
Als we de eindeloze Oost Ringdijk over lopen zien we ineens een klein figuurtje in de verte naar ons zwaaien. Het is Charlotte en het lijkt of ze een foto van ons probeert te maken dus wij zwaaien naar haar. De foto is erg leuk geworden!
Maar we lopen ons ongerust te maken want we lopen nu al meer dan twee uur en nog steeds geen rust in zicht. We zien wandelaars teruglopen en ik denk: nee hè moeten we datzelfde saaie stuk WEER lopen???
Eindelijk komen we dan toch bij de rust aan van v.v. Donk op 31,5 km waar Jan al buiten zit met zijn sigaartje. Hier is de rust weergekeerd want we zitten natuurlijk in de achterhoede. Dus nu geen wachtrijen bij het toilet en de bar!

Nadat we ons opgeladen hebben voor het finalestuk is de wind nog steeds niet gaan liggen en lopen we weer hetzelfde stuk langs de Gouwe en naar de twee sluizen. Dat is wel jammer van deze overigens goed georganiseerde tocht!
Als we nog ongeveer drie kilometer moeten lopen besluiten we gezamenlijk nog een bankjesrust in te lassen en hier blijkt dat mijn telefoon leeg is. Gelukkig heb ik een batterij bij me en ik sluit hem aan.

Het laatste stuk van de route is mij ook bekend, een stuk bebouwde kom en we bereiken al huisjes kijkend snel de finish. Nou ja snel? We zijn de laatsten van de 760 deelnemers! Na nog een finishdrankje en wat nakletsen gaat ieder zijns weegs. We nemen afscheid van elkaar en ik stap weer in de auto met een moe maar toch wel goed gevoel want ik heb weer 40 km op de teller!
Annika, Jan, Charlotte en Franci bedankt voor de gezelligheid onderweg!



foto's

zaterdag, maart 19, 2016

30 van Zandvoort 19-3-2016


Dit weekend begint de lente, maar daar is vandaag niets van te merken! Het is zaterdag 19 maart weer tijd voor een wandeltocht en dit keer ga ik 30 km wandelen in Zandvoort, georganiseerd door Le Champion. We hebben een weekendje geboekt in Center Parcs zodat ik relaxed aan de start kan verschijnen, het huisje staat vlakbij de start, het circuit van Zandvoort.
Als ik samen met Hans naar de start loop, zie ik al veel wandelaars die van start zijn gegaan want 8.00 uur kan je al vertrekken. Ik doe lekker rustig aan en onderweg zwaai ik naar Cobie en Hennie en kom ik Truus tegen. Ik kan even niet op haar naam komen en ik roep: " oehoe!!" Ze reageert gelukkig wel en na een kort praatje loopt ze weer verder. Later zullen we haar nog een paar keer tegen komen.
Ik ben mijn startkaart vergeten maar gelukkig kan dit snel opgelost worden bij de helpdesk waar ik als eerste naartoe loop als we de tent binnengaan.
In de tent is het nog steeds druk, want er kan tegenwoordig ook 18 km gelopen worden, zij kunnen om 9.00 uur starten en ik wacht geduldig op Andre die met het OV naar Zandvoort komt. Er wordt iets lekkers uitgedeeld bij de ingang maar dat eet ik niet. Als Andre er is gaan we van start en ik neem afscheid van Hans, hij vindt 30 km nog iets te ver.
Gewapend met muts en sjaal gaan we het strand al snel op, je kan ook kiezen om de eerste 2 km over de boulevard te lopen maar wij kiezen meteen voor het strand. Er staat een stevige, noordenwind maar we hebben er geen last van. Het strand is stevig want het is nog steeds laag water, het loopt heerlijk. Op 2,9 km is een stempel post en daarvoor moeten we een stukje door het mulle zand en dat valt niet mee, de beenspieren hebben het even moeilijk. Daar krijgen we een notenreep die ik in mijn zak doe voor later.....
Als we een paar "duinen" op het strand passeren, het stand wordt opgehoogd, hoor ik ineens: "hee, volgens mij is dat Ineke!" En ik dacht nog, volgens mij is dat.......? Ik kan even niet op haar naam komen, maar het is Aartje! Tja, zonder zus Ilonka dus ik herkende haar niet zo snel. We kletsen wat en daarna gaan wij verder, ons tempo ligt iets hoger.
Bij 8,2 km kunnen we weer het strand af, naar Beach Inn, waar een rustmogelijkheid is en daar maken we nu graag gebruik van, ben wel toe aan iets warms! Andre neemt een appeltaartje maar dat laat ik even voor gezien, ik neem een thee. Daar zie ik ook Truus zitten, zij heeft natte voeten opgelopen doordat ze door een waterplas moest.
We kunnen binnen een plaatsje bemachtigen en luisteren naar life muziek. Erg gezellig maar we moeten weer door!
Na deze rust is een stempelpost op het IJmuiderslag en er wordt water uitgereikt. Nu is het geen dorstig weer dus ik sla af. Wat hierna volgt is ongeveer 2,5 km saai fietspad. Als we op de helft zijn zien we Truus ook weer lopen maar omdat het 11.00 uur is, staan we even stil voor een schnaps. Dat is een traditie onder militairen om de gevallenen tijdens WO2 te eren. Andre heeft daarvoor een kruikje beerenburg meegenomen. Mmm....lekker! Daarna krijgen we vleugels en lopen we het Nationaal park Zuid-Kennemerland in. Hier krijgen de beenspieren het weer goed te verduren want het parcours is nu grotendeels onverhard en niet vlak. Maar dat is wel lekker voor de afwisseling. We passeren een grote bunker en een tankgracht uit de Tweede Wereldoorlog. Na veel stijgen en dalen, ik struikel bijna van een steil zandpad af, komen we bij de volgende stempelpost, het landgoed Duin en Kruidberg. Hier worden we getrakteerd op donuts met een blauwe glazuurlaag......brrrr......het idee, maar Andre neemt er wel eentje. We gaan hier niet rusten want ik weet dat we na vier km bij een leuk pannenkoek restaurant komen en lopen dus door. Maar omdat ik wel naar het toilet moet en de rij voor de dixies erg lang is, lopen we nog even een kantine binnen van de hockey club van Bloemendaal. En als ik een plaatsnaambord zie van Bloemendaal ga ik er weer in hangen voor de inmiddels traditionele paaldansfoto!
We lopen langs een openlucht theater, Caprera genaamd.
Bij 20,5 km is weer een stempelpost en daar worden we binnen "getrommeld", er staat een band er lustig op los te trommelen en dat klinkt heel goed. We krijgen hier een Caprisun drankje maar die neem ik ook niet. Hier komen we Pascal tegen, hij ziet ons eerder dan wij hem en ik zet hem even op de foto, altijd leuk om hem tegen te komen. We blijven niet lang kletsen want we willen even bij het Pannenkoekhuis wat gaan drinken. Daarvoor moeten we een heuveltje op want hij staat op een uitzichtpunt het "Kopje van Bloemendaal". Het is er erg druk en we moeten daardoor even op onze bestelling wachten. Andre bestelt bitterballen en als die eindelijk arriveren, zijn ze bloedheet. Hij bedenkt een list om ze mee te nemen, in een bananendoos! Daar passen er precies vier in! En ik lig weer helemaal in een deuk, hoe verzint ie het!
Met pijn in mijn buik van het lachen vertrekken we weer voor de laatste 10 km. We lopen nu door een schitterende woonwijk met huizen die volgens mij wel heel erg duur zijn, ik zet er eentje op de foto. En we zien dure auto's voorbijkomen zoals een Maserati. Een wandelaar maakt een opmerking over de badge op de rugtas van Andre, het blijkt ook een wandelvriend van Facebook te zijn namelijk Willy de Haas en we raken in een geanimeerd gesprek waardoor de km's ongemerkt onder de voeten gaan. Stempelpost Loetje in Overveen slaan we over, daar krijgen we de onvermijdelijke mandarijn maar die sla ik af, je handen gaan er zo van stinken! Het is er erg druk maar Andre wil doorlopen, het is vandaag dus geen "trainen op rusten" tocht! Andre deelt zijn inmiddels afgekoelde maar nog wel lauwe bitterballen met Willy, die vindt het wel een lekkere tractatie!

Als we het landgoed Duinlust passeren, komt er weer een "struikelmomentje", ik stap in een ondiepe kuil. Gelukkig in het zand maar ik kan weer de grond van dichtbij bekijken! Geen schade dit keer en ik loop weer verder. Hier komen we in gesprek met een paar dames en een van hen heet toevallig ook Ineke.
Als ik een bekende badge zie spreek ik die persoon aan en hij blijkt de echtgenoot te zijn van Inge Mol, ook een facebook vriend, ze loopt samen met hem deze tocht. Wat grappig dat die badge toch vaak aanleiding is voor een leuk gesprek.
Andre wordt er ook op aangesproken en deze dame zegt dat ze heel graag Ineke Brouwer wel eens zou willen ontmoeten. Andre zegt daarop: "Kijk eens achterom!"
Het blijkt Olga Cligge te zijn en we raken in gesprek. Zij is samen met haar zus op pad en zo lopen we ongemerkt het vervelende Visscherspad over totdat we bijna bij de finish zijn. Vlak daarvoor worden we nog even op de officiële foto gezet door Wandelsportfotografie.
Aan het einde van dit pad krijgen we als laatste tractatie een pakje Sultana's die in de tas gaan voor thuis. We finishen om 15.37 nadat ik Hans opmerk die ons op staat te wachten en foto's van onze binnenkomst maakt.
Na een stempel en sticker voor in mijn boekje haalt Andre zijn tshirt op en gaan we daarna nog even nabieren in een nabij gelegen cafe, dat hebben we wel verdiend! Als we richting huisje en station gaan lopen, zie ik ineens Liana die samen met Hans naar de finish loopt, en we begroeten elkaar enthousiast en maken nog even een praatje.
Ik neem afscheid van Andre als we langs het station lopen op de terugweg naar het huisje, hij moet nog een eindje karren met de trein! Ik heb weer genoten van deze wandeldag, goed georganiseerd en goed gepijlt. Volgend jaar weer? Zeker weten!!!

bekijk hier de foto's

zaterdag, maart 12, 2016

Oud Amsterdam 12-3-2016 / 10 km

Vandaag ga ik op pad met het openbaar vervoer, naar Amsterdam waar Annika en ik een rondje door Amsterdam gaan lopen. De speeltuinvereniging Ons Genoegen heeft daar een wandeltocht uitgezet. Nog nooit gedaan dus ik ben erg benieuwd!
Hans zet mij af op station Schiedam. Het is nog erg koud voor de tijd van het jaar maar er is ons wel een lekker zonnetje beloofd......na een uur treinen kom ik aan op Amsterdam CS.
Op de afgesproken tijd zie ik Annika bij cafe Loetje wat tevens een VVV is.
Het startbureau is ongeveer twee kilometer lopen vanaf het station en al kletsend lopen we daar naartoe, maar eerst gaan we een bakkie doen in Hotel Victoria, want dat is voor mij een traditie als ik in Amsterdam ga wandelen met de Dam tot Damtocht.
Op weg naar het startbureau zien we al diverse wandelaars met een A4-tje lopen waar de routebeschrijving op staat.
Het startbureau zit wat onhandig in elkaar, de ruimte is erg krap en het is druk. Ik laat alvast mijn boekje stempelen, de dame zet er de datum in en afstand (ik zeg dat ik dat zelf ook kan doen maar ze doet het met plezier) en ze plakt er ook nog een sticker in zodat we na de wandeltocht meteen door naar de trein kunnen.
Het is ook al vrij laat als we de route aanvangen, die staat erg uitgebreid beschreven en er is niet gepijlt. Dus dat wordt veel lezen vandaag en Annika neemt deze taak op zich.
Het thema van de tocht is "Geloof, hoop en liefde" en we worden getrakteerd op allerlei moois wat gebaseerd is op deze uitspraak zoals kerken, monumenten en beelden.
Vanuit het startbureau gaan we de Hazenstraat in, ik zie een of ander kastje dat beschilderd is met hazen en zet het op de foto, een leuke manier om de straatnaam te duiden. We lopen een route door "de 9 straatjes", 9 schilderachtige winkelstraatjes in het hart van Unesco's Werelderfgoed. In de Gouden eeuw ontwierp men de grachtengordel en werden de Heren-, Keizers- en Prinsengracht gegraven en in nog geen 50 jaar werd Amsterdam kilometers gracht rijker en tientallen bruggen. De vier grachten werden door dwarsstraatjes met elkaar verbonden die zorgden voor de noden van de rijke koopmansfamilies. De straatnamen herinneren nog aan het ambacht van leerbewerking. Van de Huiden tot de Ree, Beren, Wolven en Hartenstraat. Ik loop te genieten van alle mooie en aparte winkeltjes hier en de sfeer.
Nadat we de Huidensteeg uitlopen raken we even het spoor bijster maar als we weer een stukje teruglopen komen we op het goede pad. De zon schijnt uitbundig en is daardoor aangenaam wandelweer.

In de Berenstraat staat de eerste Nederlandse Bewaarschool uit 1830 een school waar arme kinderen uit die tijd onderwijs, warmte en beschutting kregen. Later opent de eerste kleuterschool van Nederland hier zijn deuren. Het is een mooi, statig en goed onderhouden pand. We blijven hier even staan en maken er foto's van.
In de Gasthuismolensteeg komen we een Brillenmuseum tegen die net zijn hekken omhoog laat zodat we de mooie uitgestalde brillen kunnen bekijken. Er staat ook een aparte collectebus buiten, een hond. Daarop staat: "geef gul, opdat de blinden hun weg kunnen vinden".

Op het plein van de Lutherse kerk gaan we even in het zonnetje op een bankje zitten nadat we op de foto zijn gegaan voor het beeldje van 't Lieverdje. Een aardige man gaat voor ons door de knieën om dat voor elkaar te krijgen.
Hier genieten we van de zon en we eten wat. Dan zie ik ineens Mieke aankomen die met haar vriendinnen op pad is en ik loop naar haar toe om haar te begroeten. Ze is heel enthousiast en verbaasd om mij hier te zien, ik dus ook. We gaan samen op de foto voor datzelfde beeldje. Leuk!!!

In de zijstraat van de Kalverstraat zit het Begijnhof volgens Annika, dat staat ook beschreven op de routebeschrijving maar de ingang is wat lastig te vinden. Uiteindelijk vinden we die toch. Hier heerst rust en bezinning. Mooie huisjes in een hofje en er staan twee kerkjes. In een van de kerkjes is een dienst gaande en we lopen even naar binnen. Daar worden "weesgegroetjes" opgezegd en ik keer weer terug naar mijn jeugd, want ik ben katholiek opgevoed en ging wekelijks naar de kerk.
Annika vraagt zich af waarom er vlaggen hangen en vraagt dit aan een medewerkster van het winkeltje. Er komt een onduidelijk antwoord, we snappen er allebei niks van.....

Dan is het tijd voor een bakkie en we zoeken een leuke plek daarvoor die we vinden in de Espritwinkel. Hier kunnen we ook nog even naar het toilet. De route heeft geen eigen rusten wat ook helemaal niet nodig is want je kan op diverse plekken rusten in Amsterdam.

Na de poort van de Munttoren en het Thorbeckeplein waar het beeld van Thorbecke staat lopen we langs de Amstelkerk, een eigenzinnige houten kerk. Het is een noodkerk waarvan men zegt dat Napoleon daar ooit zijn paard stalde. Helaas kunnen we er niet naar binnen. Even verderop zien we de Duifkerk, een van oorsprong Rooms-katholieke kerk waar momenteel een expo is voor de wandelaars naar Santiago de Compastella. Hier gaan we wel even naar binnen, het is er druk en we zoeken hier het toilet even op. Het is een rijksmonument en werd in 2006 gerestaureerd. Jos Brink heeft hier wel eens als voorganger opgetreden.

De Sarphatistraat is erg lang en daar is het Narcissenproject te vinden, een onderdeel van het levende wereldwijde Holocaust monument ter nagedachtenis aan de 1,5 miljoen overleden kinderen gedurende de oorlogstijd. Er staat ook een oorlogsmonument en we staan hier even bij stil maar kunnen niet zien wat het eigenlijk voorstelt. We zien er een vuist in maar meer ook niet. Aan de overkant van de straat zien we de hekken van Artis en het gebouw waar het auquarium in zit. Even verderop is de ingang van de dierentuin.
Naast het verzetsmuseum is een restaurantje tegenover Artis, daar gaan we even een broodje eten op het terras in de zon. Dat is genieten, zo vroeg in het jaar lekker buiten in de zon!

Na de lunch lopen we verder door de Zanddwarsstraat waar de Zuiderkerk of Janskerk staat, gebouwd tussen 1608 en 1614, een eeuwenoud gebouw. Heel indrukwekkend omdat wij beseffen dat wij hier na 400 jaar dit mooie gebouw kunnen bekijken. Een Cyperse kat laat zich gewillig aaien, hij ligt lekker te soezen in de zon op het dak van een cabrio, ik smelt! Maar ik moet hem van Hans daar laten als ik de foto naar huis stuur. In de Kromboomsloot staat een Armenische kerk, ook een mooi onderhouden pand.

Dan lopen we langs de Montelbaantoren die staat te schitteren in de zon en gaan we even op een bankje zitten om nog even van het zonnetje te genieten voordat we het laatste stukje van de route gaan doen. Maar we besluiten de route niet af te maken omdat we er vandaag wel erg lang erover gedaan hebben en we nog een lange reis terug moeten maken. Daarom lopen we langs de Schreierstoren terug naar het Centraal Station. We maken nog even een paar foto's van elkaar met het station en de gracht op de achtergrond. Nog eventjes een drankje ter afsluiting van deze heerlijke dag in cafe Loetje waar we de dag begonnen zijn. Hier is het helaas erg druk buiten op het terras maar binnen is nog wel plek.

Hiermee komt een eind aan deze heerlijke dag en we nemen afscheid van elkaar. Annika gaat met de trein naar Breukelen en ik naar Schiedam waar ik door Hans wordt opgepikt voor de rest van de reis.
Ik kijk terug op een hele aparte maar leuke wandeldag. Bedankt Annika voor de gezelligheid ik heb echt genoten!!! En de organisatie bedankt voor de uitgebreide beschrijving van deze wandeling. Het is wel even wennen, lopen zonder pijlen maar hinderlijk is het niet!

Bekijk hier de foto's

zondag, maart 06, 2016

RWV Winterserie deel 6 / 6-3-2016 / 15 km

Het is bijna lente en het is weer tijd voor de laatste editie van de Winterserie van RWV.

Het woord lente is een oude afleiding van lang en heeft betrekking op het lengen van de dagen. Het is verwant aan het Duitse Lenz en het Engelse lent ('vastentijd').
Om praktische, maar ook klimatologische redenen begint de meteorologische lente op 1 maart en duurt tot 1 juni. De astronomische lente begint op 20 maart.
Hans en ik gaan samen naar het Langepad waar de start is van deze wandeling. We zijn iets aan de late kant en zien de meeste wandelaars al vertrekken, ik groet een paar bekenden die ik nu tegenkom. Wij moeten ons nog aanmelden maar dat gaat heel snel want Annie heeft mijn kaartje al als ze me voor de tafel ziet staan. Nadat ik nog een paar mensen begroet heb kunnen wij ook vertrekken, Hans stelt mijn Runkeeper vast in.

De weersverwachting voor vandaag is niet al te best maar voorlopig is het nog steeds droog en er staat amper wind dus een lekker loopweertje. We moeten de eerste twee kilometer er "even in komen" maar daarna gaat het als een speer, het tempo zit er goed in! Ik word nog enthousiast begroet door een springerig hondje, hij vindt de slingers (Sunnyveters) aan mijn tas blijkbaar erg interessant! Na een flink stuk door het Kralingse bos lopen we richting Prinsenland.
Ik klets nog even met Sico die met Tamara en Tom aan de (snel)wandel is....jeetje wat lopen zij snel zeg! Ik kan ze echt niet bijhouden....

Op de route vinden we een vierkant kunstwerk gemaakt door Frans de Wit.
Vierkant eiland in de plas is een kunstwerk in de waterpartij in het Prinsenpark. In het midden van een betonnen constructie bevindt zich een vierkant. Dit gat symboliseert het laagste punt van Nederland: zeven meter beneden NAP. De constructie, van vierkant en cirkel, vormt een schaal met oplopende balken en meet 55 x 55 meter.
We lopen er langs middels twee bruggen en komen dan aan op de rust na 10 km. Maar we willen allebei doorlopen en dat doen we dan ook.

Af en toe vallen er spetters maar we worden er niet echt nat van. Via een tunneltje onder de rijksweg door, aan beide zijden leuk beschilderd, komen we weer in het Kralingse bos. Nog een paar km bospaadjes en dan zijn we al snel bij de finish. We melden ons af en kan ik mijn boekje af laten stempelen. Na deze heerlijke besteding van de zondagochtend rijden we weer op huis aan. Bedankt RWV voor deze leuke Winterserie, we hebben er weer van genoten!

Bekijk hier de foto's