Samen Op Pad tocht Renswoude 28-12-2016 / 25 km

De laatste wandeling van dit jaar en ik ga vandaag voor het eerst in mijn wandelcarriere aan een groepswandeling van 25 km deelnemen van Wandelclub Samen Op Pad. Van te voren had ik er een bepaald beeld bij, maar die is bij lange na niet zoals ik het ervaren heb, waarvan hier het verslag.....

Op woensdag ochtend trek ik de gordijnen open en ik schrik: mist!! Als ik ergens een hekel aan heb is het mist maar ja.....het is nog een flink eind rijden naar Renswoude. Als ik aankom bij de startlocatie is het behoorlijk druk in het café 't Zwaantje. Ruim voor de starttijd want die is om 10.00 uur kan ik aan de bar plaatsnemen om de start af te wachten. Maar voordat we daadwerkelijk van start gaan, wordt de groep toegesproken en er wordt iemand in het zonnetje gezet voor een flink aantal SOP tochten. Deze tocht blijkt ook nog eens de 200ste te zijn, na de start in 2006! Hierover later meer....

En dan gaan we daadwerkelijk van start, en het tempo (moet ongeveer 5,5 km/u zijn) valt me mee. De wandeling is niet gepijld en er lopen voor en achter twee mensen van de organisatie om de boel in de gaten te houden. Dat is vandaag best een opgave lijkt me, met 135 deelnemers! En dat is een record sinds het bestaan van de SOP.
Er zal na een kilometer of 6 gestopt worden voor een korte stop waar wat te drinken is voor iedereen en een roze koek met 200 erop vanwege de 200ste editie. De route kenmerkt zich door veel onverharde paden en oversteekjes door middel van een balk dan wel een bruggetje. We lopen over zgn. "Klompenpaden", mijn wandelmaatje maakt een leuke foto van een paar klompjes op een hek.

Het is mistig, dus de wereld is erg klein en de omgeving is daarom niet goed te zien wat ik wel jammer vind. Tot de eerste rust lopen we dan wel met de één en dan wel met de ander te kletsen. Yolande, die ik ken van het Nijmeegse logeerhuis woont in Renswoude en zij is er ook voor het eerst bij, we kletsen gezellig de kilometers weg. Samen maken we met nog een paar dames een sanitaire stop op een dijkje, want bij de rusten zijn geen Dixies!

Na de "rust" die van korte duur is en waarbij niet gezeten kan worden stomen we door naar de café rust in het naburige Ederveen. We moeten hiervoor nog 8 kilometer wandelen over graspaadjes en paadjes langs de diverse boerderijen.
Ik heb geen idee waar we lopen en gelopen hebben want ik heb geen routebeschrijving gekregen en de Runkeeper is helaas niet zo duidelijk maar ik geniet wel van wat ik allemaal te zien krijg onderweg. In Ederveen is het cafe speciaal voor ons open gesteld en langzaam maar zeker krijgen we onze consumptie en kunnen we hier naar het toilet.

Na de horecarust die zoals gewoonlijk om en nabij 30 minuten duurt gaan we met z'n allen weer naar buiten voor de rest van de route. Die voert ons naar het Kasteel van Renswoude. Een imposant gebouw wat waarschijnlijk dateert uit eind veertiende eeuw en is gebouwd in Holland-classicistische stijl, en staat in een goed onderhouden en mooi park. We lopen om het kasteel heen om het goed op de foto te krijgen van alle kanten. Niet door mij, maar andere wandelaars doen dat waardoor de groep uit elkaar valt. Maar.....uiteindelijk wordt er toch gewacht totdat de laatste zich weer bij de groep voegt, zoals ze dat gewend zijn bij een SOP-tocht!

De route naar de finish wordt nog even onderbroken voor een volgende "rust", ook dit keer geen zitgelegenheid, en er wordt op een oliebol getrakteerd, Rolf Craanen is bijna jarig, hij wordt 72 en is een van de grondleggers van Samen Op Pad. Het is ook dit keer een korte rust en we gaan weer verder.

Uiteindelijk komen we weer aan bij het cafe 't Zwaantje. Ik kan terugkijken op een heel gezellige, niet traditionele tocht. Het voordeel is dat je geen routebeschrijving nodig hebt en ook niet hoeft te letten op pijlen waardoor het wandelen op de eerste plaats staat en je ontspannen van de omgeving kan genieten! Het is echt de moeite waard geweest om er een keer aan deel te nemen! Wel jammer dat het altijd alleen op een woensdag is........



klikkerdeklik voor meer foto's

Capelse Tweedaagse (1dag)17-12-2016 / 25 km

De Capelse Tweedaagse, door de Rotterdamse Wandelsport Vereniging georganiseerd, ga ik deze keer voor de vijfde maal lopen, echter alleen op de zaterdag. Een groot aantal Walkers (van het forum walkers4walkers) zijn ook van de partij.
Zaterdagochtend is het nog niet erg druk als ik mij aanmeld bij het startbureau in de kantine van KCC en ik ben een van de eersten maar al snel loopt de kantine vol en roept Gijs, de voorzitter, dat we vast van start kunnen gaan zodat er wat ruimte komt in de kantine. Dat wordt niet tegen dovemansoren gezegd en het wandellegioen zet zich in beweging. Wij doen het rustig aan vandaag en lopen in de achterhoede. Het plan is om 25 km te lopen.
Het weerbericht is zodanig dat we geen regenbescherming nodig hebben maar de zon zullen we vandaag niet zien, het is niet erg koud en er staat geen wind. Prima condities voor een wandeling!
De route is zoals gewoonlijk weer prima gepijld en de routebeschrijving kan in de zak. De pijlen volgend komen we via de wijk Schenkel aan bij een soort kunstwerk langs de weg waarop staat: "languit het land omhelst door water". Het is een mooi object om erop te gaan staan met z'n allen voor een groepsfoto die Danyell van ons maakt met gevaar voor eigen leven want ze moet ervoor op de weg gaan staan! Maar het lukt zonder kleerscheuren.....
We lopen richting Algerabrug over de Hollandse IJssel die Capelle van Krimpen scheidt. We maken wat foto's en de groep loopt voor ons uit, we raken hierdoor wat achterop maar we zullen ze straks wel weer tegenkomen bij een rust.
Na heel veel trappetjes op en af lopen langs de haven zie ik ineens een boot met mijn naam erop! Wat grappig, ik zet het op de foto want dat zie je niet elke dag....
Na ruim zes km lopen komen we bij de eerste RWV verzorging post, die komt als geroepen want ik heb trek in koffie.....alleen die is er niet! Ik moet het doen met een bakkie thee. Ik moet wel even naar de wc maar heb geen zin om in de rij te gaan staan, daarom duik ik even later in een van de vele bosjes, we lopen een natuurgebied in. In Krimpen aan de Lek nog aan een plaatsnaambord gehangen, en een wandeltocht is niet compleet zonder een Brugmomentje en die hebben we ook vastgelegd.
Na 13 km is er een horecarust in cafe de Kwaysteniet. Daar is het druk en donker, maar ik ben wel toe aan een lekkere cappuccino!
De rust heeft ons goed gedaan en maken we koers naar de pont want er zit weer een mini-cruise in. Altijd leuk. Het pontje De Zeemeeuw komt er al snel aan en kan een flink aantal wandelaars tegelijk meenemen, het is een dolle boel!
Na de oversteek is er nog een verzorgingspost, want RWV staat bekend om zijn goede verzorging door middel van een heerlijke, eigengemaakte soep van Gijs! Ik verheug me er al de hele dag op! Het is een buitenpost maar er staat een heerlijke bank voor de tent waar ik mijn soep oppeuzel. Lekker zout, dat wel maar dat is goed om het verloren zout weer aan te vullen. Als de soep op is, vertrekken we weer voor de rest van de route, het is nog maar 3 km naar de finish. Omdat ik naar het toilet moet duiken we nog even winkelcentrum De Terp in voor een sanitaire stop bij een Chinees.
Het is 15.55 uur als we aankomen bij de finish en het begint al aardig donker te worden!
Als afsluiter van deze leuke wandeldag drinken we nog wat en we doen nog net niet het licht uit, bijna iedereen is al vertrokken!
Ik neem afscheid van mijn wandelmaatjes en stap voldaan in de auto, terugkijkend op een heerlijke wandeldag!


geniet hier van de foto's

Lightwalk Scheveningen 10-12-2016

Na een emotioneel zware dag reizen Hans en ik af naar Scheveningen voor een bezoek aan onze vrienden Jan en Joke die ook een zware tijd tegemoet gaan, Joke d'r zus is deze week overleden.....en samen willen we de Lightwalk gaan doen die dit jaar voor het eerst georganiseerd wordt. Wij hebben ons niet ingeschreven omdat we punt 1 de prijs te hoog vonden (€ 27,50 p.p) en punt 2 onze vrienden om de hoek van de startlocatie wonen.

Maar eerst eten we een hapje Italiaans in de Keizerstraat samen met hun zoon Arie en schoondochter Amy. De hond gaat ook mee, die zit rustig onder de tafel! Na dit heerlijke eten is het tijd om naar de boulevard te lopen, het vuurwerk gaat beginnen, dat is het startsein van de loop. En al lopend over de boulevard kunnen we van het lichtspektakel genieten.

De route begint vanuit de Passage en we zoeken een pijl voor de richting maar een vrijwilliger wijst ons de weg. De telefoon van Joke fungeert als plattegrond.
Al snel moet ik weer naar het toilet en in de Badkapel, die in de route zit, kunnen we gelukkig terecht. Daar wordt een balletvoorstelling gegeven en is het sfeervol verlicht.

We lopen richting Westbroekpark en komen veel verlichte tuintjes en straten tegen, die in het teken staan van de komende Kerstdagen. In het park zijn de paden verlicht met vele potjes met daarin een waxinelichtje, die op zijn kant liggen. Een slimme manier om er geen regen in te laten komen, helaas miezert het flink! Maar het is gelukkig niet erg koud, zo'n graad of 10......
Vlakbij het water stuiten we op een vuurspuwende man die een voorstelling geeft. Hier staan we even bij stil en proberen wat foto's te maken.
We kunnen een bootje met een wens laten varen in het water, een BOOTschap, maar hoewel het een leuk gezicht is al die bootjes, doen wij hier niet aan mee.

Bij Madurodam is een shantikoor aan het zingen en er is een stempelpost maar wij hebben geen startkaart en gaan dus ook niet naar binnen. We lopen langs Madurodam heen en komen weer op de route, het is nu best druk met wandelaars!
Een klein hondje is zijn baasje steeds kwijt en loopt tussen de wandelaars te slalommen, best wel irritant en ik vind het zielig voor het hondje.......

Als we vlakbij de Waterpartij komen zie ik een plakkaat over de Atlantikwall route, misschien dat ik die een keer ga lopen. We lopen in een sliert wandelaars de steile paden naar beneden en zien en horen op het water een bootje met een gitarist. Hij produceert erg mooie klanken die versterkt worden door een geluidsinstallatie. Het is prachtig!

In het parkje zien we nog een mooi verlichte herderin met haar schaapjes en het volk verdringt zich om een foto te maken. Dit is het laatste lichtspektakel voor ons want wij besluiten nog even naar de haven te lopen voor een overzicht van wat er nog te zien is om daarna op huis aan te gaan voor een afzakkertje bij Jan en Joke, we zijn te moe om de route helemaal af te maken....

En zo komt er een einde aan een enerverende dag. Ik heb er desondanks van genoten!

klikkerdeklik

Winterserie deel 3 / 4-12-2016 / 10 km

Als ik deze zondagmorgen naar buiten kijk zie ik de witte rijp op de boomtakken dus dat wordt krabben zometeen, we gaan samen naar Kralingen voor de derde editie van de Winterserie van RWV. De sjaal gaat mee en toch ook maar de handschoenen en als we bij de kantine van PAC aankomen zijn de meesten al vertrokken. Ik meld mij aan en Annie heeft mijn startkaart snel gevonden, ik hoefde niet eens mijn naam te noemen.

Vandaag wordt het een rondje Kralingsebos, we komen de hele route er niet uit. Dat is niet vervelend, het is een prachtig bos. Dit keer lopen we niet door de gevallen bladeren maar zijn de paden met ijzel bedekt dus het is oppassen! Gelukkig staat er niet veel wind anders was het echt onaangenaam. Maar al lopend worden we wel warm en maken we de km's. De zon doet echt zijn best en op sommige stukken waar de zon goed schijnt is het aangenaam.

Als we een stukje langs de Kralingse Plas lopen zien we heel veel zeilen van zeilbootjes. Het lijkt wel een zeil evenement, zo druk is het op het water. Hans maakt nog een foto van mij met de zeilers op de achtergond.

We hebben stevig de pas erin gehad en zijn na 1,45 uur weer terug in de kantine waar ik een stempeltje haal en mijn startkaart weer inlever. Tot de volgende editie op 7 januari. Maar eerst nog de Capelse lopen op 17 december.
We stappen lekker opgefrist weer in de auto op weg naar een warme kop koffie, daar ben ik nu wel aan toe!

een paar foto's hier

St.Nicolaastocht 26-11-2016 / 21 km

Ik kies vandaag voor een rondje dicht bij huis. Den Haag is maar een klein stukje rijden en de wandelsportvereniging Haaglanden heeft een tochtje uitgezet in Den Haag, de St. Nicolaastocht. Als ik het startbureau binnenstap komt de sinterklaasmuziek uit de spiekers en staat er strooigoed op de tafels om alvast in de stemming te komen. Het is vandaag behoorlijk koud maar dat is al lopend geen probleem, we worden vanzelf wel warm.

De route is mij onbekend maar de omgeving niet, ik zie al snel bekende gebouwen en winkels. Na zo'n drie kilometer zie ik de vuurtoren van Kijkduin opdoemen en ik zie geen Pokemonjagers rondlopen, het is er lekker rustig. Het is helaas nog te vroeg voor een bezoekje aan de horeca aldaar dus we lopen door. We zijn natuurlijk nog maar net onderweg dus aan rusten zijn we nog lang niet toe al zijn die gezellige tentjes wel verleidelijk!

De golven van de ruisende zee kabbelen het strand op en het is heerlijk zonnig. Wij lopen het duinpad op richting Monster en zien ineens een vos zitten. Een man op een bankje zit hem kennelijk te voeren want hij is behoorlijk tam. Ik heb dit eerder gezien tijdens een wandeltocht in het voorjaar. Het blijft indrukwekkend om zo'n diertje in het wild te zien, hij blijft gewoon lekker zitten zodat wij een foto kunnen maken.

Het duinpad komt ten einde en dan lopen we over het terrein van 's Heerenloo - hier worden verstandelijk beperkte mensen behandeld - en door de bebouwde kom van Monster en daarna over een lang saai fietspad richting Loosduinen. Al babbelend over van alles en nog wat hebben we niet door dat we er al een flink aantal kilometers hebben opzitten en zien we het partycentrum Madestein in de verte. Nu blijkt dit ook een rust te zijn op de routebeschrijving en we besluiten hier een bakkie te gaan drinken. Door andere wandelaars worden we gewaarschuwd: "het duurt hier lang hoor!" Maar dat vinden we niet erg als dat echt zo is. Het is eventjes zoeken naar de juiste ingang maar uiteindelijk vinden we een leuk bankje om op te zitten. En het is niet lang wachten op de consumpties, valt reuze mee!

Na de rust vertrekken we weer richting Madestein. In het park komen we een ruïne tegen en daar staan we even bij stil om een paar foto's te maken. Hier wat informatie over deze ruïne. We lopen door het park verder en dan missen we ineens een paar pijlen en gaat het op spoorzoekertje lijken. Met een aantal medewandelaars zoeken we naar de route en gelukkig is de routebeschrijving wel in orde dus al met al komt het wel goed.
Er is nog een rustmogelijkheid in de kantine van GDA, een voetbalvereniging, maar daar lopen we aan voorbij.
Hierna volgt mooi gedeelte door het Ockenburgpark, het landhuis staat in de steigers voor restauratie. We lopen langs de ijsbaan die nog niet gevuld is met water en zo zijn we bijna aan het einde van de wandeling.

Aangekomen bij het startbureau melden wij ons af na een praatje met de vrijwilligers. We melden nog wel eventjes dat we een paar pijlen misten en vroegen ons af of het krijt soms op was, maar nee, het blijkt een vrijwilligers tekort geweest te zijn. Iets waar veel verenigingen mee te maken hebben helaas. Na nog een stempeltje en een plaatje voor in het boekje nemen we nog een drankje voor de "nazit". Nog steeds galmt de sinterklaasmuziek door de spiekers.......
Ik heb genoten van deze gezellige wandeldag en met een voldaan gevoel stap ik weer in de auto op weg naar huis.

Klikkerdeklik voor een paar foto's

RWV Winterserie deel 2 / 20-11-2106 / 10 km

Zondagochtend en tijd om naar Kralingen te rijden voor deel twee van de Winterserie van RWV. Hoewel het erg hard waait en er regenbuien voorspeld zijn gaan Hans en ik toch op pad. Het is vrij laat als we bij het startbureau van PAC aankomen, de meeste wandelaars zijn al onderweg en ik loop ook nog eens de inschrijftafel voorbij! Pfff....ben nog niet helemaal wakker! Maar na een praatje met Larissa aan de inschrijftafel en Sabine kunnen we op pad.

De route van vandaag is de "Prinsenmolenpadroute" en we starten al met een regenbui. Lopend langs het watertje aan de Boezemlaan gaan we tot de Veilingweg richting de Rotte. We zien aan de aanwijzingen op de verticale objecten dat de route gewijzigd is, waarschijnlijk vanwege het weer? Uiteindelijk komen we dan aan bij de Rotte na een paar foto's van een Brugmomentje en lopen het welbekende Prinsenmolenpad op. We hebben zicht op de Bergse Plas. Het weer leent zich niet echt tot buitenactiviteiten maar toch komen we diverse hardlopers tegen. Ik zie pijlen met BPL en ik vraag me af wat het betekent. En dan zie ik in de verte Hillegersberg en bedenk opeens dat het wel eens "Bergseplasloop" kan betekenen, die was in oktober en ik was daar aanwezig als vrijwilliger.

We passeren de Irenebrug en lopen dan richting Terbregseweg om daar het viaduct van de snelweg onderdoor te lopen. Ik weet van voorgaande tochten dat we hierna weer snel het Kralingse bos in zullen lopen en jawel hoor, dat is vandaag ook het geval. Na het Hazenpad, Kwekerspad en Wolvenvallei komen we weer aan bij de kantine van PAC en melden ons af. Het is inmiddels 12.00 uur en hebben best rap gelopen vandaag. Op naar een bakkie koffie en een warme douche, ik heb het koud gekregen van die regenbui.

RS80 Wassenaar 19-11-2106 / 25 km

Zaterdagochtend rij ik naar Wassenaar. In de kantine van v.v. Blauw-Zwart is het startbureau te vinden van RS80 die weer een winterwandeling voor ons in petto heeft. Na een voorspoedige reis parkeer ik de koets op een grasveld vlakbij het sportpark. Op googlemaps had ik al gezien dat er genoeg parkeergelegenheid is. In de kantine is het al aardig druk en zie een aantal bekende wandelaars waar ik een praatje mee maak alvorens ik me aan ga melden voor 25 km. De routebeschrijving wordt precies om 9.00 uur uitgedeeld dus daar wacht ik nog even op.

Als het startsein is gegeven gaan we op pad richting het duingebied de Klip. In deze tijd van het jaar hebben de bomen een prachtige herfstkleur en hier kan ik erg van genieten. De omgeving is mij enigszins bekend want hier heb ik regelmatig een wandeltochtje gelopen. Het is een mooi duinlandschap van 2750 ha groot, we lopen over glooiende wandelpaden wat het lopen best inspannend maakt. We hebben genoeg gespreksstof en dan zien we alweer snel de rustlocatie opdoemen, boerderij Meijendel. We hebben er nu 8,3 km op zitten. Het is er lekker druk en warm, het haardvuur is aangestoken.
Mieke en haar vriendin zitten er ook en ik ga even bij hen zitten voor een praatje, en als zij even later weer verder gaan zie ik een plekje bij het haardvuur vrijkomen. Daar geniet ik van de pauze met een heerlijke cappuccino. Ik zie de pijlophalers binnenkomen.....jeetje we moeten nog opschieten ook! Zitten we nu al zo lang??

Na de rust vertrekken we weer de duinen in maar nu zijn de wegen niet verhard maar zanderig en heuvelachtig. Mijn beenspieren krijgen het goed te verduren! We genieten van de vergezichten en soms verschijnt er een regenboog.
We horen de zee in de verte, volgens de routebeschrijving gaan we een stukje strand op. En net als ik er een beetje klaar mee ben met die zandpaden zien we de strandopgang en kunnen we genieten van het uitzicht op Scheveningen, we zien de pier in de verte.
Met de wind in de rug en lopend over het verharde zand (gelukkig is het nu laag water) lopen we ruim twee kilometer over het strand alvorens weer via de duinopgang bij Meyendelse slag omhoog te lopen.
Als we bovenkomen moet ik eventjes uithijgen op een bankje! Een man komt aangelopen zonder sokken en schoenen, die blijkt in de branding gerend te hebben. Ik vraag aan hem: is dat niet erg koud?? En hij antwoordt: ijs- en ijskoud!! Nou......mij niet gezien, ik hou mijn schoenen en sokken liever aan! Even later loopt hij ons hardlopend voorbij.
Hierna gaan we weer de bossen in, om na twee kilometer weer bij het Pannenkoekhuis aan te komen. Vanaf hier is het nog 8 kilometer naar de finish maar we gaan toch nog eventjes een bakkie doen en ik ga naar het toilet.

En weer komen we de pijlophalers tegen die gelijk met ons naar buiten lopen. Wij blijven ze net voor als we de route vervolgen. We lopen een stuk door de bebouwde kom van Wassenaar. Hier staan de mooiste huizen! Prachtige oprijlanen en tuinen zijn hier te bewonderen.

Als we de ingang van Duinrell in het zicht krijgen weet ik dat de finish niet ver meer is. En ja hoor, na nog een klein stukje bos zie ik de ingang van het voetbalveld weer verschijnen. We zijn precies om 16.00 uur binnen en zijn ook de pijlophalers vóór gebleven. We melden ons af en babbelen nog even na met drankje.

Ik neem afscheid en stap met een voldaan gevoel in de auto. Het was een heerlijke wandeldag, wel fris met maar één flinke regenbui en verder prima wandelweer!

Nog een paar foto's klikkerdeklik

Winterserie Tilburg 13-11-2016 / 15 km

Soms ga ik voor een tochtje wat verder het land in, zo ook vandaag want we gaan in Tilburg een rondje lopen. De Wandelsport Vereniging Hart van Brabant organiseert daar de Winterserie. Het is wat miezerig en bewolkt en ook vrij fris maar daar kunnen we ons op kleden. Hans heeft ook wel zin in een rondje dus hij gaat mee, we schrijven ons in voor 13 km als we arriveren bij de startlocatie.

We starten om 9.20 en ik verwacht rond 12.00 uur te finishen......maar eerst nog een paar rondjes lopen.
We volgen de pijlen, soms met krijt en soms een papiertje en de pijlen zijn genummerd. Dat vind ik erg prettig lopen, en de route beschrijving wordt nauwelijks geraadpleegd. Een bordje met "wandelbos" zet ik op de foto, we gaan daar ook daadwerkelijk heen!

Dan komen we ineens op een heus Elfenpad! Het bord aan het begin van het pad geeft dat aan en het gaat ook op de foto, ik vind het wel grappig. Onderweg komen we twee elfen tegen, uitgesneden in hout. We mogen ook over het Reuzenpad en bij gebrek aan plaatsnaamborden ga ik op de foto met het mooi uitgesneden bord.

Mooi kan ik de wijk niet noemen waar we daarna in lopen, het is eenheidsworst en ontzettende saaie woningbouw, het lijken wel blokkendozen. Nu kan dat door het sombere weer komen maar hier krijg ik de kriebels van.........en ik hoop snel weer wat moois tegen te komen!

Als we bij de geplande rust aankomen, besluiten we door te lopen. We zijn beiden niet moe en ik hoef ook nog niet te plassen. Even zijn we in de war want het is niet helemaal duidelijk waar de weg verder gaat, maar een aardige wandelaar ziet ons aarzelen, loopt terug en wijst ons de weg zodat we weer op de goede route zitten. De 33 km route loopt soms gedeeltelijk met die van ons dus we moeten wel even opletten!

De route loopt een stukje langs een watertje de Oude Leij en het is goed oppassen dat je niet in de paardenpoep trapt! Er schijnen hier wilde paarden te lopen en in de verte zien we er ook twee staan. Het is lastig lopen zo, door de blubber van de grond en de poep die we moeten ontwijken maar dat maakt het spannend!

We lopen in het gezelschap van een groep wandelaars uit Waalwijk, dat zie ik aan hun trainingsjasjes, allemaal dezelfde. Gezamenlijk lopen we door het natte bos. De paden zijn nauwelijks zichtbaar vanwege het gevallen bladerdek. Mijn voeten worden nu ook nat omdat het vochtige ondergrond is en de nattigheid door mijn schoenen sijpelt.
We raken weer eventjes het spoor bijster, waarschijnlijk hebben we een pijl gemist maar gezamenlijk komen we er wel uit en lopen verder.

Zo komen we weer bij de finish aan als we langs de universiteit van Tilburg lopen. De start- en finishlocatie is in zicht. We melden ons af en stappen meteen de auto weer in, om een bezoekje te brengen aan Jan die hier in de buurt woont. Ik complementeer de dame achter de tafel voor de fijne route die we mochten lopen. Een stempel heb ik al gehaald. Het is inmiddels 12.30 uur en ik app Jan dat we eraan komen.
Een leuke wandeling met een leuke afsluiter!




klikkerdeklik voor foto's

RS80 Leiden 5-11-2016 / 25 km

Het is lastig een leuk verslag te schrijven over een tocht waarin niks te beleven viel qua omgeving maar ik ga het toch proberen. De startplaats van deze wandeltocht is Leiden.
Leiden wordt ook wel de Sleutelstad genoemd, verwijzend naar het stadswapen, en heeft de oudste universiteit van Nederland. Daarnaast is de stad bekend om de rijke geschiedenis en de oude binnenstad, met grachten, monumentale bouwwerken en hofjes. Maar helaas, we gaan niet naar de binnenstad lees ik op de website van RS80 die deze tocht organiseert.

Zaterdagochtend ga ik met de auto op pad richting Leiden nadat ik mij eerst goed geïnformeerd had over de parkeermogelijkheden via de site van RS80. De startlocatie is in Leiden maar we kunnen parkeren in Leiderdorp omdat het daar gratis is en je in Leiden moet betalen voor een plekkie. De straat waarin ik wil gaan staan is een eindje van de startlocatie vandaan maar ik kan de pijlen volgen naar de start.

Aangekomen in Leiderdorp kan ik mijn auto op een goede plek kwijt en ik loop op mijn gemakkie naar de startlocatie in zwembad De Zijl. Daar meld ik mij aan voor de 25 km, klets nog wat met de vrijwilligers en ga naar de kantine. Daar zie ik veel bekenden en schuif aan in afwachting van het startsein dat buiten gegeven wordt middels het uitdelen van de routebeschrijvingen. Dat gebeurt altijd stipt om 9.00 uur bij RS80 en dat begrijp ik niet helemaal, waarom kan je niet gewoon meteen starten als je ingeschreven bent??? Maar goed, ik start de tocht en al kletsend met elkaar volgen we de pijlen en aanwijzingen. Er is regen voorspeld maar vooralsnog is het droog.

We lopen veel Kris-kras door de bebouwde kom, afgewisseld door twee parkjes. We passeren ook veel bruggetjes waarvoor we trappen op en af moeten lopen. De zon schijnt best fel en ik mis mijn petje die ik vanmorgen niet kon vinden!
We lopen zo te kletsen dat we ongemerkt aankomen bij de rust, de voetbalkantine van RCL. Daar is het druk, ook voor het toilet en ik besluit te wachten tot de drukte voorbij is, wat resulteert in een rustpauze van 40 minuten! De wachtrij voor de koffie is ook lang en het bankje zit TE lekker..... hahaha!! Je moet toch iets de schuld geven van het lange pauzeren??

Als we de kantine verlaten, ga ik toch nog even naar het toilet en kunnen we weer de route vervolgen. Maar als we buiten komen, kleurt de lucht onheilspellend donker!! Oeps.....teruggaan en schuilen of??? Maar nee, we besluiten toch maar door te lopen.
En ja hoor, een paar minuten later moet ik toch de poncho tevoorschijn halen, grote druppels komen naar beneden!

Dit stuk van de route is heeeeeel erg saai!! Flinke lange stukken buitengebied en ruim 2,6 km (!) langs de snelweg.....brrr. Maar we hebben genoeg gespreksstof dus dat "ongemak" komen we ook wel overheen. En we verdrijven de verveling door een paar foto's te maken van een plaatsnaambord-paaldans-momentje. Helaas wel in een regenponcho, niet de charmantste uitrusting!
We lezen op het informatieblad dat we meekregen dat we langs een beeldje komen van Joop Zoetemelk, die hier opgegroeid is, maar helaas hebben we het gemist.

Na de rijksweg hebben we een stuurloos momentje want we missen een pijl waardoor we in een doodlopend paadje terecht komen. De goede weg is al snel gevonden, we moeten blijkbaar een stukje onverhard het grasveld op, iets waar we niet op gerekend hebben. Dit pad leidt ons wederom naar de voetbalkantine waar we al eerder een pauze hadden. Het is nu wel wat stiller en nemen daar nog even een koffiepauze. Niet zo lang als de vorige hoor, het is nu nog 3 km naar de finish.
Dit stuk is ook niet echt inspirerend en het is inmiddels droog, een waterig zonnetje komt tevoorschijn. Bij de finish aangekomen melden wij ons af en drinken nog wat en kletsen wat na.
Het was te nat om foto's te maken dus vandaar weinig foto's bij dit verslag.
Volgende tocht is de eerste van de Winterserie in Tilburg.

Een paar foto's klikkerdeklik hier

Wandelclinic 30-10-2016

Afgelopen zondag heb ik in Amsterdam een wandelclinic gevolgd. Truus Vernhout van ons wandelforum walkers4walkers heeft geleerd voor wandelcoach en het leek haar wel leuk dit eens in de praktijk te brengen. Daarvoor deed ze een oproep op het forum en er waren meerdere leuke reacties. Een datum was snel gepland.

Het was een gezellig weerzien van 7 wandelvriendinnen en ik heb een paar vermakelijke uurtjes in het Westerpark doorgebracht. Het was ook nog heel leerzaam! Bedankt Truus voor je tijd!

hier zijn de foto's te bekijken

Oude schoenen 2016

Mijn zoveelste paar schoenen weggegooid! Zie foto
Heel veel plezier heb ik ervan gehad en nee, het waren geen Hanwags maar Scetchers. Ze liepen als pantoffels en heb ze met pijn in mijn hart weggedaan want de zool is compleet versleten! De nieuwe doen het ook goed hoor!
Ze staan volgende week weer te trappelen om de deur uit te gaan, dan ga ik in Leiden de RS80 tocht lopen, 25 km.

Noordwijk 23-10-2016 / 15 km

Vannacht heeft het voor het eerst sinds de herfst begonnen is gevroren en dat is te merken als we in de auto willen stappen: we moeten krabben! Hans en ik zijn vandaag van plan om naar Noordwijk te rijden voor een tochtje van 15 km zodat ik mijn nieuwe heup-wandeltas kan uitproberen die ik gisteren gekocht heb voor mijn verjaardag.

De tocht van vandaag wordt georganiseerd door de Noordwijkerhoutse Strand Lopers, een atletiek vereniging. De start is in het Indische restaurant Invitation.

Als we er bijna zijn zie ik op de weg er naartoe een huis te koop met een wel heel vreemde tekst: se vende.......wat "te koop" in het Frans betekent. Raar.....we zijn toch in Nederland???
De startlocatie rijden we ook voorbij, nou dat begint al goed! Het is in een restaurant maar dat restaurant staat op een camping terrein......snappen jullie het nog??

Het aanmelden is zo gepiept maar wel duur maar het is inclusief een kopje koffie of thee en dan kunnen we met een routebeschrijving in de hand op pad. Die routebeschrijving hebben we echt nodig want er is minimaal gepijld! Oh jee......
Dat vind ik niet prettig lopen, het liefst loop ik zonder beschrijving en op pijlen maar ja.....je kan niet alles hebben en verwachten van een hardloop vereniging.....

We starten de tocht in een mistige nevel en het is behoorlijk koud! Die mist trekt al snel op want de zon doet echt zijn best om door de mist te breken. Gelukkig maar want dat maakt het lopen een stuk aangenamer! We lopen het restaurant uit en lopen langs het Oosterduinse meer. Na wat fietspaden gelopen te hebben, die overigens druk bevolkt worden door fietsers en mountainbikers, komen we in de mooie natuur van de Amsterdamse waterleiding duinen en kunnen nu de bordjes volgen die voor ons uitgezet zijn, gele plastic pijlen die goed te zien zijn. ALS ze er zijn want er is minimaal gepijld en dat loopt niet ontspannen! Ook ontbreken er herhalings signalen zodat je weet dat je goed zit......

Als we uiteindelijk in de duinen lopen mogen we dan toch door middel van een stijle zandweg naar boven, naar het strand! De zon schijnt inmiddels uitbundig en het waait amper dus het is er goed toeven! Er lopen ontzettend veel paarden met hun berijders langs het strand, we zien wel drie grote groepen ruiters voorbij komen. Het water van de zee heeft zich terug getrokken, het is eb en het zand is dus makkelijk te belopen.

Omdat er geen afstanden staan bij de routebeschrijving weten we niet hoelang we over het strand moeten. Het enige wat we weten is dat we er bij de tweede strandopgang eraf moeten. Dat houden we dan maar goed in de gaten!
Als we de strandopgang zien en naar boven lopen, is er enige verwarring over hoe nu verder, de omschrijvingen kloppen niet helemaal met wat we zien. Op goed geluk vervolgen we de weg, maar die is achteraf niet de juiste. Dan zien we in de verte mensen met een routebeschrijving in de hand lopen en denken we dat we die wel weer tegen zullen komen......en gelukkig klopt dat nog ook! We zitten weer op de route......denken we. Want we zien helaas geen pijlen meer, en ook de omschrijving "blauwe palen" klopt niet want die zien we helemaal niet!

We volgen maar een paar wandelaars die ook onze kant op gaan, maar als we de duinen uit lopen en de bebouwde kom in gaan besluiten we op de GPS naar de finish te lopen. Dat is nog een klein stukje. Wel saai langs een autoweg maar ik ben er wel klaar mee nu.

Als we ons af gaan melden zeg ik het wel tegen de dame aan de tafel en ze zegt dat we niet de enigen zijn. Ze neemt de verbeterpunten mee voor volgend jaar.
Goed plan!
Het bonnetje voor de koffie leveren we in, want we zijn wel toe aan iets warms. Maar ik denk dat deze de koffie test van het AD ook niet zou halen....brrr..... wat vies!!
We kletsen nog wat na met andere lopers en stappen daarna weer in de auto voor de terugreis.
Conclusie: deze tocht was mooi maar slecht georganiseerd. De pijlen ontbraken op cruciale plekken, de omschrijving klopte niet en het zou fijn zijn als er afstanden bij staan op de omschrijving. Herhalingspijlen zijn ook wel prettig! Gelukkig stond de vrijwilligster aan de tafel wel open voor commentaar.


hier staan nog wat foto's

11 antwoorden op wandelvragen

Een antwoord op 11 vragen van wandel "collega's " Mirjam en John. Hier staan mijn antwoorden.

1. Waarom wandelen?
Ik ben in 2006 begonnen met wandelen omdat een voormalige collega mij vroeg of ik geen zin had om met haar te trainen voor de vierdaagse van Nijmegen. We weten allemaal hoe die vierdaagse is verlopen, het was mijn eerste en haar laatste want zij loopt niet meer. Na een mislukte editie van Nijmegen in 2007 besloot ik dat ik niet in de wieg gelegen was voor lange afstands wandelingen, ik had veel (blaar)problemen. Nadat ik Marina op een wandelforum ontmoette die daar vertelde dat ze als laatste wens het lopen van een vierdaagse had, ben ik met haar gaan trainen. Het klikte heel erg goed en hadden veel lol samen. In 2008 hebben we de vierdaagse van Nijmegen succesvol uitgelopen, haar eerste en laatste want ze is in 2009 overleden. Maar mijn verslaving is toen geboren! Sindsdien train ik fanatiek en noem het eigenlijk allang geen "trainen" meer!

2. Hoeveel km heb je gelopen?
Dit weekend kwam het aantal op 12.004 km

3. Welke stad is je favoriete stad om te wandelen?
Amsterdam! Heerlijk om te lopen daar, het ademt sfeer en er is veel te zien en te beleven.

4. Wat is je langste afstand tot nu toe?
Ik heb 9x een Kennedymars gelopen dus dat is 9x 80 km. Meer km zou ik niet willen lopen!

5. Wat draag je het liefst onderweg, heuptas of rugtas
Mijn voorkeur is heuptas maar ik draag ook wel eens een rugtas

6. Hoe vaak wandel je?
Ik wandel het liefst elke week. Meestal loop ik in de winter wat minder km's vanaf 15 tot 25 km en in het voorjaar schroef ik de km's weer op.

7. Wat is jouw favoriete jaargetijde?
De herfst! Mooie kleuren en de temperatuur is mild. Hoewel ik de zomer ook wel fijn vind.

8. Welk wandelevenement sla jij niet over?
De Nijmeegse natuurlijk! In februari sta ik te popelen om mij weer in te kunnen schrijven!

9. Loop je het liefst verhard of onverhard?
Een combinatie van beide met de hoofdmoot verhard.

10. Wat is jouw ultieme wandeltip?
Gaan!! Ook al is er slecht weer voorspeld, gewoon gaan en meestal valt het wel mee. En bovendien: het meeste valt naast je! Alleen met ijzel en sneeuw ga ik niet.

11. Wat is jouw vraag aan mij/ons (Mirjam en John)
Lopen jullie het liefst samen of ook wel alleen?

WS78 Barendrecht 15-10-2016 / 20 km

Op deze dag, 55 jaar geleden, zag ik het levenslicht! En vandaag gaan we lekker een feestje buiten vieren, want we gaan de WS78-tocht in Barendrecht lopen! Een lusje van 20 km.

We gaan niet zo heel vroeg weg, er kan tussen 9.00 uur en 10.00 uur gestart worden. De tocht is dit keer genoemd naar Klaas de Heij, de eerste voorzitter van WS78. Hij was samen met nog twee anderen de oprichter van WS78. Deze tochten worden gekenmerkt door het hoge moddergehalte, deelnemen aan de Winterserie, want deze tochten worden alleen in de winter georganiseerd, betekent vaak afzien. We gaan het zien!

Na het aanmelden in de kantine van voetbalvereniging Barendrecht kunnen we op pad. Het is een beetje druilerig en vochtig maar het regent niet. Vanaf de kantine stappen we lekker door richting de eerste rustpost maar zover is het nog lang niet.
Het eerste stuk vind ik saai, ruim 2.5 km lopen langs een autoweg! Aan de linkerkant zien we de nieuwbouw van Barendrecht, rechts de geluidswal van de A16.....ik hoop op beter!
We komen via de straatjes van Barendrecht in de Dorpstraat en lopen over het gezellige dorpsplein. Jammer dat het nog vroeg is en het weer ongezellig maar het is een leuk plein! Via singels en parkjes komen we aan bij de soeppost. Nu weet ik dat die "soep" de naam soep niet mag dragen want het is meestal een lauwwarm bekertje zout water met deze keer een rode kleur maar ach.....zout heb je nodig dus vooruit dan maar. Wat ook tegenvalt is dat de kantine van De Kleine Duiker, een manege, dicht is! Er is wel een toilet die gelukkig open is maar buiten zitten dat is op dit moment niet zo lekker met die kille wind! Ik maak nog een paar foto's van de vrijwilligers die de soeppost bemannen.

Na de soep lopen we een klein stukje naar de dijk die ons naar de Oude Maas leidt, en ik zie het bordje van het Pannenkoekhuis dat vlabij het water staat. Daar gaan we even een lekker bakkie drinken en lunchen, ik ben tenslotte jarig vandaag en dat moet gevierd worden!
En lekker opwarmen, want door de vochtigheid voel ik me toch wat koud.
Wel grappig is dat we aan het raam zitten en wij de overige wandelaars voorbij zien komen! We gaan na de lunch onze weg vervolgen en maken niet het lusje om het Pannenkoekhuis heen maar lopen meteen af op het pad waar we de wandelaars net zagen.

Er loopt een minirails langs de Oude Maas, een nog werkend spoorlijntje voor kinderen. Vandaag is het stil en we lopen langs en over de rails. Er is zelfs een klein perronnetje en bruggetje en nee.....hier heb ik geen Brugmomentje! Die komen later als we door een groot natuurgebied lopen.

In Heerjansdam komen we drie plaatsnaamborden tegen, welke zal ik eens gebruiken voor een paaldansmomentje??? Ze staan alledrie heel dicht bij elkaar....
Het plaatsje lopen we snel weer voorbij om vervolgens op de 40-km route te komen, die ons brengt in de Zuidpolder, een aangelegd natuurgebied met leuke vlonders. Er lopen ook Galloway runderen die ons liggend vanaf het gras begluren.
De route voert ons over de lange vlonder over het water, heel apart! En er staan diverse kunstobjecten van roestig materiaal en stellen allerlei vogels voor. Het is ook een broedplek voor zwanen, we zien er veel!

De fruitpost bevindt zich in de bebouwde kom, en we lopen er bijna aan voorbij. De vrijwilligers die de post bemannen roepen ons. Hier kan je fruit en wat te snaaien krijgen maar we hebben geen trek in fruit, ik pak een dropje en een klein stukje chocolade, want ja....het is mijn verjaardag en vandaag neem ik het ervan.
Na een praatje met de vriendelijke vrijwilligers gaan we weer op pad voor het laatste stukje en de zon piept een beetje door het dikke wolkendek.
Zo lopen we via de straatjes om het voetbalveld heen naar de kantine en melden ons af. Ik koop nog een nieuw stempelboekje en laat hem stempelen door de heer de Heij himself!

Om eerlijk te zijn vond ik de route een klein beetje tegenvallen maar dat komt misschien ook door het sombere weer. Het moddergehalte was niet hoog, klimmen en dalen was er niet bij en er waren ook geen glijpartijen. Nou....een beetje dan!! En niet in de laatste plaats vond ik het erg duur, €4,50! Maar ik heb toch dingen gezien die ik bij eerdere tochten vanuit Barendrecht niet gezien heb en het is een leuke manier om je verjaardag te vieren!!!



bekijk hier de foto's

RS80 Rijswijk 8-10-2016 / 25 km

Vandaag ga ik op pad voor een wandeltochtje in Rijswijk van de RS80. Zij organiseren een serie zogenaamde "Randstadtochten" en vandaag is de tweede van deze tien tochten.

Na een voorspoedige reis richting het startbureau in de kantine van wielervereniging De Spartaan in Rijswijk meld ik me aan nadat ik de menigte bespied heb op bekenden. Velen staan al buiten te wachten op een routebeschrijving, je mag echt pas om 9.00 uur weg! Ik heb me net ingeschreven als ik eerst Ron zie binnenkomen en dan André met hen ga ik dit lusje lopen. In de kantine zeggen we Ed nog gedag, hij gaat zijn eigen lusje lopen, we zien hem wel onderweg.

Nadat iedereen is ingeschreven zijn de routebeschrijvingen inmiddels uitgedeeld en de menigte lopers is op pad gegaan, wij gaan er achteraan. We lopen langs een groot parkeerterrein, en wat blijkt? Ik had mijn auto daar kwijt gekund, maar ik ben gewoon naar de wielerbaan gereden en heb de koets daar neergezet!

Na een parkje doorgelopen te hebben en een lange weg komen we al snel in Delft aan, want deze stad ligt vlakbij Rijswijk. We lopen de mooie ophaalbrug over en langs de oude maar nog steeds in werking zijnde gistfabriek. Na een kilometer of vijf is er wat verwarring over het verloop van de route want we lopen een brug over naar de overkant van het water waar we eigenlijk langs moeten lopen maar die weg is afgesloten met hekken. Mensen die de 15 km route lopen vragen ons of ze wel goed gaan maar we hebben nog geen opmerking als "splitsing" gezien dus we denken van wel. Na ongeveer 300 meter langs het water zien we een grote groep lopers op de brug staan die we naar ons idee over moeten. Wat is er aan de hand? Wij gaan even in conclaaf en bekijken Google maps. Dan zien we een loper druk pratend en wijzend onze kant op komen, hij zegt dat we een stukje terug moeten, naar het bruggetje dat we over hadden moeten steken! En jawel hoor, daar zien we een hoop pijlen en aanwijzingen. We zitten weer op de route.

We lopen nu de mooie binnenstad van Delft binnen, daar kan ik echt van genieten, die kleine steegjes en leuke bruggetjes en straatjes. Er is een markt waardoor het wat lastig lopen is want je kunt niet echt snelheid maken maar desondanks geniet ik ervan. We passeren zelfs de geboortestraat van mijn vader, de Brabantse Turfmarkt.

De schilder Vermeer is bekend van zijn "Meisje met de Parel" en "Het melkmeisje" maar ook van "Zicht op Delft". Laten we nu langs zo'n stadsgezicht lopen! Andrè heeft later het schilderij opgezocht op internet en de gelijkenis is treffend met de foto die ervan genomen is! Het schilderij is van 1660 en 356 jaar later is het nog steeds herkenbaar.

Vlakbij de rust die er zo aankomt is het bijna 11.00 uur en Ron ziet een bankje waar we deze traditie in ere kunnen houden. Ron slaat over maar Andre en ik gedenken de gevallenen in de oorlog met een slokje Liquor 43. Lekker!!

Het is tijd voor een pauze en die is niet ver meer, op bijna 10 km is die in de Kortegaard, een scouting locatie. Andre gaat in de rij voor de koffie en cake, ik zoek het toilet op. We gaan er lekker bij zitten in de zon. Ik heb niet zo'n zin in koffie en cake en eet mijn bammetjes op, ook lekker......

Na de pauze lopen we de plas rond waar we twee huisjes zien van de scouting en een touw toestel waarin Ron een speeltuig ziet, hij is echt aan het buitenspelen als hij erop klimt, gelukkig haalt hij hiermee geen nat pak!

Na een aantal straten waar veel studentenflats staan, lopen we een groot stuk over de faculteit van Delft, de TU. Het is er rustig want het is weekend en we bekijken de gevarieerde (lelijke) bouw met veel belangstelling.
Een rondje om de botantische tuinen en dan komen we weer in het centrum van Delft en lopen we door de Oostpoort als we even een fanfare band voorbij hebben laten gaan. Er wordt vandaag veel gemusiceerd valt ons op.

Het centrum van Delft komt weer dichterbij als we op ongeveer 14 km zijn. We bereiken het marktplein en het ziet er zo gezellig uit met al die terrasjes en het is heerlijk weer dus ik krijg zin in een lekker bakkie in de zon. Ik haal de jongens over ergens te gaan zitten, twee kilometer voor de eigenlijke rust. En we nemen er heerlijk de tijd voor, de jongens bestellen er zelfs een gebakje bij, ik hou me in.
We zitten op het Marktplein waar ook de Nieuwe kerk staat, een imposant gebouw en erg oud, bouwjaar 1381.
De toren is met zijn 108,75 meter na de Domtoren in Utrecht de hoogste kerktoren van Nederland. De kerk is verder bekend vanwege het praalgraf van Willem van Oranje. Onder het praalgraf bevindt zich de grafkelder van het Koninklijk Huis.

Het is genieten op het terras maar we mogen nog een stukje en André zegt dat we niet bij de rust in Het Rieten dak gaan zitten. Dus de laatste 9 km lopen we door als we de rust voorbij lopen........André is streng hoor #knipoog

Er zit ook een erg lang stuk (wel 2220 meter dus ruim 2 km!) in de route als ik de routebeschrijving bekijk, een lang stuk langs het water. We doden de tijd door naar de kano's te kijken die af en toe voorbij varen met hun coach die aanwijzingen schreeuwt al fietsend naast de kano (dus niet in de boot). En we verwonderen ons over sommige reacties van fietsers, wij lopen weer over een fietspad bij gebrek aan een voetpad. Wat kunnen sommige mensen zich opwinden zeg!

We applaudisseren voor een fanfare bandje die staat te spelen aan de overkant.
Aan het eind van dit pad moeten we de Oversteek over, een fietsbrug die lijkt op de Erasmusbrug in Rotterdam. Ik zeg: lijkt, omdat het maar een klein bruggetje is.
Na de Oversteek lopen we een klein stukje parallel aan het water en zwaaien naar bekenden aan de overkant, zoals wij dat net ook gedaan hebben toen we daar liepen. Het bandje is inmiddels weer vertrokken.

Het laatste stukje van de routebeschrijving klopt niet helemaal, we lopen een parkje door om vervolgens de finish in de verte te zien. We steken de straat over naar de wielervereniging en als we het startbureau betreden zeggen de barmedewerkers: daar komen 3 x 2 bier........en melden ons af. Na nog een Radlertje (dus geen bier voor ons, verkeerd ingeschat!) en wat nakletsen in de stralende zon en dat vind ik bijzonder want het is al oktober, stappen we weer op om naar huis te gaan. Ik neem afscheid van mijn maatjes en rij naar huis, moe maar voldaan want het was een gezellige, zonnige dag.
PS: we hebben Ed niet meer gezien onderweg, hij liep toch sneller dan wij!

Ik heb genoten van deze wandeltocht en ik heb geen last meer gehad van mijn beenblessure en daar ben ik heel content mee!
Bedankt RS80 voor de organisatie! Jammer van de paar kleine foutjes in de route maar ja, je kan niet alles hebben.....









bekijk hier alle foto's

Vrijbuiter tocht Gouda 1-10-2016 / 15 km

Na een maand niet gelopen te hebben kan ik vandaag eindelijk weer genieten van een wandeltocht! Ik moest verplicht rust houden ivm een beenblessure. Ik ga het vandaag weer proberen en Hans gaat gezellig met mij mee, 15 km lopen in Gouda georganiseerd door DES. Het startbureau is in een winkel, als we een bedrijven terrein oprijden komen we daar pas achter. Aanmelden is zo gepiept, ze hoeven mijn doopceel niet te lichten! Er is vandaag regen voorspeld maar daar merken we voorlopig nog niets van.

Het eerste stuk is mij wel bekend van andere tochten van DES, bijvoorbeeld de Paastocht. Vanuit het bedrijven terrein zit je zo op de Coenecoopbrug. Die steken we over en gaan het trappetje af naar natuurgebied 't Weegje, mij ook bekend. Het is er heerlijk rustig en we genieten van het mooie weer, en dat in oktober!!

We lopen door waterrijk gebied en daardoor komen we veel bruggetjes tegen en dat nodigt weer uit tot veel Brugmomentjes. Het spoor lopen we twee keer d.m.v. tunneltjes onderdoor en we horen de brommers op het circuit vlakbij het spoor. We lopen er niet langs maar gaan weer een natuurgebied in. Aan de linkerkant zien we een soort bungalowpark, en al lopend bedenken we wat voor bewoners er nu wonen, asielzoekers, jongeren of Polen? Maar dan komen we tot de ontdekking dat we een aanwijzing gemist hebben en we zien twee wandelaars ons tegemoet lopen......he hoe kan dat nou? Die vertellen ons dat we een stukje terug moeten om via een klaphekje de polder in te lopen, dit is een speciaal wandelgebied. Er staat ook een bord maar omdat we ons meer op de linker kant concentreerden hebben we die over het hoofd gezien. Nou ja, we hoeven gelukkig niet al te ver terug te lopen.

Dit gedeelte van de route heb ik ook nog nooit gezien, een hele lange vlonder door de polder heen! Prachtig hoor. Aan het eind van het wandelpad lopen we de weg weer op en zien de rust al in de verte, vv Donk. Maar we mogen nog eventjes er naartoe lopen, een km of drie.

Ik zie de Gouwe ook in de verte, en ik vermoed dat we daar een stukje langs moeten lopen en inderdaad, de ingang van v.v. Donk zit aan de weg langs de Gouwe. Die bereiken we na 7,1 km en nemen het er even van, ik wil het vandaag rustig aan doen.
Na een lekkere cappuccino vertrekken we voor de rest van de route. En het is nog steeds lekker weer, wat boffen we toch!

De route leidt ons een stuk langs de Gouwe richting de sluizen. We genieten van de mooie bootjes die er varen op het water zodat de saaiheid doorbroken wordt en zijn voordat we het weten bij de sluizen aangekomen. Ik doorbreek de saaiheid ook door een paaldansfoto te (laten) maken. Ik zie de speeltuin waar ik eerder een rust heb gehouden tijdens een "DES-tocht". We hebben al gezien dat we terug weer langs het water mogen lopen. En lopend met de molen in het vizier lopen we toch weer verkeerd! De routebeschrijving is soms niet helemaal duidelijk! Door een vriendelijke man die uit een eettentje naast de molen komt worden we erop gewezen dat we de andere kant op moeten.....

Na de molen lopen we weer een industrie terrein op en daarvoor moeten we twee drukke straten oversteken. En dan lopen we een smal paadje op wat ook dienst doet als fietspad. We moeten uitwijken voor twee fietsers, eentje voor en eentje achter ons. En terwijl ik denk:"jeetje, het is opletten hier" struikel ik ergens (?) over en ik lig weer op mijn plaat!! Pff......gelukkig geen al te grote gevolgen (geschaafde knie) maar ik ben erg geschrokken en Hans niet minder! Een fietsster stapt af en even later ook een man die beide vragen of ze kunnen helpen. Maar gelukkig ik kan met een beetje hulp weer opstaan en mijn weg enigszins wiebelig vervolgen. We hoeven nu ook niet al te ver meer.
Als we langs een sportterrein komen en ik een bankje zie, wil ik toch nog eventjes zitten, wat drinken en bijkomen. Dat duurt niet lang want ik ruik de stal en gaan we weer op pad, op naar de finish!
Vlakbij de finish raken we nog even verward over de route: gaan we wel goed? Maar gelukkig zien we snel de goede richting en komen we even later aan bij de winkel, De Vrijbuiter. We melden ons af en krijgen een cadeautje mee: een leuke bidon en we mogen ook nog wat te snoepen meenemen, een gevulde koek gaat er bij Hans wel in!

Omdat we geen koffiehoekje kunnen ontdekken (later hoorde ik van een medewandelaarster dat die er wel was, in de winkel!) gaan we nog even iets lekkers drinken en eten aan de overkant van de winkel, in een leuke lunchroom.
Nadat we lekker bijgekomen zijn stappen we weer op voor de terugreis.
Ik heb, ondanks de val genoten van deze tocht. Hoewel we af en toe een pijl misten en de beschrijving niet altijd helemaal klopte is de tocht voor herhaling vatbaar!
Van mijn beenblessure amper last gehad dus de test is geslaagd!

bekijk hier alle foto's

De 80 van de Langstraat Waalwijk

De Kennedymars van Waalwijk staat bekend om zijn goede verzorging en de route die heel gezellig is door het enthousiaste publiek. Ik heb mij weer voor de derde keer hiervoor ingeschreven....ik lijk wel gek!
Ik ben best nerveus, zaterdag de dag van de start vanavond om 20.00 uur. Niet dat ik niet bekend ben met het wandelen van 80 km maar het is toch elke keer weer anders en ik heb de afgelopen weken wat lichamelijke klachten gekregen waarvan ik hoop dat het daardoor niet al te lastig gaat worden.

Zaterdagavond rij ik samen met Hans naar Waalwijk om mijn startspullen op te halen. Er staat een tentje op het grote plein waar men dat kan regelen. Ik ben bijna aan de beurt als ik mijn nummer noem maar ik moet aan de andere kant zijn......oké. Beetje onduidelijk aangegeven maar uiteindelijk krijg ik mijn startnummer en speldjes om dit goed zichtbaar op te spelden. Op het startterrein zie ik een aantal bekenden en ga nog even naar het toilet alvorens mijn wandelmaatjes op te zoeken, want ik ga met Fred, zijn broer Ton, Rene en Claudia lopen. Zij zijn alle vier debutant op de 80, ik ben benieuwd hoe zij het gaan ervaren! Na een appje van Fred vind ik ze bij een wokrestaurant en als het bijna tijd is gaan we op pad naar de startplaats. Ik neem afscheid van Hans en ik zie hem later terug in de straat zodat hij een leuke startfoto kan maken van ons vijfjes.

Daar gaan we dan, de avond is al gevallen en het begint weldra donker te worden. We merken niets van een of ander startschot ofzo, de meute begint in beweging te komen en dan lopen we langzaam maar zeker de lange straat in. We worden om 20.08 uur gescand d.m.v. de scanmatten op de grond. De eerste kilometers maken we een rondje van 8,5 km om dan weer terug te komen in Waalwijk. Dan nog ruim 12 km tot de eerste, grote rust. Tussen de hoofdposten zijn er zogenaamde doorloop posten (het is daar niet de bedoeling dat je gaat zitten) waar vanalles aan drinken en wat te snoepen/eten is te krijgen, we worden goed verzorgd. Al neem ik dat allemaal niet omdat ik geen suiker eet. Gelukkig zie ik regelmatig komkommer en tomaat voorbij komen!! En water en soms thee zonder suiker.

Het is enorm druk en de bewoners maken er een feestje van, overal staan mensen langs de route met af en toe een vuurkorf voor het huis. Als we 20,2 km hebben afgelegd komen we bij de "grote" rust in Vlijmen, een post waar we onze tassen krijgen. Een tas met extra benodigdheden die je niet mee hoeft te nemen tijdens het lopen zoals extra sokken, schoenen en in mijn geval etenswaren. Het tassen transport is goed geregeld, bij binnenkomst neem je je genummerde tas mee, en als je weer weggaat lever je hem in bij de bus die klaarstaat. Deze tocht is over het algemeen goed georganiseerd, er zijn 700 vrijwilligers nodig geweest om dit voor elkaar te krijgen! Met ruim 2500 lopers heb je zo'n team wel nodig.....en ik ben dankbaar voor hun inzet, zonder vrijwilligers geen Kennedymars!

Wij nemen nu uitgebreid de tijd om te rusten, 20 km aaneengesloten lopen is best veel, vooral als je dat niet gewend bent! Na de rust lever ik mijn tas weer in nadat ik mijn sokken heb verwisseld en mijn schoenen, de nieuwe(re) schoenen zitten toch wat minder lekker dan mijn oudjes! Ook smeer ik mijn zitvlak weer in met een spray die ik van Ton krijg om te gebruiken. Bedankt Ton!

Na een rondje door de plaats Vlijmen, waar we nauwelijks wat van zien omdat het donker is, komen we in het plaatsje Haarsteeg. Daar is het al jaren traditie om de wandelaars te vermaken met allerlei leuke voorstellingen in de tuinen van bewoners, een beetje afgekeken van Linden ten tijde van de Vierdaagse maar net zo vermakelijk. En ook ieder jaar een ander thema, dit jaar de Olympische spelen. Yuri van Gelder wordt herhaaldelijk uitgebeeld. Ondanks dat het donker is, kunnen we het goed bekijken, foto's ervan nemen is een andere zaak. Maar ik heb het wel geprobeerd.

We lopen richting Elshout over aarde donkere wegen, gelukkig heb ik mijn lampje bij me om de omgeving aan te lichten. Stel je voor dat ik struikel onderweg! Mijn maatjes hebben ook extra verlichting bij zich en zo vermaken wij ons wel richting de volgende grote rust in Waalwijk, bij scholengemeenschap Overlaat. Dan zitten we op 35,2 km en hier kunnen we weer bij onze tas. We hebben net Drunen voor de tweede maal doorkruist maar dan vanaf de andere kant. We gaan nu ook merken dat de kilometers in de benen zitten, sommigen van ons hebben het een beetje moeilijk. Maar met wat eten en drinken peppen we elkaar weer op, hoewel de soep op is. Niet voor mij, ik heb mijn eigen etenswaren bij me maar mijn wandelmaatjes hebben wel trek! Bij de vorige rust was de soep ook op en dat valt niet in goede aarde, het lijdt zelfs tot de uitspraak: ik kap ermee!! Maar gelukkig, daar komt het niet echt van.....

De route is, vergeleken met andere jaren, iets aangepast omdat we niet meer langs De Moer komen en Loon op Zand. Wat ik erg leuk vind is dat we niet alleen langs het stadion van voetbalvereniging RKC Waalwijk lopen, maar ook erdoor! Een aparte ervaring...een suppoost aldaar geeft ons uitleg en toont trots "zijn" stadion.

Het tempo van ons groepje ligt nu een beetje uit elkaar, Claudia en Rene lopen merendeels mijn tempo, Ton en Fred blijven bij hun eigen tempo. Al lopend door Waalwijk om ons naar de volgende grote rust te begeven, staan Rene en ik even stil in de rustige wijk waar we doorheen lopen om op Claudia te wachten. Ze roept of we weten of de toiletten al in zicht zijn, ze moet erg nodig! Toevallig staat er een inwoonster van Waalwijk haar hondje uit te laten en ze mag van haar naar het toilet. Claudia blij!! En terwijl wij wachten op haar, zegt Rene: eigenlijk moet ik ook.....zal ik het vragen? Welja doe maar, wij wachten wel! Helaas duurde dat wachten mij wel erg lang, er was geen bank om op te zitten.....maar ja, als je moet dan moet je!

Het is inmiddels vroeg in de ochtend en ik verwacht elk moment de zon op te zien komen. Dat duurt even omdat er veel bewolking is maar dan, rond 6.30 uur zien we het eindelijk een beetje licht worden. Over lange, lange wegen begeven wij ons naar Waspik waar de volgende grote rust is. Tussendoor worden we weer vermaakt en toegejuicht door het publiek. De app van "de80" wordt veelvuldig gebruikt. Men roept dan ineens je naam om je toe te juichen. Erg leuk en het ontroert me soms, ik heb ook geen last van dipjes mede daardoor!

Na de eerder genoemde lange wegen zijn we aangekomen bij de rust in het sportcentrum van Waspik. We lopen over de scan matten, onze doorkomsttijden worden genoteerd, en we zijgen neer op een stoel. Poe poe! 49,5 km zit erop. Ton laat zijn voeten behandelen bij de EHBO, Fred besluit op hem te wachten en wij gaan gedrieën weer verder na deze pauze.

Door het plaatsje 's Gravenmoer lopen we naar de volgende rust in Dongen. Ik krijg een appje van Hans dat hij onderweg is en ik krijg ineens vleugels, ik laat Rene en Claudia achter en versnel mijn passen. Voor ik het weet zie ik Hans in de verte staan. Hij maakt een foto van mij en ik geef hem een knuffel, blij hem weer te zien!

Ik heb nu 63 km afgelegd en meestal heb ik bij deze afstand last van een dip. Nu merk ik daar niets van hoewel ik er flink doorheen zit! Helaas mag Hans niet mee naar binnen van de beveiliging maar er is voor hem een ommetje bedacht zodat we lekker samen buiten kunnen zitten. Ik neem het er lekker van en neem uitgebreid de tijd. Hans heeft iets lekkers voor me meegenomen en heeft in de koeltas koud water. Wat een verwennerij en ik kom een beetje bij. Claudia en Rene zijn inmiddels ook gearriveerd, zij zitten binnen want Claudia heeft het koud gekregen. Het is inderdaad wat afgekoeld vergeleken bij de vorige dag. Ik besluit alleen verder te lopen en zet een lekker muziekje op zodat de km's vanzelf onder de voeten vandaan gaan. Hoewel......vanzelf?? Ik voel mijn voet branden en zoek een plekje om mijn schoen uit te doen en de boel te inspecteren. Jawel hoor, het velletje hangt erbij dus dat wordt afplakken. Gelukkig heb ik een klein overlevingspakketje bij me en verhelp het euvel.

Langs een autoweg zie ik vreemde figuren in de verte...........wat zou dat nou weer zijn? Als we dichterbij komen zie ik dat het een huwelijks aanzoek is! Ook apart!

De route is over het algemeen verhard en over straattegels, af en toe wat asfalt maar nu kom ik een weg tegen met zand en stenen! Oké......eventjes omschakelen maar het loopt eigenlijk best makkelijk door. Ook dit keer een lang stukje zandweg!
We maken een ommetje rond en door Sprang-Capelle, het lijkt de dag van Wijchen wel!! Bij een tussenpost waar we wat te drinken kunnen pakken en eten staan ook toiletten en Hans staat hier weer om mij te steunen. Heerlijk eventjes bijkomen, ik ben er nu bijna. Als we zitten te kletsen zie ik ineens Claudia en Rene aankomen en ik besluit op hen te wachten om samen de rest van de kilometers te lopen. Claudia heeft veel last van blaren maar ze klaagt niet, wat een bikkel is het! Rene zit er ook doorheen maar ook hij klaagt niet! Samen lopen we naar de laatste grote post in Kaatsheuvel waar we op 69,9 km zitten. Poehee....nog "maar" 10 kilometer en het valt tegen hoe ver het nog is! Ineens zie ik Hans weer staan, hij loopt met ons mee naar de rust. Daar gaan we heel eventjes zitten want als we naar de tijd kijken, moeten we toch doorstappen om een beetje op tijd te zijn. Hier lijkt het bijna op de finish plek, we lopen over een rode loper!

En ineens, voor we het weten lopen we op de weg die we gisteravond ook liepen, tussen enthousiast publiek en de mooi versierde straat. De bewoners hebben echt hun best gedaan! En natuurlijk, het plaatsnaambord van Waalwijk wordt ook weer vereeuwigd op de traditionele manier hoewel de spieren nu behoorlijk stijf zijn!

De laatste bocht doemt op en we lopen dan linea recta naar de finish waar we met naam en toenaam genoemd worden, ik krijg kippenvel.....wat een heerlijk gevoel ondanks de pijn. We zoenen elkaar, Rene, Claudia en ik, blij dat we het samen geflikt hebben, de twee debutanten zijn weer een ervaring rijker en krijgen een mooie medaille plus een oorkonde. Hans maakt er foto's van, hij staat ook bij de finish om op mij te wachten. De omroeper zegt: "daar komt Rene Schuurink met twee mooie meiden aan zijn zij" en ik barst in huilen uit, van blijdschap dat het mij weer gelukt is maar wat ben ik moe!!! Nadat we mijn oorkonde, een "drietje" en onze tassen hebben opgehaald gaan we een plekje bij de finish zoeken om de twee broers binnen te zien komen. Lekker met een biertje erbij!!

Zullen ze het halen? Het wordt nijpend, nog 10 minuten!! En ja hoor, daar horen we de omroeper hun namen roepen. Al foto's makend van elkaar komen ook zij binnen. Net op tijd! Nou ja.....nog 10 minuten over!

We bieren nog gezellig even na, en genieten van onze overwinning. Ik heb deze editie als heel zwaar ervaren. Misschien door de wijzigingen in de route? Geen idee. Van de 2524 deelnemers liepen er 2135 naar de finish!
En hoe hebben de debutanten het ervaren? Once in a lifetime! Dus eens maar nooit weer!!




Alle foto's staan hierklikkerdeklik

Wereldhaventocht 3-9-2016 / 17 km

Vandaag gaan Hans en ik een rondje lopen in Rotterdam. De WSV Bospolder Tussendijke, kortweg BoTu heeft een paar routes uitgezet aldaar. Dit weekend zijn ook de Wereldhavendagen en daarom heet deze tocht dan ook de Wereldhaventocht. Ik ben er een paar keer eerder geweest dus ik weet precies waar het startbureau zit namelijk vlakbij het station Marconiplein dus we gaan er met de metro naartoe. We willen niet al te vroeg starten en gaan rond half tien richting Rotterdam. Half elf kunnen we, nadat we aangemeld zijn van start. Echter lezen wij op het bord dat er afwijking is in de route.....oei dat begint al goed! Opletten dus. We krijgen een uitgebreide routebeschrijving mee en een boekje met leesvoer wat betreft de bezienswaardigheden die we onderweg tegen kunnen komen. Het is een 22 pagina's tellend boekje dat we de hele route niet bekijken maar is wel leuk voor als we thuiskomen, kunnen we nog even nagenieten. En de meeste bezienswaardigheden kennen we al omdat ik een Rotterdamse ben en werk in Rotterdam.

De route start op de Schiedamseweg, de straat waar mijn dochter een jaar op kamers heeft gewoond. Het is een drukke straat met aan weerszijde winkels en woningen, in het midden rijdt de tram. Het is vandaag wat bewolkt en winderig, en af en toe is mijn jasje nodig. Dan lopen we via de Lage Erfbrug naar de Coolhaven na een eerste Brugmomentje bij Delfshaven. De Pieter de Hoochbrug onderdoor richting de Euromast en over de G.J de Jonghweg waar vroeger een tippelzone was. Aan de overkant zien we het imposante Erasmus MC waar Hans werkt. Via de rotonde lopen we de Westzeedijk over en zien we in de verte grote, ijzeren konijnen. Vast een kunstwerk want we zijn vlakbij de Kunsthal. De "afwijking" is niet te missen want in de verte is de weg afgesloten door werkzaamheden. Het is goed aangegeven ook.

In het Museumpark nemen we tijd voor alweer een Brugmomentje en genieten van de rust hier. Na het evenementen terrein van het park overgestoken te hebben komen we in de drukke binnenstad. We lopen langs museum Boijmans van Beuningen dat al vanaf 1847 bestaat. We zijn er eens geweest toen er een tentoonstelling was van Picasso.

Op de kruising Westblaak-Blaak-Coolsingel staat een kunstwerk. Het heet Cascade en het lijkt een op elkaar gestapelde berg olievaten die als een waterval uit de lucht lijken te komen vallen. Ze vormen samen een monumentale zuil. Uit de levensgrote vaten druipt een stroperige massa waarin gestalten zijn te ontwaren van een twintigtal menselijke figuren. Het is gemaakt door Joep van Lieshout. Hans zet het beeld op de foto met mij op de voorgrond.

Als we langs het Maritiem museum lopen worden we aangesproken door een vrijwilliger van de wandelvereniging die ons de juiste kant op wijst. Het is inmiddels ook wat warmer geworden, de jas kan uit. Het is ook druk met toeristen hier want er is veel te zien. Via een pontonbrug lopen we naar de overkant na een aantal Brugmomentjes.
Ik kan me hart ophalen wat dat betreft deze dag! Er zullen er nog veel volgen....

We lopen achter een groepje wandelaars aan die we even later weer terug zien komen, we lopen niet goed zeggen ze. Maar als we gezamenlijk teruglopen zien we toch een pijl staan en lopen dus wel goed! Wij hoeven niet zoveel terug te lopen langs de Wijnhaven, een straat waar mijn eerste werkgever kantoor hield. Nu niet meer, ze zijn verhuisd naar de Admiraliteitskade. In gedachten ga ik terug naar die tijd......de tijd gaat erg snel want het lijkt zo lang geleden!

Ik heb trek in een bakkie en we hebben er inmiddels 5,1 km opzitten als we bij de Oude Haven aankomen. We zien een stil terras en zoeken een lekker plekje. Maar de dames die er werken hebben alleen aandacht voor het poetswerk en niet voor klanten dus we gaan een terras verder zitten waar we wel snel geholpen worden. Lekker even genieten in de zon van de rust en het uitzicht op Het Witte Huis, met 45 meter hoogte de eerste "wolkenkrabber" van Europa. Het is een van de weinige gebouwen dat niet is gebombardeerd in de WO2.

Na de koffie lopen we de Willemsbrug op. In het boekje is te lezen dat het de tweede Willemsbrug is, de eerste werd in 1878 opengesteld en ontworpen door C.B. Van der Tak. In 1927 werd de brug enkele meters opgevijzeld en van zijn sierlijke ornamenten ontdaan. De brug speelde een belangrijke rol in de Tweede Wereldoorlog, op 14 mei 1940 werd het centrum gebombardeerd.

En dan lopen we het Noordereiland op, een eiland tussen Noord- en Zuid Rotterdam. Op het Prinsenhoofd staat een ovaal vorige verhoging met witte stippen. Je hebt hier een mooi uitzicht op de Erasmusbrug, ook wel "de Zwaan" genoemd. Het eiland verlaten we via de Koninginnebrug en we kijken op de ingepakte Hef, dat is vanwege onderhoud aan deze mooie brug. En hier is natuurlijk weer tijd voor een Brugmomentje omdat ik de brugwachterhuisjes, het zijn er vier, zo leuk vind.

We lopen het Poortgebouw onderdoor en zo langs mijn werk op het Wilhelminaplein. Het is hier erg druk omdat de activiteiten van de Wereldhavendagen zich hier concentreren. De Erasmusbrug steken we over via het fietspad omdat fietsen en lopen nu gescheiden is: fietsers rechts van de brug, en lopers links.

Het is nu erg druk met allerlei activiteiten en kraampjes en de lekkerste etensgeuren komen ons tegemoet. Daarom besluiten we een rust te houden in "De Ballentent", en er is warempel plaatst naast het raam in de serre. Heerlijk even bijkomen en we bestellen allebei een bal! En hij smaakt echt voortreffelijk! De Ballentent maakt zijn naam waar!

Na de lunch lopen we langs de Maastunnel, de oudste tunnel van Nederland. Om de hoek van de Maastunnel ligt het drijvende hotel Ocean Paradise. Het is een driesterren hotel en een wokrestaurant met een Aziatische supermarkt. Wij hebben hier onze trouwfoto's laten maken.

De Euromast is gebouwd ter gelegenheid van de Floriade in 1960 met een restaurant op 100 meter hoogte. In 1970 is de Space Tower erop geplaatst en met een draaiende cabine word je naar 185 meter hoogte gebracht. Wij lopen vlak langs deze Euromast, richting de Puntegaalstraat waar het voormalige belastingkantoor staat.

Ik denk dat we nu zo'n beetje aan het eind van de route zijn maar we hebben nog een stukje Rotterdam te goed. Namelijk het Lloydkwartier, een nieuwe wijk in het oude havengebied van Delfshaven. We lopen de Mullerpier in zijn geheel heen en weer, hier maak ik een foto van ons tweeën met de Maastunnel op de achtergrond en zo naar de St Jobshaven waar een groot pakhuis omgetoverd is tot een appartementencomplex. De balkons zien er stuk voor stuk groen uit en doet denken aan Barcelona.

We lopen langs het in 2015 onthulde slavernij monument dat staat op de plek waar vroeger schepen naar Afrika vertrokken voor de slavenhandel. Op 1 juli 2013 is het precies 150 jaar geleden dat Nederland de slavernij afschafte. De slavernij werd eerder, in 1814, verboden.

Het laatste stukje van de route lopen we door Delfshaven waar Piet Heyns standbeeld uitkijkt over de haven. Hij was admiraal van de vloot van de West-Indische compagnie die een lading zilver ter waarde van 12 miljoen gulden in Delfshaven aan land bracht.

Aan het eind van de Voorhaven zien we een molen, De Destilleerketel, een nog werkende molen oorspronkelijk gebouwd in 1727. Er wordt graan gemalen voor warme bakkers en heeft ook een educatieve taak.

Als we bijna aan het eind van de route komen, moeten we nog 1,2 km afleggen over een zogenaamd dakpark, het grootste dakpark van Europa. Het werd in 2013 officieel geopend. Het is 1200 meter lang, 85 meter breed en grotendeels 9 meter hoog. We moeten dan ook af en toe flink klimmen!

Aan het eind van dit park is de finish en wij melden ons af. Na een praatje met de vrijwilligers tap ik nog wat water voor onderweg en terwijl ik weg wil lopen, zie ik Esmeralda opstappen met een hond. Zij heeft samen met Karin 22 km afgelegd en ze worden opgehaald door de man van Karin. We kletsen even wat en voor we het weten mogen we in de koele auto stappen, we krijgen een lift naar huis aangeboden! Dat slaan we niet af, en zo komen we ineens heel snel weer in Spijkenisse aan. Moe maar voldaan kijken we terug op een volmaakte wandeldag!
Dit verslag heb ik geschreven met behulp van het meegeleverde boekje, gemaakt door Wil van Dam.
bekijk hier de foto's van vandaag

Edese vierdaagse 24-8 t/m 27-8-2016 / 4 x 20 km

Dag 1 de dag van Otterlo

Na de vierdaagse van Nijmegen vind ik dit ook altijd het hoogtepunt van het jaar, de Edese vierdaagse! Dan niet zo'n grote afstand per dag en in een heel andere, mooiere omgeving namelijk bos en heide!
Ik ga samen met Hans deze uitdaging aan en we gaan dit keer allebei vier dagen 20 km lopen en dat is voor Hans een unicum!
Er wordt de komende zes dagen heel erg warm weer voorspeld dus de korte boxen en topjes kunnen weer mee! Altijd beter dan lieslaarzen en poncho's!!

Dinsdagavond rijden we na het werk naar Ede om daar in te checken bij onze b&b, dezelfde als vorig jaar dus heerlijk bekend. Vanaf daar is het maar 500 meter lopen naar het startbureau, de Schuilplaats. Weer een andere als vorig jaar maar een hele verbetering! Inschrijven hoeft niet meer, dat heb ik via internet gedaan en onze spullen krijgen we snel aangereikt. Na een praatje met de vrijwilligster gaan we op pad.

Het is nog niet zo warm gelukkig en we lopen een groot stuk van de route door bebost gebied dus lekker in de schaduw! Ik maak nog een foto van een "Jacobsladder", zonnestralen die door de bossen schijnen. Ook weer een vertrouwd beeld en ik blijf het mooi vinden....

Na een paar kilometer door de bossen struinen, een lang pad langs een hek vindt Hans niet zo leuk, komen we bij de eerste rustmogelijkheid en er is gelukkig een Dixie. Alleen de stoeltjes zijn wat karig dus we lopen door en ik krijg net een appje van Annika dat zij net 200 meter voorbij de rust zitten op een boomstronk. Wij zien ze even later inderdaad zitten, haar dochter Monika is er ook bij, en wij gaan er even bij zitten. Dat is toch wel even lekker, de benen van de vloer!

Na deze rust gaan we weer verder, op naar de volgende. Die is in theetuin "de Mossel". Hoewel de schaapskooi is afgebrand, kunnen we er gewoon gebruik van maken. Het is wel even zoeken naar een plekje in de schaduw want de zon begint nu aardig warm te worden!
Even is er verwarring over het vervolg van de route, want op de beschrijving staat: ga terug naar de route......maar dat doe je toch eigenlijk altijd?? Deze zin brengt wat verwarring maar uiteindelijk komen we toch op het goede pad!
Annika ziet in de verte heel veel zwarte runderen los lopen waaronder ook een paar stieren, en daar is ze niet zo blij mee, ze vindt het maar enge beesten!
Maar ze blijven allemaal gewoon op hun plekje staan, niks aan de hand....

Er staat een TIP op de beschrijving: uitkijkpunt Valenberg. Als we die naderbij komen besluiten we er een kijkje te nemen. Ik was er al eens eerder geweest, vorig jaar tijdens deze vierdaagse want het is voor mij de derde keer en Annika loopt hem voor het eerst.

We lopen over zandpaden wat bij ons het kind naar boven haalt want Annika en ik beginnen gelijk te zingen: "Het karretje op de zandweg reed, de maan scheen helder de weg was breed......"

We maken een paar foto's, van elkaar en van de omgeving en gaan dan weer verder. Nu wordt het toch wel erg warm en we gaan bovendien de heide op, onbeschut de zon in en over mul zand lopend. Poehee.....best wel zwaar!!! Ze zeggen toch altijd dat het venijn in de staart zit? In de verte zien we vijf vrachtwagens rijden over het zandpad wat een enorme zandverstuiving teweeg brengt. Gelukkig zijn we nog lang niet in de buurt en als het zand weer opgetrokken is, lopen wij daar nu ook. En ook niet meer over mul zand maar over een betonnen fietspad. Nu is dat ook niet altijd even fijn, zeker niet op zo'n zonovergoten dag, het is druk met fietsers...

Als Hans op zijn Runkeeper kijkt laat hij zien dat we niet ver meer van de finish af zitten en jawel hoor, ik hoor de weg al. Ik bedoel eigenlijk de auto's die over de weg rijden maar die is echt dichtbij.

Uiteindelijk komen we na iets meer dan 20 km aan bij de finish en we melden ons af. Er staat een tentje voor de verkoop van zogenaamde coolsjaals en Annika en ik kopen er allebei een. Misschien wel handig voor morgen als het weer zo heet wordt!
Ik hoorde trouwens onderweg nog een leuke spreuk: ik hou niet van lopen maar ik mag graag een stukje wandelen!


Dag twee is de dag van Renkum.
Het belooft weer een hete dag te worden en ik ga vandaag mijn cool sjaaltje in gebruik nemen, ben benieuwd! We gaan vandaag met de auto naar de startt want straks gaan we naar Lunteren na de finish om te badderen in de sauna aldaar, maar dat komt straks, eerst nog "even" 20 km lopen....

We vertrekken wat vroeger vandaag vanwege de verwachtte hitte en om half negen gaan we op pad, Annika en Monika gaan net weg als wij om de hoek van De Schuilplaats komen. We spreken af dat we hen bij de eerste rust treffen. De rust is bij de Panoramahoeve, na 7 km wandelen door voornamelijk bebost gebied, heerlijk hoor die schaduw. De eerste meters zijn zelfs koel te noemen, maar daar komt al heel snel een eind aan, het gaat echt warm worden vandaag!
Bij een rotonde gekomen staat een tank waar "cougar" op staat en ik poseer voor een foto, net als vorig jaar.

We lopen voornamelijk door het bos en een heel kort stukje langs de hei. En over lange fietspaden tot we over de Panoramaweg lopen. Heel in de verte zien we de vlaggen van de rust De Panoramahoeve al, maar dat duurt best lang voordat die eindelijk bereikt wordt.
We melden hier ons aan en ik zie Annika zitten in de schaduw. Heerlijk eventjes een bakkie thee en bijkomen! Maar het is druk en het duurt best wel lang voordat we de versnaperingen krijgen, beetje jammer maar ach......we hebben de tijd! Alleen vandaag wil ik een beetje op tijd finishen zodat we ook op tijd in de sauna kunnen zijn!

Annika en Monika blijven iets langer zitten dan wij, we gaan weer op pad voor de rest van de tocht. In de gemeente Bennekom maak ik tijd voor een paaldansfoto want ik zie weer een bord! Hier lopen we een klein stukje door de bebouwde kom en vergapen ons aan de prachtige huizen.

Als we bij Landgoed Hoekelum komen nemen we hier even een pauze in de schaduw, tijd voor een bammetje. En eventjes bijkomen van de hitte. Hier maken we weer een leuke foto voor later, op een van de trappetjes die we over moeten om het landgoed te verlaten.

De route gaat verder door het bos en het terrein van Karakter, een psychiatrische inrichting voor de jeugd. We worden toegeroepen door een paar meiden, ze wensen ons succes. Zouden ze dat naar iedere wandelaar roepen????
Bij de volgende rust aangekomen zie ik Diny staan, zij helpt de organisatie met de kaartjes knippen. We knuffelen even, we maken een praatje en we gaan snel weer verder nadat ik de Dixie een bezoekje gebracht heb.

Het laatste stukje van de route herkent Hans van vorig jaar, toen liepen we een stukje verkeerd. En dat gebeurt nu weer, maar dan op een ander moment. We missen een pijl en komen nu niet over de hei te lopen. Ja, een klein stukje om weer terug op de route te komen! Er is goed gepijld d.m.v. paarse banieren, die ik in de bosjes zag verschijnen, anders waren we nu nog aan het dwalen geweest!

Uiteindelijk hebben we niet veel extra gelopen, dankzij de gegevens op Runkeeper zien we het eindresultaat van de wandeling. Moe en bezweet stappen we na de finish in een bloedhete auto, snel de airco aan en gaan! Lekker afkoelen in de sauna, heerlijk om ons weer op te laden voor dag 3!
De cool sjaal beviel goed!! Dat was een goede investering!

Dag drie, de dag van het brandende zand! Dat betekent dat de route dit keer via Wekerom gaat.

Vanmorgen vroeg gestart samen met Hetty en André die de laatste twee dagen hier in Ede komen lopen, gezellig! Op de afgesproken tijd zien we ze in het startbureau en na het inschrijfritueel gaan we op pad.
Ik maak nog even kennis met Fenno, iemand die ik tot nu toe alleen via facebook ken, nu in het echie!

De kilometers gaan dit keer als een razende omdat André op tijd thuis wil zijn voor zijn werk. Hans moet er even aan wennen want meestal doen we samen lekker rustig aan!
Na de eerste kilometers moet ik alweer het bos induiken voor een sanitaire stop, de koffie van vanmorgen wil eruit!

De route gaat dit keer weer voornamelijk door bos en hei en vandaag staat "de zandbak" op het programma, het Wekeromse zand.
Na de eerste geplande rust, die wij weer overslaan want hij zit al op zes kilometer, gaan we die kant op. Er staat een behoorlijke wind en het valt me mee, want het is nog vroeg en dus nog niet zo heet! Maar het zand is behoorlijk mul dus de beenspieren mogen aan het werk! Na deze heuvels kan ik mijn schoenen uitgieten, die zitten vol met zand! Op een bankje dat tegenover een idyllisch vennetje staat, met mooie waterlelies. Helaas is het bankje bezet, maar een lieve meneer wilde wel zijn plekje afstaan voor mij en mijn schoenen!

De eerste rust is na twaalf kilometer bij Gasterij de Scheleberg nadat we eerst die "scheleberg" zijn opgeklommen en dan zijn we echt wel toe aan een break! Gelukkig kunnen we een plekje in de schaduw bemachtigen en drinken er iets lekkers bij. André heeft zijn koeltas gevuld met allerlei snacks: stukjes kaas en worst met kaas....heerlijk!! Ik vond zijn tas al zo vol zitten.....

Hetty en ik lopen even om het gebouw heen voor een sanitaire stop en willen onze flessen bijvullen. Helaas is het water bij het toilet warm maar aan de bar willen ze wel onze fles vullen.

Na deze uitgebreide rust gaan we weer op pad, we mogen nog acht km genieten!
Helaas is een deel van de route niet meer door het bos en dat is met deze hitte niet zo aangenaam, maar al kletsend met elkaar valt het allemaal wel mee, ik heb er niet echt last van. Dan zien we een leuk tafereeltje: een man probeert de hoed van zijn vrouw op een klein paardje te zetten maar hij wil niet echt. Uiteindelijk lukte het toch een beetje en Andre maakt er een leuke foto van. Helaas heeft hij zijn toestel niet paraat als we een fietser zien in een string! In een watte?? Ja een string en het was geen gezicht die bruine billen op het zadel.....

In het Lunterse buurtbos waar we nu door lopen staat een rijksmonument namelijk de Koepel. Dat is een uitkijktoren van 22 meter en staat 34 meter boven N.A.P. Hij is gebouwd in 1913. Er staan picknicktafels rondom en een waterpomp die het ook echt doet en André heeft wel zin om het water naar boven te pompen. En het is nog lekker ook! Hans maakt er een paar foto's van....

Hierna volgen een aantal zandpaden in de brandende zon.....poehee. Best pittig! En we moeten vaak in de berm springen voor fietsers. Soms lijdt dat tot een schermutseling en zure opmerkingen zoals: "het is wel een fietspad!", zoals vanmorgen toen een medewandelaar niet goed oplette omdat hij in gesprek was en moest uitwijken voor een paar fietsers. Het liep gelukkig goed af....

Die zandpaden leiden ons naar de volgende rustplek, In goede Aarde, die bemenst wordt door lichtverstandelijke gehandicapten. We kunnen lekker in hun tuin zitten op een schaduwrijk plekje achterin een zogenaamde pluktuin. Hans heeft trek in een ijsje en wij vullen onze flessen in de keuken. We mogen zelfs van het toilet gebruik maken!

Vanaf hier is het nog maar 2,5 km naar de finish en gaat grotendeels weer door het bos maar ook nog een stukje langs de spoorlijn. Uiteindelijk komen we dan toch weer in de straat waar De Schuilplaats is, de finish! We melden ons af en gaan nog even napraten met een frisje voor de meiden en voor de jongens een biertje, het einde van een geslaagde wandeldag! En André was ook nog op tijd binnen voor zijn afspraak!


Dag vier, de dag van Reemst.
We gaan nadat we de koffers hebben ingepakt en afscheid hebben genomen van Jan en Alice richting De Schuilplaats om daar André en Hetty te treffen die al met een bakje koffie zitten te wachten. We gaan weer vroeg op pad. Hoewel het vandaag iets minder warm zou worden en er onweer op komst is, ben ik wel blij met een vroege start.
We gaan meteen de bossen weer in en het is lekker fris. Na een paar bospaadjes lopen we zo de hei op. Het is hier prachtig met de paarse heide die mooi in bloei staat. Echt genieten! De Kreelse plas wordt als tip genoemd op de routebeschrijving.
En een paar honderd meter verder is de Plas van Gent en lopen over het natuurgebied Planken Wambuis. De eerste rust is weer bij theetuin de Mossel. André heeft trek in een taartje maar die laat ik voor gezien, ik neem een lekkere muntthee.

André heeft zijn 11-uurtje bij hem en bij een uitkijkpunt kunnen we foto's maken en weer eventjes zitten met een 43 likeurtje. Die zakt aardig in de benen en ik heb moeite met op gang komen als we de route vervolgen!

Het volgende rustpunt is bij Juffrouw Tok en hier nemen we tijd voor een heerlijk soepje. Hij is echt heerlijk, goed gevuld met ballen en warm! Dit doet me goed en we genieten hier met z'n allen van de rust, Annika en Monika zijn er ook weer bij.

Maar na deze rust weet ik dat er nu een vrij zwaar stuk aan zit te komen en ik zie er een beetje tegenop want het is nog steeds heel warm! Gelukkig niet meer zo heet als de eerste dag maar toch.....de weg is grotendeels onverhard. Maar al kletsend met elkaar bereiken we de heuvel en nadat we uitgepuft zijn mogen we het koele bos weer in, naar de finish. André en Hetty hebben er ineens zin in, ik zie een paar stofwolken in de verte want de vaart zit er goed in bij hun!

We horen de weg al in de verte.....en op het fietspad aangekomen zien we de Schuilplaats al, en even later de rotonde die dichtbij de finish is. We worden nog op de foto gezet door de fotograaf van de organisatie en dan kunnen we ons af gaan melden! Hans neemt zijn eerste medaille in ontvangst van zijn eerste vierdaagse, ik ben erg trots op hem! En Monika en Annika krijgen ook een medaille uitgereikt. Ik krijg een heel klein "drietje" voor mijn derde editie. Monika's papa legt het moment vast, hij is hen in komen halen en maakt een mooie finishfoto van ons. André en Hetty wenken ons want zij zitten al uitgebreid na te kletsen.

Na een gezellige nazit met een drankje nemen we afscheid van elkaar en gaan wij op huis aan. Ik ben echt versleten en na een dutje in de auto doe ik een dutje thuis, ik ben zelfs te moe voor een douche!

Ik heb echt genoten van deze vier wandeldagen, een meer dan mooie route, leuk gezelschap en tropische temperaturen! Volgend jaar ben ik weer van de partij!
Ik wil de organisatie bedanken voor deze geweldige dagen en natuurlijk al die lieve vrijwilligers die voor ons klaar stonden!
Een klein minpuntje vond ik dat er te weinig water voorhanden was met deze tropische temperaturen....
klik hier voor meer fotos