Ik heb nog nooit een wandeltocht in het buitenland gelopen. Maar daar komt vanaf vandaag verandering in want we gaan naar Barcelona om daar de IML te doen. IML staat voor International Marching League, net zoals de Nijmeegse een IML is. Hans gaat dit keer mee om twee dagen te wandelen en wel 20 km! Hij gaat ook voor het eerst vliegen.
Donderdag
Op donderdag ochtend 5 november zet Rob ons af op Schiphol en daar zien we onze reisgenoten. Het afspreekpunt is in de Plaza en die is snel gevonden. En al na vijf minuten zien we Syl en haar man die toevallig ook Hans heet. Ik stuur een appje naar Carola die terug appt dat ze er ook bijna zijn. Carola heeft deze reis voor ons geregeld, en er gaan nog meer reisgenoten mee waarmee we nu meteen kennis kunnen maken: de tweeling Jannie en Dini en haar man Arie, Harriet, de moeder van Carola. Kortom een bont gezelschap. We gaan verschillende afstanden lopen want Dini. Jannie en Carola lopen de eerste dag 30 en Harriet en Arie gaan 10 lopen. Syl en Hans gaan ook 2 x 20 lopen net als wij.
Maar eerst nog eventjes koffie drinken en iets eten want het is al middag. Ik neem een lekkere salade met tonijn en Hans een broodje omelet. Het is dus wachten tot we aan boord kunnen maar de tijd gaat erg snel! We kunnen om 14.05 al boarden maar we willen nog even winkelen, we denken dat we nog tijd genoeg hebben.......
Wat winkels in en uit, snuffelen aan chocolade en ons vergapen aan de dure kleding, we maken nog een foto van elkaar bij een reuze hamburger en dan besluiten we naar de gate te lopen. Dat blijkt nog een behoorlijk stukje te zijn maar we denken nog tijd genoeg te hebben. Mooi niet........we horen ineens onze naam dat we haast moeten maken en dat we de vlucht vertragen!! Dat wordt dus rennen!!! En we moeten ook nog eens naar de achterste gate!
Maar we zijn op tijd en even later stijgen we op. Pffff.....dat begint al goed!
In Barcelona logeren we in een groot appartement, groot genoeg voor 16 personen dus alle ruimte.
Na een busreis en een stukje met de metro komen we daar eindelijk aan. We worden welkom geheten door de verhuurder, krijgen een paar setjes sleutels en we kiezen onze slaapkamer. Na het installeren van de spullen hebben we allemaal behoorlijk trek gekregen en gaan opzoek naar een restaurantje. Dat wordt nog moeilijk, zoveel mensen zoveel smaken. Maar dan hebben eindelijk iets gevonden, vlak om de hoek van ons verblijf.
Tijdens het eten krijg ik les in het Twents, ons reisgezelschap bestaat uit een paar Twentenaren. Zoals 'haan in tuk' hahahaha. Dus dan heb je ook 'haan oet tuk'(en betekent handen in de zak, en handen uit de zak)
Na het eten nog een paar boodschapjes doen voor morgenochtend. In Barcelona is het nu nog steeds bedrijvig en de meeste winkels zijn nog open. Het inmiddels al 21.00 uur!
Na het boodschappen doen praten we nog even na in de huiskamer met een drankje erbij. Het blijft nog lang onrustig.
Vrijdag
Omdat we nog een dagje vrij hebben, we gaan morgen pas wandelen, gaan Hans en ik een fiets Tour doen met Baja Bikes. De kleine fietsenwinkel is vlakbij onze logeerplek en we lopen er vrijdagochtend op ons gemak naartoe. Om half elf is de vertrektijd. De groep fietsliefhebbers wordt in drieën gedeeld nadat we onze fiets krijgen en is het wachten op onze gids van die dag. De Tour wordt geleid door een Nederlandse genaamd Laura. Zij woont en werkt in Barcelona en gaat ons langs allerlei bezienswaardigheden leiden. Ik heb dit al eens eerder gedaan met mijn zus dus ik weet wat ons te wachten staat. We fietsen steeds naar een bezienswaardigheid om vervolgens te luisteren naar wat Laura daarover te vertellen heeft en dat is heel interessant. Het is heerlijk weer en na ruim vier uur door de stad gefietst te hebben, inclusief pauze in het Parc de la Ciutadella komen we eindelijk weer terug bij de start........een uur te lang maar ja dan heb je ook wat! Het was een interessante tocht en ik ben heel wat te weten gekomen over Barcelona.
Na een late lunch op een van de vele pleintjes gaan we weer terug om even bij te komen in ons appartement. Want 's avonds staat er nog iets leuks op het programma: de magische fontein bij Palau Nacional. De fontein maakte deel uit van een project dat werd gebouwd ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling van 1929. Het project werd in een jaar voltooid. Het meest spectaculaire onderdeel was de monumentale Magische Fontein. Deze was oorspronkelijk bedoeld als demonstratie van wat men kon bereiken met gefilterd elektrisch licht. In 1992 werd de fontein gerestaureerd t.b.v. de Olympische Spelen.
Veel mensen zitten op de trappen eromheen en wij zoeken een plekje om het spektakel te aanschouwen. Daarna gaan Hans en ik nog een hapje eten in de Arena. Dat is het leuke van Barcelona, alles is per metro te bereiken en op loop afstand. Want het moet niet te ver zijn, wij houden van wandelen maar niet van lopen!
Zaterdag
Zaterdagochtend is de start van de Caminada Internacional de Barcelona en na een goede nachtrust melden wij ons aan in het startbureau dat ongeveer een kwartiertje met de metro verwijderd is van het appartement. Het inschrijven hebben we al gedaan vanuit Nederland, dat gaat tegenwoordig zo makkelijk via internet!
Het is prachtig weer maar voor de zekerheid neem ik een vestje mee. Die gaat al snel uit want al lopend krijg ik het erg warm. De route is goed aangegeven door middel van plastic banieren en blauwe pijlen. Voor ons blauw want wij lopen 20 km.
We lopen richting Palau Nacional, dat ziet er nu in het daglicht anders uit! Er worden volop foto's gemaakt van het prachtige uitzicht. Via de (rol!) trappen komen we uit in het park van Montjuïc waar het Olypisch park is. Barcelona was eens de stad van de Olymische Spelen van 1992 en er zijn nu nog veel elementen daarvan terug te vinden zoals het Olymisch stadion waar we langs lopen. Er is ook een kabelbaan die naar deze heuvel leidt vanaf de haven. Op de top van de heuvel, we hebben nu ruim een uur gelopen, maken we even een tussenstop en daar komen we Rina tegen, die wij kennen van Walkers4walkers. Zij is hier met twee vriendinnen van haar.
Het uitzicht vanaf hier is fenomenaal, we kijken uit over de haven met zijn luxe vaartuigen en cruiseschepen. Ook hebben we uitzicht op de industriële scheepvaart van Barcelona.
Er is een rust gepland door de organisatie maar we hebben trek in een bakkie koffie met iets te eten want bij de rust is alleen chocolade te krijgen en water. Als we een bakkertje zien met stoeltjes binnen gaan we daar even zitten.
Na de rust duurt het niet lang of we zien de rust van de organisatie waar ze al klaar zitten met inderdaad, chocolade en een wafel met chocolade. Het water zit in kruikjes die je aan je mond kan houden maar er staan ook flessen met water en ik vraag of mijn flesje bijgevuld kan worden. Hier gaan we nog wel even zitten al is er weinig mogelijkheid daartoe. We krijgen een knipje in onze controle kaart.
Het tweede gedeelte van de route gaat in een stijgende lijn.....letterlijk! Want we lopen richting Parc Guell. Het wordt zweten geblazen en de kuit- en bovenbeenspieren worden aan het werk gezet! Soms wordt de weg wat makkelijker gemaakt, dan kunnen we gebruik maken van de roltrappen. Dat is maar goed ook! Op deze trappen komen we Marleen en haar man Nico tegen en zij blijkt lid te zijn van de facebookgroep IML walkers. Wat een kleine (wandel)wereld is het toch.
Er is natuurlijk ook nog een paaldansfoto-moment van een plaatsnaambord langs de weg.
Het is inmiddels lunchtijd geworden en we zoeken in een van de vele winkeltjes iets om te eten. Die vinden we al snel en ik heb trek in een tosti. Dat heet "bikini" in Barcelona. Maar de traditionele tosti hebben ze niet, wel een wrap die warm gemaakt kan worden. Lekker!! Het feest is compleet met een heerlijke café con leche, zo noemen ze koffie met melk! Hmmm......ik kom een beetje bij. En het hoeft allemaal niet duur te zijn, eten en drinken is hier relatief goedkoop.
Na deze verfrissing krijgen we nog een pittig stukje voor de kiezen want we zijn nu net op de helft van de heuvel. Syl en Hans willen het park gaan bezoeken en we nemen afscheid maar niet voordat Syl een portie churros gescoord heeft! Ik hou daar niet van maar Syl des te meer.....ik zet haar met deze warme hap op de foto, ze glundert!
Hans en ik lopen daarna samen de route uit. We komen niet echt langs het park Guell en gaan alweer dalend de stad in. Dit gedeelte vind ik enorm saai, lopen over de stoepjes van een lange straat en steeds moeten we stoppen voor een stoplicht en die zijn er talrijk. En waag het niet door rood te lopen want de kans dat je geschept wordt door een auto of scooter is groot!
Bijna aan het eind van de tocht komen we langs een apart park, het Parc de l'Espanya Industrial. Het ligt vlak na het treinstation van Barcelona. Het park bestaat uit een ongewone combinatie van een vijver met klassieke beelden omringd door modernistische wachttorens.
Het is een combinatie van een landschap met bomen, een groot plein, een kunstmatig meer, fonteinen, speeltuinen, moderne kunstwerken en sportinfrastructuur.
Het park is aangelegd in 1982 op een voormalig terrein van een textielfabriek en overbrugt een hoogteverschil tussen het station aan de ene kant en het lager gelegen landschap aan de andere kant door middel van een reeks brede trappen. De trappen grenzen aan het meer en doen dienst als een soort amfitheater met zitplaatsen van waaruit bezoekers het park kunnen overschouwen. Bovenaan de trappen staan een reeks futuristisch uitziende wachttorens.
Er staan verschillende sculpturen in het park. Sommige zijn modernistisch van ontwerp terwijl andere kopieën zijn van standbeelden uit de oudheid zoals het beeld van Neptunus in het midden van het meer. De meest opvallende sculptuur is de “Draak zonder Sint-Joris” van Andrés Nagel. Het grote gietijzeren kunstwerk beeldt een draak uit die uit het meer stapt.
Ik ben blij als we de finish bereiken, want ik ben een beetje misselijk geworden van de uitlaatgassen van de stad en ik heb het idee dat de lengte van de tocht niet 20 km is maar meer! We melden ons af en krijgen een diploma voor deze dag en een stempelkaart voor IML wandelingen.
Er is ook een drankje te krijgen en een stokbroodje, dat is wel goed geregeld zeg! We kletsen nog wat na en als het broodje verorberd is gaan we weer terug naar ons logeeradres.
Na een douche, een hapje en een drankje en een afterborrel met onze huisgenoten duiken we vroeg onder de wol om ons op te maken voor dag 2!
Zondag
We gaan deze dag met het hele reisgezelschap starten en gaan daarom al vroeg op pad naar het startbureau via de metro. Het startbureau is goed te bereiken met het OV en ligt dicht bij het metrostation. Harriet en Arie lopen vandaag 10 km en starten later dan wij, de rest loopt 20. Hier komen we ook Diny tegen met haar vriend en we maken wat foto's van elkaar en kletsen wat tot we kunnen starten. Vandaag zijn we op tijd voor de start en kunnen dus met de hele meute mee. Het is een leuke ervaring zo in de ochtendschemering van Barcelona te lopen met al die wandelfanaten! De 30-km lopers starten elders, zij worden met een bus naar de start gebracht en mogen daarna 30 km teruglopen naar de stad.
Het eerste gedeelte is toch best wel saai. Weer door de straten van Barcelona en weer langs onnoemelijk veel stoplichten, het treinstation van Barcelona en het Parc Industrial.
De tweelingzusters en Carola gaan een of meerdere cashes zoeken die hier kennelijk liggen en we laten hen achter. Als we een cafeetje tegenkomen na ruim 1,5 uur lopen besluiten Hans en ik een 'bakkie-met' te halen hier, daar zijn we wel aan toe. En hier zitten meer wandelaars.
We horen van één van hen dat we hierna een zwaar stuk krijgen......en daar krijgt hij gelijk in! Na de koffie lopen we de officiële rust voorbij na een controleknipje en gaan we een parkje in en het begint al gelijk goed: onverharde paadjes en we stijgen flink. De zon schijnt gelukkig nog niet zo uitbundig maar ik krijg het al flink warm.
Wat hierna volgt is eigenlijk niet te beschrijven, zo steil zijn de wegen die we bewandelen. In de verte zien we wandelaars in de bergen en Hans kan niet geloven dat wij daar straks ook lopen.
We mogen zelfs een mountainbike pad op, maar daar zijn we niet blij mee want we moeten best vaak uitwijken voor die waaghalzen. En wij ploeteren maar door en door. Totdat we denken op het hoogste punt te zijn, we komen bij een soort gedenkteken met mozaïek en een Mariabeeldje. We staan er even bij stil en genieten van het uitzicht. Het is wat heiig dus we kunnen helaas niet erg ver kijken.
Maar we zijn nog niet op het hoogste punt blijkt later, we stijgen nog steeds!
En dan eindelijk lijkt er aan het stijgen een eind te komen, we gaan als 'vanzelf' naar beneden. Totdat we bij de rust komen voor onze controleknip. Ik ben blij dat ik mijn flesje weer kan vullen, het is dorstig weer! We zoeken een plekje bij het restaurant vlakbij en nemen het er even van. Een dame uit Finland komt bij ons zitten en we kletsen wat. Dat is het leuke van een internationale walk, diverse mensen doen er aan mee.
Het laatste stukje van de tocht lopen we weer samen met Hans en Sylvia en lopen de bebouwde kom in want we gaan richting Camp Nou, het voetbalstadion van FC Barcelona. Leuk voor de mannen, mij doet het niet zoveel.
En dit stadion ligt niet ver van de finish die we al vroeg in de middag bereiken.
We melden ons af, nemen onze medailles in ontvangst en ik koop nog een badge voor mijn tas. Als beloning krijgen we weer een broodje en een blikje/flesje fris en we kletsen wat na met Dini en haar vriend die er ook al zitten.
Helaas komt aan alle leuke dingen een eind. De wandeltocht is volbracht zonder problemen, we hebben genoten en Hans heeft zijn eerste wandelmedaille gehaald, ik ben best een beetje trots op hem!
Ik heb genoten van deze bijzondere wandeldagen! Mooi weer, mooie omgeving en een gezellig reisgezelschap! Ik wil bij deze Carola bedanken voor de planning van deze dagen, het was top!!!
foto’s
