30 van Zandvoort 29-3-2014

Zoals de titel al zegt, ik ga 30 km lopen in Zandvoort. Daar heb ik me al een tijdje geleden voor opgegeven, deze tocht is erg populair! Via de nieuwsbrief van Le Champion, die deze tocht organiseert, verneem ik dat er 4121 mensen er aan meedoen! Aangeraden wordt om er met de trein naartoe te komen, maar eigenwijs als ik ben, ik ga met de auto!
De reis verloopt voorspoedig, leve de Tomtom! Al moest ik wel vroeg mijn bed ervoor uit, het is wel een voordeel om vroeg in Zandvoort aan te komen zodat ik een mooie parkeerplek heb! Als ik mijn auto afsluit, hoor ik het startschot al het is nu precies 8.00 uur. Ik loop langs de grote stroom wandelaars en op mijn gemakkie ga ik naar de tent waar ik wacht op mijn wandelvriendinnen Annika en Gon. Er staat een koffietentje en een stroopwafeltent, het ruikt ontzettend lekker maar ik kan me nog net inhouden. Na een lekkere koffie zie ik Annika met haar wandelvriend Hans en nog een dame die ze in de trein ontmoet hebben, Liane loopt ook gezellig met ons mee. En niet veel later komt ook Gon er aan. Na nog wat sanitaire beslommeringen kunnen we dan eindelijk vertrekken, het is 9.00 uur. De speaker die het startschot heeft gegeven, zei nog dat het vandaag 25C warmer is dan met de editie van vorig jaar! Toen was het koud en guur, nu schijnt de zon al volop! Een heerlijk vooruitzicht van een wandeling met veel terrasjes!

Als we net onderweg zijn, kunnen we een keuze maken om of over de boulevard te lopen of langs het strand, het is maar 2,2 km en wij kiezen voor het strand. Het is geen mul zand en goed over te lopen en het is heerlijk weer, we hebben de wind in de rug. Ik kan daar erg van genieten, de zilte zeelucht maakt me blij! Al foto's makend en kletsend komen we bij de eerste stempelpost die door een strandtent gaat, dat is slim! Maar we stoppen hier niet, we zijn nog lang niet moe! We gaan toch weer verder een stukje over het strand, richting IJmuiden. De route is goed aangegeven en er wordt vermeld hoever we al gelopen hebben. Als we op 8,2 km zitten gaan we lekker in het zonnetje zitten bij de strandtent in IJmuiden, Annika en ik verzamelen een paar stoelen, en dat is nog best lastig het is hier druk!

Het is hier heerlijk toeven maar ja, we hebben niet de hele dag de tijd dus we gaan weer in de benen....richting het natuurgebied van Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Hier gaan ook de jasjes uit, wat is het al warm het lijkt wel zomer! We passeren een bunker uit de Tweede Wereldoorlog en wat tankgrachten, wat als kijktip wordt aangegeven op de routebeschrijving. De route gaat door glooiend gebied maar het is goed te belopen dat stijgen en dalen. Het is erg mooi hier omdat de natuur nu een maand voor is, zijn er al veel dingen uitgelopen. We passeren zelfs een groepje wilde paarden! Die worden massaal op de foto gezet door menigeen.

Op 16,2 km is de derde stempelpost bij het landgoed Duin en Kruidberg. Een erg groot landgoed met een kolossaal kasteel erop! Erg mooi en het is hier ook heel druk. Gon en ik gaan in een klein rijtje staan voor de dixies, de rest van ons gezelschap zoekt een heuveltje op het gras om even het gewicht van de benen te halen en de brand uit de voeten.....We blijven hier niet lang omdat wij het plan hebben om een grote rust te houden bij een pannenkoekhuisje.

We zijn weer goed en wel op pad als we Rolf en Ina tegenkomen, zij lopen gezellig met ons mee. Het groepje wordt steeds groter en de km's gaan daardoor ongemerkt onder de voeten voorbij. Het is dorstig weer en mijn flesje is leeg maar er is mij beloofd dat het pannenkoek restaurant niet ver meer is en ik mag een slokje van Annika waardoor ik het nog wel even volhou.
Hier is ook de ruine van Brederode, wat als kijktip vermeld wordt op de routebeschrijving en wordt weer veelvuldig op de foto gezet. Ik hoor ineens: een reunie, een reunie! En denk, wat is dat nou weer?? Nou dit dus, die ruine!
We lopen nu verder langs wat sportvelden en door bebouwde kom en we lopen wat te dollen met elkaar. Totdat een dame ineens tegen Rolf zegt: "Wilt u wat rustiger doen?"........... Nou ja zeg!! Wat is dit nu? Lopen we in de kerk ofzo, of in een stiltegebied?? Nee! Rolf en ik kunnen er niet over uit en we lachen er maar om, wat kunnen mensen soms toch raar reageren!!

Bij de vierde stempelpost krijgen we gelukkig wat te drinken, wat heb ik een dorst en neem twee pakjes Taksi. Wel erg zoet maar je moet toch wat? En we krijgen ook nog een mandarijntje erbij. Hier is een mooi uitzichtpunt, het Kopje van Bloemendaal en hier gaan we naar het restaurant wat op een heuvel ligt. We strijken neer op het terras en in het zonnetje.....heerlijk! Hier blijven we wat langer en zien beneden ons dat we nu in de achterhoede zijn, het is niet meer zo druk met wandelaars.

In het plaatsje Overveen is de laatste stempelpost en het terras is hier ook weer vol wandelaars. Wij besluiten door te lopen, het is nog 6,5 km naar de finish. We krijgen weer een ontbijtkoek mee van de organisatie maar die smaakt me niet meer, ik zit nog vol van de pannenkoek. Ik zwaai nog naar Fred, die hier lekker op het terrasje zit met zijn wandelvrienden en wij gaan weer verder.

Bij landgoed Duinlust wordt met een bordje aangegeven dat we niet over het gras mogen lopen i.v.m. de flora maar wij zien hier niets bijzonders staan behalve wat narcissen en blauwe klokjes......
We zijn bijna aan het einde van de tocht, de flats van Zandvoort zien we al in de verte opdoemen. Een lang pad naast het spoor voert ons naar de finish, en als we bijna aan het einde zijn worden we nog op een foto gezet met ons viertjes. Dan volgt er nog een verrassingspost.......we krijgen een lekkere snicker. Die bewaar ik voor als ik rustig in de auto zit, op weg naar huis.
De finish is in het dorp en het is hier erg gezellig, ik krijg een beetje een vierdaagse gevoel, alsof we over de Via Gladiola lopen!
Nadat ons een medaille is uitgereikt en een roos, gaan we nog even een stempeltje halen voor in ons wandelboekje, bijna weer vergeten!

Als afsluiter gaan we wat drinken met z'n allen maar de terrasjes zitten overvol, er is geen plek voor zeven personen. Dan gaan we maar even binnen zitten, ook gezellig!!
Aan alle leuke dingen komt weer een eind, we stappen op om weer naar huis te vertrekken. Ik ben de enige die met de auto is gekomen, en moet nog 1,4 km

naar het circuit lopen waar mijn auto staat. Het station is eerder bereikt en ik neem afscheid van mijn wandelvrienden.............het was een topdag! Na een ritje van 1,5 uur stap ik moe maar voldaan over de drempel thuis in Spijkenisse. Deze wandeltocht hoort nu ook bij mijn favorieten. Erg mooie omgeving en goed georganiseerd! Foto's zijn o.a. van Rolf en Gon, de rest van de foto's via de link aan de rechterzijde van mijn blog.

Ginkelse heidetocht Ede WS78 / 15 maart / 40 km

Vandaag een wandeltocht in het Oosten des lands, in Ede. Voor mij een aardig eindje rijden! Ik sta dan ook heel vroeg op vandaag om op tijd te zijn voor de start van deze tocht. Die staat om 9 uur gepland. Als ik aankom is het nog vroeg, ik ben bijtijds weggegaan en ik kan een parkeerplekje vinden dichtbij de start en daar ben ik blij mee........ en ik zie ook al mensen vertrekken voor de wandeling, blijkbaar is dat dit keer wel mogelijk.
Ik meld mij aan bij Rick, die me niet herkent ("U bent bekend met de wandelingen van WS78?") en laat het maar zo, later kom ik hem tegen op de route en vertelde hij me dat hij nog niet helemaal wakker was! Ik kom nog meer bekenden tegen, Ilonka en Gon en Monique heb ik ook nog heel even gesproken in de rij voor het aanmelden. Bertus is er ook met zijn altijd aanwezige fototoestel, en ook Tina, die ik later op de dag tegen zal komen.
Om half 9 sluit Frans aan met wie ik heb afgesproken om de eerste 11 km samen te gaan lopen, hij gaat de 20 km route doen vandaag.
We krijgen een gedetailleerde routebeschrijving mee, daar hou ik wel van. De route is ook goed gepijld, met genummerde bordjes en dat is ook prettig! Vooral op het eind....
Na ongeveer 5 km lopen volgen we een groep wandelaars een pad op langs het spoor, een man met een hele lange baard roept ons na dat we verkeerd lopen en denken: dat is een geintje. Maar als we na een heeeeeeeeeel lang pad langs het spoor ineens een groepje mensen terug zien lopen, slaat de vertwijfeling toe! Lopen we nu echt verkeerd? Maar onderweg kwamen we wel iemand van de organisatie tegen op een fiets, die zal dat dan toch ook gezegd moeten hebben??? Nou ja, we gaan gewoon weer verder en niet veel later zien we toch weer een pijl van WS78.
Bij de soeppost op 11 km ga ik even naar een Dixie, er staat geen lange rij. Frans gaat vast de soep halen, Gon is er ook en na de soep (nou ja, soep?? Een wit, lauwwarm goedje wat zout is...) gaan we weer snel verder, we moeten nog een aantal km's!
Gon en ik gaan samen verder op de 40 km route en ik zeg Frans gedag.
Op ongeveer 17 km gaan we even een sportkantine binnen, Gon heeft behoefte aan een sanitaire stop en hier is het erg rustig, we nemen er ook een bakkie koffie die erg goed smaakt. De officiële rust is pas op 23 km bij sportcongrescentrum Papendal, maar daar gaan we ook nog wel even zitten om de brand uit onze voeten te halen. Ik voel ook mijn hiel weer.....nee he? Niet weer een blaar!
Hier blijven we niet zo erg lang maar na twee kilometer lopen heb ik het gevoel dat ik al uren onderweg ben, het valt me erg zwaar! De route is ook grotendeels onverhard! Onderweg verkoop ik nog een paar veters aan een paar dames die de "slierten" aan mijn tas wel leuk vinden en ik steek mijn verkooppraatje weer af en dit keer lukt het nog ook!
Een groot gedeelte gaat door het natuurgebied Planken Wambuis, is wel erg mooi maar ik moet me echt concentreren waar ik mijn voeten neerzet dus kan er niet van genieten. Foto's maken schiet er ook bij in dit keer, maar omdat Bertus deze tocht ook loopt die vast wel het een en ander zal vastleggen heb ik daar geen spijt van....
Bij een bankje ga ik even mijn voet nakijken om de blaar door te prikken, gelukkig heb ik het tasje met de spullen daarvoor in mijn tas laten zitten, meestal heb ik geen last van blaren!
Als we voor mijn gevoel na een eindeloze tijd bij het Natuurhuis Veluwe aangekomen zijn voor de laatste rust, staat het huilen me nader dan het lachen als ik na de rust zie dat we de hei op gestuurd worden!! Ontzettend mooi hoor, maar het pad is ongelooflijk zwaar omdat het zo smal is! We lopen dus in ganzenpas en ik stop mijn hoofd vol met leuke gedachten om dit te doorstaan....er lijkt geen eind aan te komen!!
Gon neemt me dan ook op sleeptouw voor de laatste km's en een pilletje wil ook nog wel eens helpen. Ik heb goed gegeten en gedronken, dat wel maar ik voel me allerbelabberst! Maar de laatste km's gaan ineens als een speer en in het ritme van de passen van Gon passeren we zelfs nog een aantal wandelaars! De laatste rustpost slaan we over want als ik NU ga zitten kom ik nooit meer overeind! We zingen wat en we lachen wat en ongemerkt komen we aan bij de finish. Ik haal mijn tas met schone kleding e.d. uit de auto want ik ga na de wandeling nog even douchen om straks in Ede nog wat te gaan eten met Frans.
Ik meld mij af met een hoofd als een tomaat zo rood, het zweet gutst aan alle kanten, en ik ben blij dat ik even mag gaan zitten.
Blij dat ik het volbracht heb maar ik heb het nog nooit zo zwaar gehad als vandaag!
Op de terugreis kom ik ook nog in een kleine file terecht vanwege de werkzaamheden op de A15! Het is dus een latertje geworden vandaag.....

RWV Winterserie deel 6 / 2-3-2014 / 15 km

Vandaag alweer de laatste in de serie Winterwandeltochten van de RWV, nou ja, winter?? We hebben nog nooit zoveel lekker weer gehad tijdens de tochten, ook vandaag is het weer heel erg zacht voor de tijd van het jaar. Dus we kunnen nu eigenlijk spreken van voorjaarstochten van de RWV. Dit keer is het ook voor het eerst dat ik ze alle zes gelopen heb!
De opkomst is ook weer flink, de kantine van PAC zit alweer aardig vol als ik me aan ga melden. Voordat we van start gaan is het eerst nog even gezellig kletsen met Paul Sabine, Danyell en Larissa. Er wordt weer wat afgelachen, de sfeer is bepaald! Ik ga voor de start toch nog even naar het toilet, hoewel de rij best lang is maar ja, wat moet dat moet he?

De route van vandaag is de "Pietje Bel-route", want de rust is gepland in de wijk Prins Alexander, hoewel wij de rusten meestal wel overslaan bij 15 km.
De eerste vier km gaan door het Kralingse Bos, en het is al behoorlijk druk met recreanten vanwege het mooie weer. Daarna een stuk door Kralingen om vervolgens in Prinsenland aan te komen. Paul besluit de kortere route te lopen en Geert vergezelt hem dus Larissa en ik lopen samen verder. We lopen over wandelpaden die niet beschut liggen en de wind is nu toch wel wat aan de koude kant, het is tenslotte ook pas begin maart dus helemaal raar is dat niet! We lopen langs wat voorheen het Laagste Punt van Nederland was, maar door bouwwerkzaamheden is dit punt verplaatst.
Het laagste punt van Nederland bevindt zich in een weiland in de Zuidplaspolder ten noordoosten van Nieuwerkerk aan den IJssel, gelegen op een hoogte van 6,76 meter onder NAP. Aan de rand van dit weiland langs de snelweg A20 staat het monument voor het laagste punt van Nederland. Dit monument staat aan de Parallelweg Zuid tussen Nieuwerkerk aan den IJssel en Moordrecht. De voet van het monument stemt overeen met het niveau van het laagste punt. Op het monument zelf staat overigens een hoogte van −6,74 meter vermeld: de hoogte zoals die tussen 1995 en 2005 aangehouden werd.
Het laagste punt van Nederland is ontstaan bij de drooglegging van de Zuidplaspolder in 1841. De Zuidplas was een meer dat ten westen van Gouda lag, van Waddinxveen in het noorden tot Nieuwerkerk aan den IJssel in het zuiden. Het meer was ontstaan doordat eeuwenlang veen gebaggerd werd. De bodemhoogte van het meer lag 5,9 meter beneden de gemiddelde waterhoogte van de Noordzee.

MONUMENT LAAGSTE PUNT VAN NEDERLAND
We kruisen de A16 weer via een tunneltje om dan weer in het Kralingse Bos aan te komen. Als we bijna aan het einde zijn, komen we nog een stukje over het snelwandelparcours, waar een wedstrijd geweest is. We lopen nog even mee met een paar deelnemers aan deze wedstrijd. Aan het begin van de wandeling passeerden we een speeltoestel en Larissa en ik zouden, als het toestel vrij is, er even op gaan zitten.....en ja hoor, als we langs lopen is hij vrij. Dus wij als twee kleine kleuters even geschommeld.......

Na 2 uur 45 minuten wandelen melden we ons weer af, en praten in de kantine nog even na met Paul en Geert en nog een paar andere wandelaars. Ik heb weer genoten van deze ochtend! Met een voldaan gevoel stap ik weer in de auto richting Spijkenisse.