Totaal aantal pageviews

zondag, september 22, 2013

Dam tot Damwandeltocht 21-9-2013 / 26 km

De Dam tot Damwandeltocht staat al 8 jaar vastgebeiteld in mijn wandelagenda, dat is zo'n leuke tocht om te lopen! Ik heb een paar weken geleden al mijn treinkaartje gekocht, voor een prikkie bij de Blokker! En samen met Carolien ga ik vandaag de straten van Amsterdam onveilig maken!
Om 7.00 uur vertrek ik uit Spijkenisse maar ik heb geen rekening gehouden met de afsluiting van de Hartelbrug dus ik moet omrijden door Hoogvliet! Dat wordt een race tegen de klok want de trein vertrekt om 7.34 uur. Ik ga natuurlijk niet echt racen, blijf me netjes aan de snelheid houden maar het rijdt toch niet prettig! Als ik aankom op Rotterdam Alexander, is de trein te laat gelukkig! Een paar minuten later zit ik comfortabel in de trein en doe mijn oordopjes in met een lekker muziekje. De trein is een Sprinter, maar ik vind het meer een stoptrein, hij stopt bijna overal! Om 8.45 uur kom ik aan op station Amsterdam waar het al ontzettend druk is, er komen veel mensen op af!
Er hebben zich 16.219 mensen ingeschreven voor deze tocht!

We gaan eerst eens even een bakkie doen in het "restaurant op de hoek", maar ook wil ik graag nog even naar het toilet, in de Sprinters zitten geen toiletten dat is wel jammer. Na de koffie/thee gaan we op zoek naar de start, en die is niet ver want hij is op de Dam voor het Koninklijk Paleis, een groot plein waar ze de indeling iets gewijzigd hebben. Veel efficiënter! Meerdere starthokjes voor 26-42 km en de 18 km. Er is ook een 9 km route maar die start in Zaandam en eindigt op de Burcht waar wij ook straks finishen. Maar eerst moeten wij nog 26 km kuieren!
De route gaat eerst door de straatjes en langs de grachten van Amsterdam. Carolien en ik hebben zoveel te kletsen dat we er eigenlijk geen oog voor hebben en de eerste rust verschijnt ook al heel snel! Dit keer is de rust niet bij de Schellingwoudse brug maar bij de Amsterdamse brug, ze zijn er aan het werk nu. Dus een kleine wijziging met andere jaren, dat is ook wel weer eens leuk! De trommelende dames zijn ook weer van de partij maar op de een of andere manier klinkt het toch anders! Hier krijgen we een appeltje en een flesje drinken van de organisatie. Wij gaan hem even rustig opeten op een bankje, er staan er genoeg.

Hierna gaan we twee bruggen over, om naar Schellingwoude te gaan. Hier is onze eigen "appeltaartrust" gevestigd. Dat is sinds een paar jaar traditie geworden, even een appeltaartje met slagroom eten. Deze rust zit op 10 km, de officiële op 13 en dat vinden wij een prima verdeling! Carolien gaat in de rij staan en ik kies een plekje uit, er komen net twee stoeltjes vrij, wat een mazzel. Later blijkt het achterterras gehuurd te zijn voor een bruiloft, de wandelaars die daar zitten moeten een ander plekje gaan zoeken. Beetje jammer..........

Door de straatjes van Amsterdam-Noord en een parkje waar ik even een boom opzoek gaan we naar de volgende rust. Ondertussen zijn we ook door een fotograaf op de foto gezet en zijn de 18 km lopers erbij gekomen. Op de stempelpost het Barkpad is het best nog wel druk en er speelt een bandje, dus het is weer erg gezellig daar. En ook hier krijgen we een pakje koek en een flesje, goed verzorgd allemaal! Ook zijn er veel Dixies en er is EHBO aanwezig. Hier gaan we natuurlijk ook even zitten en laten een berichtje achter voor het thuisfront, we hebben er nu 13,5 km op zitten!
Hierna komt het leukste stukje van de route, de wijk Kadoelen. Hier is het altijd heel gezellig en de tuintjes zijn mooi versierd. Het is een rustgevend wijkje om door te lopen! Ik zie er een boot staan, gemaakt van autobumpers! En een klein jochie op een step met een giga zwarte pruik en een kerstmanpakje. Schattig! Als we richting het Molenwijkpark lopen worden we d.m.v. een spandoek aangemoedigd om "door te zetten naar de dam". En dat doen we dan ook. Ik zwaai naar een man die daar elk jaar zit met zijn geluidsinstallatie. Vorig jaar speelde hij nog zelf, nu staat er muziek op.

In Molenwijkpark krijgen we een mandarijn of appel maar geen van beiden hebben daar trek in. We gaan weer heel eventjes zitten en maken daar gebruik van de Dixies. Gelukkig heeft Carolien een desinfectie bij zich, wat vies is dat zeg!
Hier staat een zanger zijn beste repertoire weg te geven, het klinkt best goed.
We maken een foto van het bordje "nog 9 km tot de finish" en gaan weer verder.

Wat nu volgt is het meest saaie gedeelte van de route, we lopen een stuk langs de rijksweg. Maar omdat we zoveel te kletsen hebben gaat het best snel. We hebben niet eens onze muziek nodig gehad! Hier zit ik meestal even in een dip maar daar heb ik geen last van gehad vandaag! Best wel uniek, zeker gezien het feit dat ik vorige week nog 80 km gelopen heb!
We lopen via "het pad der spreuken" van Pink Ribbon naar de volgende en laatste rust. Dit is ook nieuw ten opzichte van vorig jaar en best indrukwekkend. Sommige spreuken geven me kippenvel!
De laatste rust is in Zaandam en daar krijgen we een lekker krentenstolletje en koffie. Daar ben ik nu wel even aan toe en Carolien heeft ook wel zin om hier te zitten. We zoeken een bankje op en zien daar de Smurfjes zitten! Twee dames zijn verkleed als Smurfin en het ziet er schattig uit. Ik vraag of ik een foto mag nemen en dat mag. We hebben bordjes onderweg gezien: nog 5 km, en nog een met nog 5 km, toen nog 4 km en vlakbij de rust nog 3 km. Maar ik weet uit ervaring dat het nog zeker 5 km is tot de finish.
Als we de brug overgestoken zijn mogen we niet van het trapje gebruik maken maar moeten langs het fietspad naar beneden, dat verschilt ook met andere jaren! Ik zet een schuur op de foto waar een leuke tekst op staat:"Er stond een boom in Zweden, vol takken en vol vuur. Het is al lang geleden, nu is die boom mijn schuur". Nog een stukje langs de haven van Zaandam en langs het Smartlappenkoor. We mogen niet het trapje op voor het flatgebouw langs maar er omheen! Ook weer iets anders! En dan nog een bordje: "nog 1 kilometer tot de finish! Dus nog een klein stukje door het gezellig drukke centrum en dan staan we bij de Burcht, waar de finish is. Fotomomentje! We krijgen een mooie medaille en een stempel in ons boekje. Moe maar voldaan zoeken we een zitplaatsje op en zien een tribune waar nog plek is. Daar genieten we even van de drukte op het plein en van de voldoening dat we het weer gehaald hebben zonder noemenswaardige problemen!
Het station is 1,5 km van de finish dus we gaan weer in de benen. Het is heel druk in het centrum en de bouwput is weg. Dat loopt wat prettiger en het ziet er prachtig uit! Carolien besluit hier een keer terug te komen maar dan om te winkelen!
De trein komt weer ietsje later, maar we hoeven niet lang te wachten en ik kan waarempel nog zitten ook! Ik ga naast twee dames zitten die zo te zien ook gelopen hebben en een leuk gesprek volgt tot zij moeten uitstappen in Gouda.

Om half 7 stap ik thuis over de drempel met een heel voldaan gevoel. Het was weer een leuke wandeldag! Volgend jaar weer!
Meer foto's aan de rechterkant onder kopje FOTO'S

maandag, september 16, 2013

80 van de Langstraat 14-15 september


En dan is het zover: ik ga weer eens een Kennedymars lopen, dwz 80 km binnen 20 uur, eens kijken of het weer gaat lukken!
Ik weet dat er veel wandelvrienden bij zullen zijn dus ik heb er wel zin!
Voordat ik van start ga, rij ik samen met H naar Dordrecht, om Larissa op te halen zodat we samen onze startnummers kunnen ophalen. In Waalwijk aangekomen worden we vlakbij de start afgezet en gaan we op weg naar het startterrein waar het enorm druk is. Geen wonder, er doen hier meer dan 2500 mensen aan mee! Best een druk bezochte KM!
Het ophalen van onze startnummers gaat wat rommelig, het is niet bepaald logisch ingedeeld. Je kon voor-inschrijven en er was nog een mogelijkheid tot na-inschrijven, wij staan dus in deze rij. Als ze dat nu goed zichtbaar hadden gesplitst! Ze moeten maar eens in de leer gaan bij de organisatie van de Marathon van Rotterdam, daar doen 20.000 mensen aan mee!!
Maar nadat wij onze spullen, een chip voor de tijdscan en een startnummer, in ontvangst genomen hebben zien we ineens ook Carla, Arjan en Martijn die ook aan deze KM mee gaan doen. Martijn is de zoon van Carla en Arjan. Carla gaat nog even speldjes voor ons scoren want die zitten er niet bij! We gaan er gezellig eentje op drinken op een terrasje vlakbij de start. Daar zijn ook Peter, Kenneth, Bernard, Carola en Marc. Met sommige van hen zullen we straks ook een stukje oplopen.

Als de tijd daar is, we kunnen om 20.00 uur al van start gaan, gaan we op zoek naar de startlocatie. We staan zoals gewoonlijk helemaal achteraan maar zullen dat niet blijven wat voor mij ook een heel aparte ervaring zal blijken!
De stoet zet zich in beweging na het startsein en na ongeveer een minuut of 10 schuifelen door de straatjes van Waalwijk kunnen we echt gaan wandelen, de avond en nacht in. Ik hoor van Larissa, die deze KM al een keer gelopen heeft, dat het eerste stukje van 15 km rondom en door Waalwijk is, en dat we een rondje gaan lopen. Ik zie het allemaal wel, en het valt mij op dat er enorm veel publiek langs de kant staat wat de sfeer enorm verhoogd. Ook zie ik veel jonge(re) mensen, minder ervaren wandelaars want de schoenen die zij aan hebben zijn niet bepaald geschikt voor zoveel km's achter elkaar lopen!! Maar ja, dat zullen ze straks zelf wel ervaren, er zullen wel een flink aantal mensen uitvallen vermoed ik!

Het eerste gedeelte gaat door de woonwijken van Waalwijk, het is dan nog steeds een beetje licht maar dat zal snel veranderen. Het weerbericht is gunstig: geen regen van betekenis, weinig wind maar wel koud in de nacht (9 graden). Al lopend en kletsend verbaas ik me over het publiek langs de route, er zijn veel mensen op de been en alles is versierd en er klinkt overal muziek. De mensen hebben duidelijk zin in een feestje! We zien zelfs straten die verlicht zijn met waxinelichtjes in jampotjes en het zijn er VEEL! Wat een werk om dat allemaal te verzamelen en aan te steken.
De vuurkorven waren zeker in de aanbieding want het zijn er zoveel die we onderweg zien branden! Complete houtkachels worden van brandend hout voorzien! Tijdens het wandelen zie ik ineens een groot bord met WC en zie een dixie waar net iemand in gaat. Ik besluit toch even te wachten en sein mijn maatjes dat ze verder kunnen maar Arjan blijft op mij wachten. Later blijkt dat Larissa en Carla niet gemerkt hebben dat ik hoge nood had, en dachten die zien we straks wel weer.
We komen aan bij de eerste rustpost, Sporthal Die Heygrave waar we ook over de scanmat lopen en we klokken 23.50 uur! Wat een toptijd zeg, 3,5 uur over ruim 20 km terwijl de eerste meters schuifelen was! Larissa en Carla zijn er ook al en ik ga bij hen zitten. En daar kom ik ook Rob, Erik en Angelique tegen en dat is ook verrassend. Ik verwacht iets te eten te krijgen maar dat valt vies tegen zeg: een dun bouillonnetje is ons deel! En het smaakt nergens naar en is lauw maar ach, het is zout en dat hebben we nodig. Ik begin het ook koud te krijgen en ben blij dat ik mijn jasje weer aan mag trekken!

Tijdens de volgende 14 km worden we nog diverse keren voorzien van "verzorging" en ik heb spijt dat ik te weinig eten bij me heb. Gelukkig heeft Larissa nog een Kitkat in haar tas, dat geeft ook energie maar ondertussen begint mijn buik te protesteren tegen te weinig voedzaam eten! Ik heb des te meer gedronken en ben blij met zoveel toiletvoorzieningen onderweg want dat is perfect geregeld!
Onderweg komen we een paar meisjes tegen die een poncho aantrekken want er komen een paar druppels uit de lucht vallen wat ik niet onder de noemer "regen" wil scharen. We raken met hen in gesprek en het blijkt dat de dames nog geen 20 km achter elkaar getraind hebben, wel diverse korte tochtjes. Toch knap dat ze nu al het dubbele gelopen hebben dan dat ze gewend zijn en ik ben ook benieuwd of ze het gehaald hebben.

In het plaatsje Haarsteeg hebben ze erg hun best gedaan de lopers te vermaken gedurende de nacht. Veel tuintjes zijn versierd met allerlei grappige voorstellingen met als thema "spookslot". Erg vermakelijk! Jammer dat ik er geen foto's van kan maken met mijn toestel, die is niet geschikt voor de nacht. Later horen we dat Haarsteeg vaak een prijs wint voor de beste versiering tijdens "de 80".
Vanaf Haarsteeg naar Elshout is het saai, er is geen publiek meer en het is erg donker. Gelukkig heb ik een klein lampje bij me, maar echt nodig is het niet omdat de weg heel vlak is.

Vlak voordat we de tweede hoofdpost bereiken komen we Bernard, Dirk en Eelco tegen, Arjan en Carla zijn achterop geraakt. Met Bernard zingen we luidkeels het liedje "You never walk alone" mee, die hij af laat spelen op een luidspeaker. Hij heeft zelfs de tekst uitgeprint! En al zingend komen we aan bij scholengemeenschap Overlaat om 2.59 uur, waar ik heel snel een WC op moet zoeken en ik daardoor niet weet waar mijn maatjes gaan zitten. Na enig gezoek en gebel zie ik ze eindelijk zitten, op het podium! Ik heb al een broodje en thee gehaald, Larissa heeft voor mij twee broodjes die ik in mijn tas stop voor later. Een eindje verder zien we nog een aantal Walkers zitten, later komt Carola even bij ons zitten om gezellig even bij te kletsen. Na enige aandrang van Larissa stappen we weer op, zij vindt het weer lang genoeg duren maar in mijn hart ben ik nog lang niet uitgerust. Maar ach, we moeten nog een aantal km's overbruggen tot de finish dus vooruit dan maar!
Vanaf hier tot aan de volgende hoofdpost is het nog steeds donker, maar als we daar aankomen voor onze derde scan om 6.18 uur bij de sporthal in Waspik en we daar weer weggaan is het inmiddels licht geworden. Deze rustpost zit op 48,2 km en we horen telefonisch van Arjan dat Carla is uitgestapt vanwege knieklachten. Erg jammer, nu loopt Arjan alleen. Later komen we hem weer tegen. Hier eet ik de rest van mijn brood op met een kopje koffie en ik zie daar twee dames zitten die ook in het logeerhuis in Nijmegen verbleven maar ik laat hen met rust, eentje zit te dutten.
Vanaf hier tot aan de volgende rust worden we weer voorzien van Appelsientje, ontbijtkoek, Optimel, mueslirepen en koek en de route is vrij saai te noemen, recht-toe recht-aan. Maar ach, dat is niet erg want dan kan ik af en toe op mijn telefoon kijken of er nog berichtjes zijn en eventueel antwoorden want ik hoef niet te kijken waar ik loop, alles is vlak!

Als we op ongeveer 50 km zitten komen we Kenneth en Peter tegen. Ik maak kennis met Kenneth en we raken in een geanimeerd gesprek. Via lange, rechte wegen en een paar straatjes door Dongen komen we aan bij een extra ingelaste rust bij tennispark Verboven maar waar we wel gescand worden op 9.15 uur. We zitten er allemaal een beetje doorheen en we besluiten gezamenlijk te lopen maar ieder met zijn eigen muziekjes op. Hier komen we ook Arjan weer tegen dus gevijven (is dat een woord?) gaan we verder. Hier krijgen we ook de tassen niet maar dat is niet erg, deze extra rust is meer dan welkom. We zitten hier op 62,5 km en het dipgehalte is hoog!
De weg naar Loon op Zand is wel bosrijk maar gaat over het fietspad. We worden vaak gepasseerd door wielrenners. Ik loop eigenlijk best lekker met mijn muziek op, het tempo gaat zowaar omhoog en ik passeer diverse wandelaars. Dat is ook wel eens anders en het geeft best wel een kick!!! Muziek geeft me vleugels en in dit geval is het letterlijk, ik vlieg over het asfalt. Ondanks de pijn in mijn buik die wel steeds erger wordt!

Eindelijk komen we aan om 11.15 uur in de sporthal de Wetering in Loon op Zand. Daar zitten Kenneth en Peter al, zij waren iets voor ons uitgelopen mede doordat ieder zijn eigen tocht aan het lopen was. Peter heeft een EHBO tafel opgezocht, hij heeft toch wel veel last van zijn teentje waar een bloedblaar op blijkt te zitten. Van Kenneth krijg ik een paar pilletjes voor mijn buik. Een lange rust volgt en dat vind ik wel fijn! Hier is ook "soep" te krijgen, en een krentensnee maar ik bedank, ik kan niets meer eten! Deze post zit op 66,6 km en we denken dat we binnen de 18 uur kunnen blijven als we doorlopen. Maar dat zit er niet in, blijkt later! Maar daar over meer.............
Er komen vanaf hier nog drie "verzorgingsposten" en bij twee ervan staan bankjes en ik MOET daar even op zitten, de laatste km's vallen me erg zwaar ondanks de muziek op mijn oren.
Eindelijk komen we Waalwijk weer binnen en er worden foto's gemaakt van het plaatsnaambordje. Ze zijn wel erg leuk geworden! We besluiten om als groepje bij elkaar te blijven zodat we gezamenlijk over de finish kunnen. Nog een paar km, het lijkt de Via Gladiola wel! Veel publiek langs de kant die ons allemaal aanmoedigen en veel muziek. Dat maakt het wat draaglijker. Als ik bijna bij de finish ben zie ik Hans staan, hij maakt een foto, een zoen en ik ga weer verder. De laatste meters zijn helemaal geweldig: je gaat over een rode loper naar de finish! De loper is verhoogd dus je loopt boven het publiek uit. Iedereen is een held en wordt gefeliciteerd. Wat een sfeer, wat een feest om zo ingehaald te worden. Wij worden om 14.32 uur uitgeklokt en krijgen daarna meteen een oorkonde plus medaille uitgereikt. De chip moet verwijderd worden en dat wordt door een vrijwilliger gedaan, hij gaat op zijn knieën voor me! Na een finishfoto, een stempel in mijn boekje en op mijn blauwe KM-kaart en een drankje gaan Larissa en ik op zoek naar onze tas. Als we die hebben is het wachten op de lift naar huis maar dat heeft wat voeten in aarde. Ik raak een beetje over mijn toeren, kan niet veel meer hebben door de vermoeidheid en pijn. Maar uiteindelijk is het toch nog goed gekomen, de lift komt eraan en we rijden naar Dordrecht om Larissa af te zetten en dan door naar Spijkenisse waar ik bij aankomst meteen mijn bed in duik. Ik heb niet eens fut voor een douche! En eten al helemaal niet. Maar na een uurtje word ik toch wakker en ga ik douchen en eten, ben een beetje bijgekomen. Nagenietend van alle reacties op social media breng ik de avond door waarna ik rond een uur of 23.00 uur voor mijn welverdiende nachtrust mijn bed induik. De andere ochtend word ik om 10.30 uur wakker, voldaan en trots dat ik deze monstertocht overleefd heb! Maar een volgende "Waalwijk"? Daar moet ik nog heel hard over nadenken!!
De cijfers: 2700 inschrijvingen, 2559 gestart en 2238 gefinisht.
Nog meer foto's rechts onder het kopje FOTO'S

zondag, september 01, 2013

Ede Tweedaagse 30 en 31 augustus 2013

Ik mag van mijn wandelvriendin Larissa bij haar logeren in de vouwwagen om deel te kunnen nemen aan deze Vierdaagse waarvan ik twee dagen ga lopen. Vier gaat niet lukken omdat ik niet genoeg vrije dagen tot mijn beschikking heb.
Op donderdagavond reis ik af naar Ede, na een lange en drukke werkdag. Bij het wegrijden bedenk ik dat ik mijn zonnebril op moet zetten en die zit in de achterbak, dacht ik, dus zet de koets even aan de kant. Maar dan kom ik tot de ontdekking dat mijn boodschappentas er niet in zit en daar zitten ook mijn wandelspullen in! Dus meteen rechtsomkeert naar huis terug. Na deze onderbreking op naar Ede. Het is niet erg druk op de weg en kom daar rond negen uur aan. Mijn bedje is bijna gespreid, hij moet alleen nog opgeblazen worden! En daar kom ik tot de ontdekking dat ik mijn slaapzak vergeten ben! Gelukkig heeft Larissa een extra slaapzak bij zich en de buurtjes van Laris hebben ook nog een paar extra fleecedekjes voor ons. Bij de buurtjes worden we hartelijk ontvangen met een bakkie koffie en we kletsen daar wat over de vierdaagse van Ede. Zij doen daar ook aan mee maar ieder hun eigen afstand. Want dat is wel fijn van deze vierdaagse, je kan zelf kiezen wat je wilt lopen en hoeveel.

De nacht was erg koud dus ik heb niet echt goed geslapen. Moest er ook vaak uit om te plassen en ja, een wc is niet bij de hand in een vouwwagen, je moet er een stukje voor lopen. En het gras was ook ijskoud (knapperig zoals de buurvrouw het noemt) en dat bevorderd ook het slapen niet. Uiteindelijk heb ik misschien twee uurtjes geslapen! Het opstarten 's morgens verloopt erg traag en we gaan dus ook laat weg! Maar niet getreurd, in de auto van Laris op weg naar de startlocatie Hotel de Bosrand kan ik wakker worden!
Ik meld mij aan voor twee dagen wandelen en verbaas me over de prijs, die vind ik erg hoog! Dat zal zijn reden wel hebben denk ik dan maar, het is geen beletsel voor mij om niet te starten. Ik krijg een routebeschrijving en een knipje in mijn startkaart. Bij de start zien we Jannie die ons uit komt zwaaien, zij start later op de 20 km route met Sammie. We worden natuurlijk ook weer op de foto gezet!

De routebeschrijving is erg gedetailleerd, maar hebben we niet echt nodig. Wel jammer dat er geen afstanden bij de te volgen route staan, maar er staan wel afstanden bij de rustpunten. En er hangen duidelijke pijlen, voor ons groen en af en toe zie je paarse dan wel groene linten hangen ter herkenning dat we goed lopen. Dit vind ik erg relaxed lopen en hebben dan ook veel tijd om te kletsen met elkaar. Ons wandelvriendinnetje Gon is er ook bij dus we hebben genoeg stof tot kletsen! Na 7,6 km komen we aan bij de eerste rust en is het tijd voor een bakkie koffie. Een hele grote beker koffie want ik kan het niet op. Hier komen we ook weer een aantal wandelvrienden tegen zoals Suze, die hier vandaag een dagje meeloopt.
En dan is het weer tijd om verder te gaan, het bos in. Het is weer erg gezellig en lachen wat af, hebben eigenlijk geen oog voor de omgeving. Dat is opzich ook wel een nadeel, want we missen de splitsing van de 20-30 km! Nadat ik een steentje uit mijn schoen verwijderd heb, gaan we ongemerkt de verkeerde kant op. Larissa roept nog dat we verkeerd zitten, maar een man voor ons zegt dat we toch goed gaan. Hadden we nou maar niet geluisterd, want het was dus niet goed! Bij de rust aangekomen zie ik Diny de zus van Bertus staan, zij is vandaag een van de vrijwilligers. Van haar krijg ik een knuffel en een knipje in mijn startkaart. Larissa loopt nog te sputteren dat we zo stom waren om verkeerd te lopen en zij wil straks nog een rondje van 10 km gaan lopen, maar daar heb ik niet zo'n zin in en ik hoop dat het ook niet kan omdat de pijlen misschien al weg zijn! Want na een drukke werkdag en niet geslapen te hebben ben ik toch wel erg moe nu!

Dus dit wordt een "kort" (22 km en nog wat) wandeldagje vandaag! En inderdaad, we kunnen niet eens een extra rondje maken, de pijlen zijn weg! Maar niet getreurd (zeker niet door mij) het zonnetje schijnt en kunnen we lekker op het terras een drankje doen. Jannie en Rob zijn intussen ook gearriveerd en het wordt nog een gezellige middag. Na afscheid van Trudy, Jannie en Rob gaan Laris en ik nog even na het douchen naar Ede voor een paar boodschapjes. Ik heb oordopjes nodig en nog wat haarspullen en een wegwerpponcho. We gaan nog even in Ede om een hapje te eten met zijn viertjes. Jannie halen we op bij het hotel en Gon pikken we op in de stad. Een erg gezellige en lekkere afsluiting van de dag! Bij Pizzeria Villa Brutus hebben we erg lekker gegeten. Het was nog lang onrustig op de camping!


Dag 2
Deze keer word ik uitgerust wakker, ik heb wonderwel goed geslapen mede dankzij de oordopjes en een goed opgeblazen luchtbed en het was ook een stuk minder koud dan afgelopen nacht! Bij de start locatie zien we Rob, Jannie en Bosso (Jos) en we wachten tot we een knipje in onze startkaart kunnen krijgen om te vertrekken. Rob gaat op zijn eigen tempo lopen en hij is alweer vertrokken, Gon is er helaas niet bij vandaag dus Laris en ik vertrekken saampjes het bos in. Ik loop te genieten van al het moois waar we doorheen lopen. Onderweg komen we fotograferende wandelaars tegen die veel dingen tot in detail vastleggen. In de verte zien we "reuzezetpillen" liggen, grote grijze ovalen stenen. Dat blijkt kunst te zijn horen we later. Wij komen een fotograferende man tegen en Larissa vraagt of hij soms Jaap Haalboom is, maar dat is niet zo, hij kent hem wel en we kletsen verder over van alles en nog wat. Hij duidt ons ook op een TIP de Kreelse Plas. Je kan daar rondom heen lopen, een erg mooi stukje natuur. Via een trapje is het te bereiken dus tijd voor een brugmomentje! Maar wij lopen er niet omheen hoor, het is een soort vlonderbruggetje zoals wij die kennen van de Rhoonse Grienden. Het is hier prachtig en bedanken de man voor deze tip. Deze TIP staat ook vermeld op de routebeschrijving maar zoals gezegd, die gebruiken we niet. Er staan wel meer TIPS op, maar dat zie ik pas als ik mijn verslag ga schrijven!

Bij de eerste rust aangekomen nemen we afscheid van de man, we zijn aangekomen bij de theetuin de Mossel. Daar komen we Wil tegen en we gaan gezellig met z'n drieën verder. Wil zegt een stukje met ons op te willen lopen maar dan misschien verder gaat in zijn eigen tempo, maar hij vindt het blijkbaar toch gezellig en blijft de rest van de dag bij ons.
De lucht begint erg donker te worden, er zijn ook een paar buitjes voorspeld, maar wij lopen dan net als het begint te regenen over een mooie en lange laan onder de bomen door waardoor wij niet echt nat worden van de regen terwijl het toch behoorlijk regent! Wat een mazzel dat we net hier lopen.
Na een mooi stukje door het natuurgebied de Planken Wambuis, en ik langs de route een paar lekkere bramen geplukt heb, komen we aan bij de tweede rust, Effe catering. Een eigen rust van de organisatie. Daar zien we Bosso en hij zet ons natuurlijk op de foto. Hij is ook vrijwilliger bij deze vierdaagse en turft het aantal mensen die deze rust aandoen. Gisteren hebben we hem helaas moeten missen omdat we verkeerd liepen!

Ik zet mijn muziek op want ik kan de ondersteuning daarvan wel gebruiken, ik zit er een beetje doorheen. De route gaat veel over onverharde paden. Larissa en Wil lopen samen te kwebbelen en ik loop in mijn eigen wereld. Mijn voet doet zeer door een oude blaar die steeds terugkomt, dat loopt niet lekker helaas. En misschien ook door het slaaptekort.
Er volgt een mooi heuvelachtig stuk, en het dalende gedeelte is behoorlijk zanderig. Dan komt er een ellenlang ruiterpad, dus ook: zand!! Ik krijg er sterretjes van, want het is ook nog eens erg warm geworden! Ik moet even op een boomstronk gaan zitten om bij de komen en gelukkig duurt het niet lang meer voor we bij de derde rust aankomen.
Vlak na de samenkomst van alle routes, er is ook een 10 km route en een 20 km route, komen we aan bij de derde en laatste rust. Hier eet ik even een bakje koolhydraten die ik van huis heb meegenomen en na een blikje cola knap ik weer aardig op. Van Larissa krijg ik een leuke sleutelhanger met een paar schaapjes erop (Dordtenaren worden ook wel Schapekoppen genoemd en Larissa komt uit Dordrecht) en dat vind ik erg lief van haar, hij gaat meteen aan mijn wandeltas.

Nu is het nog maar een paar km naar de finish. Onderweg kom ik weer een paar bramenstruiken tegen en ik pluk er een paar. Daardoor raak ik achterop Larissa en Wil maar een man spreekt mij aan op mijn tshirt, ik heb een marathon tshirt aan (ik loop geen marathons maar ben daar vrijwilliger) en we kletsen wat over de marathon die hij in 2007 heeft gelopen. Daardoor kom ik eigenlijk ongemerkt aan bij de finish. Larissa en Wil wachten nog even op mij, een paar honderd meter voor de finish om gezamenlijk daar aan te komen. Wij melden ons af en genieten nog even van het zonnetje die nu behoorlijk fel aan het schijnen is. Jannie en Sammie zitten er al, zij hebben de 20 km route gelopen. Helaas is Rob dan net vertrokken. Ik maak kennis met Sammie en we drinken er nog wat op.
Maar dan is het tijd om afscheid te nemen van iedereen en vertrekken Laris en ik naar de camping voor een douche en het opruimen van de vouwwagen. Dat neemt aardig wat tijd in beslag en is ook een kunst apart. Maar dan is alles ingepakt en opgeruimd en kunnen we op huis aan.
De buurtjes komen nog even kijken hoe het ermee staat en wij bedanken hun voor het uitlenen van de fleecedekentjes. We gaan nog even voor een bakkie koffie bij hun caravan zitten en kletsen nog wat na over de afgelopen dagen.

Na het afscheid gaan Larissa en ik ieder onze eigen weg richting huis. Onderweg maak ik nog even een tussenstop om mijn zonnebril te pakken en het thuisfront te bellen dat ik er aan kom. Ik heb ook nog niet gegeten en heb wel trek in iets hartigs en onderweg bij een tankstation koop ik een paar sandwiches die ik in de auto opeet. Ik moet ook nog plassen dus het wordt toch nog laat als ik thuis arriveer.
Heel erg moe maar voldaan ga ik naar mijn mandje. Ik heb genoten van deze twee enerverende dagen!!!
Nog meer foto's staan onder het kopje FOTO'S aan de rechterkant van mijn blog.