Bleskensgraaf 2012

Ik hou absoluut niet van "poldertochten" maar voor deze maak ik toch een uitzondering. Mede doordat er veel Walkers op af komen en dat vind ik altijd reuze gezellig! Het is de 6e Snerttocht van wandelvereniging Nooit Gedacht Oud-Alblas.
Daarom maak ik met Leo een carpool date. Maar....ik verslaap me! Ik schrik wakker om 7.50 uur terwijl ik om 8.15 uur bij de sporthal in Rhoon moet staan! Dus dat word racen voor mij! In een sneltreinvaart mijzelf gewassen, aangekleed (dat had ik gelukkig al klaargelegd)tanden gepoetst, spullen bij elkaar gegrist, repen en drinken gepakt en om 8.06 uur zit ik in de auto! Pff...met mijn sandalen want die schoenen vergen te veel tijd om te veteren. Dat doe ik straks in de auto wel. En natuurlijk een ontbijtje dat ik snel in een kommetje gegooid heb. Eén minuut later dan 8.15 uur kom ik op de afgesproken plek aan!

In de sporthal De Spil in Bleskensgraaf zitten alle Walkers al te wachten op het startsein van 9.00 uur. Nog even Erik "in de watten" gelegd want dat wou hij. Sommigen van ons nemen dat natuurlijk letterlijk en gieten een paar zakken wattenbolletjes over hem heen. Iedereen in een deuk! Nadat we dit vastgelegd hebben op de gevoelige plaat en ik ook nog een cadeautje krijg van Larissa (een boekenlegger gekocht op 'de Dijk') gaan we op pad. We hebben de route van 25 km gekozen, die uiteindelijk 24,6 km is.

Danyell heeft mooi weer besteld bij de weergoden en die hebben warempel geluisterd! Het zonnetje schijnt hoewel het nog erg frisjes is, het is lekker wandelweer! Ik zie op de routebeschrijving die amper een A-4tje bevat, dat het vooral lang en rechtuit is, maar omdat ik in prima gezelschap ben, vind ik het deze keer niet zo erg. We lachen en kwebbelen er op los! Bij een C1000 stoppen we even voor Leo, hij wil nog een drinkontbijtje halen, en terwijl we staan te wachten komt Rob ons tegemoet gelopen. Als Leo zich weer bij ons aansluit gaan we verder en kletsen weer verder nu met Rob erbij. Ik heb totaal geen erg in de route die we lopen, ik zie een vaart links en rechts huizen........de broer van Sil (hij woont aan de overkant van het water) ziet ons niet eens lopen!

Al na 4,5 km is er een eigen rust van de wandelvereniging Nooit Gedacht, eigenlijk iets te vroeg maar we gaan er toch even een bakkie doen. Rob besluit hier niet te gaan zitten en gaat door. Jacqueline is er vrijwilliger met haar man samen en we gaan haar even gedag zeggen. Maar ook omdat Erik een "wereldreis" heeft gemaakt voor deze tocht, willen we er een gezellig dagje uit ervan maken.

Omdat het nog best fris is koelen we snel af, en gaan daarom maar weer snel verder, de polder in. De volgende rust is pas na 14,5 km! Daar baal ik wel een beetje van, en als we goed en wel op pad zijn, moet ik plassen. Er stond wel een Dixie bij de rust maar toen moest ik nog niet..........dus dat wordt speuren naar een mogelijkheid.
Die vind ik gelukkig vrij snel, hoewel ik eerst twijfelde aan de plek ga ik toch en dat is maar goed ook, er is werkelijk niet één mogelijkheid langs de wegen door de polder!!
We verbazen ons over de rare straatnamen: B-even met huisnummer 123? Huh? Of de straatnaam A-even lekker origineel.....

Opeens zie ik een bordje langs de kant met Theetuin "open en huisgemaakte appeltaart" dus ik roep iedereen bij elkaar. Zullen we......? Gelukkig, dat is niet tegen dovemansoren gezegd en we gaan er lekker zitten. Eerst nog even buiten in het waterige zonnetje, maar de eigenares komt later naar buiten en roept ons binnen want er zitten nog meer wandelaars. Zo gezegd zo gedaan! En hier nemen we het weer even van......geen appeltaart maar wel een lekker kopje thee!! Ik smeer hier mijn kuitspier in, want ik heb nog steeds last van de verkeerde manoeuvre bij het steppen twee weken geleden. Hoewel ik vorige week nauwelijks last had, gaat het nu wat minder, en dat komt denk ik door het hogere tempo van vandaag!

Maar dat mag de pret niet drukken, de volgende geplande rust is alweer in aantocht: de snert waar deze tocht naar genoemd is. En we zijn weer terug bij Jacqueline, want het is dezelfde rust als bij 4,5 km. De snert laat me goed smaken, hoewel ik geen stukje worst in mijn soep heb (jammer). Ook hier rusten we niet lang omdat we buiten zitten en dus gaan we weer snel verder. Terug langs dezelfde weg als aan het begin van de tocht maar nu langs de andere kant! Dat is minder, hier rijden ook veel auto's dus we lopen nu veel in "ganzenpas"!

Helaas gaat het toch nog even druppelen en omdat ik al loop te hoesten wil ik niet te erg afkoelen door nattigheid en ik zoek mijn wegwerpponcho op. Gelukkig blijft het bij een paar druppels! Onderweg komen we een leuk bruggetje tegen met daarop een aantal vissers en Larissa vraagt aan een visser of hij ons op de foto wil zetten want dit is echt een brugmomentje. Na een mislukte poging lukt het uiteindelijk.

Langs de lange saaie weg terug is er nog een rustmogelijkheid bij Boerenklaas, een cafeetje. Helaas wordt er stevig gerookt.........beetje jammer van deze leuke rust want ze hebben heerlijke cappuccino. Danyell schuift even later ook aan en ze besluit ons te trakteren! Dank jewel!! Even gezellig bijgekletst en foto's van elkaar gemaakt en op Facebook gezet, want de vriendjes en vriendinnetjes moeten op de hoogte worden gebracht van onze inspanningen!

Dit is dus echt een "trainen-op-rusten-wandeldag" want op een 25 km tocht rusten we meestal niet zo vaak. Maar dat vind ik het leukste van wandelen, het rusten hahaha!!
Nog een klein stukje van 3,5 km verwijdert ons van de finish waar we om 14.50 uur aankomen. Nog even nabieren en -kletsen en dan vertrekken Leo en ik weer richting huis. Bij de sporthal stap ik in mijn eigen auto en rij naar huis met een glimlach van oor tot oor! Wat een heerlijk dagje buiten spelen!!

Spel der tronen - George R.R. Martin

Met zijn aangrijpende en veelomvattende kronieken over de liefdes, de levens en de ambities van de Starks, de Lannisters en al die andere families van de Zeven Koninkrijken, ondergebracht in de boeken van Het Lied van Ijs en Vuur, schiep George R.R. Martin een meesterwerk waarmee hij wereldwijd een miljoenenpubliek aan zich wist te binden.
Ver voorbij de machtige ijsmuur die de noordgrens van het koninkrijk sinds mensenheugenis beschermt, roert zich een lang vergeten vijand. Maar ieders blik is naar het zuiden gericht, naar het hof waar de machtige Lannisters sterke spelers zijn. Immers, de macht van de koning is tanende, zijn Hand is onder verdachte omstandigheden aan zijn eind gekomen, velen zijn uit op eigen gewin.
Toch zijn er nog steeds trouwe onderdanen. De Starks van Winterfell bijvoorbeeld, hard en onverzettelijk als hun bevroren domein. Als de koning Eddard Stark tegen diens zin benoemd tot zijn nieuwe Hand, worden zowel hij als zijn familie betrokken bij de meest omvattende machtsstrijd ooit, het levensgevaarlijke spel der tronen.

Leest lekker weg en dat komt vooral doordat ik de serie al op DVD heb gezien. Momenteel uitgezonden op RTL4. Maar ook zonder de serie gezien te hebben is het een lekker leesbaar boek over een imaginaire wereld die je goed voor je kan zien door de levendige beschrijving en ook de personen die erin leven worden goed uit de doeken gedaan. Het boek is zo geschreven dat elke keer een ander persoon op de voorgrond treed. In dit deel voornamelijk de leden uit de familie Stark en Lannister. Ook prinses Dynerian komt er nu al in voor, zij zal later in de serie een voorname rol gaan spelen denk ik. Het einde is heel verrassend!

In het duister - Cody McFadyen

Geheimen. Ze zijn verweven met alles wat we doen, met alles wat we zijn. Het geloof noemt ze zonden, en zegt dat het onze zonden zijn die voorkomen dat we naar de hemel gaan. Ze kunnen zowel groot als klein zijn. We kunnen ons eraan vastklampen alsof ze van puur goud zijn. Iedereen heeft ze.

Een leugen, een minnares lang geleden, een stil en duister verlangen... Iedereen heeft wel een geheim dat hij aan niemand durft te vertellen. Niemand weet dat beter dan FBI-agente Smoky Barrett. Maar wat probeerde de jonge vrouw te verbergen die hoog in de lucht in een verkeersvliegtuig werd vermoord? En wat is de betekenis van het kruis dat in haar lichaam werd achtergelaten? Smoky en haar team openen de jacht op een seriemoordenaar die de diepste geheimen van zijn slachtoffers gebruikt om hen te vermoord.

Deel vier en eigenlijk het minst spannend maar toch boeiend genoeg. Mij iets te veel over het katholieke geloof. Ook veel terugblikken op de vorige afleveringen. Als je die niet gelezen hebt, dan begrijp je de helft niet denk ik. Beetje zonde! De gruwelscenes zijn wel als vanouds! Als je ze alle drie gelezen hebt is dit wel een aanrader,hoe dan ook!

Driebergen 2012

Wandelkring de Weyde Blick organiseert vandaag een wandeling in de Utrechtse bossen. Ik heb wel zin in een herfsttochtje en heb daarvoor een goedkoop treinkaartje gekocht bij Kruidvat. Samen met Lisette ga ik richting Driebergen op zaterdagochtend 20 oktober. Omdat Lisette uit Rockanje met de bus moet komen, profiteren we van de late startmogelijkheid tot 11.00 uur. Wij komen aan vanaf Station Rotterdam Alexander om 9.50 uur. Het is nog een stukje lopen naar startlocatie gebouw Juliana, en het is een beetje somber weer. Wij melden ons aan voor 15 km en gaan op pad.

Nadat we de spoorlijn overgestoken zijn, komen we al meteen in bosrijk gebied en dat zal de rest van de tocht zo blijven! Het is genieten van de mooie herfstkleuren en de vele paddestoelen die hier nu staan. Af en toe wordt ons pad versperd door een ingenieus trapje, dit vanwege de dieren die hier grazen, die kunnen dan door een hek dat nu gesloten is.

De eerste rust is in het dorp op 4,5 km. Wij zijn nog lang niet moe, maar omdat we er een dagje uit van maken, gaan we toch even een bakkie doen. Het is bewolkt maar niet koud en gaan op een van de stoeltjes zitten die buiten staan, binnen is het wel heel erg klein! Er is rekening gehouden met veel bezoek, want er staat een partytent vanwaaruit de koffie of thee geserveerd wordt! Als ik een foto wil maken van de rust, zie ik ineens Jan ook zitten en ga een praatje met hem maken terwijl Lisette aan de overkant een broodje gaat halen. Tijdens wandeltochten kom ik altijd wel bekenden tegen, zo ook nu weer!

Na de koffie vervolgen wij onze weg langs vele bos- en zandpaadjes. Omdat het de afgelopen dagen veel geregend heeft, is het op sommige plekken moeilijk doorgaanbaar! De schoenen wegen een kilo extra door de modder!

Bij camping het Grote Bos (hoe toepasselijk) is de tweede rust, en daar zie ik de groep uit Dordrecht zitten, de Dordtse Bende! Een hartelijke begroeting volgt maar helaas staan zij net op het punt te vertrekken en kunnen we niet verder kletsen. Jammer, volgende keer beter! En als wij net aan de koffie en thee zitten, komt Jan ook aangelopen! Hij besteld een biertje en belt het thuisfront voor een taxirit en schuift bij ons aan.

Nadat we weer tien minuten op pad zijn, doemt er een volgende rust op, en daar hebben wij vorig jaar heerlijk gezeten en lekkere soep op dus dat doen we nu weer, het is tenslotte een dagje uit! Een heerlijke erwtensoep, die gaat er wel in! En het is nog steeds heerlijk weer, dus we zitten buiten te genieten. En ja hoor, daar komt Jan ook weer aangelopen en blijven nog even kletsen daar met uitzicht op het bos.

Het is nu nog maar een klein stukje naar de finish en jawel, ook nog steeds door het bos! Rond vier uur komen we aan bij de finish en daar zie ik weer een bekende zitten, ik ken haar van een wandeltocht in Vlaardingen. Lisette verbaasd zich daarover: "jij kent ook iedereen!".

Na het afmelden nog even het toilet bezoeken en dan gaan we op weg naar het station. De trein komt over een paar minuten en zo komen we snel aan in Utrecht. Daar moeten we overstappen maar het is een beetje onduidelijk of het de goede trein is. Nadat er eindelijk een NS medewerker ons vertelt dat het toch echt de trein naar Rotterdam is, stappen we in. Bij Alexander staat de auto en vanuit daar rijden we naar Rockanje.

Thuisgekomen stap ik met een glimlach over de drempel: een dag om in te lijsten! Erg leuk, en we hebben weer heerlijk bij kunnen kletsen en de wandeling deden we er even bij!