Voetstappentocht 2012

De Voetstappentocht is een jaarlijks terugkerend evenement dat door verschillende forummers van Walkers4walkers wordt georganiseerd. Dit jaar is Bill degene die voor ons een tocht op het mooie Wieringen uitzet. Aangezien ik nog nooit in het Noorden des lands gewandeld heb, lijkt het me leuk deze tocht te doen.
Zo gezegd zo gedaan, spreek ik met Silvia, Sabine en Paul af op de parkeerplaats van Capelle om vanuit daar met zijn viertjes naar Hippolytushoef te rijden. Een tocht van 150 km! De reis verloopt voorspoedig en wij komen aan in de Harmonie om half 10 alwaar koffie is met appeltaart van Syl! Mmmjammie.....ik heb een beetje trek dus dat komt goed uit! Hij smaakt dan ook voortreffelijk!

We krijgen een routebeschrijving met tekst en uitleg en een mooie medaille! Leuk zeg!
Na veel geklets en gezoen en nieuwe kennismakingen gaan we uiteindelijk aanstalten maken te vertrekken. Postmuts (Anita) zwaait ons uit, zij gaat straks een rustpost bemannen en kroketten bakken. Heb er nu al zin in!

Het zonnetje schijnt uitbundig, de jassen gaan dan ook al snel uit. We wandelen en kletsen wat af en na 4 km is er alweer een rust gepland bij de Postboot aan de Houkeshaven, de belangrijkste haven van Wieringen. Hier is het goed toeven, maar eigenlijk iets te vroeg voor een rust, we zijn nog lang niet moe! Maar ja, het is natuurlijk wel gezellig zo met dit cluppie! De tijd is dan ook van ondergeschikt belang, de gezelligheid staat voorop!

Er lopen ook liefhebbers van geocaches mee, en zij gaan op zoek naar "schatten". Al snel wordt er een "schat" gevonden en er gaat een groepje op af. Wij staan erbij en kijken er naar, er lopen wat schattige hondjes rond die geaaid willen worden maar al snel vertrekken we weer voor het vervolg van de route. Ik bewonder de schoenen van Ann-Marie, een nichtje van Ellie. Zij heeft een soort sokken aan die precies om haar tenen passen. Het lijkt me niet lekker zitten maar zij vindt ze geweldig! Ik heb er een foto van gemaakt.

Even worden we op het verkeerde been gezet, we lopen een stukje de dijk op wat niet de bedoeling is, we hebben niet goed op de aanwijzing gelet. Maar het uitzicht is formidabel als we boven komen! Toch moeten we weer terug. We kunnen nog even gebruik maken van een rust bij een snackbar, maar de meesten lopen door.

Langs de weg zien we een brocante, waar Silvia, Syl en ik even bij stil staan. Er is veel prullaria te koop en we mogen het geld in een potje doen als je er wat leuks tussen ziet. We zien een paar schattige kopjes met poezen, voor Danyell. Ook een paar leuke beertjes die we op de foto zetten. Syl en Silvia kijken nog even verder en ik loop alvast door als ik een grote, blauwe auto voorbij zie komen. Peter, een oud-klasgenoot van de lagere school, woont in de buurt en hij zou met zijn blauwe Dodge ram een ritje maken naar Hippo en hij zou naar me uitkijken. Zou Peter in die auto zitten? Even later zie ik de auto in de verte stoppen en rijdt achteruit. En ja hoor, het is Peter! Wat grappig is dat!! Hij stopt eventjes en we maken een praatje. Na deze leuke ontmoeting loop ik weer met de groep verder, de dijk op.

We mogen nu een heel lang stuk over de dijk lopen, met uitzicht over het wad. We kunnen Texel zien en Den Helder en het is zo helder dat we de overdekte dokken van de Rijkswerf op de Marine haven kunnen zien. Bill gaat even op het "bankje van Ben" zitten om te genieten van het mooie uitzicht. Ik vind het onwerkelijk. Dat je vanuit hier gewoon naar Texel en Den Helder kan kijken!

We lopen de dijk weer af om naar de volgend rust te lopen, bij de molen "de onderneming". Postmuts staat daar lekkere kroketten te bakken, en een bakkie soep behoort ook tot de mogelijkheden. Ik neem plaats op een bankje voor een lekker cup-a-soupje. Daar komt een mens van bij! En even later krijg ik een broodje kroket....mmjammie. De opbrengst gaat naar de molen voor restauratie e.d.

We lopen langs weilanden met koeien en schapen en kleine lammetjes, het is nu echt lente geworden! De lammetjes worden veelvuldig gefotografeerd, ook door mij.....zo schattig!!

Vanaf deze rust is het een klein stukje naar de dijk om langs de wadden te lopen.
Dit stuk langs het water is eindeloos en voor mijn gevoel te lang. Eindelijk, eindelijk zien we een trapje om de dijk weer af te gaan richting de camping Wieringherlant waar de laatste rust gepland is.

Het is een beetje winderig en kil geworden. Na een lekker bakkie cappuccino gaan Sil en ik weer verder, we krijgen het koud. De rest van het cluppie eet een pannenkoek of poffertjes en nemen nog een biertje. Wij vervolgen de rest van de route, langs een oude begraafplaats en een museumboerderij van Jan Lont. Het is een oude boerderij gedateerd van 1854 en is in redelijk oorspronkelijke staat bewaard gebleven, aldus de beschrijving die Bill meegeven heeft aan het begin van de tocht over de bezienswaardigheden van Wieringen. Hij heeft er echt werk van gemaakt, top hoor!

We doorkruisen Oosterland en komen Eric en Carla nog tegen die met zijn auto de groep volgt om ons te voorzien van allerlei lekkers! Het is de laatste stop voordat we weer in Hippolytushoef aankomen. Na deze stop loop ik naar mijn routebeschrijving te kijken en let dus niet op waar ik loop, en val pardoes op de grond! Alweer, ik lijk er patent op te hebben om te vallen bij een Voetstappentocht, in 2007 bij de eerste tocht was ik ook gevallen! Net op het laatste stukje, we moeten nog ongeveer 4 km.

We lopen door een stukje nieuwbouw naar het dorp en de finish in de Harmonie. Daar word ik liefdevol opgevangen en verzorgd. Ik krijg een glas water, een pleister voor mijn knie die iets beschadigd is en mijn broek is ook kapot (dat vind ik nog het ergste, hij zit zo lekker!). Niet veel later besluiten we te vertekken, de meesten zijn al weg omdat zij al een tijdje binnen zijn, ze hebben een stuk afgesneden. Na Bill uitgebreid bedankt te hebben voor de organisatie gaan Paul, Sabine, Silvia en ik nog even een chineesje pakken, we moeten nog een lange rit naar huis.

Ik vond het een heerlijk dagje uit, goed georganiseerd, mooie omgeving, leuk gezelschap en een heerlijk weertje. Kortom: een TOPdag!!

WS78 Maarn 2012 Leersumse plassentocht

Omdat Sil en ik graag nog een keer 40 km willen lopen gaan we naar Maarn want daar wordt de laatste WS78 tocht georganiseerd. WS78 staat bekend om zijn 40-km tochten over onverharde paden en veel natuur. Nou, wij zijn benieuwd!

Om 7.45 uur heb ik afgesproken bij de Capelse Brug zodat we kunnen carpoolen. Sil pikt mij daar op en rijden ietsje later richting Maarn waar we rond half negen aankomen. Als we een plekje vinden zien we Eduard ook staan, tenminste, hij herkent mij van het forum. We maken kennis en gaan ons inschrijven in het dorpshuis waar het al ontzettend druk is!!

Heel handig: we hoeven onze naam niet door te geven, krijgen alleen een startnummer. Dat gaat supersnel! Nog even een praatje met Rick gemaakt die achter de inschrijftafel zit. Erik zien we buiten staan, die staat al in de startblokken. We zien nog meer bekenden: Ilonka, Marianneke a.k.a.Mirjam en Bertus. Bij de eerste rust zie ik Monique, eindelijk echt kennismaken, ik volg haar wandelblog. Leuk om elkaar eens in het echt te ontmoeten!

De routebeschrijving is zoals die hoort te zijn: heel gedetailleerd met nummering van routekaartjes en het aantal meters. Ideaal! Zo kun je nooit verdwalen en weet je precies hoe lang een weg is. Het is 46 kaartjes tot de soeppost hahaha!
Het valt ons op dat we niet over autowegen lopen en fietspaden wat nogal eens voorkomt bij een wandeltocht.

We genieten van al het moois wat Nederland te bieden heeft, dit is een prachtig gebied om door te wandelen. Veel stijgende paden dat wel, maar je mag dan natuurlijk ook weer naar beneden! Het is erg zwaar vind ik maar ondanks dat geniet ik volop!
We komen Bertus tegen die weer volop aan het fotograferen is en Rick loopt ook een stukje met ons mee. We lopen langs mooie vennetjes en een camping door de Kaapse bossen en langs een vogelkijkhut.

De eerste rust is bij fam van Eem op een boerderij waar we soep uitgereikt krijgen. Het is een soep met onbestemde kleur, wit/gelig, maar hij smaakt prima, lekker zout!
We gaan er eventjes bij zitten in een speeltuintje. Ik kom hier een beetje bij. En het zwaartste moet nog komen, we gaan de Amerongse berg op!

We moeten goed uitkijken waar we lopen omdat de paden bezaaid liggen met takken en boomstronken. Op een gegeven moment kijk ik dus niet goed uit en maak een PBS (plat-op-mijn-bek-smak). Ik zie even sterretjes en bekijk mijn knie en hand. Het valt 100% mee, ik heb niets beschadigd. Ja, mijn spieren blijkt later, ik ben zo stijf als een plank!

Na deze schermutseling gaan we verder de Amerongse berg op. Ik loop te genieten van de mooie omgeving, genieten met een grote G! Bij kaartje 75 zijn we aan de top van de berg gekomen en Sil legt het vast op foto.

De tweede rust is in een grote zaal van de gemeenschap van Zendings-Diaconessen in Amerongen. Het is er niet meer zo heel erg druk, plek zat! We nemen het er even van want het is nog 20 km tot de finish. Goed om ons hier even op te laden want ik vind het erg zwaar! De schoenen zitten niet lekker en het gaat gewoon niet zo lekker ook omdat ik de avond ervoor een reunie heb gehad en een korte nacht (beetje laat geworden!), dat eist zijn tol hè? Vlak voor de koffiepost doe ik mijn walkman op voor wat afleiding, het tempo van Sil kan ik niet meer bijhouden.

Ik tel de kaartjes tot de koffiepost, ook weer bij vrijwilligers de familie Visser. Ik neem een bekertje yogo en krijg even later nog een bekertje limonade. Hier blijven we niet zo lang omdat het nog 8 km tot de finish is. Ik ben er nu echt helemaal klaar mee, heb een ongelooflijke dip maar gelukkig de muziek pept me wel een beetje op en natuurlijk nog steeds genieten van de natuur. Ik ga de kaartjes tellen en de paadjes van 60 meter en 135 meter lijken me langer dan ze zijn. Het is letterlijk aftellen nu.

Er is ook nog een fruitpost waar we een banaantje uitgereikt krijgen maar hier rust ik niet, ga gelijk weer verder. Nog 23 kaartjes tot de finish! Yeah!

Onderweg zie ik een leuke pop met "WS78-ers Proficiat". Een dame die me achterop loopt zegt dat ze wel een foto van me wil nemen met die pop en zo geschiedde.
Bij het dorpshuis aangekomen meld ik mij meteen af en ga bij Sil en Mirjam zitten die zijn al binnen. Eventjes bijkomen! De bananen die over zijn worden verkocht voor 1 euro en dat is goed, wij nemen een trosje!
17.15 uur aanvaarden wij de terugreis en doe lekker mijn schoenen uit, zalig! Bij de auto aangekomen doe ik mijn sandaaltjes aan om de rest van de reis naar Spijkenisse te maken. Ik heb hele stijve spieren maar toch genoten van de tocht. Het was natuurlijk ook heerlijk weer! Dit is voor herhaling vatbaar maar de WS78 tochten zijn alleen in de winter dus nog even wachten! Dit was een perfect georganiseerde wandeltocht!
Foto's staan rechts van dit verhaal.

Kilometervretertocht Maassluis 10-3 / 30 km

Het parkeerterrein van de kantine van VTM, het wandelcentrum van Maassluis is nagenoeg leeg als ik om 7.30 uur daar arriveer. Paul, Ed Sabine, Robert en Silvia zitten er al aan de koffie, Leo en Ben komen even later ook binnen. Ik zie Ellie ook nog even, haar ken ik van de sportclub waar ik stepaerobics doe.

We starten gezamenlijk maar al snel gaan Leo Sil en ik ons eigen tempo lopen en dat gaat best lekker! We hoeven niet echt naar de pijlen te kijken, het is 12 km rechtuit langs de Nieuwe Waterweg. Normaal gesproken vind ik dat super-super saai maar met Leo en Sil klets ik heel wat af dus afleiding genoeg.

Op de routebeschrijving lezen we dat de rusten slecht verdeeld zijn: één op 8,4 km en één op 26,8! En vervolgens één op 27,5. Ja dat kan natuurlijk niet.

Op de eerste rust, bij een jeu-de-boules-centrum (bestaat dat nog??) is het heel erg druk en heel erg warm,het lijkt er wel een sauna! Leo is zo lief om koffie voor ons te halen en gaat in de lange rij staan. Wij zoeken vast een plekkie op, wonder boven wonder vinden we die in de drukte! Even later schuiven Paul, Ed, Sabine en Ben ook aan. Robert is vanmorgen vroeg al snel vertrokken, hij wil vroeg thuis zijn.....
Als we vertrekken van deze rust komen we Marcel Dekker ook nog even tegen, hij loopt in zijn gebruikelijke snelle tempo de 50 km. Hij loopt een klein stukje met ons op richting de pier.

Deze tocht wordt gekenmerkt door het uitdelen van een Schrobbelaar, dat is een kruidenbittertje en een heerlijke krentenkoek. Deze krijgen we verrassend genoeg uitgereikt aan het begin van de pier. Meestal staan ze aan het eind van de pier!
De versnapering doet ons goed!
De pier is 2 km lang en er staat een straffe wind, het is bikkelen geblazen! Het strand van Hoek van Holland is geplaveid met betonnen platen, dat loopt natuurlijk fantastisch en we hebben de wind in de rug. Leo maakt een plaatje van Sil en mij, altijd leuk....
We zien dat de vooruitgang hier niet stilgestaan heeft, er wordt volop gebouwd aan leuke winkeltjes en shops. Het wordt nog wat hier! Een echte boulevard voor strandliefhebbers en een parkeerterrein vlakbij, wat wil je nog meer!!

In Hoek van Holland aangekomen bewonderen we de moderne flatgebouwen, het lijkt ons heerlijk wonen hier! Ik haal herinneringen op aan vroeger toen wij hier met ons gezin, pa en ma en vier(!) kinderen met de trein hiernaartoe kwamen om een lekker ijsje te eten in het paviljoen dat nog steeds bestaat. Ik denk er met plezier aan terug.

Heel eventjes gaan we twijfelen aan de route omdat er een stukje opgebroken is en wij geen pijlen meer zien, maar even later zien we toch het trapje met de rode leuning en zien we weer een pijl verschijnen. He, gelukkig maar, we zitten weer op het goede pad!

Ik ben er eigenlijk een beetje klaar mee, de omgeving is niet bepaald inspirerend, veel kassen en tuinders en de Maasdijk is superdepuper-saai! Helaas komen we niet in het Staelduinse bos wat we in de verte even kunnen zien. En helaas duurt het nog even voordat we bij de rust zijn, het is even gedaan met de pret! Ik zie ineens een bankje ergens staan op eigen terrein maar de bewoners vinden het vast niet erg dat wij daar even op neerzeigen. Het is een welkome rust, even het gewicht van de benen en wat eten! We zien later dat we niet de enigen zijn die de rust ver uit elkaar vinden zitten want we zien meer wandelaars die een eigen rust hebben.

Als we dan eindelijk bij het sportcafe aankomen ben ik blij met de bankjes en plof neer. Het is nu nog 4 km naar de finish. Als we de route weer vervolgen komen we langs een cafetaria waar tot onze verrassing Bill, Wilma, Nollie en Wim zitten, we gaan ze even gedag zeggen. De rest van ons cluppie komt aangelopen als wij weer vertrekken. Misschien zien we nog bij de finish?

Deze laatste 4 km gaan door voornamelijk woonwijken en een heel klein parkje voor het wandelcentrum. Sil ruikt de stal en loopt een eind voor ons. Leo en ik doen het nu wat rustiger aan, vooral omdat ik een flinke blaar op de hiel heb. Jammer, want de schoenen lopen zo lekker!

Bij de finish aangekomen melden we ons af en gaan nog even wat drinken in de jeu-de-boulezaal, in de kantine is het te druk. Als we vertrekken zien we Nollie, Wilma en Wim nog even, de rest van de club helaas niet meer. Maar we krijgen het koud en willen nog maar één ding: met de voeten omhoog op de bank!!

Wat een saaie tocht was het weer, maar de borrel en het broodje maakte veel goed en het gezelschap natuurlijk! Het was weer gezellig! 30 km zit weer in the pocket!!
Foto's rechts

RWV Winterserie deel 6 /4-3-2012

Vandaag is de laatste editie van de Winterserie van RWV en gelukkig ben ik nu wel in staat om te gaan wandelen. Het is een mistige ochtend en ik rij op gevoel naar de sportkantine van PAC aan het Lage Pad waar het startbureau is. Om 9.30 meld ik mij daar aan en Sabine is ook gearriveerd, zij komt me met een kopje thee in de handen tegemoet, er is nauwelijks plek. Maar bij de starttafel vinden we nog een paar lege stoelen en wachten daar op de rest, Silvia en Larissa komen ook. Silvia heeft haar echtgenoot Marco meegekregen, gezellig!

Niet veel later vertrekken we voor de 15 km, Sabine twijfelt nog over de afstand, zij beslist pas op het moment supreme, bij de splitsting dus. Als we naar buiten lopen komt ook Ardie ons verblijden met haar gezelschap en loopt met ons mee.

Zoals gewoonlijk is er weer uitstekend gepijld, dus kunnen we zonder routebeschrijving en stappen het Kralingse Bos in. Het is heerlijk fris wandelweer, ik geniet. Het gebabbel en gekakel is niet van de lucht en dat komt niet doordat we langs een kinderboerderij lopen! Nee, we hebben het reuze gezellig onder elkaar.

We houden er stevig de pas in, maar zodanig dat Sabine ons goed kan bijhouden. Daarom besluit zij toch de 15km route te vervolgen want het gaat super! Silvia en Marco hebben de pas er stevig in en die zien wij ook snel uit ons zicht verdwijnen...

De route is afwisselend door het Kralingse Bos en door de bebouwde kom van Prinsenland. We passeren het metrostation Kralingse Zoom waar mijn kinderen altijd uit moeten stappen als ze naar de universiteit gaan.

De rust is gepland bij speeltuin Pietje Bel op bijna 9 km, maar we hebben geen van allen de behoefte om te rusten dus we lopen door.

We passeren "het laagste punt van Nederland" dat is één of ander kunstproject gesitueerd in een grote vijverplas. Wel leuk om daar overheen te lopen. Helaas geen foto ervan, ik ben mijn SD-kaartje vergeten in het fototoestel te stoppen.....
Voorheen lag het laagste punt van Nederland in de Prins Alexanderpolder, waar we nu doorheen lopen, in de wijk Het Lage Land. Bouwactiviteiten hebben ertoe geleid dat dit tot het verleden behoort. Dit is nu ergens in Nieuwerkerk aan de IJssel!

Via het hertenkamp lopen we weer het Kralingse Bos in om vervolgens aan te komen bij de finish op het Lange Pad. En dat na 2.45 uur gewandeld te hebben dus best een aardig tempo! Na een week niet gewandeld te kunnen hebben voel ik me best moe maar toch voldaan, het is prima gegaan.

Na nog even nakletsen en een heerlijke erwtensoep keer ik weer huiswaarts waar ik om 13.45 uur over de drempel stap.