Barendrecht 18-2-2012

De winterwandeling van Barendrecht is niet echt één van mijn favorieten qua omgeving maar omdat er heel wat Walkers op af komen ga ik toch naar Barendrecht rond 7 uur zodat ik mijn auto dichtbij kan parkeren. Het typische van deze startlocatie is, dat er een immens parkeerterrein is maar alleen voor voetballers en publiek! Vind ik heel discriminerend maar alla, ik zet mijn koets een stukje verder. Mijn gedachten gaan vandaag natuurlijk weer uit naar Marina, mijn wandelvriendinnetje van de 4daagse in 2008, zij is vandaag drie jaar geleden op 33-jarige leeftijd overleden.

Rond 7.45 uur arriveer ik in de kantine en daar zitten Ed, Larissa, Paul en Sabine al te wachten. Robert kom ik tegen bij het startlokaal maar hij loopt zijn eigen tocht en vertrekt al klokslag 7.50 uur, hij wil op tijd weer thuis zijn!
Trudy (Wolfje) en broer Kees komen ook aangelopen en Leo is er klokslag 7.59 uur (= op tijd!) en niet veel later vertrekt de hele bups.

Al snel blijkt de bepijling niet optimaal, we werden daarvoor al gewaarschuwd door de organisatie, en komen na een goed kwartier weer aan bij de startplek! Wat blijkt, we hebben pijlen gevolgd met een T (terug) terwijl we die met H (heen) moesten volgen, hahaha! Nou ja, niet erg want we hebben het heel gezellig onder elkaar. Een kilometer meer of minder maakt dan ook niet meer uit.

Ik heb niet zo'n erg in de route en de omgeving omdat ik zo'n lol onderweg heb. Het waait op sommige stukken stevig en dat is ook niet erg omdat we toch veel door woonwijken lopen en dan merk je er niet zoveel van.

We worden over een leuk stuk route gestuurd, een modderig en stijgend pad richting de Heinenoord tunnel. Dit pad loopt natuurlijk ook weer naar beneden maar is erg stijl! Sommigen van ons besluiten een stukje om te lopen, dit is wel heel erg stijl! Maar wonder boven wonder lukt het mij deze hindernis te nemen zonder ongelukken. Als we bijna bij de eerste rust zijn, proberen Larissa en ik de groep te misleiden door richting de uitkijktoren te gaan, maar ze trappen er niet in......

Bij de eerste eigen rust van SDS bij Koedood krijgen we voor een consumptiebon heerlijke bruine bonensoep die goed gevuld is. Goede organisatie, dat wel! Hier kom ik Marja weer tegen en maak een foto van haar. Zij probeert de 40 km route uit. Trudy heeft nog een tip voor mij, bruistabletten van Zero waar geen suiker in zit maar wel de nodige mineralen zoals magnesium. Even kijken op internet, daar kan je ze bestellen en ik maar er een foto van. Ook wordt er nog even een foto van onze groep gemaakt door één van de dames vrijwilligers.

De volgende rust is bij MacDonalds, mijn GPS is weer eens uitgevallen want hij geeft 11,5 km aan maar in werkelijkheid is het 18 km! Hier nemen we het er even van, de rust komt als geroepen voor sommigen! Hier nemen we ook unaniem de beslissing om niet meer de voorgeschreven route te lopen want Leo weet een snellere weg terug. We vertrouwen hier maar op en lopen achter Leo aan. Deze weg is mij ook bekend, ik weet precies waar we heen lopen, een heeeeeeeele lange, rechte weg vanaf Slinge naar Barendrecht! Maar ach, ik vermaak me prima, en mijn schoenen zitten zo lekker dat ik er helemaal geen erg in heb. Het tempo is dan ook behoorlijk hoog! Halverwege besluiten we even de rest van de groep op te wachten door een eigen "rust" te creeeren, er staan wat rotsblokken waar je op kan zitten. Niet veel later is de groep weer compleet (Kees, de broer van Trudy loopt ongetraind deze tocht en heeft nu toch wel wat moeite) en de finish is al snel in het zicht.

Uiteindelijk blijkt deze "D-tour" toch nog ruim 8 km te zijn, maar toch nog wel iets korter dan de oorspronkelijke route. Na het afmelden gaan we gezamenlijk nog wat drinken en napraten, Kees krijgt een applaus voor zijn prestatie en een medaille van Trudy, en dan is het tijd om de thuisreis te aanvaarden. Het is inmiddels een beetje gaan regenen en bij de auto word ik aangesproken door een heer die een lift naar Rotterdam wil. Hij mag van mij meerijden tot Poortugaal en dat vind hij ook best.

Rond drie uur ben ik weer thuis met spierpijn in de kaken van het lachen.
Foto's rechts in een album te bewonderen!

Winterwandeling Haarzuilens 11-2-2012

Brrr...wat is het koud vandaag! -10 graden is het als we van het parkeerterrein Capelsebrug wegrijden, Silvia is carpoolchauffeur en Frans, een vriend van haar en ik rijden mee richting Haarzuilens. Daar wordt een winterwandeling georganiseerd door wandelvereniging Hart van Nederland.

Rond 8.45 uur komen we aan bij het Wapen van Haarzuilens, een pittoresk cafe waar we ons aanmelden voor 25 km. Mijn schoenen hebben een goede grip dus ik durf de tocht wel aan. Oei! We worden op de routebeschrijving al gewaarschuwd: "houd de route in de hand er kan altijd een pijl weg zijn". Dat beloofd niet veel goeds als we verderop de routebeschrijving dezelfde waarschuwing zien! Nou ja, we zien het wel! Het is inderdaad even zoeken naar de pijlen, het zijn kleine gele bordjes en die zie je snel over het hoofd, dus oppassen geblazen!

Kasteel de Haar (vroeger Het Huys te Haer) is een kasteel bij Haarzuilens, in de omgeving van Vleuten in de provincie Utrecht. Het is het grootste kasteel van Nederland. Het is vanaf 1892 op de ruïne van het oude kasteel herbouwd in neogotische stijl. Naast het kasteel ligt een kapel. Het eerste gedeelte van de route loopt langs dit kasteel en natuurlijk maak ik een paar foto's ervan. Eigenlijk veels te koud, mijn vingers lijken bevroren!

De eerste en enige rust is op 14,7 km, dat vind ik persoonlijk wel erg lang duren! En vooral ook de weg ernaar toe, wat ontzettend saai allemaal. Gelukkig komt Rob me tegemoet lopen en we kletsen heel wat af waardoor ik wat afleiding heb. We lopen over een Hollandse kade, maar het pad is bijna onbegaanbaar, vooral door de sneeuw! Het laatste stukje is wel aardig, we lopen langs de vaart die stijf bevroren is. Wel opvallend dat er maar weinig schaatsers zijn! Twee jochies die aan het ijshockeyen zijn en een eenzame schaatser, meer niet. Dit pad is ook lastig, losse steentjes en veel ijs en sneeuw. Gelukkig kunnen we ons staande houden al maken sommige van ons af en toe een uitglijder, ik blijf overeind. We komen Rob de Joode tegen met zijn vrouw, hij fotografeert erop los!

Eindelijk komen we aan in het dorpje Harmelen, waar we in het Wapen van Harmelen kunnen uitrusten. Het is er (nog) niet druk en kiezen een lekker plaatsje uit. Als wij net aan de chocomel dan wel koffie of cola zitten, stroomt het ineens vol met wandelaars! Dat is het voordeel van vroeg beginnen en snel lopen, je kan als eerste een plaatsje uitzoeken! Syl, Gerie, Silvia en Jan komen ook binnen en even later zien we ook Coert met zoon, Arjen en Carla binnenkomen.

Vanaf Harmelen is het nog een klein stukje naar Haarzuilens maar de route gaat voornamelijk door woonwijken. Het laatste stuk door open veld, en het is bitterkoud! Ik krijg er hoofdpijn van ook al heb ik een warme sjaal en hoofdband om, het helpt niet tegen de snijdende wind.

Om 13.50 uur komen we aan bij de finish en Rob zit er al aan de koffie. Gezamenlijk drinken en praten we nog wat na en rond drie uur vertrekken we richting Capelle. Daar staat mijn koets te wachten en na het afscheid van Silvia en Frans rij ik naar huis. Moe maar voldaan na deze barre tocht stap ik over de drempel in Spijkenisse.
Hoewel deze tocht niet op mijn favorietenlijstje komt vond ik het wel gezellig.
Foto's rechts onder kopje : "foto's"