Capelse Tweedaagse 29-12-12 / 25 km

Eindelijk kan ik eens aan deze tocht deelnemen! Hij staat al jaren in de planning maar steeds gooit een of andere reden roet in het eten! Of het sneeuwt heel erg, of er is iets met de datum of het regent heel hard, kortom het is er tot nu toe niets van gekomen. Tot nu toe dus vandaar dit verslag van dag 1 (dag 2 ga ik niet lopen).

Maar als ik 's morgens vroeg op facebook kijk, zie ik een berichtje van RWV dat het startbureau niet open is vanwege sporenonderzoek. Er is blijkbaar iets ergs gebeurd 's nachts want er is heel wat politie op de been. Later blijkt er een schietpartij te zijn geweest daar. De organisatie van RWV doet er alles aan om de lopers te voorzien van een startkaart, en later zelfs een toilet! Petje af hoor, het liep gesmeerd! Er was wat gemorrel over de lange rijen maar ach, dit is overmacht, niemand kan daar wat aan doen! Ik zie Rina in de rij staan en ik wacht even op haar zodat we samen kunnen vertrekken, wel zo gezellig! De anderen van het forum zijn al vertrokken en gelijk hebben ze! Wachten in de kou zonder koffie kun je niemand aan doen!

De route kenmerkt zich door de vele trapjes die we op en af moeten gaan. We passeren ook de welbekende Algerabrug, daar heb ik nog nooit over gelopen, wel eens met de auto overheen geweest.
We lopen gezellig te kwekken Rina en ik en al snel doemt de eerste rustpost op. We hebben een goed uur goed doorgestapt, maar Rina besluit alleen met haar zwager te gaan lopen omdat ze op snelheid wil trainen. Even later zie ik Silvia, Syl en Annika aankomen en kan dus met hen meestappen. Ook gezellig! Danyell maakt nog even een groepsfoto van ons.

Ik heb deze tocht nog nooit gelopen maar toch herken ik wel stukken uit vorige tochten. Zo lopen we ook langs de ijsbaan, waarvandaan de Loetboswandeltocht vertrekt. De ijsbaan is nu een plas water, het is ook zo warm! 10 graden en we lopen te zweten in onze jasjes!

Er is een caferust gepland in Krimpen aan de Lek, maar wij hoorden dat het er erg klein is dus we besluiten unaniem een ander cafe in te duiken, dat lekker groot en rustig is, er zit niemand! De toiletten zijn luxe en zien er netjes uit! Na een kopje thee en chocomel vertrekken we weer voor het vervolg. We passeren de officiele rust "Bar Gezellig" heet het, en we lopen een stukje langs het water. Dit cafe heeft wel een heel erg mooi uitzicht!

Dan volgt er een flink stuk natuur met veel, heel veel schelpenpaadjes. Dit loopt erg zwaar maar we hebben genoeg afleiding dus daar komen we ook wel overheen. We mogen zelfs over vlonders lopen, jippie. Dat vind ik altijd wel spannend. Ze voelen niet glad aan dus het is goed te doen.

De tweede caferust is bij "De Harmonie" en daar maken we weer dankbaar gebruik van. Lekker knus en warm is het hier en er is ruimte zat. Hier komen we Danyell ook weer tegen, en ze maakt wederom een fotootje van ons.

Na deze rust mogen we een stukje met de veerpont mee, een heuse minicruise. De pont laat heel even op zich wachten maar het duurt niet lang. Ook de oversteek is snel gemaakt. Aan de overkant gekomen zien we de flats van Capelle a/d IJssel al opdoemen, daar moeten we naartoe. Maar we moeten daarvoor nog een paar kilometers voor lopen. Er is zelfs nog een rustpost gepland! Dit is echt een "trainen-op-rusten" tocht!

We lopen te genieten van het weer en de omgeving en het is erg gezellig zo onder elkaar. Het is een tijdje geleden alweer dat ik zo'n afstand gelopen heb, en ik ga nu wel mijn spieren voelen, de benen voelen erg zwaar! Maar het is nu nog maar 3 km tot aan de finish. We lopen langs metrostation De Terp, het eindpunt van een metrolijn. Hier ben ik ook nog nooit geweest. Bij een witte brug maakt Danyell nog een foto van het brugmomentje met z'n vieren.

Na nog een klein stukje bosrijke omgeving komen we alweer aan bij de finish. Het officiele startbureau is weer bereikbaar en we melden ons daar weer af. Na nog even een frisje drinken gaan we weer op het thuisfront af. De auto staat nu wel ietsje verder weg, maar ach, wandelaars schrikken niet van een stukje extra lopen!
Een geweldig leuke tocht met gezellig wandelgezelschap, wat wil je nog meer? Moe maar voldaan kom ik weer thuis.

De foto's staan rechts van dit verslag en zijn gemaakt door Danyell

RWV Winterserie deel 3 / 3-12 2012

Het is voor het eerst dat ik drie edities van de Winterserie achter elkaar kan lopen, dit is het verslag van de derde editie! Ik heb weer met Lisette afgesproken om te rijden naar het Langepad in Kralingen. Zo gezegd zo gedaan. Aan de starttafel zit Sabine die mij al aan ziet komen en mij kan voorzien van de startkaart en na een praatje met Paul en Larissa gaan we op pad. Michelle heeft zich verslapen, zij meldt zich af en samen met Larissa beginnen we aan een korte editie van 10 km. De één moet eerder thuis zijn vanwege werk, de ander vanwege het inleveren van de auto.

We lopen langs het bezoekerscentrum "De Groene inval" en langs een veld vol schapen en Larissa begroet haar familieleden door flink hard te mekkeren wat een paar verschrikte reacties oplevert. Door het bos lopend genieten we weer van de mooie herfstkleuren hoewel er slecht weer word voorspeld is het nog steeds droog maar wel grijs.

Een gedeelte van de wandeling gaat door het bedrijventerrein Rivium waar veel kantoorpanden staan en de Erasmus Universiteit aan de andere kant (Woudestein) waar mijn kinderen op zitten. Bij de rust aangekomen, de kantine van hockeyvereniging Leonidas, gaan we weer verder want op 10 km rusten wij niet. Het begint nu een beetje te spetteren dus de (wegwerp)poncho gaat aan. En helaas , het blijft niet bij spetteren, het gaat nu toch flink doorregenen. Jammer! Al kletsend lopen wij richting finish die via de Kralingseplaslaan te bereiken is. Een warm welkom wacht ons in de kantine en we drinken nog een kopje thee of cola voordat we de thuisreis aanvaarden. De Sint is ook hier langs geweest, want wij krijgen een lekkere speculaaspop mee!

RWV Winterserie deel 2 / 18-11-2012

Vandaag heb ik weer met Lisette afgesproken, om 9.05 uur sta ik bij de bushalte om dan vervolgens naar het Langepad te rijden in Kralingen voor de tweede wandeldag van de Winterserie bij RWV! Het miezert een beetje onderweg maar we hebben goede hoop dat het hier bij blijft. Bij de kantine van PAC waar het startbureau zit, wachten we op Michelle, zij is de tijd vergeten onder de douche (daar heb ik nou nooit last van hahaha!). En ik klets nog even met Carla, Paul gaat na de speech van Gijs van start samen met Geert.
Maar om 10.00 uur kunnen wij ook van start voor de 15 km route door het mooie Kralingse Bos dat nu een prachtige herfsttooi heeft. We mogen een stukje over de kinderboerderij, mensen met een hond worden omgeleid.
We komen regelmatig een fotografe tegen, dat blijkt Danyell te zijn, de foto’s bij dit verslag zijn van haar hand.

We komen voorbij het hertenkamp en langs een mooi, wit beeld dat een pelikaan met een nest jongen voorstelt. Hij is van de Rotterdamse beeldhouwer Johan van Berkel en is onthuld in 1948.
De vogel tikt zichzelf op de borst. In een oud volksgeloof werd aangenomen dat een pelikaan dit deed om haar jongen te drinken te geven van zijn bloed en zichzelf zo voor hen opofferde. Later stond dit in de christelijke religie symbool voor Christus, die zichzelf met zijn bloed opofferde voor de mensen. Het beeldje staat juist op de plaats waar van 1650 tot 1802 een rooms-katholieke schuilkerk stond. Bron: Kralingen.nl

Deze route is voor mij vrij nieuw, want we verlaten het Kralingse bos voor een tijdje om de bebouwde kom in te gaan in de buurt van metro station Voorschotenlaan en de s’Gravenweg. Ik ben hier nog nooit geweest en ik kijk mijn ogen uit naar de statige woningen die hier staan. Ook gaan we door een mooi stadspark, park Rozenburg.

Een andere benaming is het Rozenburgpark. Het is een 3 hectare klein park tussen de Oudedijk en de Kralingseplaslaan. Park Rozenburg dankt zijn naam aan Villa Rozenburg, een woonhuis aan de Oudedijk, waarvan het perceel zich uitstrekte tot aan de Kralingse Plas. In 1895 kwam Villa Rozenburg in het bezit van de Gemeente Rotterdam.
In een vergadering op 9 maart 1911 besloot de Gemeenteraad van Rotterdam tot de aanleg van een villawijk en de aanleg van het park op het terrein van het voormalige buiten. Tegenwoordig hebben het park en het wijkje de status beschermd stadsgezicht.
Van 1895 tot 1900 liep hier het Rozenburgerpad, voor die tijd bekend als de Vriendenlaan. In het park lag tot 1950 de Rozenburgbrug over het water van de vijver, waarover eeuwenlang een treurwilg hing, die eind 2002 of begin 2003 is bezweken. Omstreeks de jaren ’80 werd er een bescheiden fontein geïnstalleerd. In 2005 werd aan de vijverrand een nieuwe wilg geplant. Aldus Wikipedia.

Ik heb blijkbaar dus nog niet alle routes van de Winterserie gelopen! Verrassend!

Bij het 10 km punt gebruiken we de rustmogelijkheid bij de Big, een kopje koffie of thee gaat er nu wel in. Ik heb een beetje last van mijn rug dus dit is even een welkome rust. Normaal gesproken lopen we deze 15 km aan één stuk maar nu even niet! Het is er behoorlijk druk en ik ben blij dat we even buiten kunnen zitten, binnen is het overvol en warm! De uitbater loopt het vuur uit zijn sloffen en komt even later de bestelling opnemen. Deze wordt rap gebracht en even later gaan we weer op pad voor de rest van de tocht. En het zonnetje breekt zowaar weer door! Zo worden de herstkleuren nog mooier dan ze al zijn.

De route gaat verder door het Kralingse Bos en de routebouwers hebben weer hun best gedaan om dit stukje ruim 5 km te laten zijn om de km’s vol te maken. We worden net niet duizelig van het geslinger!

Als we weer aankomen bij de kantine van PAC melden wij ons weer af en Lisette neemt afscheid van Michelle terwijl wij op weg gaan naar Rockanje waar Lisette een heerlijke Thaise soep heeft klaarstaan. De traditie keert weer terug: soep eten na een wandeling bij Listette! De soep is heerlijk!!! En met een voldaan gevoel vertrek ik na de soep weer huiswaarts.

RWV Winterserie deel 1/ 4-11-2012

De eerste van de serie Winterwandelingen van RWV is alweer voorbij! Net zoals vorig jaar weer voor de serie ingeschreven, samen met Lisette en haar dochter.
We maakten weer een date bij de bushalte vanuit Rockanje waar Lisette vandaan moest komen, en die bus gaat pas om 8.30 uur! Maar om 9.05 kon ik haar oppikken bij de bushalte op de Groene Kruisweg. Op weg naar het Lange Pad kwam ik er achter dat de Beneluxtunnel dicht was, en ik kon niet meer op tijd uitwijken. Dan maar omrijden! Ik heb flink omgereden maar daar kwam ik thuis pas achter.

Als wij bij het Lange Pad aankomen, gaan de meeste wandelaars al op pad want je kunt om 9.45 uur pas starten. Ik zag Ardie en Paul al vertrekken, Larissa en Geert zaten nog even op mij te wachten. Wij moesten ons nog inschrijven enzo dus het werd wat later maar uiteindelijk konden we de paden op en de lanen in, Larissa en Geert gingen alvast op weg, die zouden we pas weer bij de finish zien!

Het was dit keer de McDonaldroute, de rust zit bij McDonald's. Deze heb ik al tientallen keren gelopen, voor mij geen verrassing. Maar voor Lisette en Michelle was het weer een tijd geleden dat ze hebben gelopen en voor hen was de route wel een verrassing. We genoten van de mooie herfstkleuren en het mooie weer, het was fris maar lekker wandelweer. Bij de Mac gingen we even naar binnen voor een sanitaire stop maar voor de koffie moest je lang wachten hoorde ik dus we gingen dan ook snel weer verder.

Een stukje door Prinsenland en wij vergaapten ons aan de prachtige huizen die hier staan, zou Balkenende hier nou wonen???

Het laatste stukje ging door het Kralingse Bos en niet veel later kwamen we weer aan bij de finish. Het begon een beetje te druppelen en het werd nu wel erg donker!! Gelukkig waren we op tijd voor de bui binnen. Na het afmelden nam ik afscheid van Lisette en Michelle, zij gingen een moeder-dochterdag houden, lekker naar de film en zo. Ik bleef nog even nakletsen met mijn wandelmaatjes die ook al gefinisht waren.

De regen kwam inmiddels met bakken de hemel uit! Gelukkig waren we op tijd binnen en zo kon ik even later thuis genieten van de soep van Lisette, die had ze voor me meegenomen. Mmmmmmm.............

Bleskensgraaf 2012

Ik hou absoluut niet van "poldertochten" maar voor deze maak ik toch een uitzondering. Mede doordat er veel Walkers op af komen en dat vind ik altijd reuze gezellig! Het is de 6e Snerttocht van wandelvereniging Nooit Gedacht Oud-Alblas.
Daarom maak ik met Leo een carpool date. Maar....ik verslaap me! Ik schrik wakker om 7.50 uur terwijl ik om 8.15 uur bij de sporthal in Rhoon moet staan! Dus dat word racen voor mij! In een sneltreinvaart mijzelf gewassen, aangekleed (dat had ik gelukkig al klaargelegd)tanden gepoetst, spullen bij elkaar gegrist, repen en drinken gepakt en om 8.06 uur zit ik in de auto! Pff...met mijn sandalen want die schoenen vergen te veel tijd om te veteren. Dat doe ik straks in de auto wel. En natuurlijk een ontbijtje dat ik snel in een kommetje gegooid heb. Eén minuut later dan 8.15 uur kom ik op de afgesproken plek aan!

In de sporthal De Spil in Bleskensgraaf zitten alle Walkers al te wachten op het startsein van 9.00 uur. Nog even Erik "in de watten" gelegd want dat wou hij. Sommigen van ons nemen dat natuurlijk letterlijk en gieten een paar zakken wattenbolletjes over hem heen. Iedereen in een deuk! Nadat we dit vastgelegd hebben op de gevoelige plaat en ik ook nog een cadeautje krijg van Larissa (een boekenlegger gekocht op 'de Dijk') gaan we op pad. We hebben de route van 25 km gekozen, die uiteindelijk 24,6 km is.

Danyell heeft mooi weer besteld bij de weergoden en die hebben warempel geluisterd! Het zonnetje schijnt hoewel het nog erg frisjes is, het is lekker wandelweer! Ik zie op de routebeschrijving die amper een A-4tje bevat, dat het vooral lang en rechtuit is, maar omdat ik in prima gezelschap ben, vind ik het deze keer niet zo erg. We lachen en kwebbelen er op los! Bij een C1000 stoppen we even voor Leo, hij wil nog een drinkontbijtje halen, en terwijl we staan te wachten komt Rob ons tegemoet gelopen. Als Leo zich weer bij ons aansluit gaan we verder en kletsen weer verder nu met Rob erbij. Ik heb totaal geen erg in de route die we lopen, ik zie een vaart links en rechts huizen........de broer van Sil (hij woont aan de overkant van het water) ziet ons niet eens lopen!

Al na 4,5 km is er een eigen rust van de wandelvereniging Nooit Gedacht, eigenlijk iets te vroeg maar we gaan er toch even een bakkie doen. Rob besluit hier niet te gaan zitten en gaat door. Jacqueline is er vrijwilliger met haar man samen en we gaan haar even gedag zeggen. Maar ook omdat Erik een "wereldreis" heeft gemaakt voor deze tocht, willen we er een gezellig dagje uit ervan maken.

Omdat het nog best fris is koelen we snel af, en gaan daarom maar weer snel verder, de polder in. De volgende rust is pas na 14,5 km! Daar baal ik wel een beetje van, en als we goed en wel op pad zijn, moet ik plassen. Er stond wel een Dixie bij de rust maar toen moest ik nog niet..........dus dat wordt speuren naar een mogelijkheid.
Die vind ik gelukkig vrij snel, hoewel ik eerst twijfelde aan de plek ga ik toch en dat is maar goed ook, er is werkelijk niet één mogelijkheid langs de wegen door de polder!!
We verbazen ons over de rare straatnamen: B-even met huisnummer 123? Huh? Of de straatnaam A-even lekker origineel.....

Opeens zie ik een bordje langs de kant met Theetuin "open en huisgemaakte appeltaart" dus ik roep iedereen bij elkaar. Zullen we......? Gelukkig, dat is niet tegen dovemansoren gezegd en we gaan er lekker zitten. Eerst nog even buiten in het waterige zonnetje, maar de eigenares komt later naar buiten en roept ons binnen want er zitten nog meer wandelaars. Zo gezegd zo gedaan! En hier nemen we het weer even van......geen appeltaart maar wel een lekker kopje thee!! Ik smeer hier mijn kuitspier in, want ik heb nog steeds last van de verkeerde manoeuvre bij het steppen twee weken geleden. Hoewel ik vorige week nauwelijks last had, gaat het nu wat minder, en dat komt denk ik door het hogere tempo van vandaag!

Maar dat mag de pret niet drukken, de volgende geplande rust is alweer in aantocht: de snert waar deze tocht naar genoemd is. En we zijn weer terug bij Jacqueline, want het is dezelfde rust als bij 4,5 km. De snert laat me goed smaken, hoewel ik geen stukje worst in mijn soep heb (jammer). Ook hier rusten we niet lang omdat we buiten zitten en dus gaan we weer snel verder. Terug langs dezelfde weg als aan het begin van de tocht maar nu langs de andere kant! Dat is minder, hier rijden ook veel auto's dus we lopen nu veel in "ganzenpas"!

Helaas gaat het toch nog even druppelen en omdat ik al loop te hoesten wil ik niet te erg afkoelen door nattigheid en ik zoek mijn wegwerpponcho op. Gelukkig blijft het bij een paar druppels! Onderweg komen we een leuk bruggetje tegen met daarop een aantal vissers en Larissa vraagt aan een visser of hij ons op de foto wil zetten want dit is echt een brugmomentje. Na een mislukte poging lukt het uiteindelijk.

Langs de lange saaie weg terug is er nog een rustmogelijkheid bij Boerenklaas, een cafeetje. Helaas wordt er stevig gerookt.........beetje jammer van deze leuke rust want ze hebben heerlijke cappuccino. Danyell schuift even later ook aan en ze besluit ons te trakteren! Dank jewel!! Even gezellig bijgekletst en foto's van elkaar gemaakt en op Facebook gezet, want de vriendjes en vriendinnetjes moeten op de hoogte worden gebracht van onze inspanningen!

Dit is dus echt een "trainen-op-rusten-wandeldag" want op een 25 km tocht rusten we meestal niet zo vaak. Maar dat vind ik het leukste van wandelen, het rusten hahaha!!
Nog een klein stukje van 3,5 km verwijdert ons van de finish waar we om 14.50 uur aankomen. Nog even nabieren en -kletsen en dan vertrekken Leo en ik weer richting huis. Bij de sporthal stap ik in mijn eigen auto en rij naar huis met een glimlach van oor tot oor! Wat een heerlijk dagje buiten spelen!!

Spel der tronen - George R.R. Martin

Met zijn aangrijpende en veelomvattende kronieken over de liefdes, de levens en de ambities van de Starks, de Lannisters en al die andere families van de Zeven Koninkrijken, ondergebracht in de boeken van Het Lied van Ijs en Vuur, schiep George R.R. Martin een meesterwerk waarmee hij wereldwijd een miljoenenpubliek aan zich wist te binden.
Ver voorbij de machtige ijsmuur die de noordgrens van het koninkrijk sinds mensenheugenis beschermt, roert zich een lang vergeten vijand. Maar ieders blik is naar het zuiden gericht, naar het hof waar de machtige Lannisters sterke spelers zijn. Immers, de macht van de koning is tanende, zijn Hand is onder verdachte omstandigheden aan zijn eind gekomen, velen zijn uit op eigen gewin.
Toch zijn er nog steeds trouwe onderdanen. De Starks van Winterfell bijvoorbeeld, hard en onverzettelijk als hun bevroren domein. Als de koning Eddard Stark tegen diens zin benoemd tot zijn nieuwe Hand, worden zowel hij als zijn familie betrokken bij de meest omvattende machtsstrijd ooit, het levensgevaarlijke spel der tronen.

Leest lekker weg en dat komt vooral doordat ik de serie al op DVD heb gezien. Momenteel uitgezonden op RTL4. Maar ook zonder de serie gezien te hebben is het een lekker leesbaar boek over een imaginaire wereld die je goed voor je kan zien door de levendige beschrijving en ook de personen die erin leven worden goed uit de doeken gedaan. Het boek is zo geschreven dat elke keer een ander persoon op de voorgrond treed. In dit deel voornamelijk de leden uit de familie Stark en Lannister. Ook prinses Dynerian komt er nu al in voor, zij zal later in de serie een voorname rol gaan spelen denk ik. Het einde is heel verrassend!

In het duister - Cody McFadyen

Geheimen. Ze zijn verweven met alles wat we doen, met alles wat we zijn. Het geloof noemt ze zonden, en zegt dat het onze zonden zijn die voorkomen dat we naar de hemel gaan. Ze kunnen zowel groot als klein zijn. We kunnen ons eraan vastklampen alsof ze van puur goud zijn. Iedereen heeft ze.

Een leugen, een minnares lang geleden, een stil en duister verlangen... Iedereen heeft wel een geheim dat hij aan niemand durft te vertellen. Niemand weet dat beter dan FBI-agente Smoky Barrett. Maar wat probeerde de jonge vrouw te verbergen die hoog in de lucht in een verkeersvliegtuig werd vermoord? En wat is de betekenis van het kruis dat in haar lichaam werd achtergelaten? Smoky en haar team openen de jacht op een seriemoordenaar die de diepste geheimen van zijn slachtoffers gebruikt om hen te vermoord.

Deel vier en eigenlijk het minst spannend maar toch boeiend genoeg. Mij iets te veel over het katholieke geloof. Ook veel terugblikken op de vorige afleveringen. Als je die niet gelezen hebt, dan begrijp je de helft niet denk ik. Beetje zonde! De gruwelscenes zijn wel als vanouds! Als je ze alle drie gelezen hebt is dit wel een aanrader,hoe dan ook!

Driebergen 2012

Wandelkring de Weyde Blick organiseert vandaag een wandeling in de Utrechtse bossen. Ik heb wel zin in een herfsttochtje en heb daarvoor een goedkoop treinkaartje gekocht bij Kruidvat. Samen met Lisette ga ik richting Driebergen op zaterdagochtend 20 oktober. Omdat Lisette uit Rockanje met de bus moet komen, profiteren we van de late startmogelijkheid tot 11.00 uur. Wij komen aan vanaf Station Rotterdam Alexander om 9.50 uur. Het is nog een stukje lopen naar startlocatie gebouw Juliana, en het is een beetje somber weer. Wij melden ons aan voor 15 km en gaan op pad.

Nadat we de spoorlijn overgestoken zijn, komen we al meteen in bosrijk gebied en dat zal de rest van de tocht zo blijven! Het is genieten van de mooie herfstkleuren en de vele paddestoelen die hier nu staan. Af en toe wordt ons pad versperd door een ingenieus trapje, dit vanwege de dieren die hier grazen, die kunnen dan door een hek dat nu gesloten is.

De eerste rust is in het dorp op 4,5 km. Wij zijn nog lang niet moe, maar omdat we er een dagje uit van maken, gaan we toch even een bakkie doen. Het is bewolkt maar niet koud en gaan op een van de stoeltjes zitten die buiten staan, binnen is het wel heel erg klein! Er is rekening gehouden met veel bezoek, want er staat een partytent vanwaaruit de koffie of thee geserveerd wordt! Als ik een foto wil maken van de rust, zie ik ineens Jan ook zitten en ga een praatje met hem maken terwijl Lisette aan de overkant een broodje gaat halen. Tijdens wandeltochten kom ik altijd wel bekenden tegen, zo ook nu weer!

Na de koffie vervolgen wij onze weg langs vele bos- en zandpaadjes. Omdat het de afgelopen dagen veel geregend heeft, is het op sommige plekken moeilijk doorgaanbaar! De schoenen wegen een kilo extra door de modder!

Bij camping het Grote Bos (hoe toepasselijk) is de tweede rust, en daar zie ik de groep uit Dordrecht zitten, de Dordtse Bende! Een hartelijke begroeting volgt maar helaas staan zij net op het punt te vertrekken en kunnen we niet verder kletsen. Jammer, volgende keer beter! En als wij net aan de koffie en thee zitten, komt Jan ook aangelopen! Hij besteld een biertje en belt het thuisfront voor een taxirit en schuift bij ons aan.

Nadat we weer tien minuten op pad zijn, doemt er een volgende rust op, en daar hebben wij vorig jaar heerlijk gezeten en lekkere soep op dus dat doen we nu weer, het is tenslotte een dagje uit! Een heerlijke erwtensoep, die gaat er wel in! En het is nog steeds heerlijk weer, dus we zitten buiten te genieten. En ja hoor, daar komt Jan ook weer aangelopen en blijven nog even kletsen daar met uitzicht op het bos.

Het is nu nog maar een klein stukje naar de finish en jawel, ook nog steeds door het bos! Rond vier uur komen we aan bij de finish en daar zie ik weer een bekende zitten, ik ken haar van een wandeltocht in Vlaardingen. Lisette verbaasd zich daarover: "jij kent ook iedereen!".

Na het afmelden nog even het toilet bezoeken en dan gaan we op weg naar het station. De trein komt over een paar minuten en zo komen we snel aan in Utrecht. Daar moeten we overstappen maar het is een beetje onduidelijk of het de goede trein is. Nadat er eindelijk een NS medewerker ons vertelt dat het toch echt de trein naar Rotterdam is, stappen we in. Bij Alexander staat de auto en vanuit daar rijden we naar Rockanje.

Thuisgekomen stap ik met een glimlach over de drempel: een dag om in te lijsten! Erg leuk, en we hebben weer heerlijk bij kunnen kletsen en de wandeling deden we er even bij!

Dam tot Dam 2012

22 september 2012 staat al heel lang in mijn agenda genoteerd, omdat op deze dag de tiende editie van de Dam tot Dam loop georganiseerd wordt door Le Champion. Voor de 7e keer ga ik die dag richting Amsterdam samen met wandelmaatje Silvia vanaf station Alexandrium. De auto zet ik tegenover het station en duik nog even een dixie in die daar staat en open is want we gaan met de Sprinter naar Amsterdam en die hebben geen toilet aan boord!

Zo gezegd zo gedaan, wij komen aan in een zonnig Amsterdam waar het al heel druk is met wandelpubliek. Er komen ruim 15.000 wandelliefhebbers op af! In totaal ruim 16.000 maar er is ook een kleine tocht van 9 km die in Zaandam begint en eindigt.

We gaan eerst nog ff een bakkie doen op de hoek van straat richting de Dam, een heerlijke cappuccino plus koekje. Dat gaat er goed in! Nog even een toiletbezoek en dan richting de Dam voor de start. Als we het restaurant verlaten kom ik ineens de wandelgroep uit Dordrecht tegen, de Dordtse Bende! Wat leuk! Zij gaan 18 km wandelen. Silvia is haar startkaart vergeten.....en dus nog even naar de helpdesk voor een nieuwe kaart. Dat wordt snel geregeld, Sil heeft haar hubbie gevraagd wat haar startnummer is. En hoppa, Sil heeft een nieuwe kaart en kunnen we van start.

Heerlijk struinen door de straatjes van Amsterdam en winkeltjes bekijken. Leuzen als "it's not a job, it's a lifestyle" zijn er te lezen en nog veel meer! De route is dit keer verrassend ietsje anders, en het is maar goed dat er iemand van de organisatie ons daarop wijst, we hebben die pijl echt niet gezien! We komen langs het monumentale gebouw "De Waag" en de markt. Na deze kleine D-tour komen we toch weer op de vertrouwde route. We passeren de Munttoren, ook een bekend monument in Amsterdam.

En na een bijna een uurtje wandelen komen we alweer bij de eerste rust, bij de Schellingwouderbrug. De brug staat in de stijgers wegens herstelwerkzaamheden en de trommeldames hebben even pauze. Dat is jammer, hun opzwepende getrommel is altijd leuk om te horen. We krijgen hier een flesje water en een appeltje en we gaan er eventjes bij zitten om dit op te peuzelen. We gaan vandaag niet voor onze PR en het zonnetje schijnt heerlijk!

Deze tocht staat bekend om zijn vele rustpunten maar wij plakken er zelf nog eentje tussen, onze "appeltaartrust". We bereiken deze uitspanning alweer na ruim een uurtje wandelen en Sil gaat vast een plekje uitzoeken terwijl ik in de (kleine) rij ga staan voor de wereldberoemde appeltaart en een cappuccino. De dames achter de bar zijn geroutineerd snel en ik mag de consumpties met een dienblad zelf naar buiten brengen, ideaal! We genieten van de lekkernij en liggen in een deuk om de sms-jes van onze wandelmaatjes die vandaag aan het wandelen zijn op de Afsluitdijk. Eigenlijk is het meer leedvermaak want ze hebben het erg zwaar. Het is niet niks, 80 km heen en terug zonder afwisseling van omgeving. Ik moet er niet aan denken!

We vervolgen onze weg richting de tweede rust bij het Barkpad, dat dit jaar een stukje verder zit ivm de ruimte. Hier kunnen we lekker ruim zitten, er is plek zat! We krijgen wederom een flesje water. Het is hier gezellig maar we gaan toch weer snel op pad nadat ik nog een schuinstaande dixie bezoek. Brrrr....best eng zo'n wiebelding! Wel raar dat ze hier staan want aan de andere kant van het pad dat recht loopt is ruimte genoeg......

We genieten van de leuke huisjes met mooie geveltjes in Zaanse stijl, groen en wit. De bewoners hebben hun best gedaan door de route zo veel mogelijk te versieren, het ziet er allemaal vrolijk uit. Er zijn er bij die hun geluidsinstallatie buiten hebben gezet en ook mensen die hun koffieapparaat uitbuiten door koffie aan te bieden a 0,50 per kopje. Kassa!

De fotograaf staat er ook weer, maar op een foto a 6 euro zitten wij niet te wachten! We kregen ook geen kans gefotografeerd te worden want twee mensen voor ons moesten uitgebreid poseren, zeker de eerste keer dat ze hier lopen..............

De route tussen de derde en de vierde rust is vrij saai, we lopen een stukje langs de snelweg en over een industrie terrein. Maar ja, we hebben genoeg stof tot kletsen en daarom zijn we al weer snel bij de vierde en laatste rust aangekomen aan de Vredeweg in Zaandam, want we zijn ondertussen ook al in Zaandam aangekomen.

Hier krijgen we standaard een stolletje van Albert Heijn en gratis koffie. Ik heb een beetje last van mijn maag dus voor mij even geen koffie en het stolletje gaat de tas in voor later. Hier blijven we ook niet lang en het is nog maar 5 km naar de fnish. Dit is wel een leuk stukje, want je loopt een groot deel langs het water en over het water naar het centrum van Zaandam. Daar zijn de terrasje overbezet en het is er heel gezellig. En bij de finish, we komen daar aan om 15.45 uur is het ook erg druk. We missen de finishboog maar zien dan een bordje staan met "finish" en we zetten elkaar even op de foto om alvorens onze medaille in ontvangst te mogen nemen. Hij is erg mooi!


Nadat we een stempeltje voor ons boekje gehaald hebben gaan we richting centrum om een terrasje op te zoeken. We hebben wel zin in een lekker frisje. Zo gezegd zo gedaan, even na genieten van deze dag. Omdat Sil nog naar een verjaardag moet vandaag besluiten we de trein van 16.30 uur te halen. Al klunend door het winkelend publiek stiefelen we naar het station. Het centrum van de stad ligt nog steeds helemaal open vanwege een verbouwing, het is er lastig lopen zo in die drukte. Maar we komen op tijd aan en stappen wederom in een Sprinter die erg vol is. Bij Amsterdam Centraal gaan er veel mensen uit en dan kunnen we met z'n tweeen zitten tot Alexander. Daar komen we aan om 17.54 uur.

In de auto liggen mijn sandalen, heerlijk om die aan te kunnen doen, er zit een rare bobbel op mijn voet waar ik erg veel last van heb (waarschijnlijk door de nieuwe sokken?) Verder geen noemenswaardige problemen...... Om 18.30 kom ik moe maar voldaan aan in Spijkenisse. Dit was weer een dag om in te lijsten!!

De foto's staan rechts.

Wereldhavendagtocht 2012

De jaarlijks gehouden Wereldhavendagen is altijd een hele happening. De stad is toegankelijk gemaakt voor iedereen en met name het havenonderdeel kan goed bekeken worden. Er zijn diverse demonstraties, kraampjes en er liggen schitterende schepen in de haven die ook bekeken kunnen worden.

Maar ons doel is niet het bekijken van de schepen, maar een wandeltochtje te lopen in en om de stad Rotterdam. De wandelvereniging BOTU organiseert al vele jaren deze wandeltocht voor jong en oud. Er kan 7 km gelopen worden maar ook 35. Wij kiezen voor de 15-km variant. Sabine heeft haar buurvrouw meegenomen om gedrieen deze tocht te lopen. En het belooft ook nog eens prachtig weer te worden dus wij treden aan in onze korte box!

Vanaf het metrostation Marconiplein staan er al duidelijke pijlen naar de start, de routebouwer heeft zijn best weer gedaan! Want de gehele route is de bepijling uitstekend te noemen! Wij raken niet één keer van het padje af......

Vanaf het clubhuis "De Bolder" vertrekken wij vol goede moed richting de Schiedamse weg. Deze is heel lang en het is er nog heel rustig, het is ook pas 9.10 zondagmorgen!

Al kletsend en kwebbelend lopen we alweer over de Westzeedijk waarvandaan de Euromast goed te zien is. Een kenmerkend bouwwerk voor Rotterdam als ook het Erasmus MC dat in de stijgers staat omdat deze herbouwd gaat worden. Er is al een groot gedeelte klaar, maar er moet nog veel gebeuren. Langs de Kunsthal lopen we het Museumpark in en we steken een groot terrein over wat dienst doet als openluchtbioscoop.

Langs het Maritiem museum lopen we richting de pontonbrug die we over moeten steken om richting Rotterdam-Zuid te kunnen lopen. Het museumschip "De Buffel" maakt zich klaar voor een groot bezoekers aantal vandaag.

Langs de kantoorpanden lopen we richting de Willemsbrug. Maar voordat we daar aankomen lopen we een stukje door de Oude Haven waar allerlei barretjes en restaurantjes zitten. Helaas is er nog niets open, we kunnen nog geen bakkie drinken. Er staan al wel diverse kraampjes met rommel voor een rommelmarktje.

De Willemsbrug is een brug over de Nieuwe Maas.
De brug verbindt de rechteroever van de Nieuwe Maas met het Noordereiland. De huidige brug is de tweede generatie Willemsbrug. De eerste werd ontworpen door C.B. van der Tak, is in 1878 opengesteld en werd vernoemd naar koning Willem III. De tweede brug is ontworpen door C. Veerling en is opgeleverd in 1981.

Na deze brug komen we op het Noordereiland. Er is een ponton met een bar aan het opstarten, zij groeten ons enthousiast en Sabine vraagt: "Is er al koffie"?. Ja hoor, kom maar zitten en dat doen we dan ook graag! Een heerlijk bakkie voor mij en een frisje voor de dames.

Het Noordereiland is een eiland in de Nieuwe Maas in Rotterdam, verbonden door de Willemsbrug en Koninginnebrug. Het heeft 3600 inwoners en is onderdeel van de deelgemeente Feijenoord in Rotterdam-Zuid. Sinds 2005 heeft het eiland de status van beschermd stadsgezicht. Hier lopen we een stukje rond-om zodat we ook zicht hebben op de Erasmusbrug die we straks ook over moeten. De Koninginnebrug steken we over om over de Stieltjesstraat naar de Erasmusbrug te lopen. Er is nu al veel bedrijvigheid op en om deze brug, allerlei demonstraties zijn er aan de gang. Wij besluiten aan de andere kant van de brug te gaan lopen, om de drukte te kunnen vermijden.

De Erasmusbrug is ontworpen door Ben van Berkel en opgeleverd in 1996. De 802 meter lange tuibrug heeft een 139 meter hoge geknikte asymmetrische stalen pyloon, waaraan de brug de bijnaam "De Zwaan" dankt. Tussen de Kop van Zuid en de pyloon is er een 89 meter lange basculebrug voor schepen die niet onder de tuibrug door kunnen. Deze basculebrug is de grootste en zwaarste basculebrug in West-Europa.

Na deze brug komen we over vervolgens de Willemskade, Veerkade, Wesplein, Veerhaven en Westerkade. Hier is het enorm druk met bezoekers en allerlei kraampjes en bezigheden. Er staat ook een mobiel toiletgebouw waar we even gebruik van maken. Er liggen ook allerlei mooie en grote schepen in de haven en die schepen kunnen bezocht worden. Maar daar doen wij niet aan mee, wij vervolgen onze wandeltocht.

Bij het Maastunnelgebouw aangekomen moeten we achterlangs lopen om naar de Parksluis te kunnen lopen. Hier ligt ook het Chinees Restaurantschip en de Berenboot en Pannenkoekenboot aangemeerd. We kunnen nu de Euromast goed zien, er zijn allerlei activiteiten hier waaronder "abseilen". Brrr....mij niet gezien!

Na een stukje Westzeedijk gaan we weer even op een bankje zitten om even bij te komen van deze warme dag. Best inspannend zo in die hitte! We moeten nog maar een klein stukje maar vandaag is het trainen op rusten en is de tijd niet belangrijk.

Nog een klein stukje Delfshaven en dan zijn we weer aangekomen bij het clubhuis. We kunnen lekker buiten zitten uitpuffen met een drankje en een tosti voor Sabine. En even bijkletsen met andere wandelaars en Dick die als vrijwilliger aanwezig is bij BOTU. Om te voorkomen dat de spieren al te stijf worden, gaan we gezamenlijk richting het metrostation lopen maar we vertrekken in tegenovergestelde richting. Ik moet nog eventjes op mijn metro wachten maar uiteindelijk kom ik ook weer aan op mijn eindbestemming. Een heerlijk wandeldagje, de eerste na de Vierdaagse!!!

Foto's van mijzelf en Wikipedia

Vierdaagse 2012

Al maanden kijk ik uit naar deze week, de week van de Vierdaagse 2012 die op 17 juli van start gaat. Maanden aan voorbereiding zijn eraan vooraf gegaan! Kleine tochtjes maar ook grote van 40 km en een keer een weekend van 2 x 40 km die mij erg zwaar viel dit keer want het was niet de Amersfoortse Tweedaagse!

Op maandagochtend voor “de grote dag” pak ik mijn koffer en de rest van de Vierdaagsebenodigdheden in de auto want vandaag kan ik mijn startkaart ophalen! Ik heb ook weer een fijn logeeradres, zoals voorgaande drie jaren vlakbij de Wedren bij Gerdien en Annemiek. Ik verheug me al op hun liefdevolle verzorging! Yolande, Marja, Danielle, Jenny en Dinie zijn er ook weer dit jaar, en een nieuwe bewoonster, Ingrid en Silvia natuurlijk, zij mocht ook komen dit jaar!

Om 10 uur vertrekken we vanuit Spijkenisse en komen zonder al te veel drukte op de weg aan in Nijmegen. Silvia en haar man zijn zondag al gegaan en hebben al een nachtje gelogeerd. Als ik mijn spullen boven heb gebracht (ach wat liehief, er staat een roosje met:"succes deze week"), drinken we nog een bakkie koffie. Gevieren gaan we mijn startnummer halen bij hokje 40-F. Het is er gelukkig niet druk, de hokjes zijn dit jaar ook verplaatst naar het Julianapark alwaar plankieren op de grond liggen, want het is oorspronkelijk een grasveldje. Ruim 40.000 mensen komen hier vanaf zondag dus dat zal wel moeten. Er is nog een gedeelte vrij gehouden maar later in de week is dat vervangen door houtsnippers want het gaat weer erg regenen!

Ik ga me ook nog even aanmelden bij de RWV waar Sabine, Astrid, Gijs en Danyell mij verwelkomen. Ook krijg ik dit jaar weer de mogelijkheid voor verzorging bij de NS en mag daar een pakketje ophalen. Hans brengt me daar met de auto naar toe, het is vanaf 13.00 uur geopend. Om 12.55 uur komen we daar aan dus even wachten maar! Ik ben snel aan de beurt, Hans zet mij af bij Gerdien, en ik ga nog even de stad in voor Blauwe Maandag, de samenkomst van forumleden van Walkers4walkers. Maar helaas, het gaat regenen zodat deze samenkomst een beetje in het water valt! Maar desalnietemin is het toch best gezellig zo met zijn allen onder de parasol (paraplu dus).
Doordat het zo nat is allemaal en ik het best wel koud heb gekregen, ga ik weer terug naar ons logeerhuis samen met Sil om onze voeten in droge sokken te steken, bah wat nat allemaal! We houden ook steeds angstvallig de weersberichten in de gaten, morgen is er ook “kans op een bui” dus de poncho gaat weer mee……….

Dinsdag, het grote gebeuren gaat beginnen! Na een goede nachtrust ondanks de zenuwen die ik toch wel weer elk jaar heb, een goed ontbijtje en goede zin, stappen we de ochtend in want om 6.30 uur hebben we afgesproken met Leo en Patricia. Klokslag afgesproken tijd komen zij aangelopen en wij sluiten aan in de toch nog wel lange rij! Dat valt een beetje tegen, we kunnen pas om 6.55 uur vertrekken! Nou ja, dat kan de pret niet drukken hoor…..

De Waalbrug is altijd indrukwekkend op deze dag, en de studenten wensen ons een fijne wandeldag. Zij gaan straks naar bed als wij met zijn allen op weg zijn voor de dag van Elst. Zo word de eerste Vierdaagse dag genoemd omdat we Elst aandoen. Maar eerst gaan we door Bemmel en het traditioneel mooi versierde straatje, de Via Begonia. Elk jaar weer maken de bewoners van deze straat er een plaatje van en zij zitten ons ook allemaal aan te moedigen. Er is zelfs gratis koffie te drinken en wie naar het toilet wil kan dat hier ook doen!

Maar dat doen wij niet, we wachten tot we een Dixie zien, althans dat doet ons wandelmaatje Patricia. We gaan er eventjes bij zitten als wij wachten tot ze klaar is, net voordat we het stadje Bemmel ingaan. Ik heb een andere plasmethode, in de rij staan is er niet bij voor mij! Maar daarover later……

Onze eerste echte rust is bij de Dordtse Wandelvereniging, SWD. Voor deze Vierdaagse hebben wij bonnetjes gekocht en die kunnen we bij deze rusten inleveren tegen een consumptie. Handig, je hoeft geen geld mee te nemen! Deze rust zit op de helft van het lange, saaie stuk naar de Rijkerswoerdse plasssen dus dat komt wel mooi uit! Daar aangekomen zien we Syl en Carola die met de veterverkoop bezig zijn. Bianca is er ook bij. De veters zijn dit jaar voorzien van een jaartal en is te koop voor 3 euro en die gaan naar het KWF. Ik heb er eentje gekocht van Bill, met een mooie stop aan het eind van de geknoopte versie en in de “Vierdaagsekleuren” oranje en groen.
Na deze welverdiende rust gaan we verder want er moeten nog een aantal km’s gelopen worden! Bij de Rijkerswoerdse plassen is er een controle en we krijgen weer een ouderwets knipje in de kaart. Via de woonwijken voor Elst komen we aan in het centrum. Ik heb een vast plasadresje op de Windroos daar en ga eventjes langs, dat is mijn methode om rijen te vermijden! Ik wil heus wel op een Dixie, maar dan alleen als er geen rij voor staat en ik meteen door kan lopen.

Vlakbij Elst zit onze eigen rust van W4W, de blauwe oase van Eric, Carla en Jos (Bosso) en hier is het ook goed toeven. We krijgen een lekker bakkie hanensoep, mjammie! Sil ontdekt een flinke blaar onder het eelt…..auauauau! Die wordt vakkundig afgetaped door Larissa, die op ons heeft gewacht samen met Dirk. Als dit euvel verholpen is, gaan we gezamenlijk verder voor het laatste stukje.

In het centrum van Elst is er weer vanalles te zien en te beleven, de mensen zijn dolenthousiast. Ze zitten rijen dik aan de straat om ons aan te moedigen en ons te voorzien van allerlei lekkers zoals snoepjes, spekkies, zoute stokjes, komkommer en dropjes. Het is een hartverwarmende saamhorigheid die je alleen tijdens de Vierdaagse tegenkomt. Ik krijg er kippenvel van en dat zal nog wel vaker gebeuren deze week!
Als we de brug oversteken over de A15 gaan we naar Valburg, alwaar we op de foto gezet worden door Foto Modern. We zijn nog steeds met ons groepje, wat zal het voor foto zijn? Ik ben benieuwd! In “de bocht” bij Slijk Ewijk staat Trudy van het vierdaagseforum alle bekende en onbekende wandelaars gedag te zeggen. De meeste keren mis ik haar, maar dit keer volgt er een hartelijke begroeting als we haar in die bewuste bocht zien staan. We blijven niet lang, want “de dijk” komt er aan en we willen nog wel eventjes pauzeren bij SWD. Dit zal onze laatste pauze zijn vandaag want na de dijk lopen we weer over de Waalbrug richting centrum van Nijmegen. Bij de finish aangekomen kunnen wij ons afmelden na een wel zeer geslaagde dag! Moe ben ik best wel, de rij voor het afmelden is lang en zitplaatsen zijn nergens te bekennen. Sil en Patries zitten er al want zij waren door gelopen, ik heb na enige moeite toch een plekje kunnen bemachtigen terwijl Leo een finishbiertje gaat halen. De traditionale haring laat ik maar voor wat het is, want dan moet ik de drukte weer in, geen zin in dus! Ook word ik een beetje sjagerijnig van de onwil van sommige mensen om op het bankje op te schuiven zodat ik ook kan zitten……nou ja, uiteindelijk lukt me dat wel maar toch…….een klein dompertje op deze geweldige wandeldag! Dat smaakt naar meer!

Woensdag is de dag van Wijchen. Ik sta vermoeid op, heb er helemaal geen zin in en moet echt moeite doen om zin te maken. Wat is dit, heb ik nog nooit gehad! Waarschijnlijk geen optimale nachtrust?

Ik heb mijn vroege startkaart geruild met Carolien en wij gaan weer in de rij voor de late start. We staan er al om 6.00 uur! Terwijl de vroege start pas om 6.15 begint. Nou ja, het is niet anders en ik kan rustig een beetje bijkomen in de rij. Rond 6.30uur kunnen we eindelijk van start en gaan de andere kant op, richting Radbout Ziekenhuis. Via Nijmegen-Oost, -midden en zuid lopen we Nijmegen uit. Bij de koffiestand van Tamara, die haar produkten luidkeels aanprijst met een kwinkslag, halen we een appelflap, altijd lekkerrrrr…….Ik zit nog steeds niet echt in mijn ritme en dit is een welkome rust. Ik neem geen koffie want ik wil naar het toilet. Ik weet een dixiecluster hier vlakbij. Hier worden de mensen gedirigeerd naar een leeg hokje, door de wc-manager: “hier een, en hier een en hier ook een!!”. Dat gaat supersnel en de toiletjes zijn redelijk schoon te noemen. Op dag 2 heb ik geen vaste plasadresjes dus doe ik het zo maar. Enigszins opgelucht gaan we weer verder richtint Haterse brug. Daar zien we Alex weer, die de “zusjes” Ilonka en Aartje (of is het Hartje?) aanmoedigd.

Via de eierboerderij gaan we de weg de A73 over om naar Alverna te lopen. En daar zit onze rust van de SDW weer! Heerlijk bakkie koffie die er nu wel goed in gaat! Gelukkig is er geen regenverwachting vandaag en wij lopen in een lekker zonnetje deze dag. Het is ook “roze woensdag” daarom hebben we alledrie iets in het roze aangetrokken. Sil heeft een leuke hoed op en een roze boa, ik heb een roze t-shirt + pet en Patricia een roze loopshirt. Leo zet ons gedrieen op de foto bij de rust van SDW.

In Wijchen is het ook weer druk, maar niet zodanig dat we in een file terecht komen zoals vorig jaar, het loopt wel maar heel langzaam! Zo kunnen we des te meer genieten van wat de bewoners ons te bieden hebben! Het kasteel van Wijchen gaat ook weer op de foto. Ik vind deze dag altijd vrij saai, en ook nu weer ondanks het leuke gezelschap gaat toch weer de muziek op. En het ritme zit er vandaag nog steeds niet lekker in!
Bij de rust van AGS (Auto Gaat Sneller op het forum) is het weer lekker bijkomen. We krijgen een pannenkoek! Wat wordt er toch weer goed voor ons gezorgd! Hier kom ik van bij, ze zijn mijn helden van de dag………

Maar we moeten weer door, voor de laatste ongeveer 9 km’s. Deze dag is een beetje uit mijn systeem verdwenen want ten tijde van dit verslag is er alweer een week verstreken!! Alleen de hoogtepunten weet ik nog. Zo doen we Beuningen en Weurt aan en we lopen over de Sluis richting Waterkwartier. Hier doen de mensen ook hun best een feestje te vieren maar het komt niet bij me binnen,ben er klaar mee! Nog eventjes en dan kunnen we de dag afsluiten in het centrum waar “roze woensdag” gevierd wordt en het ziet er roze van de mensen. Dat bezorgd me wel weer kippenvel, wat een feest is het hier. Dit keer gaan we niet over de Waalkade vanwege de slechte toestand van de kade, maar een stukje parallel.Maar eindelijk is daar die eindstreep, ik ben weer ruim binnen de tijd binnen en kan mij afmelden zonder in de rij te hoeven staan. Maar nergens een zitplek en ik ga na afscheid van Leo te hebben genomen linea recta naar Gerdien. Lekker even ontspannen en bijkomen van deze toch wel zware dag! Na weer een heerlijk diner en het Vierdaagse Journaal op TV Gelderland bekeken te hebben, gaan we snel onder de wol, we zijn bere moe!!!


Donderdag de dag van Groesbeek. Er wordt weer veel regen verwacht, de poncho gaat dus weer mee helaas! Sil en Patries hebben vroege start, zij kunnen om 6.00 uur op weg, Leo en ik hebben weer de late start en gaan weer om even voor half 7 over de streep, wij zien de dames later wel weer, zij lopen ook net ietsje sneller dan wij.
Deze morgen is het wederom zwaar om op te staan, ik ben nog steeds enorm moe maar de benen willen wel en de voeten gaan probleemloos in de schoenen.
Het duurt ook weer lang voordat we Nijmegen uit zijn, het SHELL station passeren we nu vanaf een andere kant maar we gaan er niet zitten dit keer. Vlakbij de aardbeien boer gaan we zitten voor een bakkie maar als we net onze koffie hebben begint het te plenzen! De poncho’s gaan aan en de koffie gaat over de broek van Leo…….een andere dame laat haar beschuitje met aardbeien vallen omdat haar mobiel afgaat tewijl ze in haar poncho staat te eten……ook zonde! (ik had hem gewoon over laten gaan hoor!)
In Malden zeg ik even Han van Eneco gedag, want niet veel later zal onze rust bij SDW zijn en we hadden ook al net bij de aardbeien gezeten. Wat jammer dat het weer zo regent, zoals zo vaak op donderdag!! Als we bij SDW aankomen begint het weer erg hard te regenen, gelukkig kunnen we onder een afdakje zitten! Na de ergste regen afgewacht te hebben vertrekken we weer naar Molenhoek, Mook en Plasmolen. Deze plaatsen doen we morgen ook aan maar dan in omgekeerde richting! Het gaat nu iets beter dan gisteren hoewel mijn rechterknie nu vervelend gaat doen! Het lijkt wel of ik er elke keer doorheen zak, heel vervelend. Gelukkig heb ik Leo die me af een toe ondersteuning geeft!

De tweede SDW rust zit in Milsbeek en het zonnetje schijnt waarempel! Heerlijk toeven is het hier, het is ook erg rustig nu. We gaan de eerste en tevens hoogste heuvel op maar dat lukt best goed. Heuvel op wel maar heuvel af iets minder door de niet meewerkende knie!

Op Grafwegen nummer 11 ga ik even naar het toilet, ook een vast plasadresje! Ik ben weer van harte welkom hier, gezellig! Hierna gaan we Breedeweg en dan Groesbeek in en het is nog steeds droog.

Op de Zevenheuvelenweg staat Gerrit, oftewel Dr. Pain. We zeggen hem even gedag want we hebben hem om TV Gelderland gezien, en Gerrit ziet mij trekken met mijn benen. “Gaat het wel, ga even op mijn tafel liggen joh!”. Leo vindt het niet erg en ik ga liggen voor een kleine massagebehandeling. Ik krijg een fleecedeken over me heen en geniet want het doet me best goed! Leo wordt ook nog even behandeld aan zijn benen hoewel hij geen klachten heeft maar dan dringt het tot me door dat het al drie uur is en we nog 10 km moeten lopen! De schrik slaat me om het hart en bij Leo zit de schrik er ook goed in. We moeten nu zonder rusten naar de finish! Oei!!
En dan gaat het ook nog eens onbedaarlijk regenen en de moed zinkt in mijn schoenen. De behandeling bij dr. Pain is na een half uur niet meer merkbaar, mijn knie doet nu behoorlijk pijn maar ik moet tempo houden!!! Bij Eric aangekomen gaan we toch nog héél eventjes zitten maar er vloeit een waterval van de regen en van de Vitens(water)post naast hun dus snel weer verder, we moeten doorgaan!! Bij Berg en Dal worden we de wijk in gestuurd, een routewijziging die ik niet echt begrijp, en vanaf dat punt kan ik alleen nog maar janken! Ik ben er zo klaar mee!! Aan de arm van Leo loop ik de laatste km’s. Onderweg allerlei aanmoedigingen van mensen langs de kant die ondanks de regen zijn blijven staan…….respect!!

Op de Groesbeeksedwarsweg is het een groot feest! Er is een groepje wit en een groepje rood en bij het rode groepje moeten Gerdien en Mieke ook staan, maar ik zie ze niet, ik wil alleen maar finishen!
En wederom binnen de tijd maar het scheelde niet veel, komen we bij de finish aan, we hebben nog een kwartier over! Pffff…….
Leo brengt me naar mijn logeeradres, ik loop er belabberd bij. In huis word ik liefdevol opgevangen door de dames die al binnen zijn. Ik blijf zitten tot we bijna gaan eten en ga vlak voor het eten nog even douchen. Een heerlijk maal volgt en wederom kijken we naar TV Gelderland. Nog een nachtje slapen en dan de laatste dag!

Vrijdag de dag van Cuijk begint weer vroeg, wij hebben vroege start en deze keer ruilen we niet, want het is lekker om gelijk door te lopen na de scan om 6.00 uur! Hoewel ik gisteren belabberd ben binnen gekomen gaat het deze ochtend wonderwel heel erg lekker. Sil en Patries hebben late start maar die halen ons wel weer in.
Bij het SHELL station komen we hen weer tegen als wij net aan onze appelflap en koffie zitten.
Op een gegeven moment moeten we de Via Gladiola oversteken, over een paar uur zijn we weer hier!!
Het eerste gedeelte van de wandeling gaat bijna net zoals dag 2, wat ik wel een beetje jammer vind maar ja. Dus nu ook weer over de Hatertse brug en langs de eierboerderij om vervolgens over de brug te gaan en dan door een bosrijk gebied te lopen naar de eerste SDW rust. Hier komen we Patrica en Silvia weer tegen, die voor ons een plaatsje hebben vrij gehouden, zij vertrekken dan weer. We liggen net een half uurtje op hen voor. De koffie smaakt me heerlijk en we nemen het er even van.

In Overasselt aangekomen gaan we weer eventjes in de straat zitten, al is het maar vijf minuutjes dat is genoeg. Leo gaat even naar de flappentap aldaar. En het is hier ook weer groot feest, het is dan ook heerlijk weer! Veel mensen op de been dus....en ik ga nog eventjes bij lieve mensen langs de route naar het toilet.

We weten dat hierna de lange dijk volgt richting Linden maar het gaat best lekker dus laat maar komen die dijk! Met een muziekje op en stampen maar want aan het eind van deze dijk wacht er een heerlijk puddingbroodje. Tenminste, als de puddingbroodjesman er weer staat, ik heb hem deze week nog niet gezien (en gehoord: "lekka,lekka, puddingbroodje hele euro!")

Bij het eindpunt aangekomen staat ie dan hoor, de puddingbroodjesman! Mmmjammie....Leo haalt voor ons deze lekkernij terwijl ik een plaatjse uit ga zoeken wat nog niet meevalt, het is héél erg druk! Hier raken we ook even aan de praat met medewandelaars, gezellig hoor! Maar ja, we moeten weer verder, bij Linden wacht ons ook nog een rust, de man van Marja staat er weer met de camper!

Deze camper stond er vorig jaar ook en ik weet precies waar dat is. Gerdien en Mieke zijn er dit keer ook, leuk hoor! We worden verwend tot en met door Gerard: een thee, koffie, soepje of broodje worst, je zegt het maar! Wij kiezen voor een lekker(heet!) soepje. We krijgen zelfs een aandenken mee in de vorm van een aapje! Wat liehief!!

In Linden is het thema "kunst" en we genieten van al het moois wat de bewonders voor ons gemaakt hebben. Bij een groot tableau met allemaal fotootjes van wandelaars sta ik even stil want als je het van ver bekijkt, zijn het allemaal schoenen! Knap gedaan hoor, ik maak er een foto van!

Na Linden volgt een saai stuk naar Beers, waar ik weer even voor op mijn tanden moet bijten, mijn knie begint weer erg pijn te doen en er zit ook een gemene heuvel in, die ik bijna kreupel afloop, ondersteund door Leo. Na deze heuvel gaat het wel weer, er zullen geen heuvels meer voorkomen gelukkig. We komen Liana tegen die een stukje met ons meeloopt naar Beers waar we weer even langs de kant gaan zitten, net als vorig jaar! Even met de beentjes omhoog, lekker!! We gaan zo richting Cuijk lopen, waar deze dag naar genoemd is. Net voordat we Cuijk naderen, word ik aangesproken door een dame:"gaat het goed?" ik antwoord "ja hoor" en kijk haar aan. Het is mijn collega bij Sodexo, Diana!! Wat leuk is dat zeg! Zij loopt samen met haar man en we kletsen even wat en dan snelt ze weer achter haar man aan. Dat je in zo'n groot deelnemersveld nog bekenden tegen komt, dat blijf ik bijzonder vinden!

In Cuijk is het weer een groot feest zoals altijd, wat boffen we weer met het mooie weer!! We steken de Maas over d.m.v. een pontonbrug die door het leger is gerealiseerd. Heel bijzonder om daar overheen te wandelen. Na de brug storten we neer in het gras, even de benen strekken, heerlijk!

Op de weg richting Mook en Middelaar, komen we een groepje militairen tegen die lekker lopen te zingen en wij zingen mee. Het tempo gaat daardoor drastisch omhoog en is best lekker zo. Dit houden we best lang vol want de liedjes hebben vele coupletten! Hier begint eigenlijk de Via Gladiola al, in Malden noemen ze het de Via Maldiola! Onze eigen rust van AGS zit in Malden en ik ben blij als ik de tent en de auto Busso ontwaar, want ik ben nu wel toe aan een verwenmomentje! We mogen in heerlijke stoeltjes zitten en we krijgen wat te drinken en een warm gehaktballetje. Ik spek even de fooienpot want dit is toch wel goud waard zulke fijne verzorgers!! En ik ben niet de enige, na de 4daagse blijkt dat er nog € 140,- over is wat naar de Cliniclowns gaat!! Helemaal geweldig!

Na deze versterking maken wij ons op voor onze Victorytocht over de Via Gladiola, nog 9 km te gaan! Tussendoor gaan we toch nog heel eventjes zitten, het is best nog ver!
En dan, de grootste verrassing volgt als we nog 3 km tot de finish komen. Ik krijg een sms-je van Gerdien dat er op de hoek Annastraat-Erasmusstraat een verrassing op ons staat te wachten, dus ik ben benieuwd! Ik moet even gaan zitten op een bankje, Leo ernaast, krijgen we een serenade gezongen door Gerdien, Mieke en nog een aantal onbekenden! Ik krijg er tranen van in de ogen en ik ben niet de enige!

Na deze opkikker is het een fluitje van een cent om die laatste km's te lopen! We worden gedragen door het publiek en toegesproken:"ach, dat is echte liefde" (we lopen gearmd, hihi) en meer van dat soort uitspraken.......ze moesten eens weten!

Bij de finish, we komen 17.30 uur aan, is het een drukte van jewelste en nu wil ik alleen nog maar ZITTEN!! Ik krijg mijn medaille, 5x is zilver, en Leo zijn zilver met kroontje, we omhelzen elkaar want het is ook weer een afscheid van vier dagen plezier! Helaas zie ik Hans niet, die bij de finish zou staan, we bellen wat en sms-en maar het netwerk is overbelast, het lukt niet. Dan maar even naar het huis gelopen, waar niemand is! Gelukkig komen net de buren naar buiten die een sleutel hebben, en ik ga naar binnen waar ik op Hans wacht, die mij inmiddels weer kon bellen, hij komt ook naar het huis.

Langzaam druppelen de loopsters binnen, Marja, Yolande en Danielle zijn al naar huis, zo staat er op het briefje. Ingrid is zeker nog aan het feesten, die zie ik niet meer, Silvia, Jenny en Diny komen er ook aan zij zijn ook gefinished. Ik ga nog snel even douchen voordat we de thuisreis aanvaarden, neem afscheid van iedereen en wellicht tot VOLGEND JAAR! Dit was een zware editie van Nijmegen 2012, maar ik heb ondanks de blessure aan mijn knie er volop van genoten, het was weer een feestje!!

Foto's zijn o.a. van Sunny, Elly, Jenny en Foto Modern
Naast het verslag mijn eigen foto's onder het kopje "foto's"

Spijkenissermars RET 23-6 / 40 km

Nu eens een tochtje lopen vanuit mijn woonplaats, weer eens wat anders! Ik heb met Silvia en Patricia afgesproken om te starten vanaf 8.00 uur vanuit de sportkantine van Spark, en ik ga er natuurlijk op de fiets ernaar toe! Het belooft een heerlijke maar winderige dag te worden.

Ik schrijf me vast in voor de 40 km en koop een nieuw wandelboekje, hij is vol!. De meiden zijn er nog niet en ik knoop even een praatje aan met een wandelaarster die ik in Vlaardingen gezien heb. Zij gaat voor het eerst de vierdaagse van Nijmegen lopen. Ik kom ook wat bekenden tegen, Ivonne en Wout.

Sil en Patricia zijn inmiddels ook gearriveerd en Patricia heeft zin in een kopje koffie. Als de koffie op is gaan we op pad, richting de Spijkenisserbrug. Onder de brug door lopen we richting de wijk Schenkel waar ik veel voetstappen heb liggen omdat hier ook vaak de Avondvierdaagse gelopen werd. Via de Maasboulevard lopen we naar de Maaswijk en Waterland. Daar is de eerste rust bij "Het kleine cafe" onder het metrostation Heemraadlaan. Dat is ook letterlijk erg klein maar we vinden toch nog een plekje in de zon om van onze koffie te genieten. Daar kom ik ook een paar meiden van de hardloopclub de Brugrunners tegen, Linda, Loes, Yvonne, Jeanette en nog een paar. Een hartelijke begroeting volgt. Leuk om die meiden eens een keer te zien.

Na de koffie lopen we door de Drevenbuurt en de Gaarden om vervolgens de polder in te lopen naar Simonshaven.
Simonshaven is een klein dorp in de gemeente Bernisse.
Het dorp heeft 453 inwoners (2011). Het is genoemd naar Heer Simon, die hier in de Middeleeuwen een haven liet aanleggen.
Het dorp heeft een kenmerkend wit kerkje met oorlogsgravenkerkhof. Ook weer heel bekend omdat ik dit stuk vaak hardgelopen heb vóór mijn wandelcarriere. In Simonshaven is een manege dat tevens een rustpunt voor ons is. Hier onze flesjes bijgevuld en een frisje/koffie gedronken en weer gaan. Ik weet zo'n beetje waar we naar toe moeten en ik verheug me er niet echt op want het worden lange, rechte stukken! En saai! We lopen een flink stuk door De Bernisse, een mooi natuurgebied met veel water. Hier ging ik vroeger met de kinderen wel eens zwemmen. Nog wel even de huizen bewonderd die gebouwd zijn op het Park Zuydland Buiten. Het is een wijkje met recreatiewoningen. De nieuwbouw van Simonshaven kan ons niet bekoren, wat een vreemde bouwstijl!Foto: Molen de Arend in Zuidland

Even hoop ik dat de route door Zuidland zal gaan, waar een leuk cafetaria zit en een schattig dorpsplein, maar nee we gaan linea recta de polder weer in. Blik op oneindig en gaan! Ik ben er een beetje klaar mee, zelfs mijn MP3 kan me niet opbeuren en ik loop een beetje achter de meiden aan. Ik heb ook erge dorst, en mijn flesjes zijn weer leeg! Gelukkig heeft Patricia nog een voorraadje. En dan eindelijk zien we een wagenrust van de RET waar we onze flessen weer kunnen vullen. We gaan er even bij zitten, de stoelen komen als geroepen! Hier is het 27 km punt dus nog 13 km te gaan.

Nog even een sanitaire stop in de bosjes en na ongeveer 1,5 km komen we aan in het pittoreske dorpje Geervliet. Ik heb een half jaartje in Heenvliet gewerkt, het dorpje naast Geervliet dus dit dorpje is mij ook zeer bekend. We lopen langs het mooie gemeentehuisje waarvan hier een foto:

Via het pad naast het Hartelkanaal lopen we naar de derde rust bij de McDonalds. Ik zet mijn MP3 weer op want de weg is lang, zeer lang! En saai!! Ik vind een goed nummer met gave beat op mijn MP3 en ik krijg er weer zin in. Mijn tempo gaat ineens een stuk omhoog! Lekker is dat om even te stampen! Muziek geeft je vleugels, dat blijkt nu maar weer.

Bij de McDonalds gaan we even lekker buiten zitten, onze voeten op een stoeltje, heerlijk! We maken ons op voor het laatste stukje door het parkje rondom het crematorium. Richting de Hartelbrug en een klein stukje door Park Noord. Jammer dat ze ons niet helemaal door het park naar de finish laten gaan, dit is juist een heel mooi stuk. Het park loopt helemaal door tot Spark dus waarom niet? Ik verbaas me over het stukje op de routebeschrijving dat we eerst naar de Sportlaan gaan en dan de Malledijk!?? Eh......we maken dus een extra lusje! Nou ja, de 40 km moet wel volgemaakt worden.

Over de Malledijk, een stukje van mijn hardloop- en (thuis)wandelroute, naar het centrum van Spijkenisse. Daar aangekomen lopen we langs de nieuwe bibliotheek, de Boekenberg. Ik zie dat er zonneschermen zijn aangebracht, dat zal wel wat verlichting geven qua warmte, want het is een gebouw dat uit voornamelijk glas bestaat! Foto:


De route gaat langs de bushaltes verder maar ik weet een parallel pad, door de Voorstraat, een leuk winkelstraatje. Aan het eind van de straat komen we weer op de route en zijn we bijna bij de finish. Bij de stoplichten zie ik dat we door een wijkje moeten lopen naar de finis maar het fietspad is volgens mij lekkerder lopen en dat doen we dan ook. Niet veel later komen we aan bij de finish. We zijn alledrie best wel kapot! Een zware tocht dit keer, mede door de harde wind en de lange rechte stukken! Deze komt dus niet op onze favorietenlijstje!
Foto's afkomstig van Wikipedia.

25 km Kippenloop 16 juni 2012

Ik heb vandaag afgesproken met Patricia om in Katwijk de Kippenloop te lopen.
Dit is de achtergrond van deze loop, gekopieerd van de site kippenloop.nl:

Op 17 oktober 2004 overleed Gijs van den Oever op veel te jonge leeftijd aan kanker. Zes weken na het lopen van de vierdaagse van Nijmegen in juli 2004, kreeg Gijs te horen dat hij ongeneeslijk ziek was. Kanker aan lever en alvleesklier greep zo snel om zich heen dat Gijs al na zeven weken kwam te overlijden.

Ter nagedachtenis aan Gijs wilden 2 kameraden een wandeltocht organiseren. Een sponsorwandeltocht waarvan de totale opbrengst naar KWF Kankerbestrijding zou gaan. Gijs van den Oever had in Katwijk de bijnaam ‘Gijs de Kip’. Het idee voor De Kippenloop was geboren.

Deze sponsorloop is goed georganiseerd mede door de vele sponsoren, je krijgt van alles toegestopt onderweg!

Ik kom aan op de parkeerplaats om 7.45 uur na in de stromende regen gereden te hebben. Als bij toverslag houdt de regen op als ik de auto uit stap! Op de afgesproken tijd verschijnt Patricia, die net als ik een kort koppie heeft. Wel grappig dat wij twee dagen na elkaar naar de kapper zijn geweest!

Na een kopje koffie en toiletbezoek gaan we van start. Het is al behoorlijk druk en we lopen in een lang lint door het Hollands duin. Als we bij de sluis aankomen kunnen we weldra de boulevard op lopen om na ongeveer 4,2 km aan te komen bij de eerste stempelpost waar koffie met een ontbijtkoek te krijgen is. Wij hebben daar beiden geen behoefte aan dus we lopen lekker verder nadat onze kaart geknipt is.

Het waait er stevig op dat strand, windkracht 7! Maar de zon schijnt en dat maakt een hoop goed. Het is eb dus we lopen over stevig zand en dat is goed te doen. Na een aantal km's komen we bij de tweede stempelpost waar we een blikje Auquarius krijgen en een banaan. Daar gaan we even bij een strandtentje zitten om bij te komen van dit natuurgeweld! Ik heb vandaag mijn nieuwe zolen in en ze zitten heerlijk, nergens last van!

Deze post is bij het Wassenaarseslag waar we de duinen in lopen. Het is nu een km of 9 lopen naar de derde stempelpost Panbos. Deze route is erg mooi, over glooiende duinpaden maar ook erg zwaar, de heuvels zijn soms best zwaar en in combinatie met de zon geeft dat een behoorlijk rode kleur op mijn gezicht! Onderweg lopen we te dollen en we kletsen wat af samen dus deze km's gaan eigenlijk ongemerkt onder onze voeten door. Bij de brug aangekomen horen we de muziek al in de verte van stempelpost Panbos waar we een heerlijk pakje Vifit krijgen en een kippenpootje....mmjammie, dat gaat er wel in. We kunnen zowaar een zitplekje vinden en genieten er even van.
Nog eventjes in de rij voor een sanitaire stop, de wc's worden net op dat moment schoongemaakt door een speciaal verhuurbedrijf. Ook eens leuk om dat van dichtbij te bekijken! Lijkt me niet echt een fris kwarweitje!

Hierna vervolgen we onze tocht richting stempelpost Draaihek. Lopen dus richting Katwijk, langs een autoweg. Beetje jammer van deze verder mooie tocht maar ja, we moeten toch weer terug naar de boulevard. Als we bij de laatste stempelpost aankomen krijgen we een bekertje Appelsientje sprankelfruit en dat is echt lekker! En bovendien een bakje kippensoep die een beetje lauw is. Nou ja, hij smaakt er daarom niet minder door. Nog even een slokkje appeldrank en dan gaan we weer verder voor het laatste stukje richting boulevard.

Bij de finish komen we aan om 13.45 uur en krijgen we de laatste stempel,(eigenlijk een knipje in de kaart) een medaille en een roos uitgereikt. Op het finishplein is het enorm druk, een beetje a la Wedren in Nijmegen. Op een podium wordt een dans opgevoerd en we kunnen een haring halen of kibbeling. Bij de kibbeling is het dringen maar bij de haring niet. Jammer dat Patricia geen haring lust want ze heeft geen zin in om in de rij te gaan staan en ik ook niet. Nog even nakletsen en dan met de pendelbus terug, want die staat al klaar voor vertrek naar het parkeerterrein.

We nemen afscheid van elkaar en ik stap in om vervolgens na een uurtje rijden (ik rij er in één keer naartoe!) kom ik aan in Spijkenisse. Ik heb echt genoten van deze dag, gelukkig lopen de zolen heerlijk maar helaas wel twee (kleine) blaartjes rijker dus de voeten protesteren nog wel even tegen deze dingen. Maar dat gaat wel goedkomen!!!

Justin Cronin - De oversteek

Een adembenemende pageturner over rampspoed en overleving, opoffering en hoop. Het epische plot, de onvergetelijke personages en het krachtige proza van Justin Cronin zorgen ervoor dat De oversteek de meest veelbelovende roman van 2010 is.

De zesjarige Amy Harper Belafonte, verlaten door haar moeder, is de dertiende proefpersoon in een geheim project van de Amerikaanse overheid. Een experiment dat volledig misloopt wanneer de eerste twaalf proefpersonen – die besmet zijn met een dodelijk virus – uitbreken. Amy weet met de hulp van een fbi-agent te ontsnappen en samen verschuilen ze zich in de bossen van Oregon, ver verwijderd van de menselijke beschaving die wordt vernietigd door de gevolgen van het experiment. Honderd jaar later. Een ommuurde kolonie van overlevenden probeert zich staande te houden tegen de aanvallen van de kwaadaardige wezens die het dorre Amerikaanse landschap bevolken. Dan verschijnt er uit het niets een jonge vrouw, ze heeft geen stem, geen herinneringen. Ze raakt bevriend met een groep jonge overlevenden, onder wie een getraumatiseerde man die verliefd op haar wordt. Ze moeten de oversteek maken naar de plaats waar zij vandaan kwam om het geheim van haar mysterieuze bestaan te ontdekken – een geheim met de kracht om de wereld te redden.

Ik vond dit boek met recht een pageturner! Ik bleef erin lezen. Het is een bizar verhaal maar ook iets wat "zou kunnen gebeuren", best wel eng eigenlijk. Zo fantasievol geschreven maar toch min of meer geloofwaardig. Je kan je helemaal in de hoofdrolspelers verplaatsen en het leven in de kolonie voorstellen. Wat ik ook leuk vind is dat er vervangwoorden zijn gebruikt voor dagelijkse voorwerpen en gewoontes zoals "sprieten" voor mensen en "vliegers" gebruiken ze als uitroep van ongeloof. Knap verhaal, dit moet je echt lezen!

Tour de Force Barneveld 25 km 9 juni 2012

Deze wandeltocht wordt jaarlijks georganiseerd tegelijk met een wielertocht en een skeelertocht! Het is dan ook een drukte van belang bij de Veluwehal in Barneveld, van waaruit deze tocht wordt gelopen, gefietst en geskeelerd.
Hans is vandaag weer taxichauffeur, want Linda wil afgezet worden in Utrecht en daar komen we langs. Daarvoor moet ze wel om 7 uur met ons meerijden en dat lukt haar wonderwel om op tijd beneden te verschijnen!
Om precies 8.30 uur kom ik in Barneveld aan en na het inschrijven en toiletbezoek ga ik op pad in mijn oranje vestje, want Nederland speelt vanavond de eerste wedstrijd in poule B van de EK! Onderweg krijg ik een hoop commentaar, best wel leuk eigenlijk.

Na een stukje door de winkelstraatjes van Barneveld, niet onbekend omdat wij in vele vakanties hier vaak rond kwamen kijken, gaan we richting de eerste rustpauze, en dit vind ik een enorm saai stuk! Dit komt ook omdat ik mijn MP3 vergeten ben en mijn voet pijn doet maar toch.....Na ongeveer 8 km komen we zoals gezegd bij de eerste rust, van de organisatie krijgen we iets lekkers aangeboden. We kunnen kiezen tussen een banaan, appel, krentenbol of mueslibol. Ik kies een krentenbol en ga eventjes erbij zitten. Het is niet koud, met af en toe een miezertje, maar het waait enorm hard! Het is best een prijzige tocht, vier euro, maar je krijgt er wel wat voor!

Vanaf deze rust gaan we de natuur in. Het zijn geen moeilijke paadjes dus het is best te doen en dit kan ik wel waarderen. Wat een verschil met het eerste gedeelte! Ik vind het bijna jammer dat we bij de tweede rust aankomen maar ik heb tussendoor nog een paar keer gepauzeerd om mijn zere voet te ontlasten. Ik ontdekte dat als ik even gezeten heb, ik ongeveer 3 km pijnloos kan lopen dus dat doe ik dan ook een paar keer. Er zijn genoeg bankjes onderweg gelukkig. Ik maak nog even een zelfportret, en dat is tevens de laatste foto van de dag omdat ik mijn toestel heb laten liggen bij de tweede rust! En daar kom ik pas achter als we bij de derde en laatste rust zijn. Na wat heen en weer gebel kom ik er achter dat hij niet gevonden is....ik baal enorm!!!

Bij de camping "Hent Uut 't Zaand" (what's in a name?) neem ik een lekkere kom tomatensoep. Mijn oranje vestje levert weer een hoop commentaar en ik geniet hier van mijn rust. Na de rust kom ik een paar mensen tegen van Schuitema advocaten, die vorige week een tocht georganiseerd hadden in Voorthuizen en ik raak in gesprek met een jongedame. Al kletstend vergeet ik even de pijn en we komen aan bij de laatste rust en stempelpost "Donkervoortshhof" een dierenpension. Daar krijgen we een beker sportdrank (of twee als je wilt) en een gekookt eitje. Er zitten een paar kindjes aan de tafel die het leuk vinden om een stempeltje te zetten op mijn kaart. En hier kom ik er dus achter dat mijn fototoestel kwijt is.

Na deze domper vervolg ik mijn weg, het is nu nog maar een klein stukje volgens de routebeschrijving, maar mijn GPS geeft 25 km aan terwijl we er nog lang niet zijn. Het laatste stukje loop ik op met een heer die zijn jasje uit staat te doen, we lopen samen naar de finish. Wel zo gezellig, de man kletst ook honderd uit zodat ik weer wat afleiding heb. Bijna ongemerkt kom ik aan bij de finish, het is precies 15.05 en Hans staat mij al op te wachten want hij wil op tijd naar huis i.v.m. de voetbalwedstrijd. We gaan wel nog eventjes een bakkie koffie drinken bij zijn ouders die in Voorthuizen verblijven, wel zo gezellig.

Daar bedenk ik mij dat we misschien wel even langs het restaurant kunnen rijden om te kijken of het toestel inmiddels wel gevonden is, maar nee. Na een toeristische route naar het restaurant kom ik onverricht ter zake terug in de auto. Jammer hoor!!
Om 17.45 uur komen we aan in Spijkenisse en de broodjes gaan gelijk de oven in, de wedstrijd gaat beginnen!

En dan, als ik net de computer op tafel zet om dit verslag te gaan schrijven, word ik gebeld door de organisatie. Mijn camera is gevonden door een dame die de organisatie een mailtje gestuurd heeft. Ze was hem vergeten af te geven in de Veluwehal. Ik blij natuurlijk! Nu nog het mailtje afwachten waar ik hem op kan komen halen maar dat komt vast goed! Zo komt er toch nog een fijn einde aan deze dag!

Haring en Biertocht 2012

Het kost mij niet zoveel moeite om vanmorgen op te staan, mijn spulletjes in te pakken en mij klaar te maken voor een leuke wandeltocht vandaag! Want ik weet dat het leuk is, vorig jaar is deze tocht, de Haring- en Biertocht héél goed bevallen!!
Ik ga vandaag naar Vlaardingen om daar samen met Silvia en Patricia deze wandeling van 25 km te maken.

Hans is zo lief mij een lift naar Vlaardingen te geven, zodat ik na afloop een lekker biertje kan drinken!
Zo gezegd zo gedaan, op de afgesproken tijd verschijn ik bij het startbureau, cafe d'Oude Stoep om 8 uur. Even inschrijven (nou ja, betalen want ik ben al ingeschreven via internet)het routeboekje in ontvangst nemen en dan kunnen we gaan. Maar eerst zal een spreekstalmeester ons uitgeleide doen. Heel erg grappig! Ardie is er ook bij en nadat zij even het toilet bezocht heeft, gaan we op pad!

Het is schitterend weer, de jasjes kunnen al snel uit. De weervoorspellers zitten er weer eens flink naast omdat het bewolkt zou zijn met af en toe een bui. Nou die bui hebben we niet gezien gelukkig en het zonnetje schijnt volop.

Kenmerk van deze route is dat hij aangeduid wordt met visjes gestempeld met waterverf op de grond en de route is goed te volgen, we hebben de beschrijving nauwelijks nodig. Alleen even om te kijken waar de rusten precies zitten. En, verrassing: de route is compleet anders dan vorig jaar!

We gaan eerst langs de haven naar de Oostwijk van Vlaardingen. Al snel zien we een rustpunt en tevens stempelpost die nog aan het opstarten is maar we krijgen toch een flesje drinken mee. Dan door de wijk Vlaardingen Ambacht om vervolgens in het kleine winkelcentrum aan te komen en daar een eierkoek in ontvangst te nemen. Heel attent! De wandeltocht is vier euro maar daar krijg je van alles voor!!

En dan door de wijk Holy Noord en een stuk mooi natuur. We passeren een bord: hond aan de lijn ivm schaapkuddes, en we komen een groepje hondenuitlaters tegen, maar alle honden lopen los!

Als verrassing hebben de routebouwers een overtochtje met een bootje ingepland! Echt heel erg leuk! Hilariteit alom en een foto-momentje. Het in- en uitstappen gaat wat stroef maar is goed te doen.

De tweede rust (eigenlijk de eerste want bij de eerste, de bakker hebben we nauwelijks gezeten) De Bommeer, gaan we er even voor zitten in het zonnetje met een cappuccino en een lekker stukje appeltaart! Dat hoort er nou eenmaal bij, het is ook een aanbieding dus dat kunnen we niet aan ons voorbij laten gaan!

We mogen een stukje over een vervelend stukje wandelpad, een graspad langs het water. Ik heb het op dit moment niet zo op graspaadjes, hoewel het uitzicht over het water wel leuk is en het regent niet! En ik zie een bootje liggen met de naam "Linda" en zet het op de foto. Linda is ook de naam van mijn dochter, vandaar. En daar volgt wéér zo'n leuk pad, omringd door brandnetel en bereklauw! Sil doet haar handen op het hoofd om die dingen niet aan te hoeven raken. Gelukkig is het geen ellenlang pad! De tweede echte rust zit aan de "Krabbeplas", een mooi natuurgebied dat bedreigd wordt door de bouw van een toekomstige rijksweg. Hier strijken we ook even neer in de stralende zon, het is echt genieten vandaag! We laten ons stempelboekje even afstempelen door een wel zeer jonge vrijwilliger, hij is misschien vijf jaar oud! Schattig toch? En we krijgen bovendien een stukje meloen aangeboden en een flesje water.

Via een kleine omleiding door het centrum zijn we bijna weer bij de finish, maar als we de hoek omslaan richting Hoogstraat, staat daar bij de molen 't Ambacht weer een verrassing te wachten: een ijzerkoekje (Vlaardings specialiteit) en een borreltje! Bij de finish is het gezellig: er speelt een bandje buiten en de bankjes zijn goeddeels bezet. Gelukkig is er nog plek zat en na het afmelden, we krijgen weer een mooie speld met nummertje 2, gaan we nog even nagenieten buiten met een haring en biertje. Mmmmmm.......lekker!! Het thuisfront even ingeseind dat de taxi kan starten en dan is het wachten. Maar dat is niet erg in het zonnetje!!

Wederom een uitstekend verzorgde tocht, ik heb er enorm van genoten!!