Totaal aantal pageviews

zondag, juni 26, 2011

Amersfoortse Tweedaagse 2011 / 2 x 40 km


Op donderdagavond 23 juni heb ik Sabine opgehaald om vervolgens naar Voorthuizen te rijden. Daar worden we gastvrij onthaald door mijn schoonouders. We mogen daar twee dagen logeren!
De wekker gaat al om 05.00 uur omdat ik mijn auto vooraan wil hebben in de straat voor het startterrein aan de Gasthuislaan en dat lukt nog ook. We arriveren daar rond 06.00 uur en ik zie Adri en Rick al zitten, zij gaan 50 km lopen. Onderweg naar het toilet zie ik Noortje die geen Noortje heet en Syl en Silvia, tot mijn grote verrassing gaan zij een dagje meelopen.

Bij de eerste rust de Stoeterij, gaan we niet zitten maar eten staand een lekker appeltaartje en een bobo en kletsen wat met Gon die er ook bij is. Syl en Aartje hebben hier ook een sanitaire stop en dat duurt eventjes. Maar even later gaan we weer verder, het defensieterrein op. De lucht is donkerblauw, er dreigt wat uit te vallen!

Het blijft niet bij dreigen alleen, het gaat daadwerkelijk plenzen! Gelukkig heb ik mijn mooie poncho bij me en die werkt perfect. Alleen jammer dat als het niet meer regent, ik hem in mijn hand moet houden en daar moet ik nog wat op verzinnen.

Op het defensieterrein hebben we nog een meningsverschil met twee mannen die zeggen dat wij op de verkeerde route zitten, n.l. de 30. Maar volgens mij niet, we lopen gewoon goed want bij de splitsing die we even later wel zien, gaat de groep wandelaars die met ons liepen ook die kant op. Dus............

De tweede rust is nieuw, volgens mij een camping, heb ik niet goed bekeken. Hier is het druk maar we kunnen toch nog ergens droog zitten. En ik heb ook de indruk dat het aantal km's niet klopt, we zouden hier op 17 km zitten maar we hebben veel langer gelopen op 9 km die tussen rust 1 en 2 zou zitten. En we lopen echt niet langzaam!

De tweede rust op sportpark Pijnenburg is ook druk, gelukkig is het droog en kunnen we buiten zitten. Een grote groep Walkers zit daar nog o.a. Sabine en Bill die daar al twee(!) uur zitten. Mede door de veterverkoop en het radio interview door Radio Gelderland van Bill hebben ze daar zo lang gezeten. Gezamenlijk gaan we weer verder, op naar de Kabouterhut waar we poffertjes bestellen. Ze komen uit de magnetron maar ze smaken er niet minder om!

Nu nog 6 km naar de finish en die vallen Sabine erg tegen. De zon schijnt als we het finish terrein op lopen en na een lekkere haring stappen we weer in de auto op weg naar een lekkere ouderwetse prak.

Dag 2
Het valt niet mee om 05.00 uur op te staan maar we doen het toch. We haasten ons iets minder en komen ietsje later dan gisteren aan in de straat waar we toch nog vooraan kunnen parkeren. Helemaal goed!

Het lijkt iets rustiger te zijn, veel wandelaars hebben besloten maar één dag te lopen, misschien door de weerberichten. Het gaat regenen vandaag en niet zo'n klein beetje!
Ik loop in mijn eentje en kom al snel twee heren tegen die een grote bepakking op de rug hebben zitten. Zij spreken mij aan over de veters en ik vraag wat zij op de rug hebben zitten, het ziet er zwaar uit! Ze blijken te trainen voor een tocht door Lapland, er zit een tent in, slaapzakken en keukengerei. Heel gezellig lopen we kwebbelend over de Dodenweg. Die is best lang maar al snel gaan we linksaf het bos in. Daar zie ik Dini en Bertus lopen en ik loop met hen verder, de heren gaan ietsje sneller dan ik en we nemen afscheid.

Bertus en Dini maken veel foto's maar staan daar ook bij stil.
Maar lopen en foto's maken en daarbij ook nog stilstaan is niks voor mij dus ik ben doorgestekkert met mijn MP3 op naar de Vallei Ruiters, een manege. Daar een soepje gegeten en met Wil gekletst die daar ook al zat. Gelukkig konden we binnen zitten na enig gezoek naar een stoel want het begon weer door te regenen.
Ik heb ook een tijd gelopen met twee dames die geknoopte veters van mij kochten, en dat was ook heel gezellig. Veel verteld over de achtergrond van de veterverkoop. Op één paar veters na(ongeknoopt) heb ik alles verkocht. Zes geknoopte en drie "gewone". Leuke reacties onderweg, maar ook minder leuke. O.a. dat er al zoveel akties zijn voor het KWF! En dat wij de paarse veter aktie na deden!

De rust bij het Henschotermeer heb ik over geslagen en ben doorgelopen naar Austerlitz. Daar had ik mezelf een patatje beloofd.
Ik ga even op een boomstronk zitten want ik voel me een beetje dizzie en neem een muesliereep en een slok drinken. Ik ga me mentaal voorbereiden op een rot stuk lopen! Op dit stuk kom ik Brechje tegen, zij heeft me de heuvel op gekletst. Samen met een 50-km loper waarmee we even hebben lopen dollen. Zonder erg erin te hebben kwam ik boven en vervolgens weer beneden. Daar namen we afscheid en ik ging schuilen voor de regen.
Dini en Bertus kwamen er ook aan en die heb ik naar binnen geloosd.
Samen hebben we genoten van deze rust, eventjes bijkomen hoor! En ons voorbereiden op nog een aardige klim, richting de pyramide van Austerlitz. Daar aangekomen zet ik hem op de foto, dat heb ik in al die jaren dat ik er langs gekomen ben nooit gedaan!
Bergje op naar de pyramide en het bos in om vervolgens naar Bergzicht te lopen, de derde rust. Maar die lopen we voorbij. Bij de oversteekplaats neem ik afscheid want ik heb geen zin in de heide. Ik steek een stukje af om langs de provinciale weg verder te lopen naar de Gezelligheid, een nieuwe rust. Daar zag ik de dames die veters bij me kochten en heb even bij hen gezeten. Je mocht daar binnen niet plassen wat ik heel raar vond, er stonden dixies buiten! En consumpties met een bonnetje kopen, ook heel raar...............
Ik hoor van een andere wandelaar dat ze een cappuccino in een kartonnen bekertje kreeg omdat ze wandelaar was! Dit is discriminatie volgens mij!
Met deze dames loop ik door naar de finish. Op het laatste stuk een man naar de finish gepraat want die zag het helemaal niet meer zitten, hij liep een beetje te zwalken. Na wat bemoedigende woorden kreeg hij weer de moed om door te gaan. Gekletst over Rotterdam, daar kom ik vandaan, en hij heeft daar gewerkt. Hij vertelde ook nog over zijn hartoperatie in februari en dat hij als revalidatie wandelen gekozen heeft.
Bij de finish even gezeten maar ik was zo moe en nat dat ik al snel naar huis wou. Na eten en een lekkere douche om 20.00 uur naar huis. In Rotterdam Sabine afgezet en daarna door naar Spijkenisse.
Ik heb genoten van deze twee wandeldagen, jammer van de regen maar je kan niet alles hebben!

Dag 1

zondag, juni 12, 2011

RWV Trainingstocht 2011 / 35 km


De wekker gaat op zaterdag 11 juni om 06.00 uur af omdat ik vandaag vroeg in Rotterdam Ommoord wil zijn om te starten met een trainingstocht die de RWV uitgezet heeft. Al een aantal jaar mijn favoriete tocht en ik heb met Sabine en Larissa om 07.00 uur afgesproken in de kantine van WION waar het startbureau zit.

Daar aangekomen heb ik mij meteen aangemeld voor 35 km en bij de bar zie ik Sabine al staan kletsen met een medewandelaar. Larissa komt ook al snel aan en na een bezoekje aan het sanitair gaan we van start. Leo loopt een stukje met ons op, hij besluit na de tweede rust alleen verder te lopen.

Met de routebeschrijving in de hand, die we eigenlijk niet nodig hebben, gaan we richting Hillegersberg. Al kletsend lopen we over het Prinsenmolenpad, dat wel erg lang is (1740 meter) maar daar heb ik totaal geen erg in. De Prinsenmolen staat te stralen in de zon. Een paar weken terug zag ik een artikel in het AD over deze molen, en schijnen nog mensen in te wonen ook! Nooit geweten. De molen is gebouwd in 1648 door Jan Willemsz en is niet meer in gebruik, wel bewoond. Hier maak ik kennis met Joepie, hij herkent mij aan mijn Walkers4walkers embleem. Hij heeft een flink tempo erin!

Het sluisje bij Berg en Broeksebrug steken we over en gaan de straten in om richting Schiebroek te gaan. De eerste wagenrust zit nabij het metrostation Melanchtonweg. Daar is het druk maar we gaan toch eventjes een soepje dan wel een Wickie drinken. Terloops verkoop ik nog wat Vierdaagse veters, de speciale uitgave in beperkte oplage.

Vier kilometer verder is de tweede rust, bij speeltuin Schiewijk. Hier gaat Leo zijn eigen tocht lopen, hij vindt deze rust te snel volgen op de eerste. Wij gebruiken deze rust voor een sanitaire stop en omdat het nu even droog is gaan we buiten op het randje van de zandbak zitten voor het nuttigen van de nodige boterhammen. Bij het verlaten van deze rust kom ik tot de ontdekking dat mijn plu daar nog ligt. Gelukkig heeft iemand hem bij de barman gebracht!

De route verschilt hier nu van die van vorig jaar omdat we nu niet langs het vliegveld lopen maar een stuk eromheen. Ook leuk om weer eens iets anders te zien! Het voormalige treinstation Wilgenplas lopen we onderdoor om vervolgens bij de derde wagenrust aan te komen aan de Adrianalaan. Gijs staat te roeren in de soeppan, maar het is groentensoep en dat is niet zo mijn smaak. Larissa neemt wel een bakkie en we gaan even verderop op een bankje zitten. Ik maak gebruik van de rust om een paar veters te knopen voor Larissa maar die krijg ik niet af. Hier verkoop ik nog een paar veters aan Gijs en een medewandelaarster.

Nu schijnt de zon weer volop, nadat we af en toe een klein buitje gehad hebben. Het regent niet erg hard dus daarom is een poncho niet nodig maar een paraplu is best wel handig. Even verderop besluit ik een klein blaartje te behandelen. Gelukkig heeft Larissa een schaar bij zich. De blaar heb ik opgelopen tijdens de avond4daagse door het gebruik van hardloopschoenen. Dom achteraf, dus nooit meer doen! Na het afplakken heb ik er geen last meer van en kan pijnloos mijn weg vervolgen.

We komen in de wijk 110-Morgen, waar het verpleeghuis Acropolis en verzorgingshuis Arcadia staat. Ik zie een elektriciteitshuisje mooi beschildert en zet dit op de foto. Heel creatief en het haalt de buurt een beetje op.

De vierde rust, ja het is vandaag trainen op rusten, is het café restaurant het Hoekse Hout. Helaas kunnen we niet buiten zitten vanwege het weer, maar de cappuccino smaakt er niet minder om! Hier ga ik weer verder met het knopen en Sabine leegt haar schoenen, er zitten nogal vaak steentjes bij haar in de schoen en hier en daar een takje.

Het is heerlijk lopen door het bos, met vlonderpaadjes en -bruggetjes. Ik geniet! Na het bos komen we bij de golfbaan. We komen Carla tegen met een wandelmaatje en al kletsend met hen lopen we de heuvel op. Sabine is 'm gesmeerd met haar walkman in en gaat als de brandweer naar boven! Als we boven zijn is iemand bezig met een afslag waar we geen erg in hebben. Een mijnheer staat druk te zwaaien dat we moeten stoppen en stil moeten zijn. Dat doen we dan ook en de afslag gaat goed. Volgens de golfetiquette moet je altijd stil zijn en staan om niemand te storen bij een afslag. Dit staat ook vermeld op de routebeschrijving.

De vijfde en voor ons laatste rust is aan het eind van het Hertenpad, hier krijgen we een lekker vers bakkie fruitsalade. Dit doet me denken aan de laatste rust bij de Kennedymars. Het laat me goed smaken en ik krijg ook nog het restje van Sabine, zij lust het niet meer. En snel weer verder, het laatste stukje van 5 km.

We steken de Rotte over en ik neem hier nog een paar foto's van het brugmomentje. De Rotte gaat helemaal door tot de stad in Rotterdam. Sabine woont er vlakbij.
De zesde rust is bij de kinderboerderij de Blijde Wei maar daar gaan we niet zitten. Althans niet om te rusten maar wel om even de schoenen te ontdoen van steentjes en andere rommel. Ik maak een paar kiekjes van de geiten die hier in grote getale ronddartelen. Je mag ze niet voederen staat er op het bordje. Dat doen we dan maar niet.

Na deze "stop" is het nog drie kilometer naar de finish. Door een leuk houtsnipperbosje lopen we daar naartoe waar we om 16.15 uur arriveren. Na het afmelden en een frisje gaan we weer naar huis waar ik om 17.00 uur moe maar voldaan weer aankom.
Ik heb weer genoten van deze wandeldag! Jammer van de paar buitjes af en toe maar verder was het prima wandelweer. En de veterverkoop ging ook goed!
Foto's van de dag staan weer rechts, en ik zou het leuk vinden als je een reactie plaatst hieronder of in het gastenboek.

vrijdag, juni 10, 2011

Avond4daagse 2011 6-6 t/m 9-6 4 x 10 km


Dag 1

Een paar maanden geleden vroeg mijn dochter aan mij: "ma,wil jij met mij de avond4daagse lopen?" Nou, ik viel zowat van mijn stoel, want als er iemand een broertje dood heeft aan lopen is zij dat wel! Linda, die pas ging lopen met 2,2 jaar! En altijd gedragen wilde worden, en overal moest de buggy mee naartoe want mevrouw wilde niet lopen! Piepen als ze een metertje te ver moest lopen. Wat kan een mens veranderen met 20 jaar. Komt het verstand dan toch met de jaren??
Aldus heb ik via internet ons ingeschreven voor de avondvierdaagse die 6 juni van start zal gaan.
We krijgen een nummer toegewezen en bij aanmelding op het startbureau € 7,40 betalen.
Dat doen we dan ook op de bewuste eerste maandagavond. Natuurlijk ben ik vergeten om het startnummer mee te nemen maar gelukkig kan ons inschrijfnummer ook op naam gevonden worden. We zijn deze avond laat, er liggen geen kaartjes meer op tafel dus het zoeken is zo gebeurd.

De route is niet gepijld, we moeten van het blaadje af lezen. We gaan het park Waterland in, langs het trapveldje, tennisveld en de heuvel naar de meeldijk. Er lopen ook scholen mee en die hopen we weinig tegen te komen. We zien wel scholen lopen maar kunnen er elke keer voor blijven.

Bij het tuincentrum Klein Boskoop wat nu anders heet maar weet de naam niet meer, gaan we oversteken en de over de Meeldijk lopen. De route is al jaren hetzelfde sinds we vanaf de sportschool starten dus ik ken de route uit mijn hoofd en weet precies waar we heen gaan. Linda loopt samen met een vriendinnetje gezellig te kletsen maar vergeten door te stappen, ik kan hun tempo niet volgen dus ik ga wat vooruit lopen.

Door de Voordeswijk naar het Sterrenkwartier, onze wijk, via de Saturnusstraat naar de Planetenlaan. Bij de rotonde moeten we oversteken, weer net voor een groep scholieren, gelukkig. Ik moet heel nodig plassen en zoek een goede gelegenheid. Gelukkig komen we in het parkje bij het pad de Fietsenmaker! Ik loop iets verder door op de meisjes en zie een goede plek. Sorry bewoners maar nood breekt wet!

Aan het eind van de Fietsenmaker steken we bij Linda's oude scholengemeenschap de Ring van Putten over naar de Lange Schenkeldijk. We lopen nu over de dijk richting Maaswijk.
Op deze dijk is het leuk huisjes kijken, er staan mooie tussen!
Ik hoor bekende stemmen achter mij, en ik zie twee Brugrunners achter mij lopen samen met nog een dame die ik niet ken. Even een praatje gemaakt met ze, helaas moeten zij een andere kant op, ze lopen de 15 km.

En op de helft van de Korte Schenkeldijk kom ik Christa tegen, mijn oud-collega bij Careyn waar ik even gewerkt heb. Ook even een kletspraatje met haar en dan weer verder. We gaan naar de Aletta Jacobsstraat en de Marga Klompestraat om dan weer uit te komen in Waterland waar het startbureau zit.

We zijn als laatste gestart, en komen ook als laatste binnen. Ik heb het gevoel dat het geen 10 km is omdat we binnen de 2 uur binnen zijn, gekletst en geplast onderweg dus dat zal niet kloppen. Maar ja, we hebben lekker gewandeld, het is bewolkt geweest met een dreigende lucht maar er viel niets uit.

Dag 2

Linda en ik fietsen naar het startbureau voor dag 2 en weer zijn we bijna de laatsten die zich aanmelden. Het is nog steeds erg bewolkt maar niet koud dus de jas gaat al snel uit.

Via de Snoekenveen en de Vlinderveen, straten in de wijk Waterland, gaan we naar de Akkers. Langs het winkelcentrum Akkerhof, waar ik jaren mijn boodschappen heb gedaan omdat wij hier vlakbij gewoond hebben. Het is dus erg bekend terrein en wederom weet ik precies waar we naartoe lopen.

Het Componistenpad loopt naar de oude basisschool van Linda, de Klinker, die jaren geleden is afgebrand en opnieuw is opgebouwd. Er staat nu een mooi stenen gebouw wat we nooit van binnen hebben gezien, het was pas klaar toen Linda van school af moest.
De kinderen van de De Klinker komen we ook onderweg nog tegen, het is een klein groepje.
We lopen langs de Walvisstaarten die aan het eind van het uitloopspoor van de metrolijn gemaakt zijn. Een soort kunstwerk is het.

Onze route vervolgt via de Westdijk, en die is erg lang! Ik loop weer op de dames vooruit, zij hebben toch een ander tempo wat ik niet vol kan houden. Wel jammer, nu loop ik weer alleen.

Het eind van de Westdijk is eindelijk in zicht we gaan naar het dorpje Hekelingen. Dat ligt tegen Spijkenisse aan en is een idyllisch kleine gemeenschap. Volgens de routebeschrijving moeten we de wijk in, maar ik zie diverse wandelaars gewoon de Dorpstraat vervolgen, naar de Middenweg. Wij doen dat niet en lopen netjes volgens de route.

Via het parkje waar we gisteren begonnen zijn, lopen we naar de sportschool om ons af te melden. Wederom lijkt me dit geen 10 km omdat we weer binnen twee uur binnen zijn. De hemel breekt een beetje open als we op de fiets stappen om naar huis te rijden dus we hebben het niet helemaal droog gehouden deze avond!

Dag 3

Dit is traditioneel de langste dag. De dag van Maaswijk. Ik kijk er niet naar uit omdat ik weet dat er lange rechte paden gaan volgen. Maar ja het is lekker weer dus vooruit dan maar!

Wederom als laatste aangemeld en gaan met zijn drietjes op pad. Zoals gezegd de Maaswijk in. Al snel lopen we verkeerd, wat nog wel vaker gaat gebeuren vanavond maar daarover later meer. We komen een groepje wandelaars tegen die ons toeroepen dat we de controle gemist hebben en terug moeten. Wat helemaal niet waar blijkt te zijn, maar we lopen toch maar terug.

Na een bruggetje moeten we LA (linksaf) over de Drogendijk maar wij weten niet wat de Drogendijk is. Gelukkig weten dat een paar dames die achter ons lopen dat wel en we vervolgen onze weg. Het is warmer dan gisteren dus de jas gaat al snel uit.
Bij de controle post kom ik erachter dat ik mijn kaartje kwijt ben, misschien uit mijn zak gevallen of heb ik 'm niet meegenomen en ligt 'ie nog op de tafel? Linda zegt: "Goh, dan heb ik het niet van een vreemde, dat chaotische". We krijgen een krabbel en een knipje op de routebeschrijving en gaan weer verder.

Bij een vermelding op de routebeschrijving krabben wij op het hoofd: wat bedoelen ze eigenlijk met "langs singel linkerkant"? We hebben er geen vertrouwen in, het staat slecht aangegeven hoe we nu moeten lopen en we lopen gedrieen een beetje te mopperen. Dit vinden we ook geen leuke wijk, zo saai!! En we hebben het gevoel rondjes te lopen. Dit klopt ook, later.

Aan een dame op de fiets vragen we wat de Anna-Romein Verschoorlaan is, en zij wijst ons de weg. Gelukkig maar, want we lopen wéér verkeerd! Ik ben er helemaal klaar mee, deze wandelavond is NIET leuk! En mijn voeten doen zeer, waar ik anders nooit last van heb. Maar ja, ik heb ook andere schoenen aan, n.l. mijn Adidas hardloopschoenen. Ik dacht, maar 10 km, dat moeten ze aan kunnen. Nee dus! Morgen weer gewoon mijn wandelkloffies aan.

Op de Middenburgallee kom ik Alie tegen, die ons aanmoedigt. Ze stapt net de auto in na een visite in de deze straat. Ik mopper wat tegen haar over de route en ga weer verder, de meiden achterna. Wéér een stukje Drogendijk en dan, een lange, lange weg langs het voetbalveld. En het waait hard, de weg lijkt ellenlang (dat is t'ie ook!) en Linda zet haar Iphone aan voor wat afleiding. Dat helpt, het lijkt of we sneller gaan.

Aan het eind van de weg gaan we de Toldijk over en dan nog een klein stukje Hekelingen om vervolgens via de voormalige busbaan wederom het parkje achter de sportschool in te gaan. De meiden krijgen de kolder in het hoofd en gaan het laatste stukje, ik denk zo'n 500 meter, joggen! Nou, mij niet gezien, ik zie ze dadelijk wel.
Bij het startbureau blijkt dat ik het kaartje inderdaad heb laten liggen! "Krijg ik nou wel mijn medaille?" vraagt Linda bezorgd. Ja, natuurlijk krijg je dat, verzekert de dame achter de inschrijftafel.
Gelukkig maar!

Dag 4
Na een drukke dag op het werk en ook nog een gedwongen fietstocht van zo'n 44 km naar het werk en terug omdat het openbaar vervoer staakt vandaag, ga ik toch best wel moe op pad met Linda voor de laatste wandeldag.
Het is nu erg zonnig, dat is wat gezelliger voor de mensen die langs de kant staan om ons aan te moedigen.
Ik loop een stukje op met Angelique, haar man en twee kinderen die ik twee jaar terug ontmoet heb. Leuk hen weer te zien! Het zoontje loopt te mopperen over het tempo, het gaat hem te langzaam. Omdat mijn veters los zitten moet ik ze laten gaan, helaas, het is altijd gezelliger om met iemand al kletsend te wandelen.

Na een klein stukje Waterland, gaan we Groenewoud in en vervolgens over de Eikenlaan het Sterrenkwartier in. Daar wonen wij nu sinds 9 jaar en lopen langs het winkelcentrum Sterrenhof waar ik sinds die tijd mijn boodschappen doe. Daar kom ik Cindy tegen, een nicht van ons. Zij loopt met een paar ouders en kinderen van school en haar zoontje loopt ook mee. Gezellig babbelend lopen we het Centrum in, waar een opstopping is door de drumbands die in moeten voegen. Wel gezellig hoor, die muziek, zo duurt het wachten niet zo lang.
Als we eindelijk weer verder mogen schuifelen, want dat is het, het is enorm druk nu, komen we langs de burgemeester die bossen bloemen uitdeelt. Helaas, wij hebben niet het geluk er één te krijgen. De ouders van Louise, de vriendin van Linda staan ook langs de kant en we krijgen ieder een roos van suikerwerk. Erg attent!

Bij het metrostation staat Hans met een bos bloemen ons op te wachten en zet ons drietjes ook op de foto. Nu wil Linda wel, toen ik ze op de foto probeerde te zetten, wou ze niet.
Op weg naar het startbureau kom ik Angelique nog even tegen, en een klein dametje die voor het eerst de 4 x 10 km heeft volgemaakt. Vol trots laat ze me haar cadeautjes zien.
Nu nog even een groep scholieren voorbij lopen en snel de Gaddijk over naar de finish! Linda neemt haar 8e medaille in ontvangst en ik krijg een nummertje 17. Na nog een foto gemaakt te hebben van de dames achter de inschrijftafel, gaan we moe maar voldaan richting fiets en naar huis. Weer (bijna) 40 km op mijn lijstje bijgeschreven!
Foto's staan rechts en als je dit gelezen hebt wil je een reactie hieronder plaatsen, dat zou ik erg leuk vinden!

zaterdag, juni 04, 2011

Haring en Bierwandeltocht 4-6-2011


Ik heb vandaag gewandeld in de oudste stad van Nederland! Waar is dat? In Vlaardingen!

"In 1273 kreeg Vlaardingen voor zover bekend als 62ste stad van Nederland zijn stadsrechten, één jaar na Gouda en vele jaren voor Rotterdam en zelfs Amsterdam. Met een prehistorische Vlaardingencultuur kunnen we wel spreken over één van de oudste steden van Nederland. Vanuit de Markt, een terp, is Vlaardingen uitgebouwd tot de stad zoals wij het kennen."

Aldus het laatste stukje tekst van het routeboekje die we kregen bij de start.
Vandaag vroeg opgestaan om zoals afgesproken om half 8 bij de start van de 2e Haring en Bierwandeltocht te verschijnen. Ik kan met Hans meerijden die zo lief is mij een lift te geven, dus geen parkeerperikelen! Ik blijk de eerste te zijn, en na aanmelden wat heel snel gaat omdat ik mij al via internet heb ingeschreven, ga ik een bakkie koffie drinken en een beetje kletsen met een andere dame die inmiddels net na mij is binnengekomen. Al snel verschijnt Silvia ook ten tonele en kunnen we vertrekken.

Maar niet nadat we eerst door een stadsomroeper weggebeld zijn, dat is ook origineel!
Ed zien we ook heel even bij de start maar die is alweer snel uit beeld omdat de dames, wij dus, nog moeten toiletteren.
We volgen de route, d.m.v. visjes op het trottoir aangegeven. Heel toepasselijk ook!

In het route boekje waar ik het eerder over had, staat de route beschreven, je kan 25 en 15 lopen, en er staan ook bezienswaardigheden in. En je kan tevens korting krijgen op de diverse rustpunten op een consumptie. Op een plattegrondje kan je de route ook volgen en dat gaat beter, de tekst kan ik niet goed lezen: heb tegenwoordig een brilletje nodig!

Ik ben wel een heel klein beetje bekend in Vlaardingen, zoals het Liesveld en de Markt, maar verder niet. Ik kom tot een verrassende ontdekking dat Vlaardingen een prachtige natuur heeft.

Via de wijk Oostwijk lopen we naar het Oranjepark, om verder te lopen naar het eerste rustpunt het sportcentrum van Vlaardingen. Daar krijgen we een euro(!) om gebruik te kunnen maken van het koffie apparaat. We tappen een cappuccino en gaan er lekker even van genieten buiten in de schaduw.
Als we weer vertrekken komen we Ardie tegen die we later weer tegen komen bij de Krabbeplas om samen met ons de tocht af te maken.

We lopen door de wijk Vlaardingen Holy en verbazen ons over de idylische plekjes waar we langs lopen. Vijvertjes met waterlelies, eendjes met jonkies en heel veel slapende eenden langs de kant die voor niemand bang zijn, ze blijven gewoon zitten!

Als we bij de Vaart aangekomen zijn, mogen we een stukje langs het water lopen waar veel bootjes varen en vissers langs de kant zitten. We maken een bochtje door over de brug te lopen, en gaan weer terug langs de andere kant. Wat een afwisseling! Aan het eind van de Vaart zit een jachthaventje waar de tweede rust zit, restaurant Bommeer. Daar krijgen we een -groot- stuk appeltaart en koffie met korting. Even ervan genieten dan maar, het is hier ook best druk.

Na deze rust komen we in een groen gedeelte, de Broekpolder. Erg mooi hier, we lopen echt te genieten. Goed gepijld ook, de route is niet te missen, zelfs op bruggetjes staan de visjes! Als we dit groene geweld verlaten, staat er nog een verrassing te wachten: een ijzerkoekje en een borrel dat ons aangeboden wordt. Het koekje is een Vlaardingse lekkernij, smaakt naar kaneel en is erg lekker. De borrel slaan we over...

We moeten de rijksweg oversteken om naar het volgende stuk van de route te lopen en komen zo aan bij de Krabbenplas waar weer een rust zit en een stempelpost. Daar krijgen we een appel aangeboden maar we gaan hier niet rusten, hij zit te dicht op de vorige. We lopen verder en worden ingehaald door Ardie, die een beetje loopt te freewheelen zegt ze en loopt het laatste stuk van de tocht met ons mee. Gezellig!
Alleen wil ze niet op de foto, wat haar trouwens niet gelukt is, en loopt een beetje te dollen.

Bij de laatste rust,restaurant Oeverbos, neem ik een soepje om het verloren zout aan te vullen, het is best warm! Ik probeer mijn flesje bij te vullen maar dat lukt helaas niet,het fonteintje is te klein. Het is hier druk, er is een feestje aan de gang en er is een gedeelte van het restaurant gereserveerd waardoor het even zoeken is naar een goed plekje. We schuiven aan bij een dame die er alleen zit, ze vindt gezelschap wel prettig.

Het is, helaas, nog maar een klein stukje tot de finish. We lopen langs de Nieuwe Waterweg waar heel veel zwanen aan het dobberen zijn langs de kant. Zou hier veel voedsel voor die dieren zitten?
Nu lopen we een stukje door industriegebied, wat een beetje jammer is maar ik denk dat je daar niet aan ontkomt om zo in het centrum aan te kunnen komen en de 25 km vol te maken. De Maassluisedijk is lang maar door het geklets gaat 'ie ongemerkt onder onze voeten door. Dit stukje herken ik ook omdat een vriendin hier vlakbij gewoond heeft.

We komen bij de kerk aan waar het reuze gezellig is, de terrasjes zitten vol en er is een soort van braderie aan de gang. De finish is snel bereikt, die zit achter de kerk. Daar aangekomen krijgen we een lekkere haring en Ardie trakteert op een biertje. En we krijgen als verrassing een tas met kortingsbonnen en een speldje bovendien!
We maken de heren achter de afmeldtafel complimenten over deze tocht, we hebben genoten. Dit is echt een aanrader om volgend jaar weer te doen!

Het terras is bomvol, maar we kunnen nog een plekje in de schaduw vinden om na te bieren en te genieten van de livemuziek. Na een uurtje komt mijn lift eraan en verlaat ik Vlaardingen met een glimlach op mijn gezicht. Dit is een dag om in te lijsten: mooi weer, leuk gezelschap en een leuke wandeling met allerlei verrassingen!

Ik zou het leuk vinden als je, na het lezen van dit verslag, een reactie hieronder wilt zetten! Foto's staan rechts onder kopje "foto's"