Voorthuizen 28-5-2011 / 30 km

Dit is één van mijn favoriete wandeltochten. Ik logeer bij mijn schoonouders om 's morgens fris en fruitig aan de start te kunnen verschijnen. Donderdagmiddag zijn we al in de koets gestapt om de files te vermijden maar ondanks het vroege tijdstip van vertrek hebben we er toch wel een stuk langer over gedaan, bijna twee(!) uur. Hans gaat mee om een lekker dagje te relaxen bij zijn ouders.

Na een lekkere avondmaaltijd en wat tv kijken ga ik vroeg onder de wol, de wekker zal vroeg aflopen omdat ik vroeg wil starten n.l. om 7.30 uur.
Hans zet mij vlak voor de deur af, het startbureau zit dit jaar in de Dorpskerk, en wie zie ik daar aan komen lopen? Bertus en Dini! Wat een verrassing hen hier te zien! Zij starten vast, en ik spreek ze later nog bij de diverse rusten.

Het eerste gedeelte gaat door het bos en begint al snel met een steile klim. Dit stukje heb ik twee jaar terug gelopen op het eind van de route. Ik neem een paar foto's hiervan. De Hunneweg en de Arnhemsekarweg is ook bekend, we hebben hier vaak gefietst toen we hier nog met onze caravan stonden. Ik kom weinig fietsers tegen, het weer valt een beetje tegen denk ik.

De eerste rust bij de familie van Beek ken ik ook nog van twee jaar geleden. Hier maak ik gebruik van de dixie en neem een bakkie oploskoffie. Hier zie ik ook Bertus en Dini weer. Zij vertrekken weer als ik nog aan mijn boterham zit.

Na zes km over voornamelijk bos- en fietspaden is alweer een tweede rust. Hier ga ik ook even zitten, Henrike staat hier als vrijwilliger te helpen. Ze vraagt of de route mooi is en dat beaam ik volmondig. Ze is er blij mee. En ook weer Bertus en Dini gezien. Nu is een bakkie heet water mijn deel, ik doe er een bouillonnetje in, lekker zout!

Als ik lekker loop te genieten van bos en hei word ik ingehaald door Rob, hij herkende mij aan de veters die ik bij me heb om te verkopen voor het KWF. En gezamenlijk lopen we verder. Even later zien we ook Wil aan komen lopen en we lopen als trio verder. Gezellig babbelend lopen we naar de derde rust bij de familie Kieft. Hier raak ik toch nog een stel veters kwijt. De dames die mij onderweg aanspraken over de veters zie ik niet meer, misschien bij de finish?
En wederom zien we hier Bertus en Dini. Bertus vertrekt weer met zijn fototoestel in de aanslag, die foto's zullen we later wel bekijken als zijn vrouw Trudy ze in het album gezet heeft. Het zal een feest van herkenning worden!

Na soep eten, water bijvullen, toiletteren en boterhammen eten, is het weer tijd voor vertrek naar de finish die al over ruim 9 km zal verschijnen. Onderweg word ik nog een paar keer gebeld waardoor ik iets achterop raak maar ik haal de heren toch steeds weer bij. Het laatste stuk is ook iets drukker omdat alle afstanden hier bij elkaar komen. In een lang lint lopen we met z'n allen naar de finish. Bertus en Dini halen we hier ook in dus het clubje is weer compleet.

Na het afmelden, afstempelen, een doosje eieren als verrassing en een colaatje van Wil, gaan we weer op huis aan, nou ja, naar schoonouders dan. Hans haalt mij weer op en na de koffie en een frisse douche, keren we weer huiswaarts waar we om klokslag 17.00 uur aankomen.
Ik heb weer genoten van deze wandeldag. De grootste verrassing is dat ik Rob al langer ken dan vandaag, hij kent namelijk een goede wandelvriendin van mij en hij heeft mij in 2006 afgezet bij station Zaandam na de Dam tot Damtocht! Daar kom ik pas achter als we afscheid van elkaar nemen. Zo zie je maar, het wandelen zit vol verrassingen!!!
De dames heb ik helaas niet meer gezien..............
Als je dit gelezen hebt, wil je een reactie hieronder plaatsen of in het gastenboek? Dat zou ik heel leuk vinden......foto's staan rechts onder kopje foto's.

Marijketocht 21-5-2011 / 35 km

Het is de bedoeling om hier 40 km weg te trappen maar daar komt in de middag verandering in, daarover later meer.........
Vanmorgen héél vroeg (6.30 uur) stap ik in de auto, het is nog fris en de ramen even van vocht ontdaan en rij weg richting Barendrecht. De wandelvereniging Marijke heeft aldaar een mooie route uitgezet en die wil ik wel eens lopen. Dit is mijn eerste kennismaking met Marijke en ik ben benieuwd, ik heb er zin in!

Bij het startbureau aangekomen, nadat ik eerst nog een goede parkeerplek moet zoeken, ga ik in een klein rijtje staan en zie al snel Leo "van de buren", Carla van de Dordtse bende is er nog niet. De inschrijving is snel gepiept en we gaan op pad. Het jasje kan snel uit, het is al behoorlijk warm!

De routebeschrijving krijgen we uitgereikt bij het verlaten van het gebouw en ziet er keurig uit, geen lange rechte stukken zo te zien (wat later een vergissing blijkt!) en de afstanden goed uitgeschreven, daar hou ik van. Dus het begin is al goed. We komen na 100 meter Carla tegen die was iets verlaat door haar zoon, zij zal ons later weer inhalen.

De Avenue Carnisse langs de trambaan af en dan naar de Avenue Carre (wat een dure benaming voor een paar gewone straten) en het kletst lekker weg met Leo. In een parkje bij Lombardijen lopen we Marcel Dekker tegen het lijf, hij is zich aan het "inlopen" -60 km!- voor de Kennedymars in Oisterwijk die vandaag om 20.00 uur van start gaat. Hij moet dus doorlopen en het blijft bij een klein kletspraatje.

De wandelvereniging SDS organiseert hier ook wandeltochten die ik al vaker gelopen heb en sommige stukken komen dan ook bekend voor, maar dan in andere richting. Zo lijkt het net of je toch ergens anders loopt. De mooie rotonde op de Barendrechtse weg zet ik nu eens op de foto. Ik ben er al zo vaak langs gelopen en dat heb ik nooit gedaan. Leo neemt er eentje met mij op de voorgrond, ook eens wat anders.

Langs de Dierensteinweg, waar het startbureau van SDS zit en zo naar het station Barendrecht. Bij een vijvertje ga ik eventjes mijn linkerzool verwisselen, want hij zit niet lekker en mijn jasje wil ik onder de tas binden. Daar komen we ook Carla weer tegen.Bij het station komen we Ardie tegen, die in haar gebruikelijke snelle tempo ons voorbij loopt. Hallo, dag en tot ziens!
Het spoor van Barendrecht heeft negen(!) sporen en daar is een daktuin overheen gebouwd, daar lopen wij over. Heel apart.

Via de Gebroken Meeldijk lopen we naar de Noldijk maar niet over de dijk zelf wat ik nogal jammer vind want er staan daar mooie huizen. We lopen over schelpenpaadjes, niet mijn favoriete ondergrond!

We lopen langs een mooi natuurgebied, en het watertje heet de Waal of het Waaltje. Straks komen we dit water weer tegen maar dan aan de andere kant, in Heerjansdam.
Vanaf de Noldijk is het nog een lange, rechte weg (toch nog!) naar de eerste rustlocatie bij de kinderboerderij De Kleine Duiker. Het is mooi weer en we gaan lekker in het zonnetje zitten en een beetje bijkomen want het is best warm. De koffie is gratis, wat een service, en de vrijwilligers erg aardig.

De route vervolgt richting Heerjansdam en daar aangekomen lopen we het dorpje door. Ik ben hier nog nooit geweest. Het gaat niet zo lekker nu, naar later blijkt vermoeidheid van het tuinieren de vorige dag, mijn benen voelen als lood! Even een tandje lager en later kom ik over de dip heen na het eten van een banaan en een yoghurtje.

Heerjansdam heeft een mooi zwembad, een ijsbaan en een tennisvereniging waar we langs lopen. Nadat we Heerjansdam uit lopen, is de route nogal saai helaas, we lopen een heel lang stuk langs de HSL lijn. Maar we lopen aan één stuk te kwebbelen en te lachen wat voor veel afleiding zorgt en is deze hindernis weer snel voorbij gelopen.

Ik herken stukjes die ik tijdens de Kennedymars ook gelopen heb, dat is wel leuk, bijvoorbeeld de Lindeweg, Minnikensteeg en de Lintsedijk.

De volgende wagenrust is in het recreatiegebied langs de Oude Maas. Daar kunnen we onze flesjes vullen en we nemen er een bouillonnetje bij die erg zout is, maar ja, dat hebben we wel nodig dat zout. Het WC-blok zit een eindje terug maar ik kan het nog wel ophouden, wie weet komen we onderweg nog een toilet tegen en anders duik ik wel de bosjes in.

Langs de Oude Maas is het goed recreëren, het is vandaag best druk vanwege het mooie weer. Daar loopt ook een mini-spoorlijntje, we mogen een stukje van de route van dat lijntje volgen. We zien een dioramazuil van de Barendrechtse brug, eigenlijk een miniatuuruitgave ervan maar ze noemen het diorama. Even later zien we het minitreintje bij het ministationnetje staan met echte minimensjes erin! Wat grappig......

Vlakbij het Pannenkoekhuis is een speelterrein en ik ontwaar een dixie waarvan ik dankbaar gebruik maak. Mijn water is ook bijna op en daarom ga ik nog een flesje water bijhalen, die lekker koud is. Leo rekt zijn rug een beetje door wat oefeningen te doen in het gras en Carla gaat eventjes op een bankje zitten om met een mijnheer te kletsen die daar eventjes uitrust van zijn fietstochtje.

Op de routebeschrijving zie ik dat we naar de Heinenoordtunnel gaan, ook weer een bekend stuk van de Kennedymars. Maar hier heb ik toen een beetje lopen slaapwandelen, nu weet ik waarom: zo vreselijk saai dit!
We zien drie dames lopen waarvan er één met nordicstokken loopt te spelen. En ze lopen bovendien aan de verkeerde kant van de weg wat voor hachelijke situaties zorgt. Als we ze inhalen maak ik daar een opmerking over en ze gaan gehoorzaam aan de goede kant lopen.
Er komt geen einde aan deze weg, zo saai en ben er een beetje klaar mee. Leo heeft een plannetje bedacht, bij de berg die op de Oude Maasheuvel staat gaan wij rechtsaf richting Barendrecht. Zo steken we een stukje af van 5 km. Hier nemen we ook afscheid van Carla, zij loopt haar eerste 40 van dit seizoen en wil het afmaken. Gelijk heeft ze, maar voor mij is het klaar. Ik loop met Leo mee naar het startbureau waar we om 14.15 uur aankomen.

We melden ons af en drinken en kletsen nog wat. Na een half uurtje uitpuffen gaan we ieder ons weegs, ik naar Spijkenisse met de koets en Leo naar Rhoon met de fiets.
Om 15.15 uur kom ik daar weer aan, best wel moe. Maar na een lekker bakkie koffie en een douche knap ik al snel weer op. Dit was weer een leuke, gezellige en mooie wandeldag, ondanks de lange saaie stukken die erin zaten!
Foto's staan aan de rechterkant en als je dit gelezen hebt, zou ik het leuk vinden als je een reactie plaatst hieronder.

KM Dordrecht-Ridderkerk-Dordrecht 29-30 april 2011

Ik heb altijd gezegd: "Mij zul je nooit bij een Kennedymars tegenkomen want dat vind ik veels te ver!" En zie daar, vandaag zit ik moe maar voldaan te wezen van een volbrachte 80 km mars! En ik ben niet eens zo heel erg stijf, dat valt reuze mee.

Het begon allemaal met een ontmoeting met Larissa, een wandelvriendin waar ik heel goed mee kan wandelen en wiewauwen (dat betekent zich gestaag voortbewegen en raaskallen). We hadden ook hetzelfde wandeltempo, en zij vertelde dat ze de KM van RWV zou gaan lopen, en toen dacht ik opeens: waarom niet? Ik weet zeker dat de verzorging TOP is en ik hoef niet alleen te lopen.

Dus ik pak mijn tas in op vrijdagmiddag 29 april met schone t-shirts, broek en sokken en nog meer spulletjes die ik onderweg nodig zou kunnen hebben en Hans brengt mij naar het startbureau in Dordrecht waar ik klokslag 10 uur aankom. Ik heb niet voor-ingeschreven dus ik meld mij aan en krijg een startkaart en een kaartje voor aan de tas die op de drie caferusten worden uitgereikt. Ik heb startnummer 91. Er blijken zich 122 mensen te hebben ingeschreven.

Ik ben supernerveus en babbel wat met Danyell, die ons uit komt zwaaien en Dick die er ook voor gaat. Even later komt Larissa ook, en Hans (Henske van het forum) en gezamenlijk wachten wij op het startsignaal. Buiten wachten we tot we weggefloten worden, en ik zie lichtflitsen. Het zou toch niet......? We voelen de eerste druppels en al snel komt het water met bakken uit de hemel! Gelukkig duurt het niet lang, maar ik ben wel zeik- en zeiknat want ik had geen regenkleding bij me. Wel jammer maar helaas. De kleding droogt wel snel gelukkig.

Het is gezellig om in een clubje te wandelen, de km's vliegen onder onze voeten. Helaas gaat er het e.e.a. mis met de bepijling die met krijt gemaakt zijn en door de regen weggespoeld. Maar de RWV komt snel in actie door nieuwe pijlen te zetten en nieuwe, verregende boekjes uit te delen. Gelukkig lopen wij in de achterhoede zodat we niet ver terug hoeven te lopen. Er lopen een paar dames flink te mopperen om het gebeuren, die snappen niet dat het overmacht is en geen onwil van de organisatie!

De eerste verzorgingspost wordt al snel bereikt,tijd voor een boterham want er moet energie in. Ik kan niet zo goed brood eten maar het moet toch. Wel jammer vind ik het dat er geen bankjes staan, maar ik moet even het gewicht van de voeten halen. Hier komen we Rob uit Katwijk tegen die alleen loopt, en vraagt met ons mee te mogen lopen. Tuurlijk mag dat, hoe meer zielen hoe meer vreugd!

Op de Wantijdijk in Dordrecht gaat het weer mis, we lopen een klein stukje fout. Maar uiteindelijk komen we weer op de goede route. In het bos gaat het weer fout, we zien een afslag over het hoofd, de pijl is verdwenen door de regen. We lopen de Sliedrechtbrug over om naar Papendrecht te gaan.
Ergens in een parkje gaat het weer mis, de fietsende bezemwagen weet het ook even niet meer. Na overleg over en weer, ik maak gebruik van het donker door een sanitaire stop te maken, niemand die het ziet, komen we toch weer op het goede pad.

Het lopen in de nacht is een speciale ervaring, ik vind het soms best donker. Daarom ben ik blij een zaklamp te hebben, ik kan nu beter zien waar ik loop. De bepijling in de bossen is perfect: er brandt een rood flikkerlichtje op de boom waar de pijl hangt, dus verkeerd lopen hoeft niet. We komen een paar wandelaars tegen die wederom mopperen want we schijnen in hun gezicht met de lamp. Sommige wandelaars zijn wel kort-aangebonden zeg! Dat kan toch ook anders??

De eerste cafe-rust is in een Streek- en Natuurcentrum en daar strijken we neer voor de nodige rust en een sanitaire stop. We blijken de laatsten te zijn (of we dat nog niet wisten!) en de rustpost gaat over niet al te lange tijd dicht. Hier komen we Paul tegen die niet zo goed in het donker kan lopen en hij sluit zich bij ons aan, we zijn nu met zijn zessen, gezellig! We hebben nu bijna 21 km gelopen en ik voel me prima, al heb ik wat last van mijn darmen.

Na de rust gaan we het bos in, het Alblasserbos. Wederom de pijlen goed aangegeven d.m.v. de lichtjes. En we lopen over bruggetjes met aan één kant een leuning dus het is goed oppassen!

Bij de derde verzorgingspost, waar wel bankjes staan, komen we een Belg tegen die het opgegeven heeft. We zitten nu op 28,5 km. Ondanks onze pogingen hem over te halen toch door te lopen maar dan samen met ons, nam hij niet aan, hij had immers al gebeld om opgehaald te worden. Jammer voor hem, een gemiste kans. De reden dat hij het opgaf was het tempo van zijn maatjes, hij had geen blessure of zo.

Het wordt langzaam ochtend, de maan schijnt als een kleine sikkel aan de hemel.
We zijn inmiddels aangekomen in Ridderkerk. Tot mijn verrassing lopen we achter de McDonalds langs, waar Hans en ik die middag een ijsje hebben gegeten. Hilarisch!
Na een aantal km's in Ridderkerk gelopen te hebben komen we in de buurt van het huis van Suze, een RWV-lid. Zij blijkt bij de rust te zitten om een aantal wandelaars aan te moedigen, lief van haar! Het is inmiddels 6.45 uur en licht buiten en ik heb nog nooit zo kort over (bijna) 40 km gedaan! Ik ben superblij want als dat op deze manier verder gaat komt het wel goed. Hans heeft een blaar die behandeld wordt, we gaan zonder hem verder want hij loopt toch veel sneller en zal ons straks wel inhalen. Rob blijft bij hem, dan lopen ze tenminste niet alleen.

Bij de volgende rust krijgen we soep van Gijs, dat gaat er wel in! Samen met een boterham kom ik weer op krachten. Hier komen we Rob en Hans ook weer tegen.

We lopen nu naar Rotterdam-Zuid. Op de Charloise Lagendijk is weer een verzorgingspost waar dixie's staan en gelukkig ook bankjes. Hier is het goed toeven, en ik voel me nog best goed. Alhoewel ik geen genoeg kan krijgen van gezellige kletspraat, komt mijn MP3 goed van pas. Ik zet er stevig de pas in! We zitten nu op 51 km, ik heb nog nooit zo ver gelopen!

Maar dan, we gaan de Carnisse Grienden in, een prachtig natuurgebied. Maar het kan me helemaal niet boeien,ten eerste ben ik er al héél vaak geweest, en ten tweede raak ik toch wel erg vermoeid nu en ik kom de man met de hamer tegen. De route door de grienden is 990 meter lang en er komt geen eind aan! Ik stort in als we bij de rustpost aangekomen zijn. Ik krijg een banaan en een vlaflip aangereikt en ga op een bankje verderop zitten. Gelukkig krijg ik troost en ondersteuning van Larissa die bij me komt zitten en gaat even later nog een vlaflip halen. Dat blijkt wandeleten te zijn. Even denk ik: "ze is niet goed wijs, dat krijg ik er niet meer in" maar neem het toch aan. Maar goed ook, want het gaat weer een stuk beter met me. En een sms-je van Danyell, waar ik smakelijk om moest lachen was helemaal top! Wat een paar simpele woorden al met je kunnen doen. Er stond: "tijd voor een beetje peptalk! Pep Pep pep pepperddepeppep PEP PEP!" En daarna: "Doorgaan, vooral doorgaan".
Wat was ik blij met die ondersteuning, goed getimed, en ik loop weer fluitend verder. Ik ben tenslotte nog nooit zover gekomen, ik moet en zal deze tocht uitlopen.

De route vanaf deze post tot de volgende heb ik in een roes gelopen, ik weet echt niet meer waar ik loop. Ik meen me te herinneren dat we de Heinenoordtunnel voorbij lopen en eroverheen maar meer ook niet. Ik heb ook maar een paar foto's gemaakt onderweg. Geen tijd gehad, ik ben alleen maar bezig geweest met wandelen......

De volgende caferust is op vakantiepark "De oude Maas" maar we moeten nog een flink eind lopen nadat we de slagboom gepasseerd zijn. Dat is het 63 km punt. Ik begin nu toch wel erg moe te worden, ik wissel mijn broek voor een trainingsbroek en een schoon shirtje en we gaan snel weer verder, we hebben nog 17 km voor de boeg en het begint al laat te worden. En dat vind ik weer jammer, de eindtijd hijgt in je nek.
We moeten nu toch doorbikkelen willen we de eindstreep halen. Hier laten we ook Dick achter, hij heeft een bloedblaar en wordt goed verzorgd. Later blijkt hij toch nog op de route te lopen, samen met Hans van de Knaap die de pijlen weghaalt.

Eindelijk zijn we bij de één na laatste verzorgingspost en hier blijven we ook heel kort. We krijgen van alles toegestopt van water tot pakjes drinken, mueslirepen, brood en bananen. Maar snel weer verder, nog één verzorgingspost.

Nu wordt het overleven voor mij, het kaarsje gaat uit en ik denk aan leuke dingen want die tip heb ik ook gekregen van een wandelvriendin. De km's glijden onder mijn voeten en ik zie de brug van Zwijndrecht verschijnen. Ik weet dat daar de verzorgingspost zit. Ieder van ons groepje loopt nu met zichzelf als metgezel en ik met mijn MP3. Voor Hans lopen we toch iets te langzaam, hij is ons vooruitgesneld. De jas is uit, want het is best warm nu. Op de brug is het druk, mede door het Oranjefeest, het is Koninginndag. Onder aan de brug zit Gijs met een heerlijke fruitsalade, dat gaat er wel in. De stoel zit veels te lekker maar de tijd dringt, we moeten nog 5,9 km! We hebben daar 1,5 uur voor dus dat moet lukken.

Maar die laatste km's zijn zo moeilijk!! Ik loop in mezelf te schelden: waarom moest ik zonodig dit doen? Waar ben ik mee bezig!!!? Larissa komt een buurman tegen die een lekkere koude cola voor haar heeft, ik ben jaloers!
Rob en Paul lopen nog bij ons, zij zitten ook zwaar stuk. Dordrecht heeft een leuk parkje, maar het kan me niet bekoren, ik wil finishen! Dan verschijnt Gijs op ons pad om ons de laatste 400 meter te begeleiden. Ik kan niet meer stoppen met janken tot ik gefinished ben. Ik zie Ardie al gedouched en wel en ik huil bij haar uit na de nodige felicitaties. WAT een monstertocht en WAT ben ik BLIJ dat ik het gehaald heb! En wat FIJN dat ik dit mee mocht maken en het zonder kleerscheuren te mogen volbrengen. Want ik heb geen blaren, alleen maar spierpijn en pijn in de voeten (gek he na 80 km!) Ik neem mijn medaille en diploma in ontvangst en ga nog even in de kantine zitten bij Rob die op de bus wacht. Hans heeft ook al gedouched en wacht ook op de bus. Het is er druk want een Oranjefeest is aan de gang. Ik drink er een biertje op en geniet............ik wacht op de lift naar huis.
En natuurlijk een woord van dank voor de organisatie en de vrijwilligers, wat een topverzorging hebben we mogen ontvangen. Bedankt!!!
Om 19.00 uur ben ik thuis, heel moe maar ook heel voldaan. Na eten en douchen meteen naar bed en ik raak meteen in dromenland om de volgende morgen te ontwaken met het besef: "You did it girl!".
Van de 122 mensen die meededen, hebben er 8 het opgegeven.
Heb je dit gelezen, graag een berichtje onder dit verslag of in mijn gastenboek rechts.