De vrouw in de kooi - Jussi Adler-Olsen

Beschrijving
Op een prachtige winterdag verdwijnt de jonge linkse politica Merete Lynggaard zonder een spoor achter te laten. De media duiken op het verhaal en suggereren van alles: van moord en zelfmoord tot een geplande vrijwillige verdwijning. De politie wordt gesommeerd de verdwijning grootscheeps te onderzoeken, maar Merete is van de aardbodem verdwenen.Brigadier Carl Mørck, hoofd van de afdeling onopgeloste zaken q, forceert na enkele jaren een grote doorbraak in het onderzoek. Samen met zijn assistent Assad is hij een roekeloze crimineel op het spoor die wordt gedreven door haat. Wraak blijkt een cruciale factor in de krankzinnige plot.

Jussi Adler-Olsens Serie q-boeken worden stuk voor stuk internationaal enthousiast ontvangen en bereiken allemaal de bestsellerstatus. Deel 1, 2 en 3 verdreven zelfs de delen van de Millennium-trilogie van Stieg Larsson van de topdrieposities in Denemarken. De vrouw in de kooi is het eerste deel in de Serie q.

Een briljante misdaadthriller die je in een ruk uitleest en waardoor je direct verlangt naar een nieuw deel.jyllands-posten

Origineel en succesvol.politiken

In dit boek komen een moordende druk op de hoofdfiguur en een dramatische race tegen de klok samen met een anarchistisch gevoel voor humor, dat ervoor zorgt dat Adler-Olsens helden en schurken steeds weer voorzien zijn van een geloofwaardig menselijk karakter.der spiegel

NBD|Biblion recensie
Eerste deel van Serie Q, een trilogie* over brigadier Carl Mork van de Kopenhaagse politie. Mork, een lastpost maar een uitstekende rechercheur, is net weggepromoveerd naar een nieuwe baan: hoofd van de onlangs opgezette afdeling Q die bijzondere en onopgeloste oude moordzaken onderzoekt. De eerste zaak die Mork en zijn assistent Assad aanpakken, is de raadselachtige verdwijning, vijf jaar geleden, van de jonge linkse politica Merete Lynggaard. Een zaak die veel aandacht van politie en media kreeg, maar nooit werd opgelost. Merete bleef spoorloos. In de twee verhaallijnen worden zowel het onderzoek naar de verdwijning als de belevenissen van het slachtoffer zelf gevolgd. Merete wordt gevangen gehouden in een afgesloten ruimte, een compressiekamer blijkt al gauw, daar brengt ze al die jaren in toenemende wanhoop door, terwijl haar onbekende bewakers haar observeren. Bijzonder spannende thriller met een interessante, overtuigende hoofdpersoon, een buitenissig, maar goed doortimmerd plot en een explosieve finale. Kreeg drie sterren in VN's Detective & Thrillergids 2010. Van Adler-Olsen verschenen eerder 'De bedrijfsterrorist' en 'Het alfabethuis'. Paperback, kleine druk.

Mijn eigen recensie:
Dit boek leest vanaf de eerste bladzijde als een speer! Je wilt alleen maar meer en meer weten over de afloop van dit buitennissige verhaal. Heel humoristisch ook, je ziet de hoofdpersonen voor je, heel realistisch. Je gaat in de huid kruipen van brigadier Mork en zijn ietwat vreemde assistent. Erg leuk boek, ik verlang naar deel 2 en 3!
Cijfer: 9,5

RET Kleiwegmars 26-3-2011 / 40 km

Vandaag staat de eerste 40 km mars van dit seizoen op het programma en daarvoor rij ik naar het startbureau aan de Kleiweg in Rotterdam voor de Kleiwegmars van de RET. Ik ben hier eerder geweest en na een snelle start vanmorgen (ik heb me verslapen!) rij ik daar zo naartoe, hoewel ik de afslag vlak na de rotonde miste. Gelukkig heb ik een tom-tom aan boord dus geen probleem.

In de kantine van de RET aangekomen meld ik mij aan voor 40 km en neem vast een bakkie koffie omdat Larissa er nog niet is. Ik ga vast van start om 7.55 uur en Larissa en Geert komen mij al snel achteraan. Na ongeveer een km gewandeld te hebben krijg ik ontzettende behoefte aan een toiletbezoek, gelukkig is daar een Esso station in de buurt. Als ik klaar ben komen Larissa en Geert er net aan dus ik kan mooi aansluiten.

Geert besluit na een sanitaire stop zijn eigen tempo te lopen, hij gaat veel sneller dan wij, en samen vervolgen wij de tocht. Al kletsend vliegen de km's onder onze voeten vandaan.
Op 6 km is de speeltuin waar we zouden kunnen rusten (alweer) dicht, dus we zijn genoodzaakt door te lopen naar de volgende rust die op 15,5 km zit, het restaurant naast het station Rodenrijs. Daar zitten Paul en Sabine al aan de koffie/thee, zij lopen vandaag 25 km. Na een gezellig babbeltje over de informatie avond bij RWV en over "bankzaken" van Paul gaan we alweer snel op pad, en helaas scheiden ook al snel onze wegen, wij gaan tenslotte 40 km lopen en die gaat net de andere kant op! Ik maak snel een fotootje van het stel.
O ja, ik kwam nog een oud-hardloopster tegen, Paula van de Brugrunners! Ze herkende mij niet meer maar ik haar wel.

Rotterdam Airport wordt ook aangedaan, bijna onvermijdelijk bij zo'n lange tocht door Rotterdam. Jammer dat we niet veel vliegtuigen zien, misschien vanwege het weer?
Ook zien we moedereendjes met kroost langs de sloten, erg leuk om te zien!

We lopen lange enden door een nieuwbouwwijk, niet echt inspirerend. Saai saai en nog eens saai! En het regent ook nog pijpenstelen! En ook langs sportvelden waar kinderen aan het voetballen zijn en een bal over het hek schieten. Helaas, wij kunnen er niet bij.
Maar gelukkig babbelt Larissa er op los en ongemerkt komen we weer aan bij de volgende rust op 24,5 km bij een kroegje dat Braaf heet. De koffie daar is lauw, maar desondanks smaakte het me goed, misschien ben ik er wel aan toe! En dan zien we Ardie ook nog even die gezellig bij ons komt zitten. We halen herinneringen op aan mijn eerste 40 km seizoen 2008 toen ik samen met haar gelopen had. Het was haar langste 40 km ooit, maar ook de gezelligste.

Er is nog een rust gepland bij cafe van Eijk, en we krijgen daar een appeltje maar binnen is het een rokerige bedoening daarom vertrekken we weer snel. Dan maar even bij een bushokje de appel oppeuzelen en het gewicht even van de voeten halen, maar vijf minuten is genoeg om ons weer op te laden voor het volgende gedeelte van de route.
Het regent inmiddels niet meer en we lopen richting Kralingse bos en de Bergse Achterplas. De eerste molen die we zien is niet de Prinsenmolen, die staat een stukje verder. En er zijn scouts in de weer in het park. Het is hier erg mooi en Larissa vertelt over bomen en planten die daar staan. Ze is hovenier dus ze weet er veel vanaf. Ik luister met plezier naar haar verhalen. En ook nog eens leerzaam!

Na het Kralingse bos komen we aan bij het Prinsenmolenpad wat het laatste stukje van de route zal zijn. De Kleiweg is ook bijna in het zicht, die is nog vrij lang, mijn voeten verlangen naar rust! Maar uiteindelijk komt daar ook een einde aan en al zingend lopen we het terrein op en melden wij ons af in de kantine om 16.20 uur, een record!Maar daar is het ons niet om te doen hoor, gewoon lekker gewandeld ondanks het miezerige weer. En goed gepijld, we zijn niet één keer fout gelopen. Er werd ook nagepijld omdat door de regen sommige pijlen niet meer goed te zien waren, hulde voor de organisatie!

Ik peuzel mijn verrassing op die ik van Larissa gekregen heb, een Mars, en even later vertrekken we weer gezamenlijk huiswaarts, ieder met zijn eigen vervoer.
Rond 5 uur stap ik weer binnen in Spijkenisse, nagenietend van een gezellige wandeltocht. Spieren en voeten voel ik wel, maar het is wel eens erger geweest!
Meer foto's staan rechts en als je dit gelezen hebt, graag een berichtje hieronder of in mijn gastenboek, ik ben gek op berichtjes!

Scheveningse Bostocht - 30 km 19 maart 2011

Deze Scheveningse Bostocht van de Haagse Wandelsportvereniging De Vierdaagsche is dezelfde als twee jaar geleden! Dus eigenlijk zou ik kunnen zeggen, kijk in het archief bij 7 maart 2009.

Mijn auto kan ik niet kwijt bij het sportveld GDA want daar is het vol, dan maar aan de overkant proberen. Om 8.40 uur kan ik eindelijk vertrekken en ik ga dezelfde richting op als twee jaar geleden om vervolgens door een niet inspirerend woongebied te lopen. Mijn MP3 gaat al snel aan om de verveling te verdrijven. Het is gelukkig heel mooi weer, ik loop al snel te zweten in mijn polo'tje.

De eerste rust is al na 6 km en ik kom iemand tegen die staat te twijfelen hier, hij begrijpt het teken niet op de straat. Ik leg hem uit dat dit een rustmogelijkheid is en dat hij de route hier weer kan vervolgen. Hij wil ook niet rusten dus we lopen gezamenlijk verder. Hij is niet op zijn mondje gevallen en kletst honderd uit, en dat is wel lekker omdat nu de tijd snel verloopt. Hij verteld over zijn vrouw met knieproblemen die vandaag "maar" tien kilometer loopt en op hem wacht als hij 25 km heeft afgelegd. En dat zij vrijwilliger is bij SDS en hij in het bestuur zit, enz, enz, enz, Bij de splitsing voor 30 km nemen we afscheid en ik zet de MP3 weer op.

Als ik bij Madurodam aankom, zie ik dat het hele gebied op de schop ligt en dat de routebeschrijving niet is aangepast. De oude pijlen zijn natuurlijk ook weg. Gelukkig ben ik hier bekend en weet ik waar ik naartoe moet lopen, en vervolg mijn weg. Een groep militairen staat vertwijfeld bij deze zandverschuiving en komen mij vervolgens achterna. Als we elkaar bereiken, ga ik achter hen lopen, een stevig tempo maar goed te doen!

In het st. Hubertuspark is een steile trap en twee jaar terug stonden hier bankjes maar die zijn nu verwijderd! Jammer want ik heb hier een rust gepland maar moet noodgedwongen verder. Dan de militairen maar weer achterna.

De eerste echte rust neem ik bij een hockeyvereniging. Er staat een tent buiten die koffie serveert, ik zie een luxe koffiebonen apparaat staan en bestel een cappuccino. Die is echt verrukkelijk en geniet met volle teugen van de koffie en de zon, ik zit buiten op de bankjes voor de kantine. Na een sanitair bezoek ga ik weer verder, hier wissel ik ook mijn shirtje, die is zeiknat van het zweet!

Door de woonwijk van Scheveningen gaan we naar het Circustheater, de boulevard van Scheveningen en de haven van Scheveningen. Het is druk omdat het schitterend weer is, best gezellig.

In het duinengebied gaan we heuveltje op en af en bij slag 7 ga ik even zitten op de trap om te genieten van het uitzicht op het strand. Het waait behoorlijk en ik krijg het al snel koud.

Na een héle steile heuvel moeten we volgens de routebeschrijving even van het uitzicht genieten, dat doe ik niet want ik wil snel verder.

Na de duinen komen we weer in het woongebied om vervolgens op het sportcomplex GDA uit te komen, het is 14.40 uur. Ik wil de organisatie vertellen dat ik het jammer vind van de route die precies hetzelfde is als in 2009 maar krijg niet echt response. Dat het overmacht is dat de routebeschrijving niet is aangepast aan de verbouwing op straat die zogenaamd pas na woensdag plaats heeft gevonden. Want ze hebben woensdag de route nagelopen (zeggen ze) en toen de route geprint. Ik geloof er niets van maar ach, ik heb het toch laten weten! Beetje jammer dat deze vereniging niet meer inspanning levert voor zijn wandelaars! Er stonden namelijk geverfde pijlen op straat, niet één pijl met krijt waaruit blijkt dat de route is nagelopen..........alleen bij de start stonden pijlen met krijt.

Ondanks de bekende route heb ik wel lekker gelopen, zes uur inclusief twee pauzes.

Maassluis Kilometervretertocht 12-3-2011 / 30 km

Even voor acht uur kom ik aan in Maassluis waar ik mijn auto nog net op de parkeerplaats mag zetten. Daardoor kan ik om 8.10 starten met deze wandeling. Onderweg naar het startbureau kom ik Paul tegen en Danyell staat ook in de startblokken, zij gaat 40 km lopen. Ik schrijf me in voor 30 km en ga op pad.
Het is heerlijk wandelweer! En er is beloofd dat straks de zon ook nog gaat schijnen, ik ben benieuwd!

De route tot de eerste rust gaat voornamelijk door woonwijken en dijkjes en ik vind er niet veel aan. Mijn MP3 geeft wat afleiding. Bij de rust aangekomen zit Paul al aan de koffie. Ik ga even bij hem zitten maar ik moet ook erg naar het toilet alleen de rij is erg lang, er is maar één toiletje! Maar toch besluit ik in de rij te gaan staan, ik kan het niet langer ophouden en ik heb geen zin om "wild" te plassen!

Samen met Paul vervolg ik mijn weg door de landerijen van Maasdijk om vervolgens in Hoek van Holland aan te komen. Ik haal hier herinneringen op aan vroeger toen wij met ons gezin hier met de trein naar toe kwamen. Een gezin met vier kinderen in het openbaar vervoer want wij hadden geen auto. We gingen hier wel eens een ijsje eten, warm ijs noemde ik dat (slagroom). Het restaurantje bestaat nog steeds.
Het is erg veranderd rondom het station, veel nieuwbouw en en paar hoge flats. Onherkenbaar!

Op het strand aangekomen, gaan we richting de wagenrust waar ons een verrassing wacht: een krentenbol en een borreltje! Schrobbeler wordt dat genoemd, een soort kruidendrankje. Heerlijk vond ik dat!

Vanaf deze wagenrust wacht ons een kaarsrecht parcours, normaal gesproken vind ik dat afschuwelijk, deze keer vind ik het wel meevallen, het is mooi weer en we hebben een schitterend uitzicht op de Waterweg. Er is ook een wielertocht aan de gang wat soms irritant is want ze rijden best hard dus opletten geblazen. De Maeslantkering is ook indrukwekkend. Ik heb hier veel over gehoord omdat de waterbus hier ook aanmeert heb ik veel vragen hierover moeten beantwoorden bij mijn vorige werkgever. Over de aankomst- en vertrektijden van deze waterbus welteverstaan. Paul vertelt me het één en ander over deze waterkering, weer heel wat geleerd!

Na deze 13 km lange rechte weg, komen we weer aan in de bebouwde kom van Maassluis. We lopen ook nog even door Steendijkpolder, een wijk gebouwd op gifgrond waar toentertijd heel wat over te doen was. Mijn tante heeft hier ook gewoond.
Ik kom de twee dames tegen die mij aan het begin van de tocht voorbijstiefelden met een noodgang, maar nu voetje-voor-voetje lopen, ze komen amper vooruit. Typisch een geval van beginnersfout: te snel van start willen gaan. Zij komen binnen als ik allang aan de koffie zit.

Na het afmelden geniet ik nog van het zonnetje en een kopje koffie en babbel nog wat na met Paul en een paar wandelaars. Om 15.15 uur weer thuis met rode koontjes van de zon. Kortom een heerlijke wandeldag.
Schrijf je ook wat in mijn gastenboek of geef een reactie onder deze tekst, zou ik wel leuk vinden!

Simone van de Vlught - De Reunie

De aankondiging van een middelbare-schoolreunie zet Sabines leven plotseling op zijn kop. Het rakelt een belangrijke gebeurtenis uit haar jeugd op: de verdwijning van haar klasgenoot Isabel. Ooit waren zij hartsvriendinnen, maar toen Isabel zich ontpopte tot het populairste meisje van de school liet zij Sabine plotseling links liggen. En dat was niet het enige wat Isabel haar aandeed... Toch voelt Sabine zich enorm schuldig: misschien zou Isabel nooit verdwenen zijn als Sabine die bewuste dag met Isabel mee naar huis was gefietst...
Nu, tien jaar later, is er nog steeds dat knagende schuldgevoel en komen er steeds meer flarden van herinneringen aan die tijd terug. Sabine begint te wroeten in het verleden en komt steeds dichter bij het ware, angstaanjagende verhaal achter Isabels verdwijning.
De reunie is een razendspannende literaire thriller die intrigerende thema's aanboort, zoals het verdringen van traumatische gebeurtenissen, concurrentiestrijd tussen pubers maar ook collega's, de liefde, maar bovenal ook: vriendschap.
Simone van der Vlught geniet internationale faam als schrijfster van historische jeugdromans, maar bewijst met De reunie dat zij ook een meester is in het schrijven van literaire thrillers.

Als luisterboek "gelezen" in de vakantie. Goed te doen! Leuk verhaal, verrassend einde, leuk geschreven.
Cijfer: 8,5