SDS Barendrechtse Wintertocht 19-2-2011 / 25 km

De start van deze tocht is zoals altijd in de kantine van het sportpark de Bongerd. Het is wel jammer dat je daar niet je auto kwijt kan omdat de sporters voor gaan. Wat nou, wij zijn toch ook sporters? Maar goed, een stukje verderop kan je je auto ook kwijt en dat doe ik dan ook, er is nog één plekje vrij.
Daar aangekomen schrijf ik in voor 25 km, € 3,- voor drie consumpties en de wandeling vind ik niet duur, en ga naar de kantine waar Paul en Ed al aan de koffie zitten. Die zijn er vroeg bij! Het is bijna 8 uur en ik neem ook nog even een bakkie. Larissa komt ook nog even aanschuiven maar zij gaat 15 lopen met een vriendin omdat dit haar "werkweekend" is, kan zij niet met ons mee.
Het eerste korte stukje van de route gaan we samen op maar al snel scheiden onze wegen, al bij de sportvelden!

We lopen richting Rotterdam Zuid, en komen langs het crematorium aan de Maeterlinckweg. Via parkjes en woonwijkjes komen we bij de eerste verzorgingspost van SDS aan de Charloise Lagedijk, waar je met een consumptiebon een koffie of iets anders kan krijgen. Er is ook soep, maar om half tien willen wij nog geen soep!
Er staan stoelen genoeg, maar wij drinken staand onze koffie want we willen snel verder lopen. We hebben er tenslotte pas bijna 7 km op zitten.

We lopen de dijk af richting station Rhoon en de Rhoonse sporthal waar de volgende rust is, maar voordat we daar zijn moeten we nog een (saai!) stukje lopen. Ik heb dit stuk al zo vaak gezien omdat ik zeven jaar elke zomer hier langs fietste als ik naar mijn werk aan de Leuvehaven ging. Maar gezellig kletsend met Ed en Paul kom ik dit stukje ook weer door. Afleiding is de kunst!

In sporthal Rhoon is het erg stil, we nemen daar een lekker bakkie en eten onze bammetjes op. De man achter de bar is zoals gewoonlijk in een slecht humeur, of zijn gezicht staat altijd op onweer?
Het is vandaag echt trainen op rusten want we komen straks nog een rust tegen. Maar voordat we daar aankomen moeten we nog een stukje wandelen door de grienden. Het is erg laag water en de wilgen zijn grotendeels gesnoeid. Wat een verschil met twee weken geleden! Er is vandaag ook snoeiwerk aan de gang, we horen de kettingzagen werken. En natuurlijk de Polen die daarvoor ingehuurd zijn. Het zijn in ieder geval geen Nederlanders die daar aan het werk zijn.

We verlaten de grienden om vervolgens een héél erg lang pad af te lopen naar de laatste verzorgingspost aan de Koedood nr.6. Deze wordt ook door vrijwilligers van SDS bemand. Ik doe daar mijn podologische zolen uit de schoenen, ze zitten toch niet lekker.

Na deze rust lopen we richting Barendrecht, de "kromme" brug over richting skyline van Barendrecht. Door de woonwijken richting IKEA, en vanaf daar via het bedrijventerrein naar de dorpskern van Barendrecht. We mogen ook nog een stukje over een dijkje lopen waar een soort poedel of labradoedel ronddartelt. Leuk dijkje!

Aan het eind van de dijk begint het dorp Barendrecht en al snel komen we weer aan bij de sportkantine waar het nu wel erg druk is met voetballertjes en supporters. Ik meld mij af en Paul en Ed nemen er nog eentje maar ik ga verder want mijn nichtje viert haar 21e verjaardag.
Hoewel ik op bekend terrein gelopen heb, heb ik toch genoten van deze tocht mede door het gezelschap en het frisse winterweer, guur maar goed te doen!

Boeken niet uitgelezen..........................

In het boekenlijstje staan boeken die ik niet helemaal uitgelezen heb, gewoon omdat ze niet boeiend genoeg waren. Maar ik wil ze toch vermelden in het lijstje.

Marion Pauw - Daglicht

Iris is een jonge succesvolle advocate die worstelt met het combineren van haar carrière met de zorg voor haar moeilijk opvoedbare zoontje. Ray is veroordeeld voor de moord op zijn buurvrouw en zit zijn straf uit in een tbs-kliniek. Hij houdt bij hoog en laag vol dat hij onschuldig is.
Op het eerste gezicht lijken Iris en Ray weinig met elkaar gemeen te hebben, maar dat verandert wanneer hun wegen zich kruisen. Iris is geneigd Ray te geloven en belooft hem te zullen helpen om herziening te krijgen in zijn zaak. Wanneer Iris op onderzoek uitgaat, komen er echter steeds meer feiten aan het licht die Ray als de dader aanwijzen.

Met Daglicht, een vernuftige psychologische thriller met veel oog voor detail, laat Marion Pauw zien dat zij zich als thrillerschrijfster kan meten met de besten.

Een heel leuk boek! Het verhaal wordt door beide hoofdpersonen vertelt, en dat gebeurt om en om. Eerst denk je dat het één niets met het ander te maken heeft, maar gaandeweg krijg je het idee dat er toch iets meer achter zit. Knap geschreven en het plot is verrassend! In één week uitgelezen.
Cijfer: 8,5

Nicolo Ammaniti - Ik ben niet bang

Schitterend verfilmd door Gabriele Salvatores, in 2000 bekroond met de Oscar voor beste buitenlandse film. 'Net toen ik Salvatore bijna had ingehaald hoorde ik mijn zusje schreeuwen. Ik draaide me om en zag haar verdwijnen, kopje onder in het graan dat de heuvel overdekte.'

Het is de heetste zomer van de twintigste eeuw. De setting: een kleine gemeenschap, bestaande uit vijf huizen, omringd door korenvelden. Terwijl de ouderen binnen schuilen tegen de hitte, trekken zes kinderen er op hun fietsen op uit, in de door de zon geteisterde, desolate omgeving.

Wanneer ze in een verlaten en onbewoonde boerderij op onderzoek uitgaan, stuit de negenjarige Michele Amitrano op een geheim, een geheim dat zo indrukwekkend en zo verschrikkelijk is dat hij niemand erover durft te vertellen. Om in het reine te komen met zijn ontdekking, moet Michele over morele dilemma's heen stappen en de strijd aangaan met zijn geweten.

In Ik ben niet bang slaagt Niccolò Ammaniti er op verbluffende en meeslepende wijze in zich te verplaatsen in de geest van zijn jeugdige protagonist, een kleine jongen die heen en weer geslingerd wordt tussen onschuld en medeplichtigheid. Het is een schitterende coming of age-roman, en het overtuigende bewijs van Ammaniti's meesterlijke verteltalent.

Dit kleine boekje in één ruk uitgelezen. Het was niet spannend, het verhaal las lekker weg. Ook wel interessant om te lezen hoe de schrijver zich in het kleine jongetje verplaatst. Je blijft je afvragen: "wanneer vertelt 'ie nou zijn geheim aan zijn ouders?" want het is best heftig wat hij vindt, een jongetje van zijn leeftijd geketend in een put. Het is ook leuk te lezen hoe hij met dit geheim om gaat.
Cijfer: 7,5

W.S.V. Hart van Brabant Tilburg - 23 km

Verandering van spijs doet eten, nou met wandeltochten geldt precies hetzelfde. Daarom deze keer een wandeltocht gedaan in een voor mij totaal onbekende omgeving namelijk Tilburg. Onderweg ernaartoe zit ik nog even in de piepzak, het is namelijk ontzettend mistig en dat vind ik best eng! Maar ik heb doorgezet en na precies een uur kom ik bij het startbureau aan in Tilburg, het cafe/restaurant Boerke Mutsaers. Het is er al behoorlijk druk maar het inschrijven gaat supersnel! Ik stap dan ook om 9.15 uur naar buiten.

Het eerste gedeelte gaat door bebouwde kom en een stuk over het universiteits terrein van Universiteit Tilburg. Al snel komen we in de bossen! Ik vind het geweldig en geniet met volle teugen. Wat ik ook heel prettig vind is dat de bepijling genummerd is. Zo kan je precies op je routebeschrijving zien waar je zit. En eigenlijk heb je die niet nodig want de route is perfect gepijld!

Ik raak aan de praat met twee dames die een kiengebouw zien. Wat is dat, kienen? Ik krijg een hele uitleg wat dat nu precies is. Al heb ik wel een vermoeden wat het is, namelijk bingo, ik luister met plezier naar de uitleg van de dames. Zij zijn zussen en komen uit Eindhoven. Al kletsend lopen we over een ruiterpad langs een watertje, weet helaas de naam daar niet van. Ik zie ook wandelaars aan de overkant en ja hoor, even later lopen we daar ook. Niet veel later doemt het kerkje op van Riel alwaar de rust is in cafetaria 't Luikske. We mogen echter niet onze eigen meegebrachte consumptie daar opeten. Vind ik niet erg gastvrij want je neemt daar tenslotte wel een bakkie koffie bij. Ik doe het toch, want ik snak naar een boterham! Grote jongen die daar wat van gaat zeggen. En niemand doet dat gelukkig.

Iets over de geschiedenis van het cafetaria: wat was de oorsprong van de naam, want de naam ’t Luikske is al vele jaren een begrip in de regio.De naam is ontstaan door de Rielse bevolking.Enkele deuren voorbij het huidige Cafetaria werd jaren geleden friet verkocht vanuit een woonhuis met een boerendeur. Als er zich klanten melden om friet te kopen werd het bovengedeelte geopend en dit was het luik of zoals ze in Riel zeggen: ‘ T LUIKSKE. Door de Rielse bevolking werd dus al snel gezegd als er friet gehaald moest worden: Ga eens friet halen uit ’t Luikske. En zo ontstond de naam en zo zal de naam waarschijnlijk ook altijd blijven.

Wel jammer dat deze rust pas na 15 km op de route zit. Nu is het nog een kleine 8 km voor we bij de finish aankomen. In dit laatste stuk zitten wel een paar lange, rechte einden maar dat vind ik nu niet zo erg. Met mijn MP3 op verloopt de route voorspoedig en al snel kom ik aan bij de finish, het is precies 14.00 uur. Na een praatje met de dames achter de tafel over de perfecte route ga ik weer huiswaarts.
Een heerlijke wandeling daar in het Brabantse Hart! Ik kom zeker nog een keer terug!

RWV Winterserie 6-2-2011 15 km

In het startburau aan het Lange Pad is het lekker druk als ik mij aanmeld voor 15 km. Ik vraag Danyell hoe het met haar arm is en het gaat gelukkig de goede kant op. Dan zie ik Paul binnenkomen en samen drinken we even een bakkie voor we op pad gaan.
Helaas is Sabine geblesseerd en kan niet met ons mee, maar in gedachten is ze wel bij ons.

De route gaat over allerlei bospaadjes met leuke namen zoals Wolvenpad, Mantelpad, Gazellenlaantje, Weidezoom en Verborgenlaantje. Dat noemen ze ook wel het Kralingse Bos.
Nog iemand een PBS zien maken (zien vallen dus), hij loopt een beetje te dollen en kijkt niet uit. Ja, dan ga je op je snuffert als je niet uitkijkt. Gelukkig geen blijvende schade opgelopen, hij loopt weer snel verder.

We lopen op de Ringvaartweg waar we de mooie huizen die daar staan bewonderen. Er staan ook heel wat oude tussen zoals Paul weet, hij kwam hier vroeger heel vaak.
Langs de huizen loopt een slootje en voor één van deze huizen staat een tuinkabouter op een stok in het water. Je moet er maar op komen.

De rust bij McDonalds zit op 7,5 km maar wij lopen lekker door. Een lekker stukje door Kralingen banjeren en wederom over de Ringvaartweg gelopen maar dan aan de andere kant.
Nog even de Kralingse weg oversteken en dan zijn we alweer in het Kralingse bos. Daar gaat het over de Wolvenvallei, het Hazenpad, Vleermuispad, IJsvogelpad. Naaldbomenpad enz. We komen ook nog langs het beruchte pad met de boomstammen, waar de gemeente zo over gesteggeld heeft. Moeten er nou bordjes komen of niet? Nee, dan maar boomstammen!

Niet veel later zien we de parkeerplaats opdoemen waar mijn koets staat. Piet zien we ook nog langsstuiven met zijn wandelmaatje.
Na 2 uur en 55 minuten stappen we de kantine binnen, we hebben er 16.3020 km op zitten! Nog even nababbelen met een kopje koffie en een biertje voor Paul en dan stap ik weer op want ik koel snel af. Om half 2 ben ik weer thuis na een heerlijk winderig wandelingetje!
Rechts staan een paar fotootjes