Totaal aantal pageviews

dinsdag, april 26, 2011

Loes den Hollander - Krachtmeting


Beschrijving
De moord op Fons Mascini zou een afrekening kunnen zijn. Wie voelde zich voldoende kwaad, gefrustreerd of aangevallen om hem in een parkeergarage een kogel door zijn hoofd te jagen? Zijn vrouw Eva heeft daar haar eigen ideeën over, die ze zorgvuldig geheim houdt. Ze wil de dader persoonlijk ontmaskeren en bedenkt een slim plan. Maar de moordenaar van Fons heeft ook met háár iets af te rekenen..

Recensie (bol.com)

Deze minithriller bevat een ogenschijnlijk eenvoudige plot met een overzichtelijk aantal personen. Vijf vrouwen -een moeder, drie zussen en een minnares- en de vermoorde bekende tv-journalist Fons Mascini, echtgenoot van Eva, een van de zussen. Wie heeft hem vermoord en waarom? Langzaam aan wordt duidelijk dat diverse personen dubbel spel hebben gespeeld. Het chronologische verhaal wordt vijf keer onderbroken door een cursief hoofdstukje waarin de onbekende dader aan het woord is. Deze stukjes werken enerzijds spanningverhogend door de aankondiging van verder onheil, aan de andere kant geven ze te makkelijk aanwijzingen voor de oplossing. De auteur schrijft vanaf 2006 in een hoog tempo 'literaire' thrillers met vrouwen in de hoofdrol. Over het algemeen besteedt ze veel aandacht aan de psychologie van haar personages, maar in dit korte verhaal is ze daarin niet geslaagd. De onderlinge verhoudingen laten te wensen over, maar de redenen daarvoor worden weinig overtuigend gebracht. Taalgebruik is vlak: korte zinnen, met een woordkeuze die niets aan de verbeelding overlaat. Paperback met normale druk.

Mijn recensie:
Dit is met recht een mini-thriller, heel kort. Eigenlijk te kort om de personages wat meer uit te diepen maar toch boeiend genoeg als page-turner.
Cijfer: 7,5

Loes den Hollander - Vluchtgedrag


Beschrijving
Kun je zwanger worden zonder bewust gevreeën te hebben? Het overkomt Lotte. En dit is nog maar het begin van een reeks gebeurtenissen die eerst hooguit vreemd zijn, maar later ongemakkelijk en tenslotte angstaanjagend worden.
Lotte ontdekt wie de oorzaak is van de dreiging die haar leven gaat bepalen. Maar ze is niet gewend te vechten, ze is gewend te vluchten. En daar heeft ze een reden voor.
Tot ze beseft dat haar geweten haar altijd op de hielen zal zitten, welke kant ze ook op rent.

Recensie (bol.com)

Lotte Vondel, ik-figuur, vormt samen met haar man Jan het succesvolle schrijverskoppel Jalot en lijkt haar leven aardig op orde te hebben. Maar vanaf het moment dat Jan haar verlaat voor een ander loopt alles mis. Ze blijkt zwanger zonder dat ze zich herinnert met iemand gevreeen te hebben. Ook worden mensen uit haar naaste omgeving vermoord of mishandeld. Als ze er uiteindelijk achter komt wie haar dit aandoet, durft ze zich niet te verzetten omdat ze zelf een geheim met zich meedraagt. Deze ingredienten leveren een pageturner op die steeds weer een andere onvoorspelbare wending krijgt en daardoor blijft boeien vanaf het intrigerende begin tot aan de verrassende ontknoping. Doordat de schrijfster de onvoltooid tegenwoordige tijd hanteert, wordt de lezer meegezogen in de gevaarlijke vicieuze cirkel waarin Lotte verkeert. Het tiende boek van deze auteur die pas sinds 2001 publiceert en inmiddels een groot lezerspubliek aan zich heeft weten te binden. Ook nu is ze er weer in geslaagd een meeslepende vrouwenthriller te schrijven. Paperback met ruime bindmarge, vrij kleine druk.

Mijn recensie:
Dit is mijn eerste "Loes" maar zal zeker niet de laatste zijn! Vlot geschreven en zeer intrigerend met een verrassend einde. Van begin tot eind boeiend.
Cijfer: 9,5

Tess Gerritsen - Sneeuwval


Beschrijving
Nadat patholoog-anatoom Maura Isles een medisch congres in Wyoming heeft bezocht, gaat ze samen met vrienden skien. Maar hun auto komt in de bergen vast te zitten in de sneeuw, zonder dat er hulp in zicht is. Als de nacht valt, zoekt de groep tijdens een sneeuwstorm haar toevlucht in het afgelegen dorp Kingdom Come. Daar lijkt iets ergs te zijn gebeurd: in twaalf griezelig identieke huizen staat het eten onaangeroerd op tafel en staan de autos nog in de garages. De bewoners van Kingdom Come lijken in rook opgegaan. Maar voetstappen in de sneeuw verraden dat iemand Maura en haar vrienden bespioneert. Een week later krijgt rechercheur Jane Rizzoli in Boston het nieuws dat er in een ravijn in de buurt van Kingdom Come een verkoold lichaam is gevonden...

Recensie (bol.com)

Deel uit Gerritsens serie over rechercheur Jane Rizzoli en patholoog-anatoom Maura Isles uit Boston. In de proloog wordt een kleine sekte in Idaho Falls beschreven waarvan de leider met de 13-jarige dochter van twee van zijn volgelingen trouwt. Dan begint het eigenlijke verhaal waarin pathaloog-anatoom Maura na een medisch congres een weekendje gaat skien met vrienden in de bergen van Wyoming. Tijdens een sneeuwstorm stranden ze in de bergen en zoeken hun toevlucht in het gehucht Kingdom Come. Daar is wat vreemds aan de hand, alle twaalf de identieke huizen zijn verlaten, maar het eten staat nog op tafel en de auto's in de garage. Van de bewoners ontbreekt elk spoor. Een week later krijgt rechercheur Jane Rizzoli het bericht dat het verkoolde lichaam van Maura in de buurt van Kingdome Come in een ravijn is gevonden. Ze reist naar Kingdome Come om zelf de zaak te onderzoeken. Een vlot geschreven, zeer spannende, intrigerende thriller met een mooie plot en verrassende wendingen, daarnaast ook weer aandacht voor het priveleven van de hoofdpersonen. De serie is meestal goed voor drie sterren in VN's Detective & Thrillergids. www.tessgerritsen.com. Paperback, kleine druk.

Mijn recensie:
Ge-wel-dig! Anders kan ik niet zeggen, dit boek is een aanrader voor thrillerlezers. Van begin tot eind boeiend met een verrassende wending. Tess Gerritsen op haar best!
Het verhaal is zeer geloofwaardig, je ziet alles voor je. Vlot geschreven, het verhaal "pakt" je meteen.
Cijfer: 9,5

zondag, april 24, 2011

Gouda Paastocht 23-4-2011 / 40 km


Het belooft vandaag een zeer warme dag te worden maar mijn plan om de tweede 40 te lopen in Gouda gaat toch door. Met Sabine en Larissa afgesproken om heel vroeg te gaan starten, daarvoor heb ik Sabine van het station gehaald waar zij klokslag 7.10 uur aankomt.
Ik sta op een taxistandplaats en de taxichauffeur aldaar spreekt Sabine aan, hij denkt dat ze verkeerd loopt, maar nee hoor, dat kan Sabine goed aan hem duidelijk maken!

Op de parkeerplaats van handbalvereniging Vries is het nog niet druk, we worden netjes naar een perfect plekje gewezen, en in de kantine is het ook nog niet druk. Daar zit Larissa al te wachten op ons. Na het inschrijven komen we Jan en Annika ook nog tegen, zij drinken nog een bakkie voor vertrek. Die komen we vast nog wel tegen onderweg!

Het centrum van Gouda slaan we dit keer over want we gaan richting Reeuwijkse plassen! Daar verheug ik me enorm op, het is daar prachtig! Al snel lopen we in het Goudse Hout, ook al een prachtig natuurgebied. Ik geniet!

Ik heb niet eens in de gaten dat we al ruim een uur aan het lopen zijn en al snel verschijnt de eerste rust bij familie van Bohemen. Daar zitten Jan en Annika al te genieten in de zon. Maar hé, hoe kan dat nou? We hebben ze niet voorbij zien komen, hebben ze wellicht een stukje afgesneden? Nou ja, we zullen er nooit achter komen.

Na een bakkie oploskoffie, beter wat dan niets, gaan we weer snel op pad, op naar het gebak! Ja, Sabine is jarig en ze gaat ons trakteren, ik verheug me er nu al op!
Maar eerst moet er nog ruim 6 km gewandeld worden! Dit is een zwaar stukje, over lange wegen en smalle paadjes en een grasdijk die lang is met een hoop hekjes voor het nodige klauterwerk! Ik vind het allemaal best, ik geniet! Van het prachtige weer, de omgeving en het gezellige gekwek van mijn medewandelaarsters.

Een piepjong poesje komt ons tegemoet en die moet ik natuurlijk even aaien, wat een schat. Ze kruipt zowat in mijn armen en ik moet even kroelen, waarvan foto. Het beestje kan er geen genoeg van krijgen, ik ook niet, maar we moeten verder. Ze loopt ons een heel eind achterna, wat schattig! Maar uiteindelijk geeft ze het op, want we moeten weer een hekje over klimmen voor de volgende grasdijk. Die is erg lang.
Na deze dijk lopen we een klein stukje langs de A12 en gaan er onderdoor maar niet voordat Larissa en ik een sprintje trekken, we hebben er zin in! Dat is lastig als je nodig moet plassen merk ik, en al snel loop ik dikke bomen of stuiken af te speuren waar ik even achter kan, maar helaas, nergens kan ik terecht. Dan maar wachten op de volgende rust bij koffietuin-museum "De Koffietuin". Wat een opluchting!

Ondertussen heeft Sabine gebak besteld, en we vieren uitbundig haar verjaardag. Jan en Annika zitten daar al een poosje en zij staan op het punt van vertrek als wij net aan de koffie en cola zitten. Dirk van BOTU komt ook aangewandeld en hij gaat gezellig bij ons zitten en loopt een stukje van de route met ons mee.

Helaas moeten we het grasdijk-gedeelte weer herhalen, dat is een klein minpuntje in de verder prachtige route. Hierdoor gaat ons tempo ook erg naar beneden en Sabine die te kampen heeft gehad met een blessure het ook erg moeilijk heeft. We lassen daarom nog een extra pauze in, we gaan even op drie boomstronken zitten.
Daarna lopen we richting Reeuwijk centrum om van de rust in 't wapen van Reeuwijk te genieten. Daar komen we Tina en Carla ook nog tegen die daar al een tijdje vertoeven, zij lopen resp. 25 en 15 km. Dat is verstandig met die hitte, want het is best warm voor de tijd van het jaar! De jas is niet aan geweest en we lopen allen in de korte box!

We hebben nu 27,5 km gehad, en daarom gaan we weer op pad voor de rest van de tocht. We gaan een paar lusjes maken in het waterrijke gebied. Vanwege de warmte lassen we nog een extra rust in als Sabine een bankje ziet. Het word haar allemaal een beetje te veel. Een andere wandelaar uit Den Haag komt ook even bij ons zitten, hij is een stukje verkeerd gelopen en vertelt daar uitgebreid over. Hij is lid van wandelvereniging SDS, dat staat tenminste op zijn t-shirt.

Wat ik een heel klein beetje jammer vind is dat we sommige gedeelten van de route twee keer moeten lopen maar ach, een kniesoor die daar op let daar is het veels te mooi weer voor!

De vierde rust is wederom in 't wapen van Reeuwijk waar Larissa de schrik van haar leven krijgt: ze is haar portemonnee kwijt! Daarom gaan we weer snel op pad, omdat er allemaal pasje in zitten, die moeten geblokkeerd worden. Of hopen dat iemand hem gevonden heeft, wie weet?

Het laatste stukje is nog maar 3,5 km en de meters schieten onder onze voeten door. We willen finishen. Bij de finish aangekomen komt een jongen van de organisatie op ons af met de vraag: "Is iemand de eigenaar van...." en even denken we dat hij de portemonnee bedoelt maar nee, hij vraagt of we de eigenaar zijn van een blauwe auto.

Nadat we ons afmelden vraagt Larissa of er soms een portemonnee gevonden is en warempel, dat is zo! Wat een feest en Larissa vliegt me om de hals van blijdschap!
We praten even na buiten de kantine want het is nog niet helemaal duidelijk hoe de portemonnee weer boven water moet komen. De Koffietuin, waar hij gevonden is, is helaas dicht, ze zal hem een keer op moeten halen. Dat is geen probleem want maandag is het Tweede Paasdag en wordt deze tocht opnieuw georganiseerd. Daarom gaat Larissa maandag hier weer een wandeltochtje doen! Dat is geen straf lijkt mij.

Nadat ik Sabine weer naar het treinstation gebracht heb, rij ik huiswaarts alwaar ik pas om 18.30 uur aankom. Een half etmaal onderweg geweest! Maar ik heb er met volle teugen van genoten.

zondag, april 17, 2011

Zeemansloop 2011 - 30 km


De 10e editie van de Zeemansloop ga ik voor de 4e keer lopen vandaag! Ik ga vroeg op pad om nog een plekje dichtbij de start te bemachtigen, het word elk jaar drukker op deze tocht. Ik meld mij aan voor 30 km en zie een groepje Walkers al aan de koffie zitten: Ed, Bill, OpaPaul, Sabine en de "nieuwe" Walker Silvia1976.

Gezamenlijk gaan we op weg, het belooft een zonnige dag te worden! De Mercuur, waar voorheen de start was, ligt aan de dr.Lelykade, het schip van Bill. Hij poseert even voor een foto.
Via de haven lopen we door het Scheveningse woongebied, naar het onvermijdelijke Oorlogsmonument. Het Hubertuspark wordt ook aangedaan, dat is een flinke klim! Sommigen van ons zijn niet zo gek op heuvels, de hartslag wordt hier flink opgejaagd.
Maar de voldoening is groot als ook deze hindernis genomen is!!

De Plesmanweg is opgebroken daarom zit er een routewijziging in en zien helaas niet het ministerie van verkeer en waterstaat, voorheen het KLM hoofdkantoor. En daarom zien we ook niet het standbeeld van dr. Albert Plesman staan, aan het begin van het park.

De eerste rust is bij de Roadrunners, en Silvia trakteert. Lekker in een waterig zonnetje drinken we onze consumptie op en Fred komt ook nog eventjes langs. Fred is Wandelspijkie af, want hij woont niet meer in Spijkenisse.

Wassenaar staat vol met dure panden en wij vergapen ons aan al het moois. Wat een huizen staan hier, echt prachtig! De route gaat over grote klinkers en dat vinden mijn voeten niet fijn. We lopen langs Duinrell Tikibad en na dit pretpark gaan we de bosjes in. Bill komt een beagle tegen en maakt even een praatje met de eigenaar, dat geeft ons even de kans om het gewicht van de voeten te halen, er staat waarempel een bankje in de buurt. Na dit park komt de tweede rust bij een volkstuinvereniging de Driesprong. Alwaar Sabine een wondje c.q. blaar ontdekt op haar hiel. Gelukkig hebben we Bill in ons midden, die deze blaar deskundig en doeltreffend afplakt. Daarvoor moet ze wel in een ongemakkelijke houding zitten wat haar niet zo goed afgaat, mede door een vorige beenblessure. Maar daar weet Bill ook wat op: groene toei!

Mijn rechter voorvoet voelt ook niet lekker maar ik zie geen rare dingen op de voet. Een nieuw plakkertje Hapla erop doet wonderen en we gaan weer vrolijk op pad.

De route gaat richting de duinen we lopen een heel lang duinpad af. Volgens de beschrijving moeten we het voetpad volgen, maar dat is een schelpenpad met flinke stijgingen en dalingen erin, dus die vermijden we maar en gaan ernaast lopen. Het is wel goed opletten hier, want het is tenslotte een fietspad. En dit loopt veel lekkerder! We gaan nog wel even echt de duinen in, om naar de derde rust te lopen. Ik geniet want hier hou ik van, bospaadjes en een zachte ondergrond! Het is maar een klein stukje en al snel zien we de boerderij Meijendel waar de derde rust is.

We strijken neer op het achterterras, en de bediening is vlot. Hoewel de jongen die onze drankjes brengt een klein beetje onhandig is, zijn dienblad kiepert om met nog een paar drankjes erop waaronder het bier van Bill. De jongen uit zich in duizend excuses en al snel krijgen we nieuwe drankjes.
Het terras zit aardig vol mede door het lekkere weer. Hier rusten we vrij lang en ik begin het koud te krijgen daarom gaat mijn jasje weer aan. Die is niet meer uitgegaan tot de finish! Het koelt snel af.

Na de duinen komen we op het strand en kunnen kiezen: rechts over het strand of links verder door de duinen naar de boulevard. We kiezen voor het strand. Het is hier heerlijk! Ik krijg nog een lesje eb en vloed van Bill, je leert nog eens wat op een wandeltocht!

Bij de obelisk gaan we het strand weer op naar de boulevard. Het is hier lekker druk, veel toeristen komen af op het lekkere weer. Paul en ik eten hier een broodje haring: heerlijk!

Doordat de boulevard op de schop ligt, is er een nieuw voetgangerspad aangelegd. Die grenst aan de vele strandtentjes en dat is heel gezellig, de muziek klinkt van alle kanten. En het is heel druk, goed voor de omzet!

Aan het eind van de boulevard is de visafslag, dus we zijn er bijna. En zo komt er weer een einde aan deze leuke wandeldag. Nog eventjes mijn scheepje ruilen, ik heb vorig jaar een dubbele gekregen, en dan gaan we met zijn allen weer huiswaarts. In de kantine is het te druk om nog na te bieren en het bier is op!
Vergeet mijn gastenboek niet of zet hieronder een reactie. Foto's staan rechts.

zondag, april 03, 2011

Merwedewandeltocht 2-4-2011 / 20 km


Vandaag heb ik de keus blijven liggen, naar Schoonhoven, Woerden of Hardinxveld-Giessendam te gaan en ik kies voor het laatste.
Na wat gehaast in de vroege ochtend ga ik op weg, Tomtom ingesteld en tas ingepakt. Het belooft een prachtige dag te worden, de temperatuur is goed.

Als ik ter plekke aankom zie ik tot mijn schrik dat er markt is naast de sporthal! Ik kan nergens parkeren. Dan maar eventjes zoeken in de naastgelegen woonwijk. Al snel vind ik een geschikte plek en meld mij aan. Ik twijfel nog tussen 30 of 20, er is helaas geen 25 km route. Ik neem beide routebeschrijvingen mee, misschien kan ik nog van gedachte veranderen onderweg.

Wat ik niet begrijp is dat bij inschrijving altijd om je adres gevraagd wordt, die vul ik standaard nooit in. Zegt de dame aan het inschrijfbureau: en uw adres? Tja............ik vind dat gewoon niet nodig en dat zeg ik ook! Na wat gesputter schrijft ze me toch in.

De route staat op één A-4tje, groot geschreven en is niet helemaal vol dus ik vrees het ergste: lange wegen!
Het eerste stuk is vreselijk saai: door woonwijken en een industrieterrein. Dan worden we een beetje op het verkeerde been gezet, althans ik. Ik zie twee mensen die de 30 lopen rechtdoor gaan, terwijl hun routebeschrijving hetzelfde is als die voor 20. Ik ga naar rechts volgens de pijl maar twijfel nog even, dan ga ik toch de kant op van de 30-ers en loop een stukje terug. Dan kom ik weer een twijfelende wandelaar tegen die 40 loopt en hij zegt dat ik goed ga dus vooruit dan maar. Toch zie ik een eindje verder weer hem en een groepje twijfelaars staan bij een plattegrond. Blijkt dat we toch verkeerd gelopen zijn dus wéér een stukje terug.

Dit is een ontzéttend lange en saaie weg langs de snelweg, gescheiden door een geluidswand. Er lopen ook scholen mee, die aan de verkeerde kant van de weg lopen namelijk rechts. Ik spreek een ouder/leraar aan: dat ik vroeger geleerd heb dat langzaam verkeer altijd links moet lopen. Zijn commentaar: ja, we lopen op een fietspad (??) Dus? Moet je je dan niet aan de verkeersregels houden? Ik heb een paar keer levensgevaarlijke situaties gezien want er zijn ook fietsers, wielrenners en hardlopers die van het pad gebruik maken!!! En niet te vergeten wandelaars zoals ik.

Maar ach, ik loop de groep al weer snel voorbij en we komen bij de eerste rust aan, Delifrance op een industrie terrein. Daar bestel ik een heerlijk kopje cappuccino, dit is eventjes genieten.

En dan gaan we weer een onnoemelijk saai parcours op, namelijk lopen langs de spoorlijn! Links spoor, rechts grasvelden. Bah bah en nog een bah. Gelukkig heb ik mijn MP3 als gezelschap en die gaat lekker hard!

De tweede rust is bij Streek- en natuurcentrum in Wijngaarden, maar dat is te snel na de eerste rust dus ik ga daaraan voorbij. Het is een idyllisch plaatsje, ik kijk naar alle verschillende huisjes die hier staan. Veel dieren ook: paarden, kalfjes, schapen, kippen en veel zwanen. Ik zie ook ergens een mooi zwart konijn zitten, vast geen wilde! Op een huis de volgende tekst gelezen: "In 1953 op februari een, kwam het water tot deze steen". Kippenvel want die steen zit best hoog!

Ik zie een groepje kleine kinderen die een gevlekt lammetje op sleeptouw hebben, schattig om te zien. Dat beestje huppelde gewoon achter de kindjes aan! Ook maar even op de plaat gezet.
De tweede rust neem ik op een bruggetje aan het water, lekker met mijn voeten naar beneden bungelend en hier eet ik mijn boterhammen op. Hier ben ik wel even aan toe!

Dan loop ik de Zwijnskade op, die lang en saai is: rechts en links alleen maar weilanden met electriciteitsmasten. We gaan de spoorweg dit keer over via een brug. En komen uiteindelijk weer in de bewoonde wereld. De Buitendams is een lange, lange dijkstraat maar er is hier genoeg te zien. Ook veel posters met Jesus redt en kom tot Jezus e.d. Een gelovig volkje hier.

Het centrum is wel aardig maar daar lopen we helaas niet door maar achterlangs. Ik ben blij als ik de sporthal weer zie, helaas is de markt alweer voorbij. Na het afmelden neem ik nog even een bakje koffie en als ik weg wil gaan, besef ik dat ik wéér vergeten ben mijn wandelboekje te laten afstempelen dus ik ga nog even terug.
Dit is helaas een wandeltocht geweest om snel weer te vergeten, ondanks het mooie weer. Het was 20 km maar het leek wel 40 km! Dus deze gaat niet op mijn favorietenlijstje! Half drie kom ik aan in Spijkenisse om nog even van het zonnetje in de tuin te genieten!