Totaal aantal pageviews

zondag, december 26, 2010

Richard Mason - Verloren zielen


Beschrijving
Sarah was een perfecte echtgenote, maar ze móest sterven. Doodkalm kijkt James Farrell terug op zijn leven: op zijn jeugd in de Britse upperclass, de feesten, zijn liefde voor muziek, en zijn ontmoeting met de half-Amerikaanse Ella, toekomstig kasteelvrouwe van Seton. Langzaam onthult hij de waarheid over Ella en Sarah - een verschrikkelijk geheim, dat hem ertoe drijft Sarah door het hoofd te schieten. Maar waarom? Het geheim van James Farrell is het geheim van deze roman. Wie het gelezen heeft, zwijgt erover en wie het wil weten...

Recensie (overgenomen van bol.com)
Deze debuutroman van de Britse schrijver (1977) wordt gepresenteerd als de herinneringen van een oude man uit de Britse upperclass, die beginnen met de mededeling dat hij na een langdurig huwelijk zijn vrouw heeft vermoord. De rest van het boek zijn z'n mijmeringen over wat daar allemaal aan vooraf is gegaan. De kiem van de moord ligt vele jaren terug, toen hij verliefd werd op de Engels-Amerikaanse Ella, voorbestemd om zijn kasteelvrouwe te worden maar al met een ander verloofd. Ook ontmoet hij haar geheimzinnige nichtje (en evenbeeld) Sarah, met wie hij zal trouwen en die hij zal doden. Er ontspint zich een intrige die nog het meest doet denken aan een gemoderniseerde versie van negentiende-eeuwse romans over adellijke kringen, verborgen familieschandalen, geheimzinnige portretten, klassentegenstellingen en wat dies meer zij. Het verhaal is niet echt spannend en wordt nogal kabbelend verteld (met allerlei uitweidingen en terzijdes), maar vormt hoogst aangename lectuur. En langzaam maar zeker wordt de lezer toch nog razend benieuwd wat er allemaal aan de hand is geweest.

Wordt gepresenteerd als een literair misdaadroman. Het is in de ik-vorm geschreven (niet favoriet bij mij) en leest wel aardig. Je wilt gewoon weten waarom hij haar vermoord heeft. Sommige stukken zijn zo saai, daar heb ik diagonaal overheen gelezen. Het woord "herinneren" of "ik herinner me" komt wel héél er veel voor! Soms is er een verrassende wending maar toch blijf ik het een saai boek vinden! Ik moet het nog uitlezen, nog een paar bladzijden maar ik geef het nu al een cijfer: 5,5

Stephen King - Duma


Aannemer Edgar Freemantle raakt bij een ongeluk op een bouwplaats in één klap heel veel kwijt: zijn arm, zijn vrouw en het leven zoals hij dat kende. Wat hij nog heeft is zijn schildertalent, en dat is zijn behoud.
Hij verhuist naar Duma, een van de Florida Keys, en begint te schilderen. Hij merkt dat de arm die hij moet missen - en waaraan hij af en toe verschrikkelijke fantoomjeuk heeft - hem een soort helderziendheid geeft.
En als hij zich voorstelt dat hij schildert met die arm, dan krijgen zijn schilderijen een vreemde, onheilspellende macht.

Het lijkt wel of Duma Edgars gaven versterkt. Duma is geen idyllisch eiland: het heeft een zwarte historie met wortels die verder teruggaan in de tijd dan je je kunt voorstellen. Edgar wekt met zijn schilderijen iets gevaarlijks uit dat verleden, en alleen hij zal het ook weer in slaap kunnen brengen...

Recensie (overgenomen van bol.com)
De hoofdpersoon, Edgar Freemantle, gaat na een ernstig ongeluk waarbij hij zijn rechterarm is kwijtgeraakt, wonen op Duma, een van de Florida Keys. Zijn huwelijk is gestrand en zijn bouwbedrijf heeft hij van de hand gedaan. Edgar wil rust en als tijdverdrijf gaat hij schilderen. Dan blijkt hij onder invloed van zijn omgeving een bijzonder talent te ontwikkelen. Hij wordt geleidelijk aan door geesten uit het verleden bezeten. Zijn schilderijen hebben een sinistere voorspellende waarde, zodat mensen door zijn beelden sterven of vermoord worden. Zoals in veel eerdere boeken van de Amerikaanse bestsellerauteur (1947) is horror ook hier het belangrijkste bestanddeel van het verhaal, verteld in de ik-vorm. Hoewel het geheel ongeloofwaardig is, slaagt de schrijver er wederom in om een bijzonder spannend geheel te produceren. Voor liefhebbers van griezelverhalen. www.stephenking.com. Kleine druk.

Ik vond het een weinig indrukwekkend boek. Zoals gezegd, in de ik-vorm geschreven en dat is niet mijn favoriete boekvorm. Het bevat weinig spannends vind ik, ik heb wel engere boeken van hem gelezen, is langdradig geschreven. Eén van Kings mindere boeken vind ik. Het duurde dan ook lang voordat ik het uit had!
Cijfer: 6