Totaal aantal pageviews

woensdag, mei 26, 2010

Robin Cook - Ingreep


Beschrijving
Een arts wordt meegesleurd in een strijd tussen wetenschap en geloof en komt ook nog voor onmogelijke keuzes te staan wanneer zijn kind ernstig ziek wordt. Een archeoloog en goede schoolvriend van arts Jack Stapleton heeft zojuist een belangrijke ontdekking gedaan. Hij heeft de botten van de Maagd Maria en het gospel van Simon gevonden. Deze vondst zal de Katholieke Kerk op haar grondvesten doen schudden. Een andere schoolvriend van Jack, de aartsbisschop in New York, kan dit niet laten gebeuren. Jack komt tussen beiden te staan in deze strijd van geloof versus wetenschap terwijl hij tegelijkertijd op zijn eigen vakgebied een persoonlijke kruistocht tegen alternatieve geneeswijze voert. Tot overmaat van ramp komen hij en zijn vrouw Laurie erachter dat hun vier maanden oude baby kanker heeft. Nog niet eerder is Jack zo heen en weer geslingerd tussen hoop, geloof, wetenschap en vertrouwen.

Robin Cook domineert nog steeds het genre van de medische thriller. Zijn boeken gaan altijd over actuele medische onderwerpen en wat er in de maatschappij speelt, verwerkt in een spannend plot. Hij heeft gestudeerd aan de Colombia University Medical School en op Harvard en woont afwisselend in Boston en Florida.

Dit boek was een "toptitel" in onze biep, dat wil zeggen dat je hem maar twee weken mag lenen en je mag hem ook niet verlengen. Het heet een medische thriller te zijn maar het enige medische wat erin voorkwam is de ziekte van zijn zoontje en waarom het boek "Ingreep" heet is me een raadsel! Het gaat voornamelijk over het RK geloof en de archeologie daaromheen. Supersaai! Pas op het eind wordt het spannend want de vriend van Jack, James die aartsbisschop is, wil een stokje steken voor de ontdekking van de zogenaamde heilige botten. Of deze botten echt zijn, daar kom je ook niet achter. Het eind is heel verrassend maar toch ook weer teleurstellend!
Ik geef een cijfer 5,5.

zaterdag, mei 22, 2010

Harlan Coben - Geleende tijd


Twintig jaar geleden verloor Paul Copeland zijn zus. Op een zomernacht sprak de zeventienjarige Camilla met een vriendin en hun vriendjes af in het bos. De volgende ochtend werden de levenloze lichamen van twee jongeren aangetroffen; van de overige twee, onder wie Camilla, werd nooit meer iets vernomen. Het leven werd na die rampzalige nacht nooit meer hetzelfde. Paul wordt nog dagelijks door schuldgevoel gekweld; als hij die nacht beter had opgelet, zou zijn zusje nog leven. Twintig jaar later blijkt dat tenminste één persoon die bewuste nacht heeft overleefd. Zou dat Camilla kunnen zijn? Openbaar aanklager Paul Copeland mengt zich in het onderzoek.

Dit boek heb ik met plezier gelezen. Het is spannend, intrigerend en je wilt gewoon doorlezen omdat je de afloop wilt weten. Hij heeft een fijne schrijfstijl en is gedeeltelijk in de ik-vorm geschreven, als Paul Copeland aan het woord is. Die afwisseling vind ik ook leuk. Tijdens dit verhaal speelt er ook een rechtszaak af, dat is dan weer wat minder want het heeft totaal niets met het verhaal te maken maar meer met het werk van Paul Copeland als openbaar aanklager.
Het plot zit knap in elkaar. Ik geef dit boek een 8,5.

Schie- en Delflandtocht 25 km 22 mei 2010



Omdat het dit weekend Pinksteren is, ga ik eerst even met Hans boodschappen doen dus we staan al om 8 uur voor de deur bij Appie Hein. Om half negen rijd ik naar Schiedam, omdat ik de Schie- en Delflandtocht ga lopen samen met Sabine.
Zij zit al lekker in het zonnetje te wachten op mij als ik 8.55 uur arriveer. Na de inschrijfrituelen gaan we samen op pad. De zon schijnt uitbundig daarom heb ik geen jas en een korte broek aan. Daar heb ik geen spijt van!



De route is zoals gewoonlijk uitstekend gepijld, de routebeschrijving kan in de tas. Bij het gehucht Windas gaan we de dijk op richting Delft. We lopen heerlijk langs de Berkelse Zweth.
De Zweth is een buurtschap gelegen langs de Delftse Schie en de oude weg van Delft naar Rotterdam. Na de gemeentelijke herindeling op 1 januari 2004 behoort het voormalig Delftse deel van De Zweth en een deel van de Ackerdijksepolder tot de gemeente Midden-Delfland. Aan de andere kant van de ophaalbrug over de Berkelse Zweth begint de Rotterdamse deelgemeente Overschie. De naam is Zweth afgeleid van 'Zwet', dat grens betekent.
Aan de overkant zien we het restaurant de Zwethheul die twee Michelinsterren heeft.
De Kandelaarbrug over de Schie en de doorgang onder de rijksweg A13 vormen samen met de twee fietstunnels onder de spoorbaan Delft-Schiedam een mooie en recreatieve noord-zuid verbinding voor fietsers en wandelaars. De Berkelse Zweth is een geliefde plek voor vissers, we lopen er twee voorbij.

De Kandelaarbrug is vernoemd naar het buurtschap aan de andere kant van de Schie (gemeente Rotterdam).
Schiezicht, waar de eerste rust zou zijn is dicht, maar na 5km zijn we nog niet moe.

De tweede rust zit in de kantine van het Delftse Vitesse waar net de kampioenen (mini's) worden gehuldigd met luid commentaar. We zoeken een plaatsje buiten maar dat is niet te vinden, dan maar wachten tot hij klaar is. En dat is al snel dus kunnen we even een bakkie doen hier. Ik kom Dirk van "Botu" tegen, we lopen de rest van de tocht gedrieën verder.

Het tempo daalt want ik heb enorm last van een onwillige spier in mijn linkerbeen, die ik even later insmeer met een monsterverpakking Perskindol. Gelukkig trekt de pijn wat weg en na de tweede pauze is het zo goed als verdwenen. De route gaat over een stuk weiland en dit keer staan er hekken waar we overheen moeten klimmen. Sabine is geen fan van klimmen maar het gaat haar toch goed af. Aan het eind van het veld staan twee koeien die niet opzij willen, twee wandelaars voor ons zijn er een beetje bang van. Dirk stuurt ze weg met een armzwaai en wij kunnen er langs. Ze kijken ons aan van: "wat moeten jullie HIER nou doen?". En wéér over een hek om vervolgens naar de rust te lopen via een lange, rechte weg (een klein minpuntje dus!)

Onze tweede rust (= de derde op papier) is een wagenrust van RWV waar ik twee lekkere bekertjes ranja drink, het is dorstig weer. Daar leer ik ook twee buikspieroefeningen van een RWV medewerkster, handig voor als je wat stijf bent.

Onderweg hebben we enorme lol om de uitspraak van Eric van Thijn, het jurylid van X-factor. Want die zegt steeds: "Sorry, maar dat vink gewoon nie goed", en om de haverklap komen we op die zin. Ik krijg pijn in mijn buik van het lachen en op een gegeven moment kan ik gewoon niet meer verder lopen, zo erg moest ik lachen. Mensen zullen wel gedacht hebben: wat heeft DIE nou weer?

Na héél veel schelpenpaadjes en vlondertjes komen we weer in de bebouwde kom van Schiedam. We lopen een stukje langs het Vlietlandziekenhuis en de Margriethal om vervolgens weer terug te komen bij de kantine van DWS waar het gezellig is i.v.m. het wandelweekend wat daar gehouden wordt.

Na het afmelden en een praatje met de dames achter de tafel en Danyell, keren we huiswaarts. Sabine zet ik bij het station Schiedam uit de auto en ik rij verder naar huis waar ik even over vier uur weer over de drempel stap.

Ik heb genoten van deze wandeling, het was heerlijk weer, leuk gezelschap en een mooie route!

zaterdag, mei 15, 2010

Hemelvaartswandeltocht Rockanje 13 mei 2010


Omdat ik deze dag niet hoef te werken en ik komend weekend wel moet werken en dus niet kan wandelen ga ik deze wandeltocht doen samen met Lisette.
Zij woont sinds vorig jaar in Rockanje en ik kan mijn auto in haar straat kwijt, ze woont vlak naast het startbureau het cultureel centrum "de Merel".

Na een bakkie koffie melden wij ons om 8.45 uur aan voor 25 km. Lisette twijfelt nog een beetje omdat ze al een tijd niet zo ver gelopen heeft maar besluit toch mee te gaan. Anders had ik mij aangepast aan haar hoor, het is wel zo gezellig samen te wandelen.

Het is bewolkt weer, tien graden te koud voor de tijd van het jaar maar prima wandelweer. Onderweg hier naartoe heb ik een paar spetters gehad, nu is het droog.
Al snel na de start van de tocht gaan we het strand op bij de 1e slag. Het is nog erg stil, geen mens te zien op het strand behalve een hardloopster en een hondenuitlater.

We komen langs het badhotel Rockanje maar daar is het superdruk met ontbijters. Zij hebben een dauwtrapperstocht gelopen met aansluitend een ontbijt. Dus snel weer verder!
Na ruim een uur over de polders-, meeuwen-,fazanten- en duinlaan gelopen te hebben komen we bij de eerste rust, Hotel van Marion. Daar is het gezellig druk maar helaas is de keuken nog niet open! Net nu Lisette trek heeft in een pannenkoek! Dan maar een tosti. Helaas was de ober niet van het snuggere soort en vergeet erbij te vermelden dat er wel kaas op moet bij de salami! Een droge boterham is het resultaat. Mijn ham-kaastosti smaakte wel goed. De pauze duurt hierdoor vrij lang want na drie kwartier vervolgen wij pas de route.

We gaan de kant van het Kruiniger Gors op, een groot recreatie terrein vol met zomer- en tuinhuisjes. Je kijkt je ogen uit hier en het is er best druk ondanks het bewolkte weer. We lopen parallel aan het park weer terug over de Heindijk, dat is nou wel weer jammer.

De tweede rust is in Paviljoen "de Meidoorn" die na een ingrijpende verbouwing vandaag zijn eerste openingsdag heeft. Het is er razend druk en het personeel is nog niet zo op elkaar ingespeeld waardoor de wachttijden oplopen. Ook hier een lange pauze dus! Maar de koffie smaakte heerlijk, dat wel.

Na de Noorddijk, Langeweg en Waterbospad komen we weer aan in het centrum van Rockanje. Wij melden ons af om 15.15 uur om vervolgens een lekker soepje te gaan eten bij Lisette want dat is traditie als ik samen met haar een wandelingetje maak.
De soep smaakte voortreffelijk maar de wandeling vond ik een beetje fantasieloos. Omdat Rockanje aan het strand en duinen ligt had ik meer bos- en duinpaadjes verwacht. Maar ja, dat is natuurlijk meer werk voor de pijlers!

zaterdag, mei 08, 2010

De 25 van Pijnacker


De 25 van Pijnacker heb ik nog nooit gelopen dus deze gaat het worden vandaag. Na het boodschappen doen ben ik vertrokken want je kon pas vanaf 9 uur starten, ik kom na een kleine omweg (mijn Tomtom en ik verschilden van mening, hahaha) om 9.20 uur aan bij het Baken in Pijnacker waar het startbureau zit. Ook nog even moeten zoeken naar een parkeerplek maar gelukkig kan ik een plekje dichtbij vinden.

Om 9.30 uur ga ik op pad en het is best lekker wandelweer, een beetje bewolkt dat wel.
Al snel komen we na een stukje bebouwde kom in een natuurgebied. En wat voor een! Het is prachtig en de vogels fluiten er op los. Ik had mijn MP3 maar die heb ik snel weer in mijn zak gedaan, dit is veel mooier!

We betreden het Bieslandse bos om vervolgens langs een boerderij het veld op te gaan. Tenminste, dat denk ik. Maar aan het einde van het veld kom ik medewandelaars tegen die het ook maar vreemd vinden dat er geen pijlen meer staan. Maar wat blijkt? We hebben een heel stuk afgesneden! Jammer want volgens een dame hebben we een mooi stuk gemist. Dan maar weer terug, een andere wandelaarster loopt met me mee terug.
Gelukkig maar want we lopen nu door een prachtig stuk wandelgebied, dit had ik niet willen missen!

Al snel, nou ja na 40 minuten, komen we weer op het punt bij het weiland en vervolgen de rest van de route. We lopen achter IKEA langs! Grappig want daar kwamen we regelmatig een kijkje nemen toen de Barendrechtse vestiging nog niet open was.

En weer een groot stuk door natuurgebied om vervolgens na bijna 2,5 uur wandelen bij de rust Het Rieten Dak aan te komen. Ik ben wel toe aan een bakkie en een sanitaire stop! Het is lekker weer dus we besluiten buiten op het terras even te gaan zitten.

Het houdt maar niet op, weer een groot stuk natuurgebied. Ik verbaas me erover, had niet gedacht dat deze contreien zo groen waren! We lopen om de Dobbeplas heen, het is windstil en het water ligt er spiegelglad bij en ik maak er een fotootje van.
Ook de bepijling is uitstekend, zelfs op de vuilnisbakken staat een pijl!

We gaan het spoor onderdoor en komen vervolgens in een kasrijke omgeving. Dat is even wat minder maar we genieten wel van al die mooie huizen bij de kassen. Tja, tuinders blijken veel te verdienen zo te zien!

De tweede rust is in de Brede Hoek waar ook de controle zit. Zij verteld dat ze het voor gezien houdt vandaag omdat wij de laatsten zijn. Maar er druppelen nog steeds mensen binnen. Na een heerlijke cappuccino gaan we weer op pad, de polder in. Er is veel te zien, lammetjes en zelfs een lama! En een mooie vogel waarvan ik de naam niet weet zit op een nest te broeden. Ik lach om een leuk bord op een huis met de tekst: "Moeder's wens, vader's zorg".

We naderen de bebouwde kom en ik vind het jammer dat er alweer een einde is gekomen aan deze mooie tocht. Om vier uur stappen we het startlokaal weer binnen en ik complimenteer de organisatie met deze uitstekend georganiseerde tocht. Ze zijn verguld met mijn opmerking natuurlijk. Ik kom hier zeker nog een keer terug. Na afscheid genomen te hebben van mijn wandelmaatje van deze dag, ook Ineke geheten, neem ik er nog een colaatje op om daarna weer naar huis te vertrekken.

Ik heb deze keer véél foto's gemaakt, geniet ervan ze staan rechts. En schrijf je wat in mijn gastenboek?

zondag, mei 02, 2010

Peter James - Ten dode opgeschreven


Wanneer het lijk van een tiener uit de branding voor de kust van Sussex wordt gedregd, blijken er enkele organen uit het lichaam te zijn verdwenen. Spoedig erna spoelen er nog twee doden aan. Als de vijftienjarige Caitlin Beckett niet heel snel een nieuwe lever krijgt, is ze ten dode opgeschreven. Wanneer het ernaar uitziet dat de gezondheidszorg niet op tijd iets voor haar kan betekenen, raakt haar moeder Lynn in paniek en zoekt radeloos haar toevlucht tot het internet. Ze ontdekt een handelaar op de zwarte markt die voor een lever kan zorgen, maar de prijs die ze ervoor moet betalen is wel erg hoog… Caitlins toestand verslechtert echter met het uur, dus haast is geboden. Het zit rechercheur Roy Grace eindelijk eens mee: hij heeft een nieuwe vriendin en ook in zijn werk gaat alles voor de wind. Deze zaak raakt hem echter meer dan hem lief is. Tijdens zijn speurtocht naar de aangespoelde lichamen komt hij op het spoor van een groep mensensmokkelaars uit Oost-Europa. Terwijl zijn team en hij koortsachtig trachten te voorkomen dat er nieuwe slachtoffers vallen, probeert een wanhopige moeder koste wat het kost het leven van haar kind te redden. Peter James is een van de bestverkopende thrillerauteurs ter wereld. Daarnaast is hij filmproducent en scenarioschrijver. Ten dode opgeschreven is het vijfde boek in de verslavende reeks over inspecteur Roy Grace, waarvan de delen onafhankelijk van elkaar te lezen zijn.


Dit boek begint vrij zwak. Het verhaal hangt als los zand aan elkaar. Steeds worden er personages beschreven die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben en dat leidt enorm af. Maar gaandeweg lezend wordt het toch wel spannend, helemaal op het eind! Het boek "Doodsimpel" is van begin tot eind spannend, niet te vergelijken met dit boek. Het is wel zo geschreven dat je door wilt lezen. Van mij krijgt dit boek het cijfer een 6,5.