RS80 Wassenaar 21-11-2009

Vandaag blijkt een dag vol hindernissen te worden. Het begint 's morgens al, ik kan de autopapieren niet vinden waar ook het ANWB pasje in zit. Mijn zoon had de vorige avond mede gedeeld dat de koelvloeistof bijna op was. Met die mededeling rij ik naar Wassenaar, en kom daar aan rond half tien. Gelukkig, het waarschuwingslampje heeft niet gebrand!
Het is loeiend druk op die voetbalvereniging Blauw Zwart waar het startbureau zit en er is bijna geen parkeerplek meer. Eindelijk zie ik een plekje onder een boom waar je waarschijnlijk niet mag staan maar toch doe ik het.
Binnen meld ik mij aan en 9.50 uur kan ik eindelijk vertrekken maar niet nadat ik eerst naar het toilet gegaan was want wie weet hoe lang het duurt voordat we een rust hebben. De route is beschreven op drie A-viertjes dus géén lange, rechte stukken!

De route is goed aangegeven maar hier en daar niet logisch zodat ik soms verkeerd loop.
Na een paar kilometer door de bebouwde kom komen we in een mooi park waar het raadhuis staat. Er wordt flink geklust daar, het staat in de steigers. Een mooie tuin eromheen heet de Prinsessentuin. Er staan een paar leuke beeldjes die ik digitaal vastleg.

Wassenaar is heel wat landgoederen rijk met daaromheen veel bossages. Daar lopen we dan ook veelvuldig doorheen. We lopen ook door het park Rust en Vreugd, waar de jubileumtocht van vorig jaar doorheen ging die ik samen met Marina gelopen heb. Er volgen dan ook veel "Marina-momentjes". De routebeschrijving heeft het over schelpenpaadjes maar die heb ik niet gezien door de vele losse boombladeren die over de paden liggen. Het is schuifelen over de knisperende blaadjes. Dat heeft ook wel wat, maar op een gegeven moment ben je dat wel weer zat. Ik was toe aan een rustpauze. Tot overmaat van "ramp" miste ik een pijl waardoor ik fout liep. Een medewandelaar liep achter mij en samen zochten we weer naar het vervolg van de route waardoor ik een extra stukje gelopen heb.

En eindelijk komen we bij de rust van RS80. Tot mijn grote verbazing kon je nergens zitten! Heb je je huis ter beschikking gesteld voor een rust, maar de wandelaars rust gunnen d.m.v. een simpel bankje ho maar! Dus mijn bakkie koffie tegen een auto geleund opgeslurpt (was ook niet eens erg lekker) en bij een groepje meiden gestaan, waarmee ik het laatste gedeelte van de tocht heb uitgelopen.

Na de rust ga ik toch alleen verder want een paar meiden moesten nog even naar het toilet maar ik besluit op mijn gemak door te lopen want zij lopen veel sneller dan ik. Een aantal meters verder zie ik een bankje bij een golfbaan en kan dan eindelijk even zitten en een banaan eten. Een paar minuten is genoeg om weer opgeladen te zijn voor het vervolg van de tocht. Ik loop achter een paar dames die hetzelfde tempo als ik hebben, tempo slak. Het parcours is erg bochtig en heuvelachtig met een paar zandpaden tussendoor. Heel zwaar dus. Ik loop te hijgen als een molenpaard en mijn shirt is zeiknat van het zweet. Het is dan ook erg warm voor de tijd van het jaar, 13 graden! Mijn MP3 op vol vermogen sleept mij erdoorheen.

We lopen een flink stuk door het park Meijendel en daar is de rust, de pannenkoekenboerderij waar ik met Marina gezeten heb tijdens de jubileumtocht en de Zeemanstocht heeft hier ook wel eens een rust gepland. Binnen is het erg druk en zoek een plekje en zie het groepje vriendinnen in de hoek zitten. Ik schuif bij hen aan en vraag of zij soms uit het Westland komen omdat ik een westlands accent hoor. Dat klopt nog ook. Mijn moeder komt uit De Lier en een paar van hen komen ook uit de De Lier. Ze blijken ook nog een paar ooms en tantes van mij te kennen. Erg grappig vind ik dit. Het kopje cappuccino is erg lekker en ik geniet van deze rust, en de verhalen van de meiden uit het Westland.

Het laatste stuk besluit ik samen met hen te lopen, ik vind deze tocht erg zwaar en door met hen mee te lopen word ik een beetje afgeleid en kunnen zij me door de moeilijke momenten heen slepen. Dat blijkt achteraf geen overbodige luxe, ik heb het nog nooit zo zwaar gehad! .Door het weer, door het vele stijgen en dalen, ik weet het niet maar het lijkt een tocht van 40 km!
Tussendoor worden er een paar foto's gemaakt die staan rechts met een paar foto's van mezelf. Mijn telefoon is bijna leeg en heb gespaard op het fotograferen
Ik krijg een "schop-onder-de-kont"van Marina en eindelijk, eindelijk is de finish in zicht! Ik kom precies 6 uur later, om 15.50 uur aan bij het startbureau.

Nog even nagekletst en samen lopen we naar de auto voor de terugreis. Thuis aangekomen is alles donker. Hè hoe kan dat nou, zijn ze weg ofzo? Nee, we blijken een stroomstoring te hebben door lekkage in de meterkast (de douche zit er boven) en de man van Eneco is ermee aan de slag. Het duurt dus nog wel even voordat ik kan douchen helaas.

Maar uren later zit ik nog na te genieten van deze zeer zware, maar leuke en leerzame tocht. Ik weet weer waar mijn grenzen liggen en hoe ik daar overheen kan gaan!

Hoogvliet-Spykcity 31-10-09

Moeder natuur is op zijn mooist in de herfst. Dit is mijn meest favoriete jaargetijde: lekker fris, af en toe een waterig zonnetje en mooie kleuren. Kunst in de natuur!

Vandaag besluit ik na mijn werk eens een stukje te wandelen. Ik werk in Hoogvliet. De route heb ik al op afstandmeten.nl uitgemeten, ik ga ongeveer 10 kilometer lopen.
Zo gezegd zo gedaan, om 15.15 uur stap ik de frisse buitenlucht in en dat is wel lekker na 6 uur binnen zitten!

Het is een beetje heiig, maar wel lekker. Bij het metrostation Hoogvliet buig ik af richting Poortugaal. Dit is een bekend stukje, met o.a. de RET mars was ik ook hier. Nog even naar mijn broertje gezwaaid, hij woont langs de Welhoekse dijk.

Ik besluit in de wijk Zalmplaat om langs de dijk te gaan lopen maar helaas, er ligt teveel poep! Dus de trap maar weer op en op het voetpad lopen dat bezaaid ligt met dode bladeren. Er lopen ook veel hondenbezitters, nu maar hopen dat die honden mij met rust laten.....................

Nu moet ik heeeeeeel nodig plassen en zoek een plekje waar dat kan. Ik zie de dijk weer en ik zie ook geen publiek dus een plek daarvoor is snel gevonden. Ik zie dat daar een leuk pad begint, het Visserspad. Een mooi stuk langs de Oude Maas met de welbekende vlonders. Ik zie de Spijkenisserbrug al liggen, daar ga ik straks overheen.

Het begint al een beetje te schemeren, het is inmiddels bijna vijf uur. Nog een stukje door het oude Spijkenisser centrum, het Noordeinde en de Voorstraat om vervolgens door de wijk Vierambachten naar huis te lopen. Rond half zes kom ik aan, helemaal opgefrist! Dit ga ik vaker doen!