Het is vandaag 19 september en ik ga voor de vierde keer naar Amsterdam, de Dam tot Dam wandeltocht gaat daar van start. Het is het jubileumjaar van de Dam tot Dam ( ze zijn begonnen met hardloopwedstrijden, zeven jaar geleden is het wandelen erbij gekomen) dit is het 25e jaar dat dit georganiseerd wordt.
Ik heb met Lisette op station Schiedam afgesproken. Het treinkaartje had veel voeten in aarde: het lukte me niet. Samen met een andere dame ging het wel, en gelijk heb ik haar een dienst bewezen want ze had geen klein geld voor een kaartje naar Maassluis. Na enig heen en weer gewissel is het toch gelukt haar op weg te helpen.
Op het station staat Lisette en samen vertrekken we om 08.15 uur naar Amsterdam. In de trein komen twee dames op leeftijd bij ons zitten en we raken gezellig aan de praat. Want ze kunnen aan onze outfit zien, dat wij ook gaan wandelen, net als zij.
In Amsterdam aangekomen drinken we nog een lekker bakkie cappuccino, daar zitten nog meer wandelaarsters. Wij zien deze dag over het algemeen dames die deze wandeltocht leuk vinden, heel weinig heren.
De tocht gaat om 9.50 uur richting Bijenkorf en het oorlogsmonument en ik zet Lisette op de gevoelige plaat.
Het is heerlijk weer, de jassen kunnen uit! Wat ik wel een beetje jammer vind is dat de route precies het zelfde is als andere jaren. Maar omdat het zonnetje zo uitbundig schijnt, is het toch wel leuk om door de straatjes van Amsterdam te banjeren....
We komen ook nog bekenden tegen, Jannie die ik in Nijmegen ontmoet heb, een kennis van Linda, en Ron van de Kant met vriendin.
Na ongeveer vijf kilometer komen we bij de eerste rust, de Schellingwouderbrug. We zijn vrij laat gestart en het is daarom ook niet erg druk hier. We krijgen een apppeltje en een flesje drinken, die nu wat minder groot is dan vorig jaar. En ook lekker! Helaas komen we de flesjes later overal tegen en niet in prullenbakken! Wat een mentaliteit heb je tegenwoordig: gooi maar neer dan ben ik ver vanaf! Bah!
Op 13 km is de tweede rust, het Barkpad. Daar zeggen we tegen de medewerkers dat we weer een stapel afval hebben gezien en dat terwijl de afvalbakken 100 meter verder staan. Zij zijn blij dat we het even melden. Hier is het ook niet meer zo druk, we krijgen weer een lekker Sultanaatje en een flesje drinken. En er staan voldoende dixies, waar ik even gebruik van maak.
De zon schijnt nog lekker en we gaan eventjes in het gras zitten om de voeten te luchten.
Na deze heerlijke rust gaan we richting het Molenwijkpark. Op dit stuk van de route hebben de mensen erg hun best gedaan het gezellig te maken, ze zitten buiten voor hun stulpje met slingers, muziek en soms versnaperingen. Kinderen bieden koekjes en limonade aan. Soms gratis en soms voor een grijpstuiver want tja, het is tenslotte crisis!
Het zweet gutst ons van de lijven, wat is het warm! Wel lekker hoor, zo laat in september nog zo zwoel!
Helaas moeten we deze gezelligheid verlaten, we gaan richting autoweg, waarlangs een flink stuk van de route gaat. Wel jammer dat dit stuk er nog steeds inzit: zo saai! En het industrie terrein waar we door moeten is ook niet al te inspirerend. Lisette zet mij op de foto bij het bordje Zaandam. De laatste rustpust zit daar, ook de brandweer is alweer aan het opruimen. We krijgen daar een lekker broodje spijs van de sponsor AH. En een gratis bakje koffie maar daar hebben we geen trek in. We komen een vaag figuur tegen, die met kapotte schoenen loopt en een tas vol flesjes meezeult, en hij had het over "even poepen". Nou ja! Je komt wat tegen met zo'n wandeltocht...................
Nu nog maar een klein stukje richting het centrum van Zaandam, op de brug zien we de huizen en flatgebouwen liggen. Deze brug gaat helaas (weer) open, vorig jaar stonden we hier ook te wachten. Dit jaar hoeven we voor het eerst niet naar de sporthal te lopen voor de finish, deze is in het gezellige centrum van Zaandam. Daar komen we aan precies om vier uur en krijgen een medaille. Helaas niet de jubileum medaille, die was op (!). Wel raar want er kon dit jaar ook voor het eerst niet na-ingeschreven worden, dan weten ze toch precies hoeveel mensen er komen???
Nog eventjes nagenieten van deze heerlijke dag, de muziek speelt uitbundig, gaan we daarna richting trein, dat is nog een klein stukje wandelen door het centrum. Vorig jaar reed er een pendelbus naar de trein, nu niet meer. En dat vind ik wel een verbetering.
De terugreis gaat voorspoedig, we hoeven niet lang te wachten en om 18.15 kom ik weer aan in Schiedam alwaar Hans mij oppikt om naar Spijkenisse te rijden.
Ik heb genoten van deze dag, mijn eerste wandeling na de Vierdaagse.
