Totaal aantal pageviews

zaterdag, mei 30, 2009

Berkel en Rodenrijs 30 km - 30 mei 2009

Vandaag een Biwantotocht gelopen. Een watte....? Ja, zo noem ik een tocht die vreselijk saai is.
Alleen maar recht-toe-recht-aan, niks te beleven en niks te zien en daar hou ik niet zo van!!

Vanmorgen ging ik erg vroeg de deur uit want ik wilde vroeg starten, dat kon al vanaf 7 uur. Nou, dat tijdstip haalde ik niet (ben niet zo'n vroege vogel, moet altijd even op gang komen) maar toch kwam ik rond half 8 bij het startbureau in het scoutinggebouw van de Scouting Berkel.
Daar was het nog niet druk en kon snel van start. Ik zag al aan de routebeschrijving (één A-4tje!) dat er lange wegen in zaten *zucht*.
Een dame ging gelijk met mij op pad, zij had de pas erin zeg! Gelukkig ging ze de 40 km lopen die splitsing kwam er al snel aan dus moesten we afscheid nemen want ongemerkt neem je toch het tempo over.

Veel bebouwde kom gezien en via Bergschenhoek gingen we het Bergsche bos in. Ik dacht: eindelijk iets leuks. Maar nee hoor, de leuke paadjes moesten we links laten liggen.
Gelukkig kwam ik twee jonge meiden tegen uit Alphen aan de Rijn, zij werken allebei in een ziekenhuis, de één in Gouda en de ander in het LUMC en werd ik een beetje afgeleid. Het was reuze gezellig. Zij liepen de 20 km route en vonden het ook vrij saai.

Bij cafe Meerenbos, prachtig gelegen aan het water, konden we lekker in het zonnetje plaatsnemen voor een bakkie cappuccino.....mmmm...altijd goed! Maar die rust was pas na 14,5 km! Ook zoiets, slecht gepland want na 2,5 uur kuieren heb je wel zin in een bakkie en een sanitaire stop was ook broodnodig!

Helaas we moesten weer verder, langs de vaart lopen, meer niet. Een Boedha restaurant kwamen we nog tegen, een onderdeel van de Berenketen. Daar scheidden onze wegen, want de 20 km ging de andere kant op. Wel jammer maar ja, ik had mijn radio bij me, dus stappen maar.

Bij een voetbalvereniging was ook een rust gepland, daar heb ik een Extran gekocht voor de broodnodige energie. Zoals gewoonlijk had ik geen brood bij me, dat krijg ik niet weg. Wel muesli repen en yoghurt snacks.
Daar ging ik niet zitten, er was geen terras gemaakt. Zonde, want het was reusachtig mooi weer en ik had geen zin om binnen te zitten.

Dan maar een bankje opgezocht, ook lekker. Mijn voetjes even geinspecteerd en ingesmeerd. Een heerlijk verwenmomentje!
Maar ja, de 30 km moesten volbracht worden dus gaan maar weer met die banaan.
De ene rechte weg na de andere ging onder mijn voeten, ik had het echt een beetje gehad. Die huisjes links en rechts, tsja die had ik nou wel gezien! Wat ik wel leuk vond, veel mensen boden hun producten aan d.m.v. kleine stalletjes waar je dan zelf je spullen kon uitkiezen voor een prikkie. In goed vertrouwen moest je dan geld in het bakje doen. Een van de meiden nam een zakje paprika's mee voor maar 1 euro!

Bij de laatste rust, Theetuin de Hichte was het druk en zat op het einde van de route maar ben toch even gaan zitten en ook mijn water moest bijgevuld worden, het was dorstig weer! Ik ging in de tuin zitten bij een vrouw die ik herkende van een vorige tocht en zij mij ook toen ik het zei. Bij de Rhoonse Griendentocht kwam ik haar voor het eerst tegen, zij loopt ook vaak alleen. We hebben even gezellig zitten babbelen en gingen toen samen op pad voor de rest van de tocht en dat bleek nog maar een klein stukje te zijn! Na een kwartier waren we alweer bij de finish.

Na het afmelden hebben we nog samen even een drankje gedronken, dat ik in één keer achteroversloeg want wat had ik een dorst. Het was inmiddels twee uur dus een keurige 6,5 uur gelopen over 30 km. Daar was ik weer wel tevreden over én het was natuurlijk heerlijk weer.
Ik heb ook geen foto's gemaakt, er was gewoon niets leuks om te fotograferen. O ja, ik zag een mooie zwanenfamilie met allemaal jonkies, dat was wel schattig.

zaterdag, mei 16, 2009

Voorthuizen 5e Schuiteman Wandelfestijn 16 mei - 40 km


In Voorthuizen hebben wij ooit een stacaravan gehad en mijn schoonouders hebben daar een chalet dus de keuze om deze wandeling te lopen is snel gemaakt.
Daarom zijn Hans en ik al op vrijdagavond na het avondeten richting Voorthuizen vertrokken om fris en fruitig aan de wandeltocht te beginnen. Ik dan, want Hans gaat lekker chillen bij zijn ouders.

Kloklslag 8 uur vertrek ik richting Apeldoornse straat, waar wij de wandelaars al zien lopen als we richting startlocatie rijden. Die zijn al vroeg op pad gegaan!
In het Wilbrink bos word ik aangesproken door een man die al een tijdje achter me loopt. Hij dacht mij te herkennen van de Vierdaagse site. Grappig is dat want ik geef een bevestigend antwoord.
En we raken zo aan de praat dat we ongemerkt bij de eerste rust arriveren bij de familie van Beek op ongeveer 10 km. Na een lekker bakkie koffie vertrekken we weer richting bos en hei in de omgeving van Putten en Garderen. Dit is voor mij wel bekend terrein omdat wij hier vaak een fietstocht maakten met of zonder kinderen en opa en oma.

Mooi is het hier en ik maak af en toe een foto met mijn supersonische telefoon. Telefoon? Ja, daar zit tegenwoordig ook een aardig fotoapparaat in. Maar, helaas heb ik niet in de gaten dat er een slotje op zit en denk ik dat hij niet goed meer werkt waardoor ik fraaie taferelen niet op de gevoelige plaat heb.

De tweede rust is bij Boks Bungelowpark. Daar nemen we een lekker bakkie soep. En er staat een dixie tot onze beschikking. Wat een service! En hele vriendelijke vrijwilligers. Wij merken op dat dit toch wel een zeer goed gepijlde en mooie tocht is en de routebouwer staat toevallig achter de tafel. Hij is heel verguld met onze opmerking.

Op de beschrijving zie ik dat we naar het Solse gat gaan. Een mooi stukje natuur.
De kuil bevindt zich middenin het Sprielderbos tussen Putten, Garderen en Drie. Vermoed wordt dat het merkwaardig grote gat in de bodem is ontstaan door een enorm brok smeltend ijs in de ijstijd. In dat geval zou het een pingoruine zijn. Een andere mogelijkheid zou zijn dat het een stuifkuil betreft. Over beide mogelijkheden is echter niets met zekerheid bekend. Een dergelijk verschijnsel komt nergens anders in de omgeving voor.
Volgens een oude legende stond op de plek van het Solse Gat eens een klooster. De Frankische koning Clovisus bekeerde zich tot het Christendom en verwachtte van zijn onderdanen dat ze hetzelfde deden; de monniken verkochten volgens de overlevering echter hun ziel aan de duivel waarna het klooster met alles erop en eraan de bodem inzakte.
Het Solse Gat is ook een populaire bestemming voor NewAge-ers en wichelroedelopers omdat zij hier leylijnen menen te vinden. En volgens de spookverhalen, dolen de geesten van de monniken na 19.00 uur rond het Solse gat!

We bekijken even het bord wat erbij staat waar deze informatie ook op staat. We moeten dan een stuk door het bos en raken hier het spoor bijster omdat we blijkbaar een pijl gemist hebben. Nou ja, niet getreurd, we bellen even naar de organisatie hoe het zit. We moeten "even" naar Garderen lopen en dan worden we daar opgepikt.
Bij het eerstvolgende restaurant De Stam strijken we neer voor een kopje koffie. En niet veel later komen ze er al aan en worden we netjes weer op het goede pad gezet. Letterlijk!
Wat een service hè?

Nu moeten we nog een kilometer of 12 en de route voert ons weer door een prachtig stukje natuur. Heel mooi is het hier, heide en bos en elfenbankjes op de bomen. Ook veel omgewoelde stukken die everzwijnen gemaakt hebben.

Bij de laatste rust, vlakbij onze oude camping, staan de vrijwilligers ons enthousiast op te wachten. Want wij zijn de hekkensluiters en kunnen zij opruimen als wij weg zijn. Nu rusten we niet, ik moet wel even naar het toilet en dan op voor het laatste stukje.
We halen de eindtijd van 17.00 uur niet maar dat is niet erg. Het toetje is ook leuk, we gaan weer door het Wilbrinkbos.

Lang werd aangenomen dat de zandwal in het Wilbrinkbos een stuifwal is, ontstaan door inwaaiend zand in een houtsingel die de erachter liggende landbouwgronden moest beschermen. De landbouwgronden zouden dan echter aan de andere kant van de wal moeten liggen, in de luwte van de overheersend zuidwesten wind. Waarschijnlijk is het een stuifduin, dat al tegen het einde van de laatste ijstijd ontstond. De lange paraboolvorm is voor duinen in het binnenland zeer bijzonder. Het pad voert ons naar de rand van Voorthuizen en dan is het nog maar een klein stukje naar de finish. Daar worden we weer met open armen ontvangen want: zij mogen nu naar huis. Als attentie krijgen we nog een doosje eieren mee.

Een leuke en afwisselend mooie wandeltocht, perfect gepijld en een superverzorging. En niet te vergeten de gezelschap van Jan, een man die met zijn 75 jaar een aardige prestatie heeft neergezet.Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij en staat deze tocht bij mijn favorieten!!
De foto's zijn te bekijken via de link die rechts onder het kopje "foto's" staat.


zondag, mei 03, 2009

DST Schiedam 3 mei '09


Het werd weer eens tijd voor een wandelingetje in de buurt en dit keer kies ik voor Schiedam, de Schiedamse Tippelaars (DTS) hebben de organisatie in handen. De start is in de kantine van volkstuindersvereniging Vijf Sluizen. Daar kom ik rond 8.00 uur aan en schrijf me in voor 25 km.
In de kantine is het nog niet zo druk, ik zie geen bekenden van het forum. Wel kom ik Ivonne tegen zij gaat voor 35 km.

De route gaat voornamelijk door parken en een paar straten bebouwde kom. Ook een leuk pad met houtsnippers, dat loopt wel lekker zacht. Bij de Voorberghlaan gaat het mis, ik loop het terrein op van de DrieMaasstede. Dat is niet goed en een medewandelaar brengt mij weer op het goede pad. Dit is een voorbode van de rest van de tocht, want ik mis weer een pijl, bij de splitsing met de andere routes ga ik verkeerd.

Ik kom weer via een parkje in een ander volkstuinengebied, Thurlede en daar is ook een rust gepland. Ik ben de eerste (gek hè?) en neem een lekker bakkie Senseo (de koffie was nog niet klaar). Daar vertel ik dat ik verkeerd ben gelopen en dat ik nu blijkbaar op de 15 km route zit. Even later komen twee jongens binnen van de organisatie en ik vertel hen mijn verhaal. Het laatste stuk mag ik met één van hen meelopen, Aad heet hij. Zijn broer is de pijlen aan het nalopen omdat ze vanwege de regen een beetje vager zijn geworden.

Het grootste recreatiepark van Schiedam, het Beatrixpark is gelegen aan de middeleeuwse Poldervaart. Het park biedt speelweiden,wandelpaden, een moerastuin, een heemtuin, een kinderboerderij, een (invaliden)speeltuin, pannenkoekhuis, een trimbaan, barbecueplaatsen en vijvers.
Ook zijn er drie wandelroutes uitgezet.
Er lopen soms Galloway runderen in het park. Ze lopen vrij rond en helpen mee het park op een natuurlijke manier te onderhouden.

Even is er twijfel of we goed lopen en net als we de route weer kunnen vervolgen gaat mijn telefoon: een oud-collega die even contact opneemt. Maar dan lopen we weer de goede kant uit en duurt het niet lang meer of we zijn alweer gearriveerd in de kantine van Vijfsluizen.
Ik voel een blaartje opkomen en als ik thuiskom blijkt dat inderdaad zo te zijn, oorzaak: nieuwe zooltjes en mijn voeten met Gehwol ingesmeerd waar iedereen zo enthousiast over is. Dat doe ik dus niet meer en de nieuwe zolen gebruik ik waarschijnlijk ook niet meer.
Helaas geen foto's gemaakt, de foto hierboven komt van internet.
Teken je ook mijn gastenboek rechts bovenin?