Brielle 17 oktober 2009

Er zijn van die wandeltochten waar niet zoveel over te schrijven valt, zo ook deze wandeling.
In Brielle aangekomen bij sporthal de Dukdalf schrijf ik me in voor 25 km. Er schijnt een waterig zonnetje en het is niet koud. Het is een korte routebeschrijving en ik ben bang dat er niet veel variatie in zal zitten. En dat blijkt later ook zo: lange, rechte polderwegen. Persoonlijk hou ik daar niet zo van! Ik vertrek om 8.45 uur.

Na drie kilometer verschijnt de eerste rust, in een klein museum de Halve Maen in Tinte. Je kan daar oudhollands snoep kopen en een kopje koffie drinken maar na een half uur lopen wil ik nog niet zitten, ik maak wel gebruik van het zeer nette sanitair.

En dan slaat de schrik om het hart: waar is de volgende rust? Pas na 14,5 km??? Dat méén je toch niet? En er is ook nergens een bankje te bekennen waar ik even op kan zitten. Tot overmaat van ramp gaat het ook nog eens regenen en kan ik voor het eerst mijn meegebrachte paraplu gebruiken.
In de route zit een stuk bos, grappig is het gebruik van rood-witte linten om de richting aan te geven!

Na zoveel km buffelen is het heerlijk als ik eindelijk neer kan ploffen in de kantine van V.V. Hellevoetsluis (of is het Nieuwenhoorn?) en het is er gelukkig niet druk. De rust (van de voetballers) is nog niet begonnen en ik neem een heerlijke kop koffie. Na een goed half uur, het is 12.45 uur, vertrek ik weer voor het laatste stuk en ik zie dat er over 6 km wéér een rust is, 3km voor de finish.
Ik besluit door te lopen naar de finish, ik heb geen zin een half uur voor de finish te gaan zitten.

Bij de sporthal meld ik mij om 14.15 uur af maar niet zonder goedbedoelde commentaar te leveren omdat die rusten zo raar verdeeld waren en er ook geen afstanden naast de routebeschrijving stond. Het antwoord wat ik kreeg vond ik niet zo aardig: "ja er zit daar niets!" Nee, maar dan kan je er toch voor zorgen dat de route beter uitgekiend wordt? Er zijn daarvoor mogelijkheden zat zoals GPS of de computer. Of regel een wagenrust, zoals de RET dat doet en RWV. Blijkbaar heeft deze wandelsportvereniging de Jonge Tippelaars geen hart voor de wandelaars!! Of het ontbreekt hen aan vrijwilligers dat kan ook maar geef dan een behoorlijk antwoord!
Pfff......26,4 km met één rust gaat niet in je kouwe kleren zitten!

RET Metromars 10-10-09

Vandaag zijn de weersvoorspellingen beroerd maar ik gok het er toch op, ik ga vandaag eens een keertje in Hoogvliet e.o. wandelen want de RET heeft een wandeltochtje uitgezet.
Om even over negen vertrek ik van huis om via de metro (het is ook een metro-mars) bij het startbureau te komen, die zit onder het station.
Rond half tien stap ik weer naar buiten nadat ik mij voor de 15 km-route heb ingeschreven. Dat inschrijven gebeurd met een klein metrokaartje, het is tenslotte een metro-mars.

Via de straten in Hoogvliet, kom ik bij metrostation Tussenwater en ik zet het gebouw op de foto waar ik sinds een week werk. Het heet de Hoge Vliet en het bedrijf waar ik voor werk zit op de 6e etage. Dit stuk heb ik al eerder gewandeld, ik weet dat we nu een mooi wandelgebied binnenlopen, en het is een beetje heiig. De verwachtte (slechte) weersvoorspelling komt niet uit gelukkig.
Na ongeveer 5 km is er een wagenrust van de RET maar ik ben net lekker op gang en heb geen zin om te rusten en verlaat daarom deze rustplek. Via een schelpenpad komen we weer op het asfalt richting Rhoon.
Dit is een historisch landschap, in 1190 bouwt een landjonker twee gebouwtjes in de eerste polder in de Heerlijkheid Rhoon en Pendrecht en een hofstede aan de overkant, waar nu in het bos het Waaltje ligt. In 1421 vaagt de Sint Elizabethsvloed de bouwwerken grotendeels weg.

Vanaf 1433 bouwt men hier een kasteel. Het staat op een strategische plek, aan open polder en het water. Er wordt regelmatig om gevochten. Zo wordt het tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten in 1489 geplunderd en in brand gestoken. Telkens wordt het kasteel herbouwd en aangepast aan de tijd. In 1598 kreeg het zijn huidige vorm en wordt het gewit, het heet dan ‘Het Witte Huis’. De periode van 1550 tot 1670 is een glorietijd voor de Heren van Rhoon: ze bezitten verschillende huizen, waaronder ‘Westeinde’ in Den Haag. In 1683 gaat de familie Duivelandt echter failliet.

Hans Willem Bentinck, heer van Diepenheim, koopt het kasteel met het omringende land. De Bentincks gebruiken het kasteel als jachtslot, maar wonen er niet permanent. De familie bezit in Den Haag nog ‘Sorgvliet’, het tegenwoordige Catshuis. Rentmeester Christoffel Tromer verandert de tuinen van het kasteel en gebruikt ze als proeftuin voor de tuinen van Paleis Het Loo, waar hij ook werkt. Hij koopt de fruitbomen en vloerkleden in voor het kasteel in Rhoon en voor Sorgvliet. Na het overlijden van Willem Bentinck, heer van Rhoon, ontstaat er onrust onder het volk. Zijn kleinzoon is pas 14 jaar dus te jong om hem op te volgen, er is geldgebrek en de Franse Revolutie doet zich ook hier voelen. In 1813 sterft de laatste graaf Heer van Rhoon en Pendrecht.

De Rotterdamse reder Anthony van Hoboken (1756– 1850) koopt het kasteel in 1830. Hij moderniseert het in Empire-stijl. Hij gebruikte het als weekend- en zomerhuis. Nazaat Anthony van Hoboken (1887-1983) wijdt zijn leven aan de muziek en vertrekt naar Zwitserland. Zijn naam is verbonden met die van componist Joseph Haydn, doordat hij het complete werk van componist Joseph Haydn heeft geïnventariseerd en gecatalogiseerd. (zie ook www.haydn-vanhobokenfestival.nl).
Het huis komt in 1913 onder beheer van de Maatschappij ter exploitatie van Rhoon, Pendrecht en Kortgene. In mei 1940 vordert de Duitse Wehrmacht het kasteel voor bewoning en in de oorlogsjaren wordt het langzaam leeggehaald. Na de oorlog probeert men nog vergeefs de bezittingen terug te krijgen, maar gezien de slechte staat van het kasteel stelt de gemeente voor het gebouw te slopen. In 2003 schenkt de familie Van Hoboken vanuit Zwitserland bezittingen aan de Stichting Kasteel van Rhoon, nu te bezichtigen in de Van Hoboken-kamer in het kasteel.

De familie Van Hoboken heeft het kasteel met de omringende tuin in 1970 verkocht aan de Stichting Het Zuid-Hollands Landschap. Toen het kasteel dreigde te verdwijnen, is de Stichting Kasteel van Rhoon opgericht. Deze heeft het kasteel gekocht en gerestaureerd. De stichting onderhoudt het kasteel en organiseert hier culturele activiteiten voor de inwoners van de regio. Er is een restaurant in het kasteel en de gemeente Albrandswaard gebruikt de Kerkzaal als trouwzaal.

Tot zover de geschiedenis van Het Kasteel van Rhoon, met dank aan de website van het Kasteel, ook wel eens leuk om te weten omdat ik er al zo vaak langsgelopen ben!

Langs het metrostation van Rhoon lopen we via een brug over de weg richting het dorp Rhoon. De kerk staat in het centrum ervan en ik zet het op de foto. Er staat ook een kunstwerk op een pleintje, een man of vrouw te paard. De volgende keer ga ik het eens beter bekijken en ik loop verder door naar Poortugaal.

Dit stuk kan ik werkelijk dromen, gelukkig heb ik mijn Ipod bij me voor wat afleiding. Ik kom maar een paar mensen tegen, hondenuitlaters en fietsers maar geen wandelaars. Wel zie ik Babette met Leitje op een trapje zitten en ik zwaai even. Bij de voetbalvelden van de RET aangekomen loop ik richting de Welhoeksedijk waar Arno (mijn broer) tegenaan kijkt als hij in de tuin zit.

Na deze dijk is de finish en volgens het papiertje zou ik 16.150 km gelopen hebben. Nou dat is mijn recordtijd dan want ik kom 12.20 uur binnen! Tijd voor een lekker soepje, de erwtensoep ruikt goed. En hij smaakt nog ook. Ik ga bij een paar mensen zitten die ik van gezicht ken, je komt vaak dezelfde mensen tegen bij dit soort tochten.

Met de metro ben ik zo weer thuis. Ondanks de slechte voorspelling een mooie dag geweest en een heerlijke wandeling. De foto's staan aan de rechterkant.