Totaal aantal pageviews

dinsdag, december 15, 2009

12 december

Na het werk weer een wandeling gemaakt, dit keer ruim twee uur. Ik was van plan om via het Park Noord te gaan, maar het ging zo lekker dat ik besloot via het Ruigeplaatbos in Hoogvliet te gaan en dan over de Botlekbrug en Hartelbrug weer terug.
Het werd al snel donker en rond half 5 belde Hans op waar is was, inmiddels bij de Gamma aangekomen. Toen begon het te schemeren, ik schatte nog een half uur onderweg te zijn. Na 40 minuten, het was inmiddels donker stapte ik binnen, en had twee uur en 15 minuten gelopen.
Best wel lekker, zo na het werk. Jammer was wel dat ik mijn MP3 vergeten was.

maandag, december 07, 2009

Even de klad erin

Afgelopen weekend vrij, dus dat betekent normaal gesproken wandelen. Maar het is zulk slecht weer dat ik mijn voorgenomen Snertwandeling in Ouddorp niet gemaakt heb. Ook de dag erna is er een leuke wandeling in Kralingen maar omdat de avond ervoor (te) gezellig was, we waren pas om 01.30 thuis, lig ik de ochtend erop te lekker in mijn bedje om naar Kralingen te tuffen.
Dus................dan maar een korte wandeling in Spijkenisse. Erg kort dus want: het regende.
Volgende week dan maar in de herkansing, wel een werkweekend maar ik kan na het werk weer naar huis lopen.

zondag, november 22, 2009

RS80 Wassenaar 21-11-2009

Vandaag blijkt een dag vol hindernissen te worden. Het begint 's morgens al, ik kan de autopapieren niet vinden waar ook het ANWB pasje in zit. Mijn zoon had de vorige avond mede gedeeld dat de koelvloeistof bijna op was. Met die mededeling rij ik naar Wassenaar, en kom daar aan rond half tien. Gelukkig, het waarschuwingslampje heeft niet gebrand!
Het is loeiend druk op die voetbalvereniging Blauw Zwart waar het startbureau zit en er is bijna geen parkeerplek meer. Eindelijk zie ik een plekje onder een boom waar je waarschijnlijk niet mag staan maar toch doe ik het.
Binnen meld ik mij aan en 9.50 uur kan ik eindelijk vertrekken maar niet nadat ik eerst naar het toilet gegaan was want wie weet hoe lang het duurt voordat we een rust hebben. De route is beschreven op drie A-viertjes dus géén lange, rechte stukken!

De route is goed aangegeven maar hier en daar niet logisch zodat ik soms verkeerd loop.
Na een paar kilometer door de bebouwde kom komen we in een mooi park waar het raadhuis staat. Er wordt flink geklust daar, het staat in de steigers. Een mooie tuin eromheen heet de Prinsessentuin. Er staan een paar leuke beeldjes die ik digitaal vastleg.

Wassenaar is heel wat landgoederen rijk met daaromheen veel bossages. Daar lopen we dan ook veelvuldig doorheen. We lopen ook door het park Rust en Vreugd, waar de jubileumtocht van vorig jaar doorheen ging die ik samen met Marina gelopen heb. Er volgen dan ook veel "Marina-momentjes". De routebeschrijving heeft het over schelpenpaadjes maar die heb ik niet gezien door de vele losse boombladeren die over de paden liggen. Het is schuifelen over de knisperende blaadjes. Dat heeft ook wel wat, maar op een gegeven moment ben je dat wel weer zat. Ik was toe aan een rustpauze. Tot overmaat van "ramp" miste ik een pijl waardoor ik fout liep. Een medewandelaar liep achter mij en samen zochten we weer naar het vervolg van de route waardoor ik een extra stukje gelopen heb.

En eindelijk komen we bij de rust van RS80. Tot mijn grote verbazing kon je nergens zitten! Heb je je huis ter beschikking gesteld voor een rust, maar de wandelaars rust gunnen d.m.v. een simpel bankje ho maar! Dus mijn bakkie koffie tegen een auto geleund opgeslurpt (was ook niet eens erg lekker) en bij een groepje meiden gestaan, waarmee ik het laatste gedeelte van de tocht heb uitgelopen.

Na de rust ga ik toch alleen verder want een paar meiden moesten nog even naar het toilet maar ik besluit op mijn gemak door te lopen want zij lopen veel sneller dan ik. Een aantal meters verder zie ik een bankje bij een golfbaan en kan dan eindelijk even zitten en een banaan eten. Een paar minuten is genoeg om weer opgeladen te zijn voor het vervolg van de tocht. Ik loop achter een paar dames die hetzelfde tempo als ik hebben, tempo slak. Het parcours is erg bochtig en heuvelachtig met een paar zandpaden tussendoor. Heel zwaar dus. Ik loop te hijgen als een molenpaard en mijn shirt is zeiknat van het zweet. Het is dan ook erg warm voor de tijd van het jaar, 13 graden! Mijn MP3 op vol vermogen sleept mij erdoorheen.

We lopen een flink stuk door het park Meijendel en daar is de rust, de pannenkoekenboerderij waar ik met Marina gezeten heb tijdens de jubileumtocht en de Zeemanstocht heeft hier ook wel eens een rust gepland. Binnen is het erg druk en zoek een plekje en zie het groepje vriendinnen in de hoek zitten. Ik schuif bij hen aan en vraag of zij soms uit het Westland komen omdat ik een westlands accent hoor. Dat klopt nog ook. Mijn moeder komt uit De Lier en een paar van hen komen ook uit de De Lier. Ze blijken ook nog een paar ooms en tantes van mij te kennen. Erg grappig vind ik dit. Het kopje cappuccino is erg lekker en ik geniet van deze rust, en de verhalen van de meiden uit het Westland.

Het laatste stuk besluit ik samen met hen te lopen, ik vind deze tocht erg zwaar en door met hen mee te lopen word ik een beetje afgeleid en kunnen zij me door de moeilijke momenten heen slepen. Dat blijkt achteraf geen overbodige luxe, ik heb het nog nooit zo zwaar gehad! .Door het weer, door het vele stijgen en dalen, ik weet het niet maar het lijkt een tocht van 40 km!
Tussendoor worden er een paar foto's gemaakt die staan rechts met een paar foto's van mezelf. Mijn telefoon is bijna leeg en heb gespaard op het fotograferen
Ik krijg een "schop-onder-de-kont"van Marina en eindelijk, eindelijk is de finish in zicht! Ik kom precies 6 uur later, om 15.50 uur aan bij het startbureau.

Nog even nagekletst en samen lopen we naar de auto voor de terugreis. Thuis aangekomen is alles donker. Hè hoe kan dat nou, zijn ze weg ofzo? Nee, we blijken een stroomstoring te hebben door lekkage in de meterkast (de douche zit er boven) en de man van Eneco is ermee aan de slag. Het duurt dus nog wel even voordat ik kan douchen helaas.

Maar uren later zit ik nog na te genieten van deze zeer zware, maar leuke en leerzame tocht. Ik weet weer waar mijn grenzen liggen en hoe ik daar overheen kan gaan!

zondag, november 01, 2009

Hoogvliet-Spykcity 31-10-09


Moeder natuur is op zijn mooist in de herfst. Dit is mijn meest favoriete jaargetijde: lekker fris, af en toe een waterig zonnetje en mooie kleuren. Kunst in de natuur!

Vandaag besluit ik na mijn werk eens een stukje te wandelen. Ik werk in Hoogvliet. De route heb ik al op afstandmeten.nl uitgemeten, ik ga ongeveer 10 kilometer lopen.
Zo gezegd zo gedaan, om 15.15 uur stap ik de frisse buitenlucht in en dat is wel lekker na 6 uur binnen zitten!

Het is een beetje heiig, maar wel lekker. Bij het metrostation Hoogvliet buig ik af richting Poortugaal. Dit is een bekend stukje, met o.a. de RET mars was ik ook hier. Nog even naar mijn broertje gezwaaid, hij woont langs de Welhoekse dijk.

Ik besluit in de wijk Zalmplaat om langs de dijk te gaan lopen maar helaas, er ligt teveel poep! Dus de trap maar weer op en op het voetpad lopen dat bezaaid ligt met dode bladeren. Er lopen ook veel hondenbezitters, nu maar hopen dat die honden mij met rust laten.....................

Nu moet ik heeeeeeel nodig plassen en zoek een plekje waar dat kan. Ik zie de dijk weer en ik zie ook geen publiek dus een plek daarvoor is snel gevonden. Ik zie dat daar een leuk pad begint, het Visserspad. Een mooi stuk langs de Oude Maas met de welbekende vlonders. Ik zie de Spijkenisserbrug al liggen, daar ga ik straks overheen.

Het begint al een beetje te schemeren, het is inmiddels bijna vijf uur. Nog een stukje door het oude Spijkenisser centrum, het Noordeinde en de Voorstraat om vervolgens door de wijk Vierambachten naar huis te lopen. Rond half zes kom ik aan, helemaal opgefrist! Dit ga ik vaker doen!

zondag, oktober 18, 2009

Brielle 17 oktober 2009

Er zijn van die wandeltochten waar niet zoveel over te schrijven valt, zo ook deze wandeling.
In Brielle aangekomen bij sporthal de Dukdalf schrijf ik me in voor 25 km. Er schijnt een waterig zonnetje en het is niet koud. Het is een korte routebeschrijving en ik ben bang dat er niet veel variatie in zal zitten. En dat blijkt later ook zo: lange, rechte polderwegen. Persoonlijk hou ik daar niet zo van! Ik vertrek om 8.45 uur.

Na drie kilometer verschijnt de eerste rust, in een klein museum de Halve Maen in Tinte. Je kan daar oudhollands snoep kopen en een kopje koffie drinken maar na een half uur lopen wil ik nog niet zitten, ik maak wel gebruik van het zeer nette sanitair.

En dan slaat de schrik om het hart: waar is de volgende rust? Pas na 14,5 km??? Dat méén je toch niet? En er is ook nergens een bankje te bekennen waar ik even op kan zitten. Tot overmaat van ramp gaat het ook nog eens regenen en kan ik voor het eerst mijn meegebrachte paraplu gebruiken.
In de route zit een stuk bos, grappig is het gebruik van rood-witte linten om de richting aan te geven!

Na zoveel km buffelen is het heerlijk als ik eindelijk neer kan ploffen in de kantine van V.V. Hellevoetsluis (of is het Nieuwenhoorn?) en het is er gelukkig niet druk. De rust (van de voetballers) is nog niet begonnen en ik neem een heerlijke kop koffie. Na een goed half uur, het is 12.45 uur, vertrek ik weer voor het laatste stuk en ik zie dat er over 6 km wéér een rust is, 3km voor de finish.
Ik besluit door te lopen naar de finish, ik heb geen zin een half uur voor de finish te gaan zitten.

Bij de sporthal meld ik mij om 14.15 uur af maar niet zonder goedbedoelde commentaar te leveren omdat die rusten zo raar verdeeld waren en er ook geen afstanden naast de routebeschrijving stond. Het antwoord wat ik kreeg vond ik niet zo aardig: "ja er zit daar niets!" Nee, maar dan kan je er toch voor zorgen dat de route beter uitgekiend wordt? Er zijn daarvoor mogelijkheden zat zoals GPS of de computer. Of regel een wagenrust, zoals de RET dat doet en RWV. Blijkbaar heeft deze wandelsportvereniging de Jonge Tippelaars geen hart voor de wandelaars!! Of het ontbreekt hen aan vrijwilligers dat kan ook maar geef dan een behoorlijk antwoord!
Pfff......26,4 km met één rust gaat niet in je kouwe kleren zitten!

zaterdag, oktober 10, 2009

RET Metromars 10-10-09

Vandaag zijn de weersvoorspellingen beroerd maar ik gok het er toch op, ik ga vandaag eens een keertje in Hoogvliet e.o. wandelen want de RET heeft een wandeltochtje uitgezet.
Om even over negen vertrek ik van huis om via de metro (het is ook een metro-mars) bij het startbureau te komen, die zit onder het station.
Rond half tien stap ik weer naar buiten nadat ik mij voor de 15 km-route heb ingeschreven. Dat inschrijven gebeurd met een klein metrokaartje, het is tenslotte een metro-mars.

Via de straten in Hoogvliet, kom ik bij metrostation Tussenwater en ik zet het gebouw op de foto waar ik sinds een week werk. Het heet de Hoge Vliet en het bedrijf waar ik voor werk zit op de 6e etage. Dit stuk heb ik al eerder gewandeld, ik weet dat we nu een mooi wandelgebied binnenlopen, en het is een beetje heiig. De verwachtte (slechte) weersvoorspelling komt niet uit gelukkig.
Na ongeveer 5 km is er een wagenrust van de RET maar ik ben net lekker op gang en heb geen zin om te rusten en verlaat daarom deze rustplek. Via een schelpenpad komen we weer op het asfalt richting Rhoon.
Dit is een historisch landschap, in 1190 bouwt een landjonker twee gebouwtjes in de eerste polder in de Heerlijkheid Rhoon en Pendrecht en een hofstede aan de overkant, waar nu in het bos het Waaltje ligt. In 1421 vaagt de Sint Elizabethsvloed de bouwwerken grotendeels weg.

Vanaf 1433 bouwt men hier een kasteel. Het staat op een strategische plek, aan open polder en het water. Er wordt regelmatig om gevochten. Zo wordt het tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten in 1489 geplunderd en in brand gestoken. Telkens wordt het kasteel herbouwd en aangepast aan de tijd. In 1598 kreeg het zijn huidige vorm en wordt het gewit, het heet dan ‘Het Witte Huis’. De periode van 1550 tot 1670 is een glorietijd voor de Heren van Rhoon: ze bezitten verschillende huizen, waaronder ‘Westeinde’ in Den Haag. In 1683 gaat de familie Duivelandt echter failliet.

Hans Willem Bentinck, heer van Diepenheim, koopt het kasteel met het omringende land. De Bentincks gebruiken het kasteel als jachtslot, maar wonen er niet permanent. De familie bezit in Den Haag nog ‘Sorgvliet’, het tegenwoordige Catshuis. Rentmeester Christoffel Tromer verandert de tuinen van het kasteel en gebruikt ze als proeftuin voor de tuinen van Paleis Het Loo, waar hij ook werkt. Hij koopt de fruitbomen en vloerkleden in voor het kasteel in Rhoon en voor Sorgvliet. Na het overlijden van Willem Bentinck, heer van Rhoon, ontstaat er onrust onder het volk. Zijn kleinzoon is pas 14 jaar dus te jong om hem op te volgen, er is geldgebrek en de Franse Revolutie doet zich ook hier voelen. In 1813 sterft de laatste graaf Heer van Rhoon en Pendrecht.

De Rotterdamse reder Anthony van Hoboken (1756– 1850) koopt het kasteel in 1830. Hij moderniseert het in Empire-stijl. Hij gebruikte het als weekend- en zomerhuis. Nazaat Anthony van Hoboken (1887-1983) wijdt zijn leven aan de muziek en vertrekt naar Zwitserland. Zijn naam is verbonden met die van componist Joseph Haydn, doordat hij het complete werk van componist Joseph Haydn heeft geïnventariseerd en gecatalogiseerd. (zie ook www.haydn-vanhobokenfestival.nl).
Het huis komt in 1913 onder beheer van de Maatschappij ter exploitatie van Rhoon, Pendrecht en Kortgene. In mei 1940 vordert de Duitse Wehrmacht het kasteel voor bewoning en in de oorlogsjaren wordt het langzaam leeggehaald. Na de oorlog probeert men nog vergeefs de bezittingen terug te krijgen, maar gezien de slechte staat van het kasteel stelt de gemeente voor het gebouw te slopen. In 2003 schenkt de familie Van Hoboken vanuit Zwitserland bezittingen aan de Stichting Kasteel van Rhoon, nu te bezichtigen in de Van Hoboken-kamer in het kasteel.

De familie Van Hoboken heeft het kasteel met de omringende tuin in 1970 verkocht aan de Stichting Het Zuid-Hollands Landschap. Toen het kasteel dreigde te verdwijnen, is de Stichting Kasteel van Rhoon opgericht. Deze heeft het kasteel gekocht en gerestaureerd. De stichting onderhoudt het kasteel en organiseert hier culturele activiteiten voor de inwoners van de regio. Er is een restaurant in het kasteel en de gemeente Albrandswaard gebruikt de Kerkzaal als trouwzaal.

Tot zover de geschiedenis van Het Kasteel van Rhoon, met dank aan de website van het Kasteel, ook wel eens leuk om te weten omdat ik er al zo vaak langsgelopen ben!

Langs het metrostation van Rhoon lopen we via een brug over de weg richting het dorp Rhoon. De kerk staat in het centrum ervan en ik zet het op de foto. Er staat ook een kunstwerk op een pleintje, een man of vrouw te paard. De volgende keer ga ik het eens beter bekijken en ik loop verder door naar Poortugaal.

Dit stuk kan ik werkelijk dromen, gelukkig heb ik mijn Ipod bij me voor wat afleiding. Ik kom maar een paar mensen tegen, hondenuitlaters en fietsers maar geen wandelaars. Wel zie ik Babette met Leitje op een trapje zitten en ik zwaai even. Bij de voetbalvelden van de RET aangekomen loop ik richting de Welhoeksedijk waar Arno (mijn broer) tegenaan kijkt als hij in de tuin zit.

Na deze dijk is de finish en volgens het papiertje zou ik 16.150 km gelopen hebben. Nou dat is mijn recordtijd dan want ik kom 12.20 uur binnen! Tijd voor een lekker soepje, de erwtensoep ruikt goed. En hij smaakt nog ook. Ik ga bij een paar mensen zitten die ik van gezicht ken, je komt vaak dezelfde mensen tegen bij dit soort tochten.

Met de metro ben ik zo weer thuis. Ondanks de slechte voorspelling een mooie dag geweest en een heerlijke wandeling. De foto's staan aan de rechterkant.


zondag, september 20, 2009

Dam tot dam wandeltocht 2009


Het is vandaag 19 september en ik ga voor de vierde keer naar Amsterdam, de Dam tot Dam wandeltocht gaat daar van start. Het is het jubileumjaar van de Dam tot Dam ( ze zijn begonnen met hardloopwedstrijden, zeven jaar geleden is het wandelen erbij gekomen) dit is het 25e jaar dat dit georganiseerd wordt.
Ik heb met Lisette op station Schiedam afgesproken. Het treinkaartje had veel voeten in aarde: het lukte me niet. Samen met een andere dame ging het wel, en gelijk heb ik haar een dienst bewezen want ze had geen klein geld voor een kaartje naar Maassluis. Na enig heen en weer gewissel is het toch gelukt haar op weg te helpen.

Op het station staat Lisette en samen vertrekken we om 08.15 uur naar Amsterdam. In de trein komen twee dames op leeftijd bij ons zitten en we raken gezellig aan de praat. Want ze kunnen aan onze outfit zien, dat wij ook gaan wandelen, net als zij.
In Amsterdam aangekomen drinken we nog een lekker bakkie cappuccino, daar zitten nog meer wandelaarsters. Wij zien deze dag over het algemeen dames die deze wandeltocht leuk vinden, heel weinig heren.

De tocht gaat om 9.50 uur richting Bijenkorf en het oorlogsmonument en ik zet Lisette op de gevoelige plaat.
Het is heerlijk weer, de jassen kunnen uit! Wat ik wel een beetje jammer vind is dat de route precies het zelfde is als andere jaren. Maar omdat het zonnetje zo uitbundig schijnt, is het toch wel leuk om door de straatjes van Amsterdam te banjeren....
We komen ook nog bekenden tegen, Jannie die ik in Nijmegen ontmoet heb, een kennis van Linda, en Ron van de Kant met vriendin.

Na ongeveer vijf kilometer komen we bij de eerste rust, de Schellingwouderbrug. We zijn vrij laat gestart en het is daarom ook niet erg druk hier. We krijgen een apppeltje en een flesje drinken, die nu wat minder groot is dan vorig jaar. En ook lekker! Helaas komen we de flesjes later overal tegen en niet in prullenbakken! Wat een mentaliteit heb je tegenwoordig: gooi maar neer dan ben ik ver vanaf! Bah!

Op 13 km is de tweede rust, het Barkpad. Daar zeggen we tegen de medewerkers dat we weer een stapel afval hebben gezien en dat terwijl de afvalbakken 100 meter verder staan. Zij zijn blij dat we het even melden. Hier is het ook niet meer zo druk, we krijgen weer een lekker Sultanaatje en een flesje drinken. En er staan voldoende dixies, waar ik even gebruik van maak.
De zon schijnt nog lekker en we gaan eventjes in het gras zitten om de voeten te luchten.

Na deze heerlijke rust gaan we richting het Molenwijkpark. Op dit stuk van de route hebben de mensen erg hun best gedaan het gezellig te maken, ze zitten buiten voor hun stulpje met slingers, muziek en soms versnaperingen. Kinderen bieden koekjes en limonade aan. Soms gratis en soms voor een grijpstuiver want tja, het is tenslotte crisis!
Het zweet gutst ons van de lijven, wat is het warm! Wel lekker hoor, zo laat in september nog zo zwoel!

Helaas moeten we deze gezelligheid verlaten, we gaan richting autoweg, waarlangs een flink stuk van de route gaat. Wel jammer dat dit stuk er nog steeds inzit: zo saai! En het industrie terrein waar we door moeten is ook niet al te inspirerend. Lisette zet mij op de foto bij het bordje Zaandam. De laatste rustpust zit daar, ook de brandweer is alweer aan het opruimen. We krijgen daar een lekker broodje spijs van de sponsor AH. En een gratis bakje koffie maar daar hebben we geen trek in. We komen een vaag figuur tegen, die met kapotte schoenen loopt en een tas vol flesjes meezeult, en hij had het over "even poepen". Nou ja! Je komt wat tegen met zo'n wandeltocht...................

Nu nog maar een klein stukje richting het centrum van Zaandam, op de brug zien we de huizen en flatgebouwen liggen. Deze brug gaat helaas (weer) open, vorig jaar stonden we hier ook te wachten. Dit jaar hoeven we voor het eerst niet naar de sporthal te lopen voor de finish, deze is in het gezellige centrum van Zaandam. Daar komen we aan precies om vier uur en krijgen een medaille. Helaas niet de jubileum medaille, die was op (!). Wel raar want er kon dit jaar ook voor het eerst niet na-ingeschreven worden, dan weten ze toch precies hoeveel mensen er komen???
Nog eventjes nagenieten van deze heerlijke dag, de muziek speelt uitbundig, gaan we daarna richting trein, dat is nog een klein stukje wandelen door het centrum. Vorig jaar reed er een pendelbus naar de trein, nu niet meer. En dat vind ik wel een verbetering.

De terugreis gaat voorspoedig, we hoeven niet lang te wachten en om 18.15 kom ik weer aan in Schiedam alwaar Hans mij oppikt om naar Spijkenisse te rijden.
Ik heb genoten van deze dag, mijn eerste wandeling na de Vierdaagse.

zaterdag, juli 25, 2009

Vierdaagse 2009 Dag van Cuijk

Mijn verslag van de 93e Vierdaagse Nijmegen begint met vrijdag. Voor het begin van dit verslag doorscrollen naar beneden.
Vrijdag
Ze zeggen wel eens: "Thank God it's fryday", nou dat dacht ik ook vanmorgen.
Ik heb weer vroege start en na een heerlijke nachtrust sta ik om 05.25 uur in de startblokken. Eline gaat met me mee omdat ze ook vroeg wil starten, daar hebben we een methode op verzonnen.
De barometer vereeuwigd en daarna ga ik door de scanner om 05.40 uur.
Er komt geen einde aan die straten in Nijmegen en de studenten krijgen er nog steeds geen genoeg van om ons aan te moedigen. Ik vind er geen bal meer aan en wou dat het al avond was. Ik loop alleen met mijn MP3 als gezelschap. Floor en Inge sprinten me voorbij, ze zien mij niet. Wel jammer maar ik kan toch hun tempo niet bijhouden. En ja hoor, het gaat weer eventjes regenen. Ik heb nu een goede poncho bij me, die hebben we gekregen bij ons startnummer.
Ik kom door straten die me erg onbekend voorkomen, het lijkt net of we naar Wijchen gaan maar nee het is de dag van Cuijk dus dat kan niet. Ik besluit even naar de EHBO te gaan van het leger om mijn tenen in te laten tapen. Ik ben daar nog nooit geweest, weer eens wat nieuws.
Bij de tent aangekomen kan ik nadat ik mij aangemeld had meteen naar naar binnen voor een behandeling door een jonge militair (als dat maar goed gaat dacht ik nog maar hij deed het uitstekend). In de tent was ook een cameraploeg van SBS6 maar gelukkig spraken ze mij niet aan. Na de tenenbehandeling, wat toch nog zo'n drie kwartier ik beslag nam ging ik weer op pad.
Onderweg nog even met twee dames gekletst, zie ik Eline staan. Die is toch nog ver gekomen. Ik besluit een stukje met haar op te lopen maar haar tempo is nog minder dan die van mij en met pijn in mijn hart nam ik weer afscheid van haar, we moeten de dijk op richting Linden.
Met mijn MP3 op vol volume stamp ik door naar de volgende rust. Vlak voor de brug naar Linden ga ik even zitten en probeer een plekje zonder rook te bemachtigen, er wordt flink wat afgepaft hier! Ik kom Carla tegen en we gaan samen weer verder.
In Linden is het thema "Crisis" en de bewoners hebben er weer wat moois van gemaakt. Krista, Maud Syl en Bianca zijn er ook.
Carla en ik gaan eventjes een soepje eten want het zoutgehalte moet aangevuld worden. De soep is heerlijk maar we zitten vlak voor een DJ die zijn volumeknop op tien heeft staan en dat is geen pretje.
Vanuit Linden is het een saai stuk naar het volgende dorp en ik loop een stukje met Carla en dan weer een stukje met Bianca.
Als we bij Cuijk zijn is het nog ongeveer 13 km naar de finish. Dat zijn de langste 13 kms ooit geweest. In Cuijk is het ook weer superdruk want het is weer lekker weer. De pontonbrug ligt er ook weer en na de brug ga ik eventjes uitpuffen bij de legerrust. Niet al te lang want het is zo zes uur.
Ik kom een echtpaar tegen die mijn tempo lopen en ik besluit bij hen te blijven. Zij hebben vorige week de Apeldoornse vierdaagse gelopen, 4 x 40 km!
Voordat ik in Malden bij AGS ga zitten ga ik nog even langs de kant zitten bij een mevrouw die gelijk mijn flesje bij ging vullen met fris water. Even vijf minuutjes opladen om naar Malden, de laatste rust te gaan. Bijna loop ik er voorbij, gelukkig ziet Eric mij en hij roept me heel hard.
Ik krijg lekkere noedels, heerlijk zout. Mjammie!
Na een lekkere huilbui op de schouders van Carla ga ik weer verder voor mijn victory tocht.
De Via Gladiola is erg lang, er komt geen einde aan.
Bij het ziekenhuis zie ik Corine en Sjaan, althans zij zien mij. En gezamenlijk maken we de tocht af. Hans en Rob staan een paar meter verderop met een bos gladiolen. Ik ben 17.30 uur gefinished en Corine maakt een leuke foto ervan.
Ik krijg mijn kroontje opgespeld dat ook vereeuwigd wordt. Bij het logeeradres eventjes uitpuffen, snel douchen en koffer inpakken.
Jolande en Danielle staan al helemaal gepakt en gezakt om naar huis te vertrekken, die waren allang binnen. Wilma, Gerda en Marian ook. Jammer dat ik Eline en Anita niet meer zie, ik hoor dat Eline het gered heeft. Wat een doorzetter is dat zeg!!
Hans komt mij samen met Rob ophalen.
Na een hartelijk afscheid vertrekken we richting Spijkenisse waar we om 20.50 uur aankomen.
Ik ben helemaal op en vertrek snel naar dromenland met een smile op mijn gezicht, ook al zijn mijn voeten dood en mijn spieren pijnlijk ik voel me heerlijk! Weer een missie volbracht.

Vierdaagse 2009 Dag van Groesbeek

Barometerstand
Donderdag
De weersvoorspellingen zijn niet zo goed, het gaat vandaag regenen. Wanneer is niet helemaal duidelijk. Daar komen we later pas achter.
Ik hoor dat Linda haar wandelcarriëre aan de wilgen heeft gehangen, ze start niet vandaag, teveel blarenleed.
Het is vandaag de dag van Groesbeek, de Zeven heuvels moeten bedwongen worden. Mijn tenen zijn beschadigd door een foutje van mij waar ik verder niet over wil uitwijden (eigen schuld dikke bult). Dus de start is niet zo erg lekker.
Nadat ik de barometer op de foto heb gezet, mag ik weer vroeg starten en al snel word ik weggescand, het is 05.40 uur. Het eerste stuk gaat weer door Nijmegen, wat een beetje gaat vervelen vind ik. De onvermijdelijke studenten roepen ons toe en er staat verder niemand langs de weg.
En dan kom ik Anita tegen, die haar loopmaatje achter zich gelaten heeft. Eline heeft enorm last van haar scheenbenen, en moet bij elke rust de benen koelen en haar tempo is erg laag. We besluiten samen op te lopen en dat is best gezellig. We kletsen niet zoveel maar toch hebben we steun aan elkaar. Helaas gaat het al snel regenen, eerst een miezerbuitje dat later over gaat in gestage regen. Anita moet erg plassen en we besluiten een café in te duiken, daar kunnen we ook schuilen voor de regen. We zinken neer in de Chesterfields, wat een genot! We besluiten daar een soepje te eten, zonder ballen helaas en de bediening is erg traag. Maar ja, deze rust komt ons goed van pas. We kletsen wat met de twee dames die tegenover ons zitten. Helaas is het niet minder gaan regenen en moeten we weer verder.
We gaan richting de heuvels en de eerste is al heel stijl. Omdat mijn tenen zo zeer doen is het afdalen geen pretje! De mensen zijn niet minder enthousiast, ze staan in grote getale langs de kant met hun campers. Wilma de poes staat er ook weer.
In Groesbeek kom ik Inger tegen maar die heeft een tempo, die kan ik niet bijhouden. Geeft niet want ik loop samen met Anita. En hier is het een groot feest, je word gedragen door het publiek waardoor ik de pijn een beetje vergeet.
We hebben afgesproken na ieder half uur te pauzeren, het regent en we zijn doornat. Althans ik want de poncho die ik bij me heb, is zo lek als een mandje. Ik ben drijfnat behalve mijn voeten die zijn lekker droog gelukkig. Het is bijna tijd om te pauzeren maar we zien geen tentjes om te schuilen. We vragen aan mensen langs de kant met een tent of we even eronder mogen. Anita vraagt of ze even naar het toilet mag en ik krijg een lekker biertje van de heren. Het wordt toch nog gezellig in die regen. En warempel, als we eventjes zitten, beginnen de wolken te breken en gaat de zon schijnen. Gelukkig maar.
We gaan weer verder de heuvels in. Ik heb het erg zwaar door die rottenen, want het dalen is best pijnlijk. Ik zie het even niet meer zitten en dan zie ik ineens onze Eric staan, Anita loopt tien meter voor me en ik roep haar keihard, helaas hoort ze me niet. Maar ik ga toch zitten, deze rust komt als geroepen!! Ik krijg een lekker sapje en kom een beetje bij. Het is niet meer zo ver naar de finish, zo'n 8 km en ik ga weer alleen verder.
Dit zijn heel zware km's want het gaat nu alleen maar dalen want we lopen richting Berg en Dal.
Ik zet mijn MP3 op en ik ga in een roes verder want de voeten doen pijn!
Vlakbij de finish zie ik Pien en Annemiek weer, of zij zien mij en ik krijg een lekker spekkie van haar. Nog eventjes en dan kan ik weer uitpuffen bij Gerdien en Annemiek.
Bij de finish zie ik Bianca en van haar krijg ik een vroege startkaart voor morgen. Ik ga nog heel eventjes bij Wipneus en Pim zitten en klets wat met een man die naast me zit. Na een biertje en een lekkere douche krijgen we weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld: pasta met verschillende sauzen en sla. Helaas eentje met champignons maar de andere saus is ook erg lekker! Met olijven, mmmmm................................ en een lekker toetje na: ijs!
Eline is net op tijd gefinished met heel veel pijn. Benieuwd of ze morgen van start gaat......
Ik ga weer vroeg mijn mandje in en dag drie is een feit. Ben wel erg moe en val heel snel in slaap.

Vierdaagse 2009 Dag van Wijchen

Syl heeft lol
Woensdag
Na een heerlijke nachtrust en een goed ontbijt vertrek ik om 06.15 uur naar de start, ik heb een late start vandaag. Het is de dag van Wijchen die bekend staat als saai. We zien het wel, ik weet in ieder geval wat er gaat komen. Bij de start zie ik Krista zitten, die op Syl en Bianca wacht en ik besluit samen met hun een stukje te lopen.
Het eerste stuk gaat door Nijmegen en dat is vrij saai omdat en nog niemand langs de kant zit en er geen bandjes ofzo spelen. De studenten zijn wel leuk. Na de Hatertse brug gaan we even pauzeren op omgekeerde bloembakken (en dat zit best lekker!) Maud komen we op de valreep nog tegen en Bill komt ook even langs. Hij maakt een opmerking over het truitje van Maud, ze is erg bloot gekleed en dat vindt hij wel vermakelijk (welke man nou niet?)
En daar zien we Ed Stetson ook nog even, hij loopt voor het eerst op de 40 km en hij vindt het in één woord geweldig (hij heeft nu de leeftijd om de 40 te mogen lopen). Hij gaat samen met Bill bij de eierboerderij iets eten en ik blijf een tijdje bij Krista en Syl lopen.
Mijn tempo zakt wat af en Syl blijft gezellig bij me lopen want we moeten de saaie lus naar Wijchen in. Tot daar blijft ze bij me en we verkopen ook samen veters. De zaken gaan goed.....
In Wijchen is het weer een groot feest, het is erg mooi weer en het hele dorp zit langs de weg. We krijgen ook weer vanalles aangeboden, van komkommer tot dropjes en zoutjes. De kleine kinderen staan langs de weg om een handje te krijgen. Bij de ouders van Sunny krijgen we lekkere (zoute!) soep met ballen en heerlijke appeltaart om de verjaardag van Sunny te vieren.
In Beuningen staat ook Tante Wilma met een rustpunt, daar ga ik even zitten, Syl en de rest zitten er ook al. Ik blijf daar niet lang zitten omdat de spieren dan zo verstijven.
In Weurt is het al even gezellig en ik zet een roze zanger op de kiek. Het is vandaag Roze Woensdag, vandaar dat hij roze gekleed is denk ik.
Ik vind het wel leuk om spreuken en teksten op t-shirts te fotograferen, je leest soms de gekste dingen. Maar ik kom er niet veel tegen.
In het Waterkwartier is het ook gezellig druk en al snel om ik bij het benzinestation waar ik vorig jaar met Marina even gezeten heb. Ik ga daar in het gras zitten nadat ik een grote fles water gekocht heb. Ik ben bang zonder water te komen zitten, het is erg dorstig weer!
En dan zie ik de bekende vlag van RWV en ik ga me even melden want ik heb ze maandag niet gezien. Is wel leuk om te lezen straks in de Wandelsportbode dat ik nummertje twee in de wacht heb gesleept.
De Waalkade is alweer snel in zicht, ik vind het nu wel meevallen, vorig jaar had ik er meer moeite mee. Al snel bereik ik de finish en ik meld mij af. Morgen weer een vroege start. Op weg naar huis kom ik twee t-shirts tegen met een Twentse spreuk. Ik vraag aan de man wat betekent dat nou maar ik ben het alweer vergeten. Wel zet ik ze even op de kiek.
Bij Wipneus en Pim is het ook druk, ik moet langs de mensenmassa omdat ik die straat in moet om naar het logeeradres te lopen, twee straten verder. Heerlijk om zo dichtbij te slapen.
Ik plof daar neer en Wilma en Marian zijn daar al. Ik neem een lekker koel biertje. Zo, dag twee zit in de pocket! We krijgen 's avonds een heerlijke maaltijd, varkenshaas met gebakken aardappelen, sla, boontjes en tomaten. We kunnen lekker in de tuin zitten want het is nog steeds warm.......
Na eventjes naar TV Gelderland gekeken te hebben, onze Maike komt op tv, ga ik weer snel naar bed voor de broodnodige rust. Ik ben versleten!

Vierdaagse 2009 Dag van Elst

Dinsdag
Zoals ik al zei, het is een vroege start vanmorgen! Ik heb niet zo best geslapen, van de spanning denk ik. De andere dames hebben ook een vroege start en samen met Anita en Eline gaan we richting Wedren. Ik kom erachter dat ik een andere route heb genomen naar het logeeradres, het is nog dichterbij dan ik dacht!
Om 05.35 zie ik Elly in de rij staan, ik sta notabene naast haar en al kletsend worden we om 05.40 weggescand. Anita en Eline zie ik al niet meer maar dat is niet erg, ik heb aan Elly leuk gezelschap. Zij heeft een sneller tempo als ik en niet veel later loop ik weer "alleen".
Als ik richting Bemmel loop, zie ik een huis met de naam "De Geer", zo heet mijn schoonmoeder en ze ik ook nog jarig vandaag! Ik zet het huis op de foto en krijg gelijk een telefoontje van Anouska, leuk dat ze aan me denkt!
En dan word ik geroepen, we zijn bijna in Bemmel, het is "stappertje" (Linda) van het forum. Zij loopt met Corrie, een ex-collega van haar. Ze vraagt of we samen kunnen lopen en ik vind het wel gezellig. In Bemmel drinken we gezamenlijk koffie bij mijn "vaste" rustpunt. Ik ga daar altijd naar de WC, een schoon en fris toilet.
Het is lekker weer, eigenlijk best wel warm en het is dan ook erg druk langs de route. In Elst is het hele dorp uitgelopen, ontzettend veel mensen langs de kant. Richting Valburg gaan we even pauzeren en Corry weet een rustplek bij de douane. Nou wil het geval dat ik daar vorig jaar met Marina ook gepauzeerd heb, wat een toeval (of niet). Ik laat daar een paar traantjes om de herinnering.........
Daar krijgen we een heerlijk broodje en tomatensoep en we gaan lekker in het zonnetje zitten.
Het gaat best lekker en al snel komen we aan in Oosterhout. Daar is het ook weer een feestje.
Ik kom Mary en Bart op de dijk tegen, altijd gezellig. Mary heeft het wel moeilijk omdat het zo warm is maar ze stapt dapper verder. Als we de Waalbrug weer oversteken is het nog maar een klein stukje naar Nijmegen en daar staan Pien, Gerdien en Mees langs de kant met iets lekkers. Ik krijg ook een witte gladiool. Linda en Corrie melden zich bij hun tentje af en ik ga naar de mijne. Linda heeft het erg moeilijk gehad, ik heb haar er het laatste stukje doorheen gesleept. Zij heeft morgen een vroege start kunnen regelen hoor ik later, ik heb een late start en ga die niet ruilen. Morgen dus lekker uitslapen!

Vierdaagse 2009 Blauwe Maandag

Maandag
Om tien uur rijden Hans en ik naar Nijmegen om naar mijn logeeradres te gaan. Ik ben wel benieuwd hoe het is, ik doe dit voor het eerst. Zonder problemen komen we daar aan en worden hartelijk ontvangen door Gerdien en Mees, het zoontje van 8 jaar. Hij heeft een mooi bord voor aan de deur gemaakt: vrouwenhotel. In de eetkamer zitten al twee andere gasten een bakkie thee te drinken, Wilma en Marian. Annemiek, de partner van Gerdien is er ook en gezamenlijk drinken we nog een bakkie koffie voordat Hans en ik de stad ingaan om mijn startnummer op te halen.
Het is al erg druk in de stad en mijn starthokje staat in de brandende zon! En het is er niet druk gelukkig dus de benodigde spullen krijg ik snel overhandigd.
Nog eventjes rondgelopen om de sfeer te proeven, wat prullaria gekocht en daarna afscheid genomen van Hans die weer terug naar huis gaat. Ik ga naar de bijeenkomst van Blauwe Maandag, de forumleden van W4W komen rond het middaguur bij elkaar om de vierdaagse in te luiden met veel drank en etenswaar. Er worden weer veel foto's gemaakt!
Om vier uur ga ik weer terug naar het logeeradres om mezelf te installeren, ik heb een kamertje voor mezelf. Daarna gezellig kletsen met de andere medebewoners die inmiddels ook gearriveerd zijn: Eline, Anita en Gerda. Er komen nog twee dames die niet meeeten maar 's avonds pas arriveren, dat zijn Jolande en Danielle. We krijgen een lekkere maaltijd voorgeschoteld: kipfilet met sinaasappel en tortellini met een groene salade. Omdat ik niet tegen champignons kan, hebben ze speciaal voor mij andere tortellini gemaakt. We zitten heerlijk aan de tuintafel omdat het prachtig weer is. Als toetje een heerlijk ijsje die Pien, de dochter van tien jaar, voor ons opschept. Genieten!
Na nog even naar TV Gelderland gekeken te hebben, zoek ik mijn bed op, het wordt morgen erg vroeg starten: 05.30 uur!!

zaterdag, juli 18, 2009

Nog eventjes......


Het is nu zaterdag, twee dagen voordat het feest in Nijmegen begint! Ik heb al één en ander klaarliggen aan eterijen, mijn koffer staat klaar om gevuld te worden. Morgen ga ik daar maar eens mee beginnen.......
Maandagochtend gaan Hans en ik richting Nijmegen, mijn nieuwe slaapplaats zoeken, startkaart ophalen en genieten van alle bekenden die ik dan weer tegenkom.
Ik heb, na de Tweedaagse van Amersfoort gelopen te hebben, weer een idee van het afzien, want dat gaat het zeker worden. Maar ik heb er vertrouwen in, dat het helemaal goed gaat komen en dat ik over de bekende dipjes heen kom!
Nijmegen, here I come!

zondag, juni 21, 2009

Amersfoortse Tweedaagse 2009 /19-20 juni





Veters in de verkoop voor KWF!




Voor de derde keer ga ik deze Tweedaagse lopen en ik kan ook weer logeren bij mijn schoonouders. Dit keer gaat Hans weer mee en samen rijden we donderdagavond richting Voorthuizen.
Na een korte nacht sta ik om 05.00 uur op om me klaar te maken voor de lange dag.
Hans mag een uurtje langer slapen, hij hoeft alleen maar heen en weer te rijden naar Amersfoort.
De start is weer op een sportterrein aan de Gasthuislaan en het is er al vrij druk. De lopers voor de 50 km staan al te trappelen van ongeduld bij de start als ik om 6.45 uur aankom.
Er zijn ook al redelijk veel Walkers aanwezig en de stemming zit er al goed in. Klokslag 07.00 uur vertrekken we richting Amersfoort. Er zit een kleine wijziging in met vorig jaar, we gaan nu naar rechts i.pv. naar links, de bebouwde kom in. Tot aan de eerste rust is de omgeving mij onbekend. Die rust is al na 8 km bij de Stoeterij. Daar staat een lange rij voor de Dixies en ik besluit om toch even in de rij aan te sluiten, ik moet errug nodig!!

Nog eventjes gezeten daar en al snel ging de stoet weer verder richting het defensie terrein "De Vlasakkers". Hier mogen normaal gesproken geen burgers komen, maar voor de Tweedaagse wordt een uitzondering gemaakt. Je moet wel je kaartje laten zien anders mag je er niet op.
Het is er mooi en rustig, en je mag over brede paden lopen. Het is wel zwaar want af en toe gaat het flink stijl omhoog (en omlaag!) En het is vrij warm dus ik loop flink te zweten!
Als we na ongeveer 10 km het terrein aflopen is het nog 2 km naar de volgende rust, sportterrein Peijnenburg. Ik heb veel veters bij me voor KWF om te verkopen en voordat ik eindelijk water mag halen word ik nog aangehouden om veters te verkopen. De verkoop gaat goed en ik krijg veel reacties op de veters.
Eindelijk water want ik heb maar een fles bij me en die is al snel leeggeraakt. De rij voor het toilet is niet zo lang en water halen is geen probleem.
De volgende rust is niet bij restaurant de Vlasakkers maar wij gaan de andere hoek om, naar het pannenkoeken huis voor poffertjes! We kunnen hier ook weer lekker in de zon en de poffertjes worden al snel aan tafel gebracht. Heerlijk! Hier zitten ook Jan en Dries van het GGG.
Als we weer verderlopen hoor ik een bekende stem: Mary die ik vorig jaar hier ontmoet had. Bart is er ook maar die loopt wat sneller dan Mary. We raken weer gezellig aan de praat hoewel het niet zo lekker gaat met haar, ze heeft er heel veel moeite mee, ik moet haar echt naar de finish meeslepen. Maar ze heeft het wel gered. Leuk om haar weer gesproken te hebben.
Bij de finish komen we om 15.30 uur aan, dit is de kortste 40 km ooit! Want bij elke rust hebben toch ruim een half uur gezeten.....Nou ja, het was een leuke en warme dag, een paar spettertjes regen ondanks de slechte voorspellingen een mooie dag.
Als ik het terrein verlaat, kom ik ook nog Lenie en Joke van de Dordtse bende tegen! Zij lopen de 40 km route, Joke gaat de Nijmeegse lopen.
Ik word opgehaald door Hans en na het eten ga ik vroeg naar bed, ik ben best wel moe.

Henschotermeer

De tweede dag sta ik een kwartiertje later op want ik heb genoeg tijd om mij klaar te maken voor de volgende wandeldag. Het is schitterend weer en dat blijft het de hele dag. P.Paulusma zit er weer goed naast!
Bij de start druppelen de walkers langzaam binnen en klokslag 07.00 uur vertrekken we weer richting het park van Amersfoort. Daar moeten we filelopen, het is een smal paadje. Maar dat vind ik niet erg, ik moet een beetje op gang komen, mijn voeten doen een beetje zeer en ik heb een kleine blaar. Maar uiteindelijk komen we weer in de bebouwde kom en worden de straten wat breder waardoor we een beetje door kunnen lopen. We gaan weer richting Dodeweg, een supersaai stuk langs de snelweg. Aan het eind van deze weg mogen we het bos weer in. Er volgen nu veel onverharde wegen en dat loopt niet zo lekker. Veel steenslag en zand. Ik moet ook erg nodig plassen en ik denk dat ik het niet red tot aan de rust, dat is nog een uurtje verder. Daarom duik ik maar de bosjes in en ik raak verder van de groep verwijderd. Met als gezelschap mijn MP3 stamp ik door naar de rust. Daar zie ik mijn wandelmaatjes weer en gaan gezamenlijk weer op pad. We zitten op 10,5 km en de volgende rust is 12 km verder, bij het Henschotermeer. Dat is een mooie natuurgebied waar kinderen spelen in het water (brr...fris hoor!).

Het meer is ontstaan tijdens de mobilisatie voor de Tweede Wereldoorlog toen men ter versterking van de Grebbelinie hout en zand nodig had. Naderhand (1972) werd de in die tijd ontstane plas uitgediept en vergroot om als zwemplas te dienen.In het meer ligt een eiland, dat door twee voetbruggen met het strand verbonden is. Om het meer heen ligt een recreatiegebied waar men onder andere kan wandelen.

Wij besluiten om verder te lopen naar Austerlitz, want daar is lekkere patat. Ik vind er niets meer aan, de paden zijn stijl, vol stenen en zand en dat loopt op zijn zachtst gezegd niet lekker...... en ik zit er een beetje doorheen. Ik loop samen met Silvia die haar schoenen verruild heeft voor Teva's omdat ze behoorlijk pijnlijke voeten heeft door de blaren.

Bij de snackbar van Austerlitz nemen de meesten van ons een lekker vet patatje, ik pik er een paar van Syl want een grote bak is mij net iets teveel. Het is goed toeven want het zonnetje schijnt nog steeds en ik krijg steeds meer tegenzin om verder te lopen, ik ben er een beetje klaar mee! Maar ja, we moeten toch weer verder. Adri weet kortere weg naar de finish en wij volgen hem (erg he). We blijken het mooiste gedeelte van de route gemist te hebben maar jammer dan, wij hebben lekker snel door kunnen wandelen zonder zandpaadjes en hellingen. Het ging best lekker zo met de muziek op: immer grader aus!
Bij de laatste rust nemen we het er lekker van. Voetjes omhoog en een ijsthee toe. Nepijsthee, dat weer wel.......................Syl trakteert ons op een lekkere mars en dan is het laatste stukje een peuleschil.
Bij de finish is het gezellig druk, de muziek staat hard. Na mijn drietje in ontvangst genomen te hebben en een mok (de Amersfoortse was voor de 60ste keer gehouden) koop ik een lekkere haring en zak neer op het hockeyveld. Dit was een pittige Tweedaagse, nu weet ik weer wat afzien is! Maar ik heb ondanks de kleine blaar en af en toe een flinke dip toch lekker gelopen!!
En ook heel mooi: ik heb voor 155 euro aan veters verkocht!
Een paar "veteranekdotes": mevrouw, wat kosten ze? Drie euro per paar. Geef mij er maar vier. Ik vier paar veters uit mij bos trekkend zegt ze: nee ik wil er vier! Ja, maar dat zijn twéé paar! Oh.......zijn ze dan niet per stuk???!
Mevrouw, wat zijn dat voor dingen achter u? Dat zijn veters. Opbrengst voor de KWF,wilt u ze ook kopen? Nou wat moet je daar dan mee doen? (wat denkt u zelf??) In je schoenen gebruiken, op je tas knopen, aan je kleinkinderen geven (huh, zie ik er ZO oud uit?).
Iemand uit een legergroepje, een wat oudere man vroeg ook wat ik nou bij me had, ik uitleggen wat het was, nou nee hij wou ze niet kopen. Ik zie hem wel met zijn portefeuille rommelen, krijg ik één euro. "Hier, dat is voor de winst".
Een man vraagt aan zijn maat: hee.....heb je effe zes euro voor die dame? En loopt de bosjes in voor een plas. Waarvoor vraagt die ander, nou ja geef nou maar. Ik geef hem twee paar veters en er komt een walm van bierlucht me tegemoet. Hij is er erg blij mee (denk ik) knoopt ze om zijn nek en schommelt verder.

zondag, juni 14, 2009

Vierdaagsetraining 13-6-2009 - 35 km



Luchtfoto van de Bergse Plas







Omdat ik de afgelopen nacht slecht geslapen heb kom ik niet zo makkelijk in de benen. En afgelopen week ook nog de avondvierdaagse gelopen dus het valt niet mee om de loopkleren aan te trekken!
De start is in de kantine van WION in Ommoord. Mijn plan is om 7.30 te vertrekken voor 45 km maar dat red ik niet, om 7.50 ben ik aangemeld voor 35 km en ga op pad....

Het lijkt een beetje dezelfde route te zijn als twee jaar terug, toen ik met Arie en Carla deze tocht liep. Zij waren toen vreselijk onder de indruk van al het moois dat Rotterdam te bieden heeft.
De Irenebrug zit ook weer in de route, ik heb mijn routebeschrijving niet nodig want er wordt weer als vanouds prima gepijld! De pijlen zijn niet te missen. Ook de route langs de Bergse Plas, het Prinsenmolenpad is bekend. Het pad is ingrijpend veranderd, geen asfalt meer maar een soort steenslagpad. En veel groen is weg en opgeknapt.




De Bernhardkade






De eerste rust is bij het nieuwe metrostation Melanchthonweg. Deze ken ik niet, dus toch een kleine wijziging in de route. Het is een verzorgingspost van onze eigen vereniging zoals altijd bemand door Yvonne die mij een lekker bakkie koffie aanreikt. Plus een stukje ontbijtkoek en dat alles helemaal gratis!


Metrostation van de Randstadrail, Melanchthonweg






Vanuit deze post gaan we richting Overschie en dit is een bekend stukje Rotterdam, hier heb ik regelmatig gewandeld. Een dame komt haar tuintje in en vraagt aan mij wat voor wandeling ik loop want ze zag zoveel mensen langs haar tuin lopen. En ik vertelde haar wat ik aan het doen was. O, leuk! zei ze ......
De rust bij speeltuin "Schiewijk" ken ik ook niet. Het is hier niet zo erg druk, en ik maak dankbaar gebruik van de WC. En ik ga even in het zonnetje zitten voor een bammetje. Helaas ben ik mijn zonnebril vergeten, dat zal ik vanavond moeten bezuren. Gelukkig heb ik wel een petje op, dat scheelt een stuk. Als ik wegga, loop ik Antoine tegen het lijf, lid van de Dordtse bende. Hij traint dus ook voor de 4daagse.

En dan krijgen we een verrassend "RWV" pad, dat wil zeggen, kris-kras door een bebost terrein. Goed aangegeven d.m.v. papieren pijlen, cross ik door dit bosje. Leuk!
We lopen richting het Wilgenplasstation van de NS maar niet voordat we een open terrein overgestoken zijn. Hier schijnt de zon ook uitbundig en hier mis ik mijn zonnebril het meest.
Vanaf dit station lopen we naar de volgende verzorgingspost bij de Adrianalaan. De rij voor de soep is lang, maar de moeite waard om even te wachten op deze heerlijke verse tomatensoep. Ook weer geheel gratis! En ik ga lekker in het gras zitten genieten van mijn soepje.
Ik doe ook even mijn schoenen uit want de tenen gaan protesteren. Mijn nieuwe zolen heb ik thuis gelaten, die bevallen toch niet helemaal.

Het Lage Bergse bos zit ook weer in de route en ik loop nu weer richting de volgende rust, het restaurant 't Hoekse Hout. Hier heb ik twee jaar terug gezeten met Arie en Carla en de kippetjes liepen hier toen vrij rond. Nu heb ik geen kip gezien, wel gehoord. Eventjes rust met een lekkere ijsthee en ik klets wat met een paar wandelaars die ook aan mijn tafeltje zitten.
Het is hier heerlijk zitten maar ja, de tocht moet afgemaakt worden, al heb ik er helemaal geen zin meer in.

De golfbaan zit ook in het parcours, we moeten weer de grote heuvel over. Dat is zwaar en ik kom hijgend weer boven. Ik ga even op een bankje zitten om wat te drinken. Daarvoor moet ik een fles uit mijn rugzak halen, de camelbak heb ik niet bij me. Maar ben ook wel even toe aan 5 minuutjes pauze, het is best warm! Ik kijk naar twee golfers die een balletje slaan.
Bij het Hertenpad is weer een RWV verzorgingspost waar een heerlijke fruitsalade wacht. En Ivonne van de Pad is er ook, ik ga even bij haar zitten in een heerlijke stoel. Die zit zo lekker dat ik nu helemaal geen zin meer heb om verder te gaan! Blijkt mijn rugtas open te staan, en er was niemand die mij een seintje gegeven had! En er hebben toch heel wat mensen mij gepasseerd.

Het is nog zes kilometer naar de finish. Die zes kilometer loop is samen met een man die zijn route van 55 km ingekort heeft. Hij vraagt aan mij hoe ver ik nog moet en ik vertel dat ik 35 km doe en nog zes km te gaan heb. Hij kletst aan één stuk door en dat is best gezellig. We hebben kinderen van dezelfde leeftijd en volgens mij is hij net zo oud als ik. De kilometers gaan ongemerkt onder mijn voeten door. Voor ik het weet is de finish in zicht en het is half 5 als ik mij afmeld. Het is heel gezellig bij de sporthal, de muziek staat hard en het zonnetje schijnt. De dames van de organisatie zitten lekker buiten.
Om 17.00 uur stap ik mijn huis weer binnen en ga vroeg naar bed, mijn slaap inhalen!
De foto's staan aan de rechterzijde onder kopje "foto's". De foto's in deze tekst heb ik van internet gehaald.

vrijdag, juni 12, 2009

Avondvierdaagse 8-6 t/m 11-6 4 x 10 km





Twee leuk uitgedoste dames




Nou dit was de natste vierdaagse ooit! Op maandag ging ik,nadat ik me digitaal aangemeld had, mijn startkaart halen. Ik was met de auto naar de zaak gegaan zodat ik ruim op tijd aanwezig kon zijn. En dat lukte, er stond ook helemaal geen rij en kon gelijk doorlopen.
We liepen vandaag de blauwe route, richting polders van de Maaswijk. Een beetje saaie route want de wegen zijn superlang. Ik kwam Angelique en Sjaak weer tegen, vorig jaar op de derde dag kennis gemaakt. Hun zoontje liep voor de eerste keer mee, en dat viel niet mee, kon ons bijna niet bijhouden.
Vandaag was het droog, gelukkig, maar ik moest mijn jasje wel aanhouden. Ik maakte ook kennis met Liza, een enthousiast meisje van 10 die met haar vader voor het eerst individueel meeliep omdat haar school ermee gestopt was. Ze had een behoorlijk tempo! Ik kwam trouwens helemaal geen scholen tegen deze keer, zouden meer scholen ermee gestopt zijn? Ik was om 20.50 uur binnen, mijn snelste 10 km ooit!

Op dag twee was de bruine route, richting Sterrenkwartier. Via de Meeldijk, een klein stukje en dan de Voordes door richting het skate park. Angelique en Sjaak weer gezien maar het 10-jarige meisje niet, misschien zijn ze eerder gestart. Ik heb voor de zekerheid een parapluutje gekocht en heb deze heel even nodig gehad. Onderweg kregen we een leuk rugzakje van de avondvierdaagse. De controleurs zijn ieder jaar hetzelfde, wel leuk om steeds dezelfde gezichten te zien! Ik heb een beetje last van mijn voeten, zouden de zooltjes toch niet goed zijn???!

Woensdag is traditioneel de langste dag, en een natte! De hele avond miezerregen, een een flinke bui op het laatst. Onderweg kregen we een ijsje, wel leuk maar koud hoor! We mochten dit keer over de Hongerlandse dijk lopen, normaal is deze dicht ivm de bouwwerkzaamheden daar. Wat ik wel jammer vond is dat je weer overal stokjes en papiertjes zag liggen terwijl er genoeg bakken stonden om je vuil te deponeren! En neem het anders mee naar huis, zoals ik gedaan heb. De organisatie gaf ook witte vuilniszakken mee, die zag je ook overal op straat liggen! Ik heb hen verteld dit niet meer te doen, heeft toch geen zin...............
We liepen door de Akkers, via de Westdijk naar de Hoek om vanuit daar weer naar het centrum te lopen. Beetje saaie route wel weer.
Op het laatste stukje nog fout gelopen ook, het was een beetje onduidelijk aangegeven, maar veel maakte het niet uit. Ik had er precies twee uur over gedaan en kwam verzopen van de regen thuis! Angelique en Sjaak ook weer gezien.

Donderdag, de laatste dag begon zonnig, mijn zonnebril ging op. En Liza en haar vader waren er ook weer, ik heb een eind met hen meegelopen. Dat ging prima, ze had het hoogste woord, aan één stuk door liep ze te kletsen. Wel heel gezellig hoor! We waren bijna in het centrum toen het heel donker begon te worden! Het ging keihard waaien en zag er dreigend uit. We zouden het niet droog houden. En dat klopte, in het centum aangekomen regende het. Wat zag dat er droevig uit, het publiek stond te schuilen onder het flatgebouw waar we langs moesten. Er was even een opstopping, de burgermeester stond er en iedereen wilde een handje geven!
En de zon begon weer door te breken en een dubbele regenboog verscheen. Hier ben ik Liza en haar vader kwijtgeraakt in het gedrang en ik liep alleen verder.
Ook een beetje jammer was dat er geen bloemen voor me waren, Hans had een voetbalwedstijd, de laatste van het seizoen. De kinderen hadden andere bezigheden.
Het laatste stuk ging over de Gaddijk (alweer!) en mijn muziekje hield me gezelschap. Ik was weer snel op het startbureau en mocht mijn plaatje, nummer 16 in ontvangst nemen. Nog even met de dames achter de tafel gekletst en daarna snel naar huis, lekker douchen en droge kleren aan. Doordat ik een wondje op mijn enkel had, mijn lage (oude) schoenen aangedaan, en natuurlijk weer een blaar(tje) opgelopen. Dit was duidelijk geen tien kilometer, ik was om half negen al thuis.

zondag, juni 07, 2009

Kippenloop 2009 - 25 km

Deze sponsorloop in Katwijk aan zee is één van mijn favorieten. De opbrengst is voor KWF en de tocht is zeer goed georganiseerd. Bij elke pauze is er wat lekkers en de bepijling is uitstekend.

Lisette gaat deze keer mee, en aantal walkers van W4W zijn ook present. Om 8 uur rijden we richting Katwijk. Maar o jee, waar is de Tom Tom? Dan maar zonder (ik had hem toch meegenomen? Snap er niets van). Bijna komen we in Amsterdam (miste de afslag), uiteindelijk komen we aan in Katwijk. Daar zie ik een auto met rugzak achterin en besluit erachteraan te gaan want dat zijn vast wandelaars.......blijkt het de auto van Maaike te zijn met Sunny en Maas aan boord! Helaas is de grote parkeerplaats vol en moeten we de wijk in. Dat lukt aardig en daar zie ik ook Bill en Anneke aankomen. Gezamenlijk lopen we naar het startbureau.
Daar zien we Maarten, Ed en Peter ook. Na wat heen en weer gezoen gaan we op pad, de duinen in.

Bij de eerste stempelpost is er koffie maar Lisette en ik gaan voor de cappuccino, even verderop het strand. Het strand is lekker strak en dat loopt heel prettig. Er staat een flinke wind maar die hebben we in de rug. Af en toe moet er gesprongen worden, want er zitten soms diepe watergeulen in het zand. Een dame vond het maar niets, die loopt flink te mopperen! Maar ja, dat helpt niets, je moet er toch overheen........
Bij de koffietent strijken we neer voor een bakkie, de toiletten worden druk bezocht. Bij de volgende tent gaan we even plassen maar dat kost dan weer € 0,50! En er is geeneens water om te tappen want het water uit het kraantje is geen drinkwater.
Hier zaten ook een aantal van de walkers en wij gaan er eventjes bij zitten tot we weer richting de duinen vertrekken.

De volgende rust zal over ongeveer 10 km zijn, daar zijn de kippenpoten te verkrijgen. De route gaat door mooi duinlandschap waar ook een aantal hooglanders grazen. Het is prachtig weer en wij genieten volop van de omgeving. Aan het eind van dit stuk gaan we door het Panbos.
Op de grens tussen Katwijk en Wassenaar, om precies te zijn in Panbos, zijn de resten van de Atlantikwall nog duidelijk zichtbaar. Het gedeelte dat toegankelijk is voor het publiek is slechts een klein deel van de resten van de Atlantikwall, die in Katwijk ook wel Tankwall genoemd wordt.Tussen 1943 en 1944 werden de al voltooide delen van de Atlantikwall grondig geïnspecteerd door veldmaarschalk Erwin Rommel. Hij oordeelde dat de veldversterkingen nog verder uitgebreid moesten worden en dat de stranden voorzien moesten worden van allerlei obstakels. Deze metalen constructies die toen verschenen op de stranden noemde men ook wel Rommelasperges. Op de grens van het strand en de duinen moest zoveel mogelijk een anti-tankmuur verrijzen. Daarnaast dienden brede zones met landmijnen achter de Atlantikwall als rugdekking.
Wij mogen een stukje om deze tankwal heen lopen.

Uiteindelijk komen we aan op de "kippenpoten-rust". Daar draaien ze gezellige muziek en de baklucht komt je tegemoet. Het smaakte heerlijk. Na een sanitaire stop vertrekken we weer richting de boulevard.
Als we bijna bij de laatste stempelpost zijn, word ik gebeld: Syl aan de telefoon. Ik dacht: o, die laat zeker even weten waar ze nu loopt. Zegt ze: kijk eens naar links. Lopen ze 100 meter achter me! Maike, Adri, Moud en Bianca zijn er ook! Leuk zeg....dat ik hen hier tegenkom. Zij lopen de 42 km route. Het laatste stuk loop ik met hen op. Die gaat richting de boulevard en rond half vier lopen we de rode loper op van de finish. Een klein meisje staat daar trots haar medaille te showen en we gaan samen op de foto.

Hier is het erg druk en heel gezellig. Wij krijgen bonnetjes voor kibbeling en haring, Lisette gaat in de rij staan. De walkers zijn ook binnen en het wordt weer een gezellige bende. Heel toevallig zie ik Alie en Sytske bij de consumptiebonnen tent.
Maar na een uurtje komt er een fris windje en vertrekken we weer richting Vlaardingen.
Op de stoel ligt een handdoek omdat mijn flesje een beetje gelekt had en Lisette gaat nog op zoek naar de TomTom. Wat blijkt? Hij ligt onder de handdoek!!! Pffffffffffff................gelukkig maar.

Zes uur kom ik aan in Spijkenisse, moe maar voldaan over deze heel gezellige en mooie wandeldag. De nieuwe zolen voldoen prima: geen pijn en geen blaren.
De foto's zijn te vinden aan de rechterkant onder het kopje "foto's".

zaterdag, mei 30, 2009

Berkel en Rodenrijs 30 km - 30 mei 2009

Vandaag een Biwantotocht gelopen. Een watte....? Ja, zo noem ik een tocht die vreselijk saai is.
Alleen maar recht-toe-recht-aan, niks te beleven en niks te zien en daar hou ik niet zo van!!

Vanmorgen ging ik erg vroeg de deur uit want ik wilde vroeg starten, dat kon al vanaf 7 uur. Nou, dat tijdstip haalde ik niet (ben niet zo'n vroege vogel, moet altijd even op gang komen) maar toch kwam ik rond half 8 bij het startbureau in het scoutinggebouw van de Scouting Berkel.
Daar was het nog niet druk en kon snel van start. Ik zag al aan de routebeschrijving (één A-4tje!) dat er lange wegen in zaten *zucht*.
Een dame ging gelijk met mij op pad, zij had de pas erin zeg! Gelukkig ging ze de 40 km lopen die splitsing kwam er al snel aan dus moesten we afscheid nemen want ongemerkt neem je toch het tempo over.

Veel bebouwde kom gezien en via Bergschenhoek gingen we het Bergsche bos in. Ik dacht: eindelijk iets leuks. Maar nee hoor, de leuke paadjes moesten we links laten liggen.
Gelukkig kwam ik twee jonge meiden tegen uit Alphen aan de Rijn, zij werken allebei in een ziekenhuis, de één in Gouda en de ander in het LUMC en werd ik een beetje afgeleid. Het was reuze gezellig. Zij liepen de 20 km route en vonden het ook vrij saai.

Bij cafe Meerenbos, prachtig gelegen aan het water, konden we lekker in het zonnetje plaatsnemen voor een bakkie cappuccino.....mmmm...altijd goed! Maar die rust was pas na 14,5 km! Ook zoiets, slecht gepland want na 2,5 uur kuieren heb je wel zin in een bakkie en een sanitaire stop was ook broodnodig!

Helaas we moesten weer verder, langs de vaart lopen, meer niet. Een Boedha restaurant kwamen we nog tegen, een onderdeel van de Berenketen. Daar scheidden onze wegen, want de 20 km ging de andere kant op. Wel jammer maar ja, ik had mijn radio bij me, dus stappen maar.

Bij een voetbalvereniging was ook een rust gepland, daar heb ik een Extran gekocht voor de broodnodige energie. Zoals gewoonlijk had ik geen brood bij me, dat krijg ik niet weg. Wel muesli repen en yoghurt snacks.
Daar ging ik niet zitten, er was geen terras gemaakt. Zonde, want het was reusachtig mooi weer en ik had geen zin om binnen te zitten.

Dan maar een bankje opgezocht, ook lekker. Mijn voetjes even geinspecteerd en ingesmeerd. Een heerlijk verwenmomentje!
Maar ja, de 30 km moesten volbracht worden dus gaan maar weer met die banaan.
De ene rechte weg na de andere ging onder mijn voeten, ik had het echt een beetje gehad. Die huisjes links en rechts, tsja die had ik nou wel gezien! Wat ik wel leuk vond, veel mensen boden hun producten aan d.m.v. kleine stalletjes waar je dan zelf je spullen kon uitkiezen voor een prikkie. In goed vertrouwen moest je dan geld in het bakje doen. Een van de meiden nam een zakje paprika's mee voor maar 1 euro!

Bij de laatste rust, Theetuin de Hichte was het druk en zat op het einde van de route maar ben toch even gaan zitten en ook mijn water moest bijgevuld worden, het was dorstig weer! Ik ging in de tuin zitten bij een vrouw die ik herkende van een vorige tocht en zij mij ook toen ik het zei. Bij de Rhoonse Griendentocht kwam ik haar voor het eerst tegen, zij loopt ook vaak alleen. We hebben even gezellig zitten babbelen en gingen toen samen op pad voor de rest van de tocht en dat bleek nog maar een klein stukje te zijn! Na een kwartier waren we alweer bij de finish.

Na het afmelden hebben we nog samen even een drankje gedronken, dat ik in één keer achteroversloeg want wat had ik een dorst. Het was inmiddels twee uur dus een keurige 6,5 uur gelopen over 30 km. Daar was ik weer wel tevreden over én het was natuurlijk heerlijk weer.
Ik heb ook geen foto's gemaakt, er was gewoon niets leuks om te fotograferen. O ja, ik zag een mooie zwanenfamilie met allemaal jonkies, dat was wel schattig.

zaterdag, mei 16, 2009

Voorthuizen 5e Schuiteman Wandelfestijn 16 mei - 40 km


In Voorthuizen hebben wij ooit een stacaravan gehad en mijn schoonouders hebben daar een chalet dus de keuze om deze wandeling te lopen is snel gemaakt.
Daarom zijn Hans en ik al op vrijdagavond na het avondeten richting Voorthuizen vertrokken om fris en fruitig aan de wandeltocht te beginnen. Ik dan, want Hans gaat lekker chillen bij zijn ouders.

Kloklslag 8 uur vertrek ik richting Apeldoornse straat, waar wij de wandelaars al zien lopen als we richting startlocatie rijden. Die zijn al vroeg op pad gegaan!
In het Wilbrink bos word ik aangesproken door een man die al een tijdje achter me loopt. Hij dacht mij te herkennen van de Vierdaagse site. Grappig is dat want ik geef een bevestigend antwoord.
En we raken zo aan de praat dat we ongemerkt bij de eerste rust arriveren bij de familie van Beek op ongeveer 10 km. Na een lekker bakkie koffie vertrekken we weer richting bos en hei in de omgeving van Putten en Garderen. Dit is voor mij wel bekend terrein omdat wij hier vaak een fietstocht maakten met of zonder kinderen en opa en oma.

Mooi is het hier en ik maak af en toe een foto met mijn supersonische telefoon. Telefoon? Ja, daar zit tegenwoordig ook een aardig fotoapparaat in. Maar, helaas heb ik niet in de gaten dat er een slotje op zit en denk ik dat hij niet goed meer werkt waardoor ik fraaie taferelen niet op de gevoelige plaat heb.

De tweede rust is bij Boks Bungelowpark. Daar nemen we een lekker bakkie soep. En er staat een dixie tot onze beschikking. Wat een service! En hele vriendelijke vrijwilligers. Wij merken op dat dit toch wel een zeer goed gepijlde en mooie tocht is en de routebouwer staat toevallig achter de tafel. Hij is heel verguld met onze opmerking.

Op de beschrijving zie ik dat we naar het Solse gat gaan. Een mooi stukje natuur.
De kuil bevindt zich middenin het Sprielderbos tussen Putten, Garderen en Drie. Vermoed wordt dat het merkwaardig grote gat in de bodem is ontstaan door een enorm brok smeltend ijs in de ijstijd. In dat geval zou het een pingoruine zijn. Een andere mogelijkheid zou zijn dat het een stuifkuil betreft. Over beide mogelijkheden is echter niets met zekerheid bekend. Een dergelijk verschijnsel komt nergens anders in de omgeving voor.
Volgens een oude legende stond op de plek van het Solse Gat eens een klooster. De Frankische koning Clovisus bekeerde zich tot het Christendom en verwachtte van zijn onderdanen dat ze hetzelfde deden; de monniken verkochten volgens de overlevering echter hun ziel aan de duivel waarna het klooster met alles erop en eraan de bodem inzakte.
Het Solse Gat is ook een populaire bestemming voor NewAge-ers en wichelroedelopers omdat zij hier leylijnen menen te vinden. En volgens de spookverhalen, dolen de geesten van de monniken na 19.00 uur rond het Solse gat!

We bekijken even het bord wat erbij staat waar deze informatie ook op staat. We moeten dan een stuk door het bos en raken hier het spoor bijster omdat we blijkbaar een pijl gemist hebben. Nou ja, niet getreurd, we bellen even naar de organisatie hoe het zit. We moeten "even" naar Garderen lopen en dan worden we daar opgepikt.
Bij het eerstvolgende restaurant De Stam strijken we neer voor een kopje koffie. En niet veel later komen ze er al aan en worden we netjes weer op het goede pad gezet. Letterlijk!
Wat een service hè?

Nu moeten we nog een kilometer of 12 en de route voert ons weer door een prachtig stukje natuur. Heel mooi is het hier, heide en bos en elfenbankjes op de bomen. Ook veel omgewoelde stukken die everzwijnen gemaakt hebben.

Bij de laatste rust, vlakbij onze oude camping, staan de vrijwilligers ons enthousiast op te wachten. Want wij zijn de hekkensluiters en kunnen zij opruimen als wij weg zijn. Nu rusten we niet, ik moet wel even naar het toilet en dan op voor het laatste stukje.
We halen de eindtijd van 17.00 uur niet maar dat is niet erg. Het toetje is ook leuk, we gaan weer door het Wilbrinkbos.

Lang werd aangenomen dat de zandwal in het Wilbrinkbos een stuifwal is, ontstaan door inwaaiend zand in een houtsingel die de erachter liggende landbouwgronden moest beschermen. De landbouwgronden zouden dan echter aan de andere kant van de wal moeten liggen, in de luwte van de overheersend zuidwesten wind. Waarschijnlijk is het een stuifduin, dat al tegen het einde van de laatste ijstijd ontstond. De lange paraboolvorm is voor duinen in het binnenland zeer bijzonder. Het pad voert ons naar de rand van Voorthuizen en dan is het nog maar een klein stukje naar de finish. Daar worden we weer met open armen ontvangen want: zij mogen nu naar huis. Als attentie krijgen we nog een doosje eieren mee.

Een leuke en afwisselend mooie wandeltocht, perfect gepijld en een superverzorging. En niet te vergeten de gezelschap van Jan, een man die met zijn 75 jaar een aardige prestatie heeft neergezet.Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij en staat deze tocht bij mijn favorieten!!
De foto's zijn te bekijken via de link die rechts onder het kopje "foto's" staat.


zondag, mei 03, 2009

DST Schiedam 3 mei '09


Het werd weer eens tijd voor een wandelingetje in de buurt en dit keer kies ik voor Schiedam, de Schiedamse Tippelaars (DTS) hebben de organisatie in handen. De start is in de kantine van volkstuindersvereniging Vijf Sluizen. Daar kom ik rond 8.00 uur aan en schrijf me in voor 25 km.
In de kantine is het nog niet zo druk, ik zie geen bekenden van het forum. Wel kom ik Ivonne tegen zij gaat voor 35 km.

De route gaat voornamelijk door parken en een paar straten bebouwde kom. Ook een leuk pad met houtsnippers, dat loopt wel lekker zacht. Bij de Voorberghlaan gaat het mis, ik loop het terrein op van de DrieMaasstede. Dat is niet goed en een medewandelaar brengt mij weer op het goede pad. Dit is een voorbode van de rest van de tocht, want ik mis weer een pijl, bij de splitsing met de andere routes ga ik verkeerd.

Ik kom weer via een parkje in een ander volkstuinengebied, Thurlede en daar is ook een rust gepland. Ik ben de eerste (gek hè?) en neem een lekker bakkie Senseo (de koffie was nog niet klaar). Daar vertel ik dat ik verkeerd ben gelopen en dat ik nu blijkbaar op de 15 km route zit. Even later komen twee jongens binnen van de organisatie en ik vertel hen mijn verhaal. Het laatste stuk mag ik met één van hen meelopen, Aad heet hij. Zijn broer is de pijlen aan het nalopen omdat ze vanwege de regen een beetje vager zijn geworden.

Het grootste recreatiepark van Schiedam, het Beatrixpark is gelegen aan de middeleeuwse Poldervaart. Het park biedt speelweiden,wandelpaden, een moerastuin, een heemtuin, een kinderboerderij, een (invaliden)speeltuin, pannenkoekhuis, een trimbaan, barbecueplaatsen en vijvers.
Ook zijn er drie wandelroutes uitgezet.
Er lopen soms Galloway runderen in het park. Ze lopen vrij rond en helpen mee het park op een natuurlijke manier te onderhouden.

Even is er twijfel of we goed lopen en net als we de route weer kunnen vervolgen gaat mijn telefoon: een oud-collega die even contact opneemt. Maar dan lopen we weer de goede kant uit en duurt het niet lang meer of we zijn alweer gearriveerd in de kantine van Vijfsluizen.
Ik voel een blaartje opkomen en als ik thuiskom blijkt dat inderdaad zo te zijn, oorzaak: nieuwe zooltjes en mijn voeten met Gehwol ingesmeerd waar iedereen zo enthousiast over is. Dat doe ik dus niet meer en de nieuwe zolen gebruik ik waarschijnlijk ook niet meer.
Helaas geen foto's gemaakt, de foto hierboven komt van internet.
Teken je ook mijn gastenboek rechts bovenin?

zaterdag, april 25, 2009

Effe pauze......

Ja, de boog kan niet altijd gespannen staan! Dit weekend heb ik bewust niets gepland, even lekker relaxen. Ook de nieuwe baan vergt veel energie waarvan ik even bij moet komen..........
Volgende week weer vol aan de bak hahahaha!

zondag, april 19, 2009

Zeemansloop 18-4-2009 30 km

Hotel Atlantic
Boulevard van Kijkduin
Uitkijktoren van Kijkduin

De Zeemansloop wordt elk jaar door het wandelpeloton Algemene Vereniging Oud Marinepersoneel (de AOVM) georganiseerd en staat sinds vorig jaar op mijn favorietenlijstje.
Dit keer ga ik voor de 30 km samen met Lisette en wij starten rond half 9 vanuit de kantine van de Visafslag. Het parkeren aldaar wordt prima geregeld en we hebben een mooi plekje toegewezen gekregen. We krijgen de route van de 40 km omdat die van de 30 op is. Dat brengt later wat verwarring!

Het is mooi weer en de jasjes kunnen al snel uit. We lopen richting de haven van Scheveningen en gaan richting strand en duinen. We kunnen zelf beslissen of we op het strand verder gaan of niet. Wij kiezen voor het strand. Het is moeilijk lopen daar en blijkt toch best lang te zijn want bij Hotel Antlantic moeten we weer het duin in en dat is 5 km verder! Het begint eb te worden en sommige stukken zijn moeilijk begaanbaar waardoor ons tempo beduidend minder is.

Op de boulevard van Kijkduin aangekomen is het al gezellig druk. Na de boulevard gaan we weer het Wijndaelerduin in. Dit is een bekend stuk, hier heb ik al vaker gelopen met andere wandeltochten. Hier is een recreatie park, Roompot Kijkduinpark gevestigd.

Kijkduin is een wijk van Den Haag die binnen de duinen en aan het strand ligt. Er is een boulevard met winkels en eveneens een uitkijktoren. Kijkduin is de kleinste van de twee Haagse badplaatsen.

Aan het eind van de 19e eeuw (toen Den Haag nog 'ver' weg was) werden hier enkele hotels gebouwd. Kijkduin was omstreeks 1900 niet veel kleiner dan de badplaats Scheveningen. De groei die Scheveningen daarna meemaakte, heeft in Kijkduin echter nog niet plaatsgevonden.

De eerste rust is bij de kantine van GDA, ook een bekende startlokatie van een andere wandelvereniging. Daar zie ik Bill, Nollie en Fred zitten, die hebben er een flink tempo in.
Na een heerlijk kopje koffie gaan we weer richting recreatiegebied Uithof, een mooi park langs een watertje waarvan ik de naam niet weet. Er zitten heel wat sportvissers langs het water te genieten van de rust. Ben benieuwd of ze nog wat gevangen hebben!

Ik vermeldde eerder over de 40-km route die we meekrijgen, en daardoor lopen we verkeerd.
Uiteindelijk komt het wel goed maar is toch niet leuk. Bij een benzinestation ga ik even naar het toilet omdat niet duidelijk is wanneer de volgende rust is en ik moet erg nodig.

We lopen in de bebouwde kom van Den Haag en vragen aan een paar medewandelaars of we op de goede weg zitten. Volgens hen wel maar toch twijfelen we, maar dan zien we een bordje met controlepost van de wandeling en maken even een praatje met de dames aldaar en vertellen van de verwarring dat zich meebrengt met een verkeerde routebeschrijving.
De rust is bij cafe Malik want het cafetaria is gesloten wegens omstandigheden. Het personeel van Malik loopt zich het vuur uit de sloffen en zijn heel aardig, de koffie is ook lekker en niet duur.
En ja hoor, Bill, Nollie en Fred zitten daar al uitgebreid aan het bier en de cola!

De rest van de wandeling gaat weer door de bebouwde kom tot we uiteindelijk op de Kijkduinsestraat uitkomen en het park Ockenburg in mogen. Hier moeten we behoorlijk klimmen, het is een park gemaakt van puin.
De nazorglocatie 'Ockenburg Puinduinen' is gelegen in de duinen en betreft een voormalige stortplaats. Door het storten van hoogovenslakken en bouw- en sloopafval is de bodem vervuild geraakt met lood, PAK en cyanide. De vervuilde duinen zijn in 1997 afgedekt met een schone zandlaag om niet in contact met de verontreiniging te komen. In de loop der jaren zijn diverse maatregelen (IBC; Isoleren Beheersen Controleren) getroffen, om risico's voor de volksgezondheid en het milieu te voorkomen.
Het wordt in de volksmond de Alpen van Den Haag genoemd, mede door de hoogteverschillen.

Bij een snackbar aan de boulevard van Kijkduin gaan we toch weer even rusten omdat we zo de duinen weer in moeten. En daar zitten Bill, Nollie en Fred ook. Die zitten te wachten op een frietje en dat duurt erg lang (ze zitten er al een kwartier). Lisette en ik genieten van een softijsje in de zon want die schijnt uitbundig. Achter glas is het goed uit te houden want het waait nog best behoorlijk hard.

Hierna vertrekken we richting Scheveningen door de onvermijdelijke duinen. We hebben het een beetje gehad want dit is heel zwaar lopen, die hellingen. De knieën hebben het zwaar te verduren!

Uiteindelijk komen we weer aan in Scheveningen en kunnen ons afmelden om half 5. We hebben nog nooit zo lang over 30 km gedaan. Uiteindelijk weten we door de GPS van Fred dat dit een wandeling was van 33,8 km (zij waren ook verkeerd gelopen). We nemen even een rustpauze in de kantine waar net het Shantikoor zijn laatste tonen laat horen. Want om 5 uur sluit de tent!

Helaas heb ik geen foto's want het toestel bleef op de tafel liggen. Een foto heb ik van de Haagsche courant geleend en van diverse sites op Google.

zondag, april 12, 2009

Paastocht Gouda 11-4-09 / 40 km

Voor vandaag heb ik een lange wandeldag op de planning staan: 40 km in Gouda. Maar ik word helaas te laat wakker van de wekker, het is inmiddels 6.15 uur. Ik wil om 6.45 uur vertrekken naar Gouda dus dat wordt opschieten!
Snel wassen, aankleden, eten, tas inpakken en wegwezen. Ik kom om 7.25 uur aan in Gouda, mijn Tomtom brengt me keurig bij de startlokatie in Gouda en kan om 7.30 uur precies vertrekken.
Het belooft een mooie dag te worden en al snel gaat mijn jasje uit.

Het eerste gedeelte van de route gaat door de binnenstad van Gouda, het is nog rustig en stil. De markt wordt opgebouwd en af en toe kom ik wandelaars tegen. Even raak ik van de wijs, blijkbaar een pijl gemist van de overigens goed aangegeven route. Maar ja, af en toe moet je zelf ook goed opletten! Al snel raak ik weer op het goede pad en kom ik buiten de binnenstad aan en de weg gaat naar de Zuiderijsseldijk. Ik geniet van de mooie omgeving en al snel kom ik bij de eerste rust, de scouting stelt zijn clubgebouwtje open. Daar is de koffie heet en niet duur.
Ik zit inmiddels op 12,3 km en het gaat lekker.
De Vlietdijk is heel erg lang en ik zet mijn muziek op. Hoewel ik een beetje twijfel omdat deze dijk erg smal is en er vaak auto's moeten passeren, zet ik toch de muziek op maar dan wat zachter zodat ik de auto's hoor aankomen.
De Twaalfmorgen is ook erg lang en de Oukoopsedijk dijk ook.
Dan word ik verrast door een leuk stukje: de kippekade, een heel smal stukje dijk. Het lijkt een beetje op de Grienden. Ik kom uiteindelijk aan op een grasdijk die ik als een berggeit moet beklimmen! Die dijk voert mij naar het eindpunt: een hek waar ik overheen moet klauteren!
Na ongeveer 13 km kom ik aan bij camping Het Reeuwijkse Hout en jammer genoeg verkopen ze daar geen soep, iets waar ik nu enorm behoefte aan heb! Een gemiste kans, want er wordt veel naar gevraagd. Dan maar een kopje koffie. Ik ga eventjes buiten zitten om mijn voeten te luchten en raak in gesprek met een dame die mij vertelt dat haar kleinzoon jarig is vandaag en dat ze een paar keer een Kennedymars gelopen heeft.

Na deze lange pauze vertrek ik weer richting polders. De komende negen kilometer gaan zo te zien aan de routebeschrijving ook over lange wegen. Er staan mooie huisjes en ik loop een flink stuk langs het water. Ik kijk mijn ogen uit. Hier staat behoorlijk wat kapitaal!

Een gedeelte van de route gaat langs de rijksweg richting Waddinxveen en nu kan ik de muziek lekker hard zetten want o, o, wat is dit saai! Eindelijk is de laatste rust in zicht, restaurant 't Baarsje. Ik ga lekker in de zon zitten en bestel een colaatje die ik vervolgens geserveerd krijg in een wijnglas............

De laatste 6 km gaat o.a. over een lange, lange dijk recht door de polder. Links en rechts van de dijk is water en volkstuintjes en ik zie veel watervogels en zwanen. Even zit de schrik in de benen: het pad gaat over een oversteek met wildroosters en is flink hoog! Een wandelaarster helpt mij over deze hindernis........wat ben ik een watje! Aan het einde van de dijk gaan we de rijksweg onderdoor, richting Gouda.

Ik kom precies om 16.30 uur aan bij de finish, negen uur bruto looptijd. Het is prima gegaan en ik heb genoten van deze Paastocht. De rusten waren goed verdeeld en de route goed aangegeven. De foto's staan rechts en ik vind het leuk als je mijn gastenboek tekent.