Totaal aantal pageviews

zaterdag, februari 23, 2008

Dordrecht 23 februari - 15 km


Dit was een erg dure tocht, maar daarover later meer.........

Met Lisette heb ik deze tocht van 15 km gelopen op een mistige zaterdag. Vanuit Vlaardingen togen wij naar Dordrecht, en met de hulp van TomTom kwamen we aan bij de voetbalvereniging in Dordrecht. Na enig zoeken naar een geschikte parkeerplek, wat even tijd in beslag nam, konden we aan de tocht beginnen. Zoals ik al zei, het was erg mistig en dat bleef het tot een uur of 12! Om 10.15 vertrokken wij.

Nadat we anderhalf uur gewandeld hadden kwamen we volgens de routebeschrijving na 9 km aan bij de verzorgingspost. Maar.......volgens mijn tellertje en volgens de tijd die we gelopen hebben kwamen wij uit op 7,5 km! Het was inmiddels 11.45 uur.

De verzorgingspost zag er goed uit, bankjes en soep, koffie, thee of chocomel in overvloed. Wij namen een lekker bakje koffie en even later zag ik Arie, Joke, Lenie en Liesbeth verschijnen.
Na nog even bijgekletst te hebben en nog wat ervaringen van een doorgewinterde wandelaarster aangehoord te hebben, gingen wij na een half uur weer verder de polder in.

De weg ging vervolgens verder over een hele lange dijk. Hier voelde je wel dat er een aardig windje waaide! Maar wij hadden er stevig de pas in en werden vanzelf weer warm.
Na een uurtje wandelen kwamen we weer in de bebouwde kom, en het startbureau kwam ook al in zicht. Volgens tellertje was het precies 13,95 km ( en volgens ons tempo ook!)
Na ons afgemeld te hebben gingen we meteen weer op pad, richting Vlaardingen. Het is een traditie dat Lisette voor een heerlijk soepje zorgt na een wandeltocht, zo gezegd zo gedaan!

Het was inmiddels al 15.45 uur, en ik ging op huis aan. Bij de auto aangekomen zag ik een bon op de voorruit zitten! Balen..................ik stond op een "betalen" plek en was vergeten een kaartje te trekken. Beetje zonde toch wel en geen fijn einde van een heerlijk wandeldagje!
De enige foto die deze dag gemaakt is, staat bovenin dit verslag. Lenie, Arie en ik bij de verzorgingspost.

zondag, februari 17, 2008

Barendrecht 16 feb - 25 km


Ik werd al met een onbestemd gevoel wakker: zal ik gaan of zal ik niet? Toch mijn spullen ingepakt, voeten ingetaped, TomTom ingesteld en nadat ik nog een paar boodschapjes gedaan heb, op pad gegaan. Het was inmiddels 8.25 uur maar de rit zou 22 minuten duren volgens Tom.
Ware het niet, dat bij aankomst het startbureau niet te vinden was! Bij de Greenery aangekomen (dit is toch geen voetbalveld??!) verder doorgereden. Maar bij het voetbalveld werd ik weer doorgestuurd, er was een toernooi aan de gang waardoor het parkeerterrein vol was, ik moest mijn auto bij het NS station neerzetten. Zo gezegd zo gedaan (niet!) na een aantal rondjes eindelijk het dak van het station gevonden waar ik de koets neer kon zetten. Plek zat! Maar........waar is dat startbureau??! Pijlen gevolgd richting bebouwde kom, een rondje om de atletiekbaan, maar geen pijlen! Wat nu? Bij navraag toch uiteindelijk het starbureau gevonden, rechts van de kantine.
Het was inmiddels 9.30. Ingeschreven voor 25 km.
De zon scheen maar het was ijzig koud! Doorstappen dus maar.

Na ongeveer een uurtje doorstappen ga ik even erbij zitten om mijn zonnebril te pakken want de zon schijnt nu wel erg fel.
Vol verbazing over de wisselende omgeving (he, volgens mij zitten we nu in Charlois vlakbij metro station Slinge) is het alweer tijd voor de volgende stop. Een post verzorgd door vrijwilligers die hun huis openstellen voor ons, we mogen van hun toilet gebruik maken. Heel tof dat er zulke mensen zijn die zich daarvoor opgeven! Met een consumptiebon kreeg ik een heerlijk bruinebonensoepje en even lekker zitten in de zon.
Opgefrist ging ik weer op pad.

Op de Charloise Lagedijk is het oppassen geblazen voor de langsstuivende auto's. Jeetje wat rijden ze daar hard! Er is geen plaats voor wandelaars lijkt het wel er wordt totaal geen rekening gehouden met langzaam verkeer.

Na ongeveer drie kilometer is er alweer een rust in het cafe 't Schaapje. Maar ik stap lekker door. We gaan nu een dijk op en ik krijg flashbacks van de BIWANTO! Wat een vreselijk lange, saaie dijk. En het was ijs- en ijskoud, de wind stond pal op het gezicht. Weer doorstappen dan maar. MP3 op sterkte want ik had niemand waar ik tegenaan kon zeuren.

We komen bij de Carnisse Grienden aan en daar is een fruitpost voor een gratis appeltje. Even uitpuffen van die ijskoude wind. In de Grienden is er twijfel over de route, rechtdoor of over het bruggetje. Eerst ga ik het bruggetje over (volgens de beschrijving moest dat maar de pijlen zeiden wat anders) dan besluit ik toch maar de pijlen te volgen. Gelukkig komen we even verderop weer pijlen tegen dus ik zat goed. Bij de tweede verzorging, ook weer door vrijwilligers bemand, nam ik even tijd voor een koffie en sanitaire stop. Ik inspecteer mijn voeten die ik nu wel ga voelen. Na deze stop lopen we weer richting bebouwde kom. Ik schiet een paar foto'tjes van de afwisselende omgeving. Hier is flink gebouwd, er staat veel nieuwbouw en het zijn prachtige, dure huizen. Je kan wel zien waar het geld zit!

Ik zie ineens de flattorens opdoemen die we altijd zien als we naar Ikea rijden maar nu vanaf de andere kant. Heel grappig, de vorige bewoners van ons huis zijn hierheen verhuisd. Nu weet ik waarom: het uizicht is voormidabel!

Via een woonwijkje komen we weer aan bij het sportpark waar de finish is. Het is inmiddels 15.00 uur, dus al met al een flink tempo gelopen. Ik voel me prima, mijn voeten ook. Na een kopje koffie uit de kantine ging ik weer op huis aan en stapte om 16.00 uur binnen. Tijd om te relaxen had ik niet, we moesten nog naar een verjaardag!

zondag, februari 10, 2008

Test - 6 km


Nieuwe schoenen betekent: inlopen!
Allereerst heb ik ze drie dagen binnenshuis gedragen, op mijn werk. Hilarische momenten omdat ik elke keer mijn schoenen moest wisselen. De derde dag was ik bijna vergeten dat ik ze aan had, ze zaten zo lekker! Maar ja, dat is nog geen wandeltocht.

Dus afgelopen donderdag kregen ze de vuurdoop: ik moest naar het centrum iets wegbrengen bij Blokker en waarom niet lopend er naartoe gaan? Met een omweg kwam ik in het centrum en bij de biep even een moment van pauze want de nieuwe Runnersworld was uit.

Ze zaten nog steeds lekker. Thuis gekomen bleek ik 5,6 km gelopen te hebben zonder pijn! Heerlijk..... Ik had wel uit voorzorg mijn voeten ingesmeerd met Gehwohl.

De tweede vuurdoop kwam afgelopen zondag, heerlijk weer nodigde me uit een flink eind op weg te gaan. Om half 12 ging ik op pad. Mijn plan was om via Noord naar de brug en weer terug te gaan. Bij de brug ging ik even zitten, mijn voeten gingen branden en dacht wie weet helpt het als ik mijn sokken wissel voor droge. Zo gezegd zo gedaan en weer op pad om op zoek te gaan naar een toilet. Bij de Esso mocht ik niet, het was een prive toilet. NOU JA! Echt belachelijk. Toen ben ik maar naar de Witte pomp gelopen, gelukkig waren ze daar niet zo bekrompen en mocht ik eindelijk mijn blaas legen.

Inmiddels had ik zo'n 6 km gewandeld. Via het ziekenhuis, de Ring van Putten door het parkje en zo kwam ik na ruim tien km thuis. Mijn teentjes voelde ik wel, het zal toch niet.......?
En ja hoor, op mijn rechterteentje een miniblaartje. Nou ja als dat alles is? Verder lekker gelopen, om tien voor twee stapte ik weer binnen.

zondag, februari 03, 2008

RWV winterserie 3 feb - 15 km

Vandaag stond de een na laatste 15 km-tocht van de winterserie op het programma. Het plan was om samen met Lisette te lopen maar helaas, door omstandigheden kon Lisette niet mee. Maar Carla, een lid van de Dortse bende, kon wel komen en zij stond met een kopje koffie te wachten in de kantine aan het Lange pad.
Even bijkomen, want het was waterkoud. Even was ik bang verkeerde kleding aan te hebben maar dat bleek niet zo te zijn. In de kantine zag ik Floor en Wouter en meer leden van de Brugrunners. Je ziet ze ook overal!

Om tien voor tien gingen we van start. Via de Boezemlaan een stuk de bebouwde kom in. Dit was een onbekend stukje voor mij. Toch altijd weer leuk, een onbekend stukje Rotterdam. Ik heb mijn fototoestel niet uitgepakt, dat komt straks wel weer.
Via de Bergse Rottekade kwamen we aan bij de Bergse Plas met de bekende molen op het Prinsenmolenpad. Het was heerlijk fris winterweer en al babbelend komen we, na 7,8 km alweer aan bij de rust in een blokhut genaamd: ? We konden geen naam ontdekken.
Daar een heerlijke cappucino gedronken, het was er gezellig druk. En ja hoor, wie zien we daar weer verschijnen? Floor en de Brugrunners.
Even in de weer geweest met mijn stappenteller, die bleek niet goed ingesteld te zijn, we hadden 4,15 km gelopen. Nee, volgens de routebeschrijving zaten we op 7,8 en die geloofde ik eerder!

De teller weer op 0 en daar gingen we weer. Een rondje maken over een grappig pad met allerlei vlondertjes en bruggetjes. Hier heb ik een foto van gemaakt.
Na de brug over de Rotte kwamen we een stukje door Ommoord, een wijk in Rotterdam. Over een pad dat met houtsnippers bedekt is, maar aan het einde wachtte een verrassing: modder! Altijd weer een kunst hoe we daar zonder al te veel rotzooi aan de broek langs moeten lopen. Uiteindelijk komen we weer in de bebouwde kom en ook hier weer een stukje door een wijk met hele aparte woningbouw. Geel met oranje houtbedekte geveltjes. Het deed een beetje denken aan de Finse huisjes. We zagen hele rare speeltoestellen en een aparte brug, die ik speciaal voor Arie op de foto heb gezet.

Onder de viaducten van het Terbregse plein, een heel druk knooppunt van de rijksweg, zagen we veel duivenpoep- en veren. De duifjes zaten verscholen onder het wegdek.

En zo kwam er alweer bijna een eind aan de wandeltocht, we zagen het Kralingse bos alweer opdoemen. Dit gedeelte kon ik dromen, hier hebben we al zo vaak gelopen. Veel elfenbankjes gezien, en met mos begroeide boomstronken. Maar wederom al kwebbelend kwam ook hier weer een einde aan.

Om 13.33 uur kwamen we aan in de kantine waar ik Danyell op de kiek zette, die aan komt zetten met een blad vol drank. En zij zette ons tweetjes op de foto.
We hadden trek in soep maar die was al op, het was al vrij laat en om 14.00 uur sluit de tent. Wel jammer. Maar als troost namen we een lekker warme chocomelletje en ook nog een mooi plaatje van Danyell gescoord voor in mijn wandelboekje
Dit was weer een zeer geslaagde dag!